Love In Heart รักในหัวใจ...

"จะไปยิงปืนหรอ ไปด้วยดิ"แก้วก็ได้ยินฟางอ่านจึงถาม
"อืม"ฟางตอบ
"ลูกต้องทำงานก่อนนะ แล้วค่อยไปยิงปืน"แม่มลพูด
"แม่พรุ่งนี้ก็คงไม่ต้องทำแล้วล่ะ"ฟางพูด แม่มลงง
"หมายความว่าไงลูก"แม่มลถาม
"เดี๋ยวก็รู้เอง"ฟางพูด
"เฟย์ไปด้วยกันป่ะ"แก้วหันไปถามเฟย์
"ยังไม่แน่ใจน่ะ"เฟย์บอก
"ขอถามหน่อยนะเฟย์ ทำไมไม่เรียกแก้วว่าพี่?"ฟางถาม
"ฉันไม่ให้เรียกเองแหละ"แก้วบอก
"เหรอ งั้นฉันไปอาบน้ำนอนและ แกก็กลับไปเหอะ"ฟางบอกแก้ว
"เห้ย!!เดี๋ยวดิ ไล่กันแบบนี้เลยหรอ แล้วแกไม่กินข้าวหรอ"แก้วถาม
"ไม่กิน ขี้เกียจ เย็นแล้วด้วย ฉันไปนอนแล้ว"ฟางพูดแล้วขึ้นห้องนอนไปนอนทันที ส่วนแก้วก็ กลับบ้านทันที
เช้าวันต่อมา
"อึ้มม!!"ฟางลืมตาแล้วบิดขี้เกียจ
"กี่โมงแล้วเนี่ย"ฟางพูดแล้วดูนาฬิกาบนหัวเตียง
"9โมงครึ่ง หึๆโดนไอ้เจ้านายนั่นไล่ออกแน่"ฟางพูดอย่างสะใจ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปข้างล่าง ไปหาแม่มลที่ห้องครัว
"วันนี้ตื่นสายนะลูก ว้าย!!"แม่มลพูดขณะหันหลัง แล้วต้องตกใจเมื่อหันไปเห็นฟาง
"อะไรคะแม่ ฟางแต่งหน้าแบบนี้แม่ไม่ชอบเหรอคะ แม่บอกให้ฟางแต่งนิ"ฟางพูดแล้วยิ้ม
"เรื่องหน้าไม่ว่า แต่เรื่องเสื้อผ้า"แม่มลพูด เพราะฟางใส่กางเกงวอร์ม เสื้อยึดสีดำ และใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว และทำผมลอน
"ทำไมคะ?"ฟางถาม
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า!!"แม่มลขึ้นเสียง
"โธ่!!แม่อ่ะ"ฟางพูด
"ใส่ตัวนี้นะลูก"แม่มลพูดแล้วยื่นถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาให้ฟาง
"ใส่ก็ใส่"ฟางพูดก่อนจะค่อยๆเดินไปใส่เสื้อผ้าอย่างเชื่องช้า แล้วลงมาหาแม่มลอีกครั้ง
"สวยมาก"แม่มลเมื่อเห็นฟาง ใส่ชุดเดรสเกาะออกสีขาวสั้นประมาณเข่า แล้วมีเสื้อคลุมแขนยาวสีดำ ที่ตัวเองซื้อให้ก็ชม
"หนูไปแล้วนะแม่"ฟางพูดก่อนจะเดินไปตรงประตู
"เดี๋ยว!!"แม่มลพูดทำให้ฟางชะงัก จากนั้นแม่มลก็มองไปที่เท้าของฟาง ซึ่งเป็นผ้าใบอยู่
"อะไรอีกคะ"ฟางถาม
"ใส่รองเท้าคู่นี้"แม่มลยื่นกล่องรองเท้าให้ฟาง ฟางจึงรับแล้วไปนั่งที่โซฟาเพื่อใส่รองเท้า
"โห!!แม่ ทำไมมันสูงจัง"ฟางถามเมื่อเห็นรองเท้าส้นสูง4 นิ้วสีดำ หุ้มเล็บและส้น
"ใส่ๆไป"แม่มลบอกฟาง จึงใส่แล้วยืน ขาสั่นๆแล้วก็ล้มลงไปที่โซฟาเหมือนเดิม
"แม่หนูใส่ไม่ได้"ฟางบอก
"ถ้าไม่ลองมันก็ไม่ได้หรอก"แม่มลพูด
"แล้วแต่เเม่ละกัน หนูไปแล้วนะ"ฟางพูดก่อนจะไปที่รถ แล้วขับรถออกไปบริษัททันที
ณ บริษัท
ก๊อกๆ
"เข้ามาครับ"ป๊อปปี้พูดจากนั้นขนมจีนก็เดินเข้ามา
"เอ้า!!มีอะไรขนมจีน"ป๊อปปี้ถาม
"นี่น้องฟางยังไม่มาหรอคะเนี่ย?"ขนมจีนถาม
"ครับ"ป๊อปปี้ตอบ
"จะให้ขนมจีนโทรไปหามั๊ยคะ"ขนมจีนถาม
"ไม่ต้อง ผมมีบทลงโทษสำหรับเลขาของผมแล้ว"ป๊อปปี้พูดแล้ว ขนมจีนงง
"แล้วคุณมาแค่นี้เหรอ"ป๊อปปี้ถาม
"อ้อ!!คือว่าน้องหวายมาค่ะ"ขนมจีนบอก
"งั้นก็ให้หวายเข้ามาได้"ป๊อปปี้บอก จากนั้นขนมจีนก็เดินออกไปโดยไม่ได้มองว่าตัวเองเดินสวนกับฟาง
พลั่ก!!
"สวัสดี...ค่ะ"ฟางพูด
"มาแล้วหรอ คุณเลขา ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ"ป๊อปปี้ประชด
"ไล่ออกแล้วใช่มั๊ยคะ ขอบคุณค่ะ"ฟางพูดก่อนจะหันหลังให้ป๊อปปี้
"ผมยังไม่ได้ไล่คุณออกอย่าคิดเองเออเองนะครับ มันไม่ใช่คุณสมบัติของเลขาของผม"ป๊อปปี้พูด ฟางหันหน้ากลับไปหาป๊อปปี้
"นี่คุณภาณุ อยากโดนเหมือนเมื่อวานหรือไง ในเมื่อฉันไม่มีคุณสมบัติที่คุณต้องการก็ไล่ฉันออกสิ"ฟางพูด
"ผมไม่มีทางไล่คุณออก เพราะผมจะทำให้คุณเป็นเลขาที่ผมต้องการ"ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้งเลขาที่เขา'ต้องการ'งั้นหรอ
"การแต่งตัวก็ดีแล้ว ซ่อนรูปดีนี่ แบบนี้ผมชอบ"ป๊อปปี้พูดแกล้งฟาง ฟางจึงเอามือปิดหน้าอกตัวเอง
"ไอ้โรคจิต!! นี่ใช่มั๊ยห้องฉันงั้นไปล่ะ"ฟางถามแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตู โดยลืมว่าตัวเองใส่รองเท้าส้นสูง
"โอ้ย!!"ฟางร้องเมื่อล้มแล้วรองเท้าส้นสูงหัก
"เป็นอะไรมั๊ยเนี่ย"ป๊อปปี้พูด และค่อยๆเดินไปหาฟางแล้วย่อลง
"จะทำอะไรอ่ะ"ฟางถามเมื่อเห็นป๊อปปี้อยู่ใกล้เธอ
"จะถอดรองเท้าให้"ป๊อปปี้พูดแล้วถอดรองเท้าให้ฟาง
"รู้ว่าใส่แล้วกัดจะใส่ทำไม?"ป๊อปปี้ดุ เมื่อเห็นเท้าฟางแดง เพราะโดนรองเท้ากัด
"ก็มันโดนบังคับนิ"ฟางพูดแล้วก้มหน้า
เม้นๆๆๆๆๆ ^0^ไรเตอร์ชอบให้คนเม้น