The sixth sense สื่อรักสัมผัสหัวใจ ภาค 2
9.6
เขียนโดย Yanisa_mami
วันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.02 น.
18 chapter
6 วิจารณ์
28.51K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 2 มกราคม พ.ศ. 2557 18.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) The sixth sense 2 : บทที่ 7
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 7
“นี่นายถึงรึยัง”
“ยัง”
“อีกไกลมั้ย”กรรณาถามอย่างหวั่นๆ
“อีกไกลม๊ากมาก เป็นอะไรปวดฉี่รึไง”โจ้ถาม
“เปล่า”กรรณาตอบสั้นๆ เพราะอยากให้ถึงบริษัทเร็วๆ ไม่ทันไรเธอก็ต้องหูผึ่ง ได้ยินเพลง
“นกตัวน้อยหัดบินขึ้นฟ้าไกล ลมจะคอยประคองช่วยเธอใกล้ให้ฉันดูแลและช่วยคอยรักษา ตลอดไป รักจะยังคงล่องลอยตรงนี้ ความห่วงใยที่มียังคงไม่ไปไหน อยู่ใกล้เพียงแค่เราหลับตา” นั่นทำให้กรรณาหน้าซีดเลย
ทำให้พงอินทร์ทักว่า “เป็นไรคุณ เมื่อกี้ก็พูดแปลกๆ”
กรรณาไม่ได้ตอบใดๆ เพราะตอนนี้เธอชาไปทั้งตัวจนไม่สามารถโต้ตอบกับใครได้
ณ ห้องส่งกรรัมภาปลอมเป็น staff
“เอ๊ะ เข้าห้องไหนดีเนี่ยมีตั้งสิบกว่าห้อง ดองยาอยู่ห้องไหนน้า” กรรัมภาคิดอยู่นานและเธอก็ตัดสินใจเข้าห้องที่สองทางขวา
เธอคิดเสมอว่า สวรรค์มักช่วยคนสวย ถ้าจะตามหารักแท้ต้องใช้หัวใจ เธอฝันหวาน แล้วเธอก็ต้องเบิ่งตากว้าง เพราะทันทีที่เข้าไปในห้อง เธอก็ไปชนกับผู้ชายที่เธอฝันถึงมาตลอดนั่นก็คือ “ปาร์คจุนจี”คำถามมากมายตีกันในหัวเธอ
“เค้าว่าที่นี่ได้ไง”
”ใช่จุนจีจริงๆรึเปล่า”
”เค้ามาทำอะไรในห้องของดองยา หรือว่าจุนจีกับดอองยาจะ.......”
”อ๊าย ไม่จริงๆตั้งสติสิกรรัมภา สวย เริด เชิด เข้าไว้”
”คะ...คือ ฉันเข้าห้องผิดนะค่ะ ฉันจะไปห้องอัดต้องไปทางไหนคะ”กรรัมภาถาม แต่จุนจีกลับทำหูทวนลม
กรรัมภาคิดว่าเค้าไม่ได้ยินจึงพูดซ้ำ แต่เค้าก็ยังทำหูทวนลมใส่ ด้วยความที่เธอไม่ใช่คนความอดทนสูงนัก ซึ่งตอนนี้มันกำลังถึงขั้นสูงสุดเลย
“นี่นาย คนถามทำไมไม่ตอบฮะ”เธอตะคอกใส่เต็มแรง
"นี่เธอคิดว่าตัวเองมีความสำคัญมากรึไง ผมเป็น superstar ผมไม่แคร์"จุนจีเถียงกลับ เธอช็อกเหมือนใครมาแช่แข็งสัก 5 วินาที
หลังจากนั้น เธอจึงเถียงต่อว่า "นี่คุณ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าคุณจะเป็นใคร แต่คุณเป็นคนที่นิสัยแย่ที่สุดใน 3 โลกเลย ไม่น่าตามกรี๊ดตั้งนานเลย"เธอพูดด้วยน้ำเสียงค่อนขอด
"ก็ใครใช้ให้คุณตามกรี๊ดผมล่ะ" จุนจีตอบกลับ
นั่นทำให้กรรัมภาทั้งเสียใจและโกรธในเวลาเดียวกัน แต่มีอะไรมาดลใจให้จุนจีรู้สึกถูกชะตากับกรรัมภา จุนจีลืมไปว่ากรรัมภายืนอยู่ด้านหน้าจุนจีไม่ทันระวัง สายตาของจุนจีหยาดหยิ้ม มองกรรัมภาแบบห่วงใย กรรัมภาทำหน้างงๆ ว่าจุนจีเป็นอะไร จากนั้นลีจองกุ๊กเรียกจุนจีอย่างเสียงดัง ทำให้จุนจีหยุดการกระ ทำนั้น แล้วทำหน้าหยิ่ง เก๊ก ใส่กรรัมภา แล้วเดินจากไป ในขณะที่จุนจีเดิน ในใจเค้าก็มีแต่กรรัมภา ทำให้เค้าไม่ได้ตั้งใจท่องบท พอถึงเข้าฉากทำไม่ได้ ผู้กำกับจึงไม่พอใจอย่างแรง
--- ณ บ้านไตรรัตน์
"ที่รักคุณทำอะไรยู่"ไตรรัตน์เดินเข้ามาพร้อมถือข้าวต้มมา 2 ถ้วย
"นอนอยู่"สุคนธรสพูดด้วยเสียงเพลียๆ
ไตรรัตน์พูด"ให้ผมช่วยผ่อนคลายให้คุณนะ"
"หยุด ไอ้บ้า อย่าเข้ามา ถ้าเข้ามาชั้นจะไม่เกรงใจล่ะนะ ชกจริงๆด้วย"สุคนธรสกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที
"กริ๊งๆๆๆๆๆๆ " เสียงโทรศัพท์ของไตรรัตน์ดังขึ้น แต่สุคนธรสไวกว่า เธอจึงรับก่อน
"ฮัลโหล ต้องการคุยอะไรกับคุณไตรรัตน์คะ"
"นี่ใคร ฉันจะคุยกับไตรเค้าเท่านั้น คนอื่นไม่เกี่ยว" คำพูดทำให้ใจของสุคนธรสแทบสลาย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“นี่นายถึงรึยัง”
“ยัง”
“อีกไกลมั้ย”กรรณาถามอย่างหวั่นๆ
“อีกไกลม๊ากมาก เป็นอะไรปวดฉี่รึไง”โจ้ถาม
“เปล่า”กรรณาตอบสั้นๆ เพราะอยากให้ถึงบริษัทเร็วๆ ไม่ทันไรเธอก็ต้องหูผึ่ง ได้ยินเพลง
“นกตัวน้อยหัดบินขึ้นฟ้าไกล ลมจะคอยประคองช่วยเธอใกล้ให้ฉันดูแลและช่วยคอยรักษา ตลอดไป รักจะยังคงล่องลอยตรงนี้ ความห่วงใยที่มียังคงไม่ไปไหน อยู่ใกล้เพียงแค่เราหลับตา” นั่นทำให้กรรณาหน้าซีดเลย
ทำให้พงอินทร์ทักว่า “เป็นไรคุณ เมื่อกี้ก็พูดแปลกๆ”
กรรณาไม่ได้ตอบใดๆ เพราะตอนนี้เธอชาไปทั้งตัวจนไม่สามารถโต้ตอบกับใครได้
ณ ห้องส่งกรรัมภาปลอมเป็น staff
“เอ๊ะ เข้าห้องไหนดีเนี่ยมีตั้งสิบกว่าห้อง ดองยาอยู่ห้องไหนน้า” กรรัมภาคิดอยู่นานและเธอก็ตัดสินใจเข้าห้องที่สองทางขวา
เธอคิดเสมอว่า สวรรค์มักช่วยคนสวย ถ้าจะตามหารักแท้ต้องใช้หัวใจ เธอฝันหวาน แล้วเธอก็ต้องเบิ่งตากว้าง เพราะทันทีที่เข้าไปในห้อง เธอก็ไปชนกับผู้ชายที่เธอฝันถึงมาตลอดนั่นก็คือ “ปาร์คจุนจี”คำถามมากมายตีกันในหัวเธอ
“เค้าว่าที่นี่ได้ไง”
”ใช่จุนจีจริงๆรึเปล่า”
”เค้ามาทำอะไรในห้องของดองยา หรือว่าจุนจีกับดอองยาจะ.......”
”อ๊าย ไม่จริงๆตั้งสติสิกรรัมภา สวย เริด เชิด เข้าไว้”
”คะ...คือ ฉันเข้าห้องผิดนะค่ะ ฉันจะไปห้องอัดต้องไปทางไหนคะ”กรรัมภาถาม แต่จุนจีกลับทำหูทวนลม
กรรัมภาคิดว่าเค้าไม่ได้ยินจึงพูดซ้ำ แต่เค้าก็ยังทำหูทวนลมใส่ ด้วยความที่เธอไม่ใช่คนความอดทนสูงนัก ซึ่งตอนนี้มันกำลังถึงขั้นสูงสุดเลย
“นี่นาย คนถามทำไมไม่ตอบฮะ”เธอตะคอกใส่เต็มแรง
"นี่เธอคิดว่าตัวเองมีความสำคัญมากรึไง ผมเป็น superstar ผมไม่แคร์"จุนจีเถียงกลับ เธอช็อกเหมือนใครมาแช่แข็งสัก 5 วินาที
หลังจากนั้น เธอจึงเถียงต่อว่า "นี่คุณ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าคุณจะเป็นใคร แต่คุณเป็นคนที่นิสัยแย่ที่สุดใน 3 โลกเลย ไม่น่าตามกรี๊ดตั้งนานเลย"เธอพูดด้วยน้ำเสียงค่อนขอด
"ก็ใครใช้ให้คุณตามกรี๊ดผมล่ะ" จุนจีตอบกลับ
นั่นทำให้กรรัมภาทั้งเสียใจและโกรธในเวลาเดียวกัน แต่มีอะไรมาดลใจให้จุนจีรู้สึกถูกชะตากับกรรัมภา จุนจีลืมไปว่ากรรัมภายืนอยู่ด้านหน้าจุนจีไม่ทันระวัง สายตาของจุนจีหยาดหยิ้ม มองกรรัมภาแบบห่วงใย กรรัมภาทำหน้างงๆ ว่าจุนจีเป็นอะไร จากนั้นลีจองกุ๊กเรียกจุนจีอย่างเสียงดัง ทำให้จุนจีหยุดการกระ ทำนั้น แล้วทำหน้าหยิ่ง เก๊ก ใส่กรรัมภา แล้วเดินจากไป ในขณะที่จุนจีเดิน ในใจเค้าก็มีแต่กรรัมภา ทำให้เค้าไม่ได้ตั้งใจท่องบท พอถึงเข้าฉากทำไม่ได้ ผู้กำกับจึงไม่พอใจอย่างแรง
--- ณ บ้านไตรรัตน์
"ที่รักคุณทำอะไรยู่"ไตรรัตน์เดินเข้ามาพร้อมถือข้าวต้มมา 2 ถ้วย
"นอนอยู่"สุคนธรสพูดด้วยเสียงเพลียๆ
ไตรรัตน์พูด"ให้ผมช่วยผ่อนคลายให้คุณนะ"
"หยุด ไอ้บ้า อย่าเข้ามา ถ้าเข้ามาชั้นจะไม่เกรงใจล่ะนะ ชกจริงๆด้วย"สุคนธรสกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที
"กริ๊งๆๆๆๆๆๆ " เสียงโทรศัพท์ของไตรรัตน์ดังขึ้น แต่สุคนธรสไวกว่า เธอจึงรับก่อน
"ฮัลโหล ต้องการคุยอะไรกับคุณไตรรัตน์คะ"
"นี่ใคร ฉันจะคุยกับไตรเค้าเท่านั้น คนอื่นไม่เกี่ยว" คำพูดทำให้ใจของสุคนธรสแทบสลาย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