our love รักของเรา

9

คอนโด

'นี่นาย ฉันถามอะไรหน่อยสิ' ฉันพูดขึ้นขณะกลับมาจากห้าง เขายังไม่พาฉันไปกินข้าวแล้วเอาแต่เงียบตั้งแต่เดินออกจากร้านอาหารตั้งแต่เมื่อกี้

'เรื่องไอ่เคนตะละสิ..หึๆ' เขาพูดอย่างรู้ทันแล้วแค่นหัวเราะ

'ใช่ นายเคยมีเรื่องอะไรกับเขาหรอ' ฉันถามอย่างหวั่นๆ

'ก็มันนานแล้วล่ะ ฉันไม่อยากรื้อฝืน แล้วฉันก็ไม่อยากให้เธอต้องมาเสี่ยงไปกับฉันด้วย' เขาพูดน้ำเสียงเป็นห่วงฉัน

'นายก็ไม่ยอมบอกฉันอีกแล้วนะ!' ฉันบอกเขาแล้วพูดอย่างโกธรๆ ก็เขาจะเสี่ยงคนเดียวได้ยังไงล่ะ

'ถ้านายเสี่ยงคนเดียวแล้วเป็นอะไรขึ้นมาจะว่ายังไง?!' ฉันพูดน้ำเสียงหนักขึ้น

'ก็ฉันบอกแล้วไงว่ามันไม่มีอะไร' เขาตอบฉันกลับมาอย่าไม่รู้สึกว่าฉันกำลังโกธร

'เหอะ..' ฉันไม่พูดอะไรต่อแล้วเดินเข้าห้องนอนอาบน้ำแล้วหาอะไรกินรองท้องก่อนจะเข้านอน โดยไม่สนใจเขาเลย

นายจะไม่บอกฉันก็ตามใจ ฉันจะต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้!!

พอฉันนึกได้ว่าป็อปปี้มีเพื่อนสนิทอีกคนที่ชื่อเขื่อน ฉันก็สนิทกับพี่เขื่อนนะ แต่ไม่มากเท่าป็อปปี้แล้วหลังจากนั้นฉันก็กดโทรศัพท์หาพี่เขื่อนทันที ตอนนี้ฉันล็อคประตูห้องแล้วล่ะ ไม่ให้เขาเข้ามานอนด้วยวันนึง เหมือนเขาจะยังไม่รู้นะ แต่ถ้ารู้คงโวยวายแน่ คอยดูสิ..

'สวัสดีค่ะ นี่พี่เขื่อนใช่มั้ยค้ะ' ฉันทักทายขึ้น

'ครับพี่เอง น้องฟางมีอะไรรึป่าวหรือไอ่ป็อปมันทะเลาะกับน้องฟางแล้วนอกใจ?!' พี่เขื่อนพูดขึ้นอย่างตกใจแกมติดตลก

'ไม่ใช่นะพี่เขื่อน ฟางแค่อยากจะถามเรื่องบางเรื่องน่ะคะ พี่เชื่อนสะดวกคุยมั้ยค้ะ?' ฉันถาม

'ได้ครับพี่ว่าง ตอนนี้เฟย์ไม่อยู่สบายบื๋อ ฮ่าๆๆ' พี่เขื่อนนี่อารมดีจริงๆเลย

'ค่ะ ฟางแค่อยากจะถามว่าป็อปปี้เขาเคยมีเรื่องอะไรกับใครมาก่อนมั้ยค้ะ?' ฉันถามพี่เขื่อน

'ไม่เคยนะ เท่าที่เคยคบมันมามันไม่เคยไปหาเรื่องใครนะมีแต่คนจ้องจะมาหาเรื่องมันมากกว่า ดูหน้ามันสิหล่อร้ายซะขนาดนั้น ไม่มีคนหมั่นไส้ก็บ้าละ' พี่เขื่อนพูดชมแล้วเหมือนจะไม่ชม แต่มันก็จริงแหละ

'แน่ใจหรอค่ะพี่เขื่อน? แล้วเคนตะคือใครค้ะ?' ฉันถามขึ้นอย่างมั่นใจ

'เออคือ..พี่..คือ...' พี่เขื่อนพูดกระตุกกระตักอย่างมีพิรุธ

'พี่เขื่อน! ฟางหวังจะพึ่งพี่เขื่อนนะเนี่ย ถ้าไม่บอกฟางจะงอนจริงๆด้วย' ฉันบอกขู่ๆ

'เออพี่ว่าเรื่องนี้มันก็นานแล้วนะ น้องฟางอย่ารื้อฟื้นเลย พี่กลัวไอ่ป็อปมันจะต่อยปากพี่จะตายอยู่แล้วเนี่ย' พี่เขื่อนบอก

'แล้วเขาเคยมีเรื่องกันจริงๆใช่มั้ยค้ะ?' ฉันถามขึ้นอีกครั้ง

'ไอ่มีเรื่องมันก็เคยมีแต่ตอนนี้พี่ว่าอย่าไปพูดถึงมันจะดีกว่า' นั่นไง เคยมีเรื่องกันจริงๆด้วย

'แล้วเรื่องที่ว่ามันคืออะไรล่ะค้ะ?' ฉันถามจนกว่าจะได้คำตอบ

'เขื่อนน! คุยกับใครน่ะ?....อ๋อแฟนไอ่ป็อปมันอ่ะ แค่นี่ก่อนนะฟาง' สงสัยเฟย์จะกลับมาแล้วล่ะ ยังไม่ได้รู้เรื่องนี้เลย เฮ้อออ

'ค่ะ สวัสดีค่ะ' ฉันบอกสวัสดีก่อนจะกดวางสาย

'เฮ้อยังไม่ทันรู้เรื่องเลย พี่เขื่อนก็วางสายไปซะละ เราจะรู้เรื่องนี้ได้ยังไงดีนะ' ฉันคิดขึ้น

ปัง! ปังๆ!!

'ฟางมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ!' เขาตะโกนอย่างหัวเสีย

'.....' ฉันไม่ตอบ

'นี่ถ้าเธอไม่เปิดประตูนะฉันจะพังเข้าไป' เขาบอกอีกครั้ง

'ตามสบาย ถ้าอยากให้ช่างมาซ่อมประตูอีกรอบก็ตามใจ!' ฉันพูดอย่างประชด

'นี่อย่ามากวนประสาทฉันนะ!' เขาตะโกนเข้ามา

'นายปิดบังฉันเอง ฝันไปเถอะว่าจะได้นอนในห้อง นอนนอกห้องไปเลยไป' ฉันตะโกนออกไปไม่แพ้กัน

'แต่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ' เขาบอก

'ห้องข้างนอกก็มีห้องน้ำ' ฉันตอบกลับไป

'แต่ฉันอยากนอนกับเธอนะฟาง เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ' เขาบอกอีกครั้ง

'ไม่-มี-ทาง!' ฉันบอกกลับไป

'โธ่เว๊ย!!' เขาสบถอย่างหงุดหงิดสุดๆ

'หึ เล่นกับใครไม่เล่น' ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ

ให้มันรู้ซะบ้างงงง

ตอนดึกๆ

โครกคราก..

เสียงท้องร้องดังขึ้น

ฉันก็ทานข้าวเย็นไปแล้วนิ ทำไมยังหิวอยู่นะ

ไปหาไรกินซักหน่อยดีกว่า มาม่าซักซองก็ยังดี อิ่มไปถึงเช้าแน่

แอ้ด..

ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วกำลังจะเปิดไฟ

กึก กึก กึก

เสียงคนเดิน แล้วมันกำลังเดินมาทางฉันด้วย หรือว่าจะเป็นโจร คิดสิๆๆๆว่าจะทำยังไงต่อ

ใช่ๆๆ ในห้องครัวมีไม่เบสบอลอยู่อันนึง ฉันต้องเอามาทุบ

ได้แล้ว ไม้อยู่ในมือของฉัน ฉันยกมือของฉันขึ้นแล้วกำลังจะฟาดลงบนตัวคนที่กำลังเข้ามาใกล้

1 2 3 !!!!

ปึก!

ฉันทุบเข้าอย่างแรงที่ส่วนใดส่วนนึงของคนที่เดินเข้าหาฉัน

'โอ๊ยย ฟาง!' เสียงของป็อปปี้นิ

'เธอทำอะไรของเธอเนี่ย เจ็บนะ' เขาบอกฉัน

ฉันรีบเปิดไปแล้วรีบเข้าไปหาเขาทันที

'ป็อปปี้!! ฉันขอโทษ ฉันนึกว่านายเป็นโจรนิ' ฉันบอกเขาแล้วดูที่หัวที่มีเลือดออก

'เธอคิดว่าฉันเป็นโจร? คิดได้ไงเนี่ย?' เขาถามฉัน

แต่ตอนนี้ฉันไม่ตอบคำถามอะไรทั้งนั้น ดูที่หัวสิ เลือดออกเยอะมาก ต้องไปซับก่อนแล้วละ

'นี่ ไปนั่งที่โซฟาก่อนไป เดี๋ยวจะเอากล่องยาแล้วไปทำแผลให้ เห็นมั้ยเลือดออกเยอะแล้ว' ฉันพูดอย่างเป็นห่วง

'ครับ' เขาขานรับแล้วไปนั่งรอที่โซฟา

ฉันตามออกไปหาเขาที่โซฟา

'นายเจ็บมากมั้ย?' ฉันถามเขา

'ลองโดนดูมั้ยล่ะ' เขายังกวนกลับมา

'นายเนี่ยนะ ฉันอุตส่าห่วง' ฉันบอกเขาแล้วทำแผลให้

'ก็ฉันเห็นเธอเดินเข้าไปในครัว แล้วเลยอยากจะแกล้งไง แต่เธอกลับตีหัวฉัน' เขาพูดแล้วจ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง

2.1.14

ไม่มีใครยอมบอกเรื่องเคนตะกับฟางเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

แต่ฟางยังไม่ลดละความพยายามแน่นอน

รอดูต่อไปดีกว่า ตอนหน้าทำแผลให้กันมีหวานอยู่บ้างแหละ รอติดตามด้วยนะคะ

เม้นกันด้วยนะ

ต่อไปนี้อาจจะไม่ได้อัพบ่อยๆนะคะ แต่ก็ยังไงก็จะอัพให้อยู่ค่ะ อาจจะเว้นวันอัพ