เมียจ้าง

                เช้านี้คนตัวเล็กก็ยังทำเหมือนกับทุกๆวันที่ผ่านมา เช้าก็ทำข้าวเช้าบ่างก็ออกไปเที่ยวกับสนไปเที่ยวเล่นไปดูหนังกัน ซึ่งหม่อมไพลินก็อนุญาตเพราะถ้าให้คนตัวเล็กอยู่บ้านอย่างเดียวคงจะเบื่อแย่
“พี่สนว่า...อันนี้ดีมั้ยอะ?”
“พี่ว่าไม่เหมาะเท่าไรนะ”สนให้คำแนะนำกับคนตัวเล็กที่มาเลือกซื้อเสื้อให้ร่างสูงที่ไปดูงานอยู่ในตอนนี้
“เหรอ...”
“ก็นะ...ถ้าสีดำ ไม่ก็สีขาวว่าไปอย่าง”
“ก็ใช่อยู่....แต่ริทอยากให้คุณภาคินใส่สีอื่นบ้างอะ ><”
“งั้นเอาเป็นสีเท่าไหมละ”
“มันก็คล้ายๆกันอยู่ดี...เอาตัวนี้แหละ เย้ย!”คนตัวเล็กกำลังจะไปจ่ายเงิน แต่สะดุดล้มไปซะก่อนดีที่สนรับไว้ได้ทัน
พรึ่บ!
หมับ!
“มันเจ็บนะ!”ร่างเล็กขึ้นเสียงใส่คนที่กระชากตนออกมา
“กลับบ้าน!!”รู้เลยว่าใคร...มีคนเดียว //กลับมาตอนไหนนะ
“แล้วหลังจากนี้ มึงไม่ต้องมายุ่งกับเมียกูอีก!!”ร่างสูงพูดกับสนก่อนจะลากคนตัวเล็กออกมาขึ้นรถ แต่มันคงจะช้าเกิดไปร่างสูงเลยอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าแทน
ปัง!! ร่างเล็กปิดประตูรถอย่างแรง ก่อนเดินหนีคนที่อารมณ์โทสะยังปะทุขึ้นมาอย่างล้นหลาม
หมับ! ร่างสูงจับข้อมือคนตัวเล็กไว้ได้
“จะหนีไปไหน!”
“ผมไม่ได้หนี...แต่ผมไม่อยากคุยกับคนที่กำลังเหมือนหมาบ้าแบบคุณ!!”ร่างเล็กหันมาเผชิญหน้ากับคนตัวโตกว่า
“โน่...ใจเย็นๆลูก แม่ให้ริทไปเที่ยวกับสนเองแหละ ลูก...”มล.ไพลินดาช่วยพูดให้สถานการณ์มันดีขึ้น ลูกสะใภ้จะได้ไม่โดนอะไรมาก
“แม่...ผมของคุยกับเมียผมเอง ได้ไหมครับ”เหมือนจะเป็นคำถามแต่หาใช่ไม่
“ก็ได้อยู่หรอก...แต่แม่...”
“แม่ครับ...”เมื่อน้ำเสียงการพูดที่กดลงต่ำทำให้จวงกับลำไยต้องรีบมาดึงนายใหญ่ของบ้านออกมา ร่างสูงลากคนตัวเล็กที่พยายามขืนตัวไว้ให้เดินตามตนมา
ปัง!! ปิดประตูอย่างแรง ก่อนจะลงกลอนอย่างแน่นหนา
“จะไปไหน!!!” หันมาหาคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินหนี
“อาบน้ำ!”
“มาคุยกันให้รู้เรื่อง!!”
“ปมไม่คุยกับคนขี้โมโห!!!”
“ฉันใจเย็นลงก็ได้....ถ้านายอธิบายรูปพวกนี้ได้!!”โยนซองสีน้ำตาลใส่คนตัวเล็ก ร่างเล็กเปิดออกช้าๆ ก็พบว่าเป็นรูปของตนเองกับสนตามสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปที่ไปดูหนัง ไปทานข้าว ไปเที่ยวกัน
“นี่คุณให้คนแอบตามผม”
“ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่ มีคนส่งภาพนี้มา...อย่ามานอกเรื่อง อธิบายมาซะ!!”
