เล่ห์รักซาตาน

"เป็นอะไรของแก นั่งหน้าหงิกเชียว"ทีเจทักขึ้น ในขณะที่นั่งเรียนด้วยกัน

"ไม่หงิกได้ไง พ่อฉันจะแต่งงานกับเมียใหม่นั่นอ่ะ"

"ฉันว่าแกควรจะทำใจได้แล้วนะเรื่องนี้"ทีเจว่า

"ฉันรักแม่ฉันมาก ถึงแม่ฉันจะตายไปแล้ว แต่ฉันก็ยังจะรักษาเกียรติของ

แม่ฉันเอาไว้"

"แล้วพ่อแกไปทำลายเกียรติแม่แกตอนไหน"

"ก็ตรงที่พ่อพานังนั่นเข้าบ้านไง"ฟางโมโห

"ฟาง แกควรรักคนที่พ่อแกรักนะ "ทีเจพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจ

"ไม่"ฟางไม่ยอมฟังอะไรเลย เธอหยิบหูฟังขึ้นมานั่งฟังก่อนจะทำงานต่อ

"เฮ้อ"ทีเจกับแก้วได้แต่มองอย่างเหนื่อยใจ

ตอนพักเที่ยง

"   ฟางมาหาธามไทที่ห้องเธอแทบช็อกเมื่อเห็นแฟนหนุ่มกำลังนัวเนีย

อยู่กับเกลเด็กรุ่นน้องคนสนิทที่เธอไว้ใจมาก

"ธามไท!"ฟางตวาดลั่นตรงเข้าไปกระชากเกลออกทันที

"พี่ฟาง"เกลตกใจมาก

"ตกใจอะไร นังหน้าด้าน"ฟางผลักเกลอย่างแรง

"ฟาง ไม่เอาน่า"ธามไทรีบดึงตัวแฟนสาวไว้

"ไม่ต้องมาห้ามฉัน จัดการยัยเกลเสร็จเมื่อไหร่ เราต้องคุยกันธามไท"

ฟางมองหน้าธามไทก่อนจะหันไปจิกผมเกล

"โอ๊ย...พี่ฟาง เกลขอโทษ"

"ขอโทษเหรอ หึ... ทีตอนทำทำไมไม่คิด "ฟางถาม

"ต่อไปนี้เกลจะเลิกยุ่งกับธามแล้ว"เกลบอกเสียงสั่น

"อย่าทำร้ายเกลนะ ฟาง"ธามไทรีบมาปกป้องเกล

"นี่ ธามไทเข้าข้างมันเหรอ"ฟางโวยวาย

"ใช่ เกลไม่ผิด ฉันผิดเอง ฉันเป็นคนเริ่ม"

"นี่นายจะเลิกกับฉันใช่ไหม"ฟางมองหน้าเขา

"อืม...ขอโทษนะแต่เราคงเข้ากันไม่ได้"

"นายต่างหากมั้ง ที่