The sixth sense สื่อรักสัมผัสหัวใจ ภาค 2

บทที่ 17

ไตรรัตน์เดินเข้ามาในรีสอร์ตด้วยอารมณ์โกรธเพราะภรรยาตัวดีหายไปโดยไม่บอกไม่กล่าวสักคำแล้วก็ก๊องทักขึ้นว่า

"พี่ไตรมาทำไมหรอครับ"

"ถามได้ ก็มาหาคุณรสไง" ไตรรัตน์ไม่โอ้เอ้รีบเข้าไปหาญานินทันที

"คุณณินที่รักของผมอยู่ไหน" ไตรรัตน์ถาม

"ณินก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ"ญาณินบอก

"แล้วคุณล่ะ คุณเนตร" ไตรรัตน์ถามต่อ

"เอ่อ.... คะ....คือ เนตรรู้มาว่ายัยรสไปต่างจังหวัดนะคะ ไปหาเพื่อนนะคะ" เนตรสิตางศุ์ตอบติดๆขัดๆ

"แล้วไปกี่วัน" ไตรรัตน์ถามอีก

"อันนี้เนตรไม่รู้จริงๆค่ะ" เนตรสิตางศุ์บอก

"อ้าว แล้วยัยกรรณกับคุณไปไหนอะ" ญาณินถาม 

เนตรสิตางศุ์คิดในใจพร้อมกระซิบว่า
"ยัยเจ๊แกจะพูดทำไม"

"ทำไมอะ มีเรื่องไรเอ่อ" ญาณินถาม

"เดี๋ยวค่อยเล่า" เนตรสิตางศุ์พูดทำท่าลุลีลุลน จนก๊องเห็นท่าไม่ดีจึงพูดตัดบทว่า 

"อ้อ คือว่าพี่กรรณเค้าหิวนะครับ พี่โจ้เค้าเลยเอาใจพาไปกินนะครับ" ก๊องแก้ตัวข้างๆคูๆ

"งั้นจัดงานกันต่อเถอะคะ" ญาณินพูดแล้วลากเนตรสิตางศุ์ไปด้วย แล้วก๊องก็พูดต่อว่า

"งานต้อนรับแม่พี่ติณณ์กับน้องสาวนะครับ"



---- อีกฝั่งของรีสอรท

ญาณินที่ลากเนตรสิตางศุ์มาก็เปิดประเด็นถามเลยว่า 

"เกิดอะไรขึ้นกับยัยรส เนตร"

"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้........................" แล้วเนตรสิตางศุ์ก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้  ญาณินฟัง

"แล้วเราเอายังไงละทีเนี้ย" ญาณินถาม

"เนตรว่ารอสองคนนั้นกลับมาก่อนดีกว่า" เนตรสิตางศุ์ตอบ ทำให้สองสาวหนักใจขึ้นมาทันที

-------------------------------- 50%-------------------------------

มิรันตีและเบญจาเดินเข้ามาในรีสอรท์ 

"โอ้โห สวยจังเลยคะพี่ติณณ์" เบญจาบอก 

"จริงด้วยลูก" มิรันตีเสริม 

"ต้องยกควาทดีความชอบให้กับบริษัท sixth sense ของคุณณินเค้านะครับ" ติณณ์พูดอย่างภูมิใจ 

"อืม แม่ชักอยากเห็นหน้าหนูณินแล้วสิ รีบเข้าไปกันเถอะ" มิรันตีเร่ง 



มิรันตี ติณณ์ เบญจาและหมอวรวรรธ เดินเข้าในรีสอรท์แล้วรู้สึกถึงบรรยากาศอันอึ่มครึม 



"ผมว่าคุณแม่กับแบมไปเปลี่ยนชุดให้เข้ากับธีมงานดีกว่าครับ" วรวรรธเสนอ 

"โอเค" แม่ลูกพูดพร้อมกันและเดินออกไป 

แล้ววรวรรธกับติณณ์ก็พูดกันว่า "พี่ว่าบรรยากาศแปลกปะ" วรวรรธถาม 

"อืม แปลกๆแต่คงไม่มีอะไรหรอก ไปเตรียมเข้างานกันดีกว่า" ติณณ์พูด แล้วทั้งสองก็เดินเข้า รีสอรท์ไป 



สักพัก รถของพงอินทร์ก็แล่นมาถึง 

"แล้วเราจะบอกทุกึนว่ายัยรสไปไหนดีอะ" กรรณาถาม 

"ก็เอ่อ......ไม่ต้องบอกสิ" พงอินทร์ตอบ 

"เอางั้นก็ได้" กรรณาพูดแล้วจะลงจากรถแต่พูดต่ออีกว่า 

"เดี๋ยว นายห้ามบอกใครนะว่ายัยรสอยู่ไหน ถ้านายบอก นายตาย!!!!!!" 

"อะ....อืม ไม่บอกหรอก ไม่บอกหรอก" พงอินทร์พูดอย่างกลัวๆแล้วรถจากรถไป 


โดยไม่ทันสังเกตุว่ากรรณาไปอีกฝั่งหนึ่ง 

ระหว่างที่เดินอยู่นั่นกรรณาได้ยินเสียงแปลกๆดังขึ้นแต่ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร 
สักพักเริ่มรำคาญ เมื่อเจอเพื่อนๆเธอจึงถามทันทีว่า 

"แกๆ พวกแกรู้สึกแปลกๆปะ" 

"ก็ไม่นะ" เนตรสิตางศุ์กับญาณินตอบ 

"ยัยเนตร แกใส่แว่นอยู่จะรู้สึกอะไร ถอดแว่นสิ"กรรณาบอก 

"ถ้าแกพูอแบบนี้แปลว่า มันต้องเป็น.......อดีตมนุษย์ใช่ปะ" ญาณินเดา 

"ก็ใช่นะสิ แล้วฉันก็รู้สึกว่าเค้ามีอะไรให้ช่วยด้วย แน่ๆ" กรรณาตอบแล้วบอกต่อ 

"ตลอดๆๆๆๆๆๆๆๆ" สองสาวพูดเซ็งๆ ทั้งที่ในใจก็หวั่นๆอยู่เหมือนกัน


------------------------------- 100% -------------------------------

เอาแล้วไง ต้องช่วยพวกผีกันอีกแล้ว