“ก็ไม่มีอะไร แค่พี่น้อง...”ร่างเล็กตอบแบบจริงจัง
“พี่น้อง...แค่พี่น้อง!! ไม่มีพี่น้องที่ไหนที่พากันไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปเที่ยวกันสองต่อสองหรอก แล้วไม่มีพี่น้องคู่ไหนโอบกอดใกล้ชิดกันแบบนี้!!!”
“มีสิ...ก็ผมกับพี่สนไง!”
“หึ! มันคงจะเลิกอยากมากสินะ นิสัยเดิมๆ สันดานเดิม!”
เพี๊ยะ! ร่างสูงหน้าหันไปตามแรงตบ
“คุณภาคิน!!”
“ทำไม...ฉันพูดความจริง รับไม่ได้รึไง สันดานเดิมเป็นไง ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น!!”
เพี๊ยะ!!
พลัก! ร่างสูงผลักคนตัวเล็กลงบนเตียงก่อนตามไปคร่อมร่างเล็กไว้แล้วล็อคแขนของร่างเล็กไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่ๆของตน ใบหน้าก็ซุกอยู่ที่ลำคอขาวๆมือใหญ่ๆปล่อยออกมาจากข้อมือของร่างเล็กข้างหนึ่ง ก่อนที่จะใช้มือเพียงข้างเดียวรวบข้อมือของร่างเล็กทั้งสองข้างและจับกดไว้เหนือศีรษะของร่างเล็ก
“คุณภาคิน...อย่านะ...”ร่างเล็กดิ้นไปมา ร่างสูงหาได้ฟังเสียงที่ร้องห้ามไม่...
                ร่างสูงจูบปิดริมฝีปากเอิบอิ่ม....ฝ่ามือข้างที่ว่างก็ลูบไล้ไปกับยอดอด บีบเค้นและดูดดันมันอย่างหลงลืม ริมฝีปากของร่างสูงครอบครองยอดอกสีชมพูที่ชูชันขึ้นมา...ฝ่ามือสากๆก็หันไปลูบไล้ผิวแถวๆขอบกางเกงของร่างเล็ก
“พอแล้ว...ไม่เอานะ คุณภาคิน”ปากปฏิเสธแต่ร่างกายกับตอบสนอง ร่างสูงลูบไล้แก่นกลางของคนตัวเล็กช้าๆ มืออีกข้างละจากข้อมือเล็กๆทั้งสองข้างมาที่ช่องทางรัก
“อ๊ะ....”เสียงครางดังรอดออกมาจากมาอย่างกลั้นไม่อยู่ คนตัวเล็กบิดเร่าไปมา ร่างสูวงจับแก่นกลางถูไปมาที่ปางทางเข้าของร่างเล็กเพื่อให้ช่องทางรักตอบรับและคุ้นเคย
สวบ..... แก่นกลางถูกใส่เข้ามาอย่างรวดเร็ว คนตัวโตจูบริมฝีปากที่เผยอออกหน่อยๆ ลิ้นร้อนๆ รุกล้ำเข้าไปภายในอย่างรวดเร็วและง่ายดาย จูบที่เร้าร้อนและรุนแรง แก่นกลางถูกบีบรัดอย่างแน่น ก่อนจะค่อยๆคลายออก ทำให้ร่างสูงขยับช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
สวบ.....สวบ...สวบ
“อ๊ะ...อ๊า....”น้ำขาวขุ่นถูกหลั่งภายในลำตัวของร่างเล็ก คนตัวสูงปล่อยให้น้ำหลั่งออกมาจนหมด ก่อนจะค่อยๆถอดแก่นกลางออกและล้มตัวลงนอนข้างคนตัวเล็ก ที่ตะแครงหันหน้าหนีตน....