Love In Heart รักในหัวใจ...

"ก้มหน้าทำไมล่ะ"ป๊อปปี้ถาม
"ไม่ก้มก็ได้"ฟางพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมา ทำให้ฟางกับป๊อปปี้หน้าใกล้กันจนปลายจมูกจะติดกัน ก่อนจะมีแรงดึงดูดทำให้ทั้ง2คนจูบกัน ทั้ง2คนจูบกันนานพอสมควร แต่แม้ว่าจะไม่มีอากาศหายใจ มันก็ไม่ได้ทำให้ทั้ง2อยากจะผละออกจากกันเลย
"ทำอะไรกันน่ะ!?"เสียงของใครบางคนทำให้ฟางกับป๊อปปี้ต้องผละออกจากกัน ป๊อปปี้ลุกขึ้นจากนั้นฟางก็รีบลุก แต่ฟางข้อเท้าแพลง จึงทำให้ยืนลำบาก ป๊อปปี้จึงช่วยพยุง
"เอ้า!!หวายทำไมเข้ามาเงียบจัง"ป๊อปปี้ถาม
"มั่นใจเหรอคะว่าหวายเข้ามาเงียบ พี่แหละทำอะไรจะผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจน้องสาวคนนี้เลย"หวายพูดแล้วมองฟางตั้งแต่หัวจรดเท้า ฟางกับป๊อปปี้มองหน้ากันสักพักแล้วก็หลบหน้ากัน
"แล้วหวายมาทำไม?"ป๊อปปี้ถาม
"หวายก็มาหาพี่ชายของหวายสิคะ คิดถึงจะตายอยู่แล้ว"หวายพูด
"งั้นฟางเธอเข้าห้องเธอไปก่อน"ป๊อปปี้สั่งแล้วฟางก็เดินกระเผลกเข้าห้องทำงานตัวเองไปทันที
"โธ่!!ยัยฟางนะยัยฟางเสียจูบแรกไปแล้วไง"ฟางเมื่อเข้ามาในห้องคิดถึงตอนที่จูบป๊อปปี้ ก็บ่นใส่ตัวเองทันที ก่อนจะมองไปที่โต๊ะของตัวเอง แทบอยากจะตาย เพราะมีกองเอกสารที่ป๊อปปี้เตรียมไว้ให้เธอทำ เมื่อฟางเดินกระเผลกไปที่โต๊ะของตัวเอง ต้องเจอกระดาษโน๊ตแปะไว้
"งานของคุณจะต้องเสร็จภายในวันนี้นะครับ ถ้าไม่เสร็จไม่ต้องกลับบ้าน"เมื่อฟางอ่านข้อความเสร็จ ก็อึ้ง
"ไอ้บ้า!!ขโมยจูบแรกเราแล้วยังมาสั่งงานเป็นกองเลยนะ"ฟางบ่นแล้วนั่งก่อนจะหยิบปากกา ขึ้นมาทำงาน แต่ก่อนเขียนก็ชะงัก
"หึๆงานนี้สนุกแน่"ฟางพูดอย่างร้ายกาจ ก่อนจะทำบางอย่างลงไปในกองเอกสาร
อีกด้านหนึ่ง
"นั่นน่ะหรอเลขาใหม่พี่ป๊อป"หวายถาม
"ใช่ หวายมีอะไรหรอ?"ป๊อปปี้ตอบแล้วถามต่อ
"หวังว่าคงจะทำงานให้พี่ป๊อปได้นะคะ คงไม่เหมือนคนก่อนๆนะคะ"หวายพูด ทำให้ป๊อปปี้นึกถึงจินนี่เลขาคนเก่าที่เค้าตัดสินใจคบเป็นแฟนแต่จู่ๆจินนี่ก็ขอเลิกและลาออกไป ทำให้ป๊อปปี้งง เพราะตลอดเวลาเค้ากับจินนี่ก็ดูรักกันดี พอถามเหตุผลจินนี่ก็ไม่บอก
"พี่เชื่อใจฟาง"ป๊อปปี้พูด หวายแทบกรี๊ด เพราะเธอไม่อยากให้พี่ชายไปคู่กับคนที่ไม่คู่ควร
"ก็แล้วแต่พี่ละกัน"หวายพูดแล้วออกไปนอกห้องทันที ป๊อปปี้งง แต่ก็ไม่ค่อยใส่ใจก่อนที่จะเข้าไปในห้องของฟางพร้อมกับรองเท้าแตะแล้วเห็นฟางกำลังยัดเอกสารใส่กล่องอยู่
"อะ แห่ม!!"ป๊อปปี้กระแอม ฟางที่ยัดเอกสารอยู่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็...
"ว้าย!!"ฟางร้องตกใจ
"ทำหน้าอย่างกับเห็นผี"ป๊อปปี้พูด
"ก็แค่ตกใจ"ฟางพูด
"แน่ใจเหรอว่าแค่ตกใจ ไม่ใช่ว่าทำอะไรผิดเหรอ"ป๊อปปี้ถามแล้วเดินมาใกล้ๆ ฟางถอยหนีทันที แต่ลืมไปว่าข้อเท้าแพลงจึงเสียหลักจะล้มแต่ป๊อปปี้รับไว้ทัน ฟางรีบถอยห่างทันที
"นั่งลง"ป๊อปปี้สั่งฟาง ฟางจึงยอมนั่ง จากนั้นป๊อปปี้ ก็จับเท้าฟาง
"จะทำอะไรอ่ะ"ฟางถาม
"หายใจเข้าลึกๆนะ"ป๊อปปี้บอก ฟางได้แต่ทำหน้างง
แกรก!!
"กรี๊ดดด!!/โอ๊ะ!!"ฟางกรี๊ดแล้วถีบป๊อปปี้จนหงายเมื่อป๊อปปี้บิดเท้าเธอ
"เจ็บนะ!!"ป๊อปปี้พูด
"แล้วใครใช้ให้นายบิดล่ะ"ฟางถาม
"แล้วมันหายป่ะล่ะ แค่นี้ต้องเปลี่ยนสรรพนามเลยเหรอ"ป๊อปปี้ถาม
"ใช่!!คนอย่างนายไม่ควรจะเรียกว่าคุณหรอก คุณเค้าใช้เรียกกับคนที่ฉันเคารพส่วนนาย ใช้แรงงานแล้วก็แกล้งคนอื่นแบบนี้มันไม่น่าเคารพเลยซักนิด"ฟางพูด
"งั้นคนอย่างเธอก็คงจะไม่ต้องเรียกว่าคุณสินะ ทำงานเสร็จแล้วใช่มั๊ย?ดูหน่อยดิ"ป๊อปปี้พูด แล้วหยิบเอกสารขึ้นมาดู
"น้องฟางน่ารัก เหมือนน้องต่าย อิอิ รักนะจุ๊บๆ"ป๊อปปี้อ่าน ฟางก้มหน้าแอบหัวเราะ
"ดื้อนักนะ!!"ป๊อปปี้ว่า 'หึ!!ยัยต๊องเอ๋ย ดีนะที่ไม่ใช่เอกสารจริง เอกสารจริงทำเสร็จไปนานแล้ว'ป๊อปปี้คิดใจแล้วแอบยิ้มก่อนจะทำหน้านิ่งเมื่อฟางเงยหน้าขึ้นมา
"เอ่อ...โกรธมั๊ย?"ฟางถาม
"โกรธ"ป๊อปปี้พูด ฟางอมยิ้ม
"โอเค งั้นไล่ออกนะ ฉันไปล่ะ"ฟางพูดก่อนจะหยิบกระเป๋า แล้วกำลังจะเดินออกไป
"ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยว่าจะไล่ออก"ป๊อปปี้พูด ฟางชะงัก
"อะไรอีกเนี่ย!?นี่ฉันทำขนาดนี้ยังไม่ไล่ออกอีก นี่สรุปจะมีทางไหนมั๊ยเนี่ย?"ฟางถามตรงๆ
"ทำไมอยากจะลาออกนักฮะ!!"ป๊อปปี้เริ่มตะคอก
"ก็ฉันทำงานไม่เป็นนี่!!"ฟางตะคอกกลับบ้าง
"เรื่องแค่เนี๊ยะ"ป๊อปปี้พูด
"อืม"ฟางตอบ
"งั้นใส่แล้วก็ตามมานี่..."ป๊อปปี้พูดก่อนจะให้ฟางใส่รองเท้าแล้วลากฟางไป
ขอโทษน้าาาที่ไม่ได้อัพนานจะพยายามมาอัพ ยังไงก็ช่วยเม้นหน่อยนะคะ