เมียจ้าง

“วันนี้เป็นยังไงบ้าง”ภาคินถามบอดี้การ์ดที่ส่งมาดูแลคนตัวเล็ก
“เรียบร้อยดีครับ แต่..”
“อะแฮ่ม”ร่างเล็กไอขัดขึ้นมา
“เป็นอะไรรึเปล่า”ร่างสูงหันมามองร่างบางเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรครับ ไปอาบน้ำได้แล้วน่า คุณภาคิน”
“อืม...แต่อะไร”ตอบร่างเล็กเสร็จก็หันมาถามการ์ดใหม่
“แต่...ไม่มีอะไรครับ เหอะๆ”เมื่อได้รับสายตาอ้อนวอนของร่างเล็กทำให้คำตอบเปลี่ยนแปลงไป หลังจากได้ฟังคำตอบแล้วร่างสูงจึงลุกไปอาบน้ำ
                เช้านี้คนตัวเล็กก็ตื่นเช้าเหมือนกับทุกๆวันทำอาหารเช้า เตรียมของให้ภาคิน คนตัวสูงลงมาทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับเตร่า ติน่าและ หม่อมไพลิน และร่างเล็ก ก่อนออกจากบ้านก็ไม่ลืมบอกให้คนร่างเล็กนอนไปก่อนเลย ไม่ต้องรอเหมือนเมื่อวานและทุกๆวันอีก ร่างเล็กก็ ‘ครับ’ ทุกครั้ง แต่ก็ยังรอเหมือนเดิม
“เพราะแกคนเดียว ที่ทำให้น้องชายฉันต้องกลับบ้านดึกทุกวัน!”เตร่าอดไม่ได้ที่จะว่าคนตัวเล็กหลังจากที่ได้ยินน้องชายตนเอง พูดว่า ‘กลับดึกๆ’ มาตลอดหลายๆวันที่ผ่านมา
“เพราะแกคนเดียว ทำให้น้องชายฉันนอนน้อย!”ติน่าเสริม                               
“เพราะแกคนเดียว ที่ทำให้สุขภาพลูกชายฉันแย่ลง!”
“ทั้งหมดเป็นเพราะแก!!! นังเรืองฤทธิ์!!!”
“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง”
“หึ! แกก็ไปหาไอ้สนมันซะ ไปอยู่กับมันเลย เพราะไอ้สนต้องการแก ถ้าแกไปโน่มันก็จะสบายใจขึ้นและสุขภาพดีขึ้น”
“แต่ผม...”
“ทำไม..ทำเพื่อคนที่จ้างนายไม่ได้รึไง”
“ผม...”
“ถ้าสำนึกบุญคุณไอ้โน่ ขอร้องละ ไปซะ...ไปจากมันซะ!!! มันจะได้มีชีวิตที่ดีขึ้น!!”ทั้งคู่พูดทิ้งท้ายก่อนเดินจากไป
 
หมับ! ร่างเล็กเดินเข้ามากอดร่างสูง หลังจากกลับมาจากบริษัทแล้วก็มาหมกตัวอยู่ที่ห้องทำงาน ทั้งๆที่ตอนนี้ก็เกือบๆเที่ยวคืนแล้ว
“เป็นอะไร หึ!”ขยี้ผมคนตัวเล็กที่เอาหน้าวางไว้ที่ไหล่ของตน
“เปล่า...ยุ่งอยู่เหรอ >?<”
“ก็นิดหน่อย...เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะส่งการ์ดดูแลนายเพิ่มนะ แล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องรอด้วย นอนไปก่อนเลย เข้าใจนะ?”
“อืม...เข้าใจ”ทั้งคู่ต่างเงียบไป
“คุณภาคิน”
“หือ??”
“กอดผมหน่อยได้ไหม?”
“ทำไม”
“ก็หลังจากนี้คุณจะยุ่งใช่ไหมละ? คุณคงไม่มีเวลากอดผมแล้วนะ...กอดผมหน่อย”ร่างสูงหันมาจ้องมองร่างสูง
“ก็ได้...”ร่างสูงดึงคนตัวเล็กให้มาที่ห้องนอน ก่อนจะล็อคห้อง
         ริมฝีปากของร่างสูงก้มลงมาปิดริมฝีปากอมชมพูที่เชิญชวนเค้าเมื่อกี้ บดขยี้ริมฝีปากอมชมพูที่หวานหอม ลิ้นร้อนๆรุกล้ำเข้าไปภายในโพรงปากของร่างเล็ก ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กมาวางลงที่เตียงช้าๆ
“อึก...”
“ร้องไห้ทำไมคนเก่ง”ร่างสูงจูบซับน้ำตาให้คนตัวเล็กที่ร้องไห้ออกมา ฝ่ามือสูงๆก็ลูบไล้ช่องทางรักเพื่อให้คนตัวเล็กตื่นตัวและรู้สึกดี
“ไม่เป็นไรครับ...อึก”คนตัวเล็กร้องไห้ไปช้าๆไปพร้อมๆกับแก่นกลางที่เข้ามาภายในตัวของร่างเล็ก ร่างสูงขยับไปมาช้าๆ
“ระ...เร็วอีก...เร็วอีก...อีก...”ร่างสูงขยับให้ตามคำขอ
“สวบ...สวบ...
“อ๊ะ...อ๊า”เสียงครางดังขึ้นพร้อมๆกับน้ำขาวขุ่นหลั่งภายในช่องทางรัก คนตัวสูงทิ้งตัวลงนอนกอดคนร่างเล็ก กอดร่างเล็กไว้ กอดให้รู้ว่าเค้าอยู่ใกล้ๆกลับมาเม้นในเด็กดีให้ไรต์หน่อย จุ๊บ >> กลับมาสิจ๊ะ <<>>> เดี๋ยวจะมาลงให้อ่านนะ....เอาตอนที่ 18 ไปอ่านก่อนแล้วกันใครรอไม่ไหว ก็ไปอ่านใน เด็กดีเอาเน้อ