our love รักของเรา

10

'เธอทำให้ฉันเจ็บตัว..เพราะฉะนั้นเธอต้องถูกทำโทษ' หลังจากที่ฉันกำลังนั่งทำแผลให้เขาอยู่เขาก็พูดขึ้น

จึก! ฉันกดลงไปที่แผลเขาอย่างแรง

'โอ๊ย!!!' เขาร้องขึ้นเสียงดัง

'ทำอะไรของเธอเนี่ย' เขาพูด แล้วจ้องหน้าฉัน

ก็เขาผิดเองตังหากที่คิดจะแกล้งฉัน สมน้ำหน้า รู้งี้ฝาดให้หัวหลุดเลยดีกว่า

'สมน้ำหน้า' ฉันพูดเยาะเย้ย

'หึๆ ฉันเอาคืนเธอแน่ฟาง'

'งั้นอย่าหวังเลยว่าจะได้เข้าห้องนอน' ฉันพูดกลับไป

'อ้าว เธอทำร้ายร่างกายฉันยังไม่พอ ยังจะไล่ฉันออกมานอนข้างนอกอีกหรอห้ะ..ใจร้ายจริงๆเลย' เขาพูดแล้วทำหน้าสลดน้ำเสียงเศร้าลง

'ไม่ต้องเลย ฉันรู้ทันนายหรอกนะ' ฉันตอบเขาอย่างรู้ทัน

'แล้วเรื่องเคนตะนะ ถ้านายไม่บอกฉันก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปถามเคนตะเองก็ได้ เชอะ' ฉันพูด ขณะวางอุปกรณ์ทำแผลลงทุกอย่าง

'ไม่ได้นะ!' เขาตอบกลับมาทันควัน

'เธอรู้มั้ยว่าถ้าเธอไปหามัน แล้วจะอันตรายแค่ไหน!' เขาตะคอกเสียงดังขึ้น

'เธอนี่มัน..ฮึ่ย!' เขาสบถอย่างอารมณ์เสีย

อะไรกัน!! ฉันพูดแค่นี้เองทำไมต้องอารมณ์เสียขนาดนี้ด้วย!!!

ตอนนี้ฉันนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไร

'ฟาง..' เขาหันกลับมามองฉันแล้วพูดน้ำเสียงอ่อนลงจากเมื่อกี้มาก

'ฟางคือ..ฉันขอโทษ ฉันไม่ค่อยชอบชื่อมันเท่าไหร่อ่ะ เลยอารมณ์ขึ้น เธออย่าโกรธฉันเลยนะ เดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติม' เขาบอกฉัน

แต่ตอนนี้ในหัวของฉันมันมีแต่คำว่าสงสัยเต็มไปหมด ทำไม ทำไมกัน มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเลยหรอถึงบอกกันไม่ได้

'ไม่..' ฉันตอบกลับไปน้ำเสียงเย็นชา

'ฟาง เธออย่าพูดอย่างงี้สิ' เขาง้อฉัน

'ฉันแค่อยากรู้เรื่องนี้เพื่อที่จะได้ช่วยนายนะ บางทีอาจจะเป็นการเข้าใจผิดกันก็ได้ แต่กลับทำเหมือนฉันเป็นตัวยุ่ง เห้อ ฉันเข้าใจแล้วล่ะ' ฉันพูดก่อนจะตัดพ้อ เขาคงไม่อยากให้ฉันีู้เรื่องราวของเขาหรอกมั้ง คิดแล้วมันน่าน้อยใจจัง

ฉันกำลังลุกและจะเดินเข้าไปในห้อง แต่มว่ามือป็อปปี้ก็ดึงรั้งไว้และกระชากฉันให้ไปนั่งบนตักเขา เอาอีกแล้วนะ! เขานี่มือไวเสียจริงๆ

'ปล่อยนะ' ฉันพูดและพยายามแกะมือของเขาออก

'ไม่ปล่อย เธออย่าเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเป็นตัวยุ่งสิ' เขาพูดแล้วนำหน้ามาวางตรงไหล่ของฉัน

'ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเดือดร้อนก็เท่านั้นเอง ไอ่เคนตะมันรู้ว่าเธอเป็นแฟนฉันแล้วมันคิดจะทำร้ายฉันทางอ้อม ก็แค่นั้น' เขาพูดยาวออกมาเป็นประโยค แล้วเอาหน้าซุกเข้าที่ผมของฉัน

'แล้วทำไมเขาต้องมาทำร้ายนายด้วยหล่ะ นายไปทำอะไรให้เขาก่อนหรือป่าว?' ฉันถามออกไปอย่างที่ใจสงสัย

'ก็..เออ..มันเยอะอ่ะ ฉันขี้เกียจเล่า' เขาทำท่าเหมือนจะไม่เล่าต่อ

ฉันเลยผลักหน้าออกจาตัวแล้วพูดตัดบทว่า

'งั้นนายห้ามเข้าใกล้ฉันเกิน5เมตร เพราะฉันโกรธนาย ห้ามจูบฉัน ห้ามหอมแก้มฉัน ห้ามเตะเนื้อต้องตัวฉัน ห้ามนอนบนเตียง ห้ามกอดฉัน ห้าม ห้าม ห้ามๆๆ! ฉันจะห้ามให้หมดเลย แล้วฉันก็จะไม่พูดกับนายด้วย' ฉันบอกเขาเพราะนี่คงเป็นสิ่งที่เขาต้องการจากฉันมากที่สุดแหละ ถ้าเขาไม่ยอมบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องเคนตะนะ ฉันจะทำอย่างที่พูดไปให้หมดเลย

'เห้ยฟาง! มันเกินไปแล้วนะ' เขาะูดแล้วทำหน้างอนเหมือนเด็กโดนแย่งขนม

'จะบอกหรือไม่บอก ถ้าไม่บอกก็อด' ฉันพูดเสียงแข็ง

'เออๆๆๆ บอกก็บอกว่ะ'

'เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนนั้นเธออยู่ปี1 แล้วฉันอยู่ปี2 ฉันกับเธออ่ะก็คบกับมานานแล้วแหละแต่ยังไม่มีสถานะที่ชัดเจน แล้วฉันกับไอ่เคนตะก็เป็นเพื่อนกันแต่บังเอิญว่ามันอ่ะชอบเธอ แล้วมาปรึกษาฉัน แต่นอนนั้นมันไม่ยอมบอกว่ามันชอบใคร ฉันก็เลยให้คำปรึกษาอย่างดี แต่อยู่มาวันนึงมันเห็นฉันไปไหนมาไหนกับเธอบ่อยๆมันก็เริ่มสงสัยแล้วก็ไปถามไอ่เขื่อนว่าฉันกับเธอเราเป็นอะไรกัน ไอ่เขื่อนก็บอกมันไปว่าฉันกับเธอเป็นแฟนกัน แล้วมันก็เลยโกรธฉันมาก แล้วก็หาเรื่องทะเลาะกับทุกวัน พยายามทำให้ฉันเลิกกับเธอแต่มันทำไม่ได้ทนเห็นภาพบาดตาบาดใจไม่ได้มั้ง ฉันก็ไม่รู้สิ มันเลยหนีไปอยู่ต่างประเทศแล้วก็ประกาศว่าฉันกับมันเป็นศัตรูกัน'

'มันก็มีแค่นี้แหละ ครั้งนี่กลับมาเมืองไทยก็คงจะกลับมาล้างแค้นละมั้ง' เขาพูด

'คงจะมาแย่งเธอไปจากฉันแหละ ฉันคิดว่างั้นนะ แต่ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันปล่อยให้มันแย่งเธอไปแน่นอน' เขาพูดแล้วลุกขึ้นมากอดฉันไว้ แล้วไม่ยอมให้ฉันขยับไปไหน

'ฉันจะอยู่กับนาย ไม่ไปไหนหรอก' ฉันพูด

'เธอห้ามเลิกรักฉันนะ' เขาพูดขึ้น

'อืม ไม่เลิกรักหรอกน่า' เขาพูดอะไรของเขานะ ฉันเขินไปหมดแล้ว

'ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังหมดแล้วแสดงว่าฉันจูบ ฉันหอมแก้ม ฉันกอด ฉันอยูาใกล้เธอได้หมดแล้วนะ แล้วฉันก็นอนกับเธอได้ด้วยใช่มะ ปะงั้นไปนอน' เขาผละกอดออกแล้วพูดเหมือนที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้แต่ตรงข้ามกันหมดเลย

'ไมมมม่' ฉันลากเสีนงยาวแล้วทำท่าว่าจะวิ่งหนีแต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้วล่ะ เขาดึงฉันเข้าห้องแล้วล็อคประตู

ฮือๆๆ ไม่น่าเลยยัยฟาง

'นายอย่าทำแบบนี้นะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปเรียนฉันไม่อยากเจ็บตัว' ฉันบอกเขาไป

'นี่ เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอห้ะ? ฮ่าๆๆ ฉันแค่อยากนอนกอดเธอเฉยๆ'เขาพูดแล้วหัวเราะ

'อ้าว..หรอ'

'หรือว่าเธอ...อยากทำอย่างอื่นแทน?' เขาถามน้ำเสียงเจ้าเลห์

'ไม่ ฉันง่วง' ฉันพูดแล้วล้มตัวลงนอนทันที

'เฮ้อเธอนี่จริงๆเลย' เขาพูดแล้วล้มตัวนอนตามฉัน

ฉันนอนหันหลังให้เขาแล้วเขาก็นอนกอดฉันจากทางด้านหลังเขาดึงตัวฉันให้เข้าไปชิดเขา จนตอนนี้หลังของฉันกันแผงอกของเขาชิดกัน เขาเอาหน้าเลื่อเข้ามาซุกตรงผมของฉันที่ปล่อยสยาย แล้วแขนของเขาก็พาดอย่างตรงเอวฉัน

รู้สึกอบอุ่นจัง เขากับฉันจะได้นอนกอดกันแบบนี้ตลอดไปรึป่าวนะ...

'อื้ออ' เช้าแล้วหรอเนี่ย

เขายังนอนกอดฉันท่าเดิม ไม่ทีท่าว่าจะตื่นเลย

'นี่ป็อปปี้ ตื่นได้แล้ว' ฉันพลิกตัวไปอีกทางนึงแล้วปลุกเขา

'...' เขายังไม่ตื่นเลย

'ตื่นสิๆๆๆๆ' ฉันปลุกเสียงดังขึ้น

'อือ' เขาตอบหลับมาเพียงสั้นๆแต่ตัวก็ยังไม่ขยับ

'ตื่น ได้ แล้ว' ฉันพูด

'อืออ' เขานี่หลับลึกจริงๆเลย

'ไม่ตื่นงั้นฉันไปหาเคนตะนะ' ฉันใช้ไม้เด็ดแล้วมันก็ได้ผลด้วย

'ไม่ได้นะ!' เขาเด้งตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

'งั้นไปอาบน้ำซะ' ฉันไล่เขาไปอาบน้ำทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่ได้อาบ

'เธออาบก่อนสิ' เขาทำท่าว่าจะหลับต่อ

'ไม่ นายนั่นแหละ ฉันอุตส่าห์ปลุกทั้งที' ฉันไล่เขาต่อ

'งั้นอาบด้วยกันเลยมะ เร็วดี' เขาพูดแล้วทำท่าว่าจะเอาจริง

'!!!!!'

5.1.14

ขอโทษด้วยนะคะ ไม่มีเวลาอัพเลย

อย่าเพิ่งลืมกันนะ ติดตามตอนหน้าด้วยน้าา

ฟินแน่ๆ เม้นๆๆๆกันด้วยค่ะ

เม้นเยอะมากเท่าไหร่ความฟินเยอะมากเท่านั้นเลยนะคะ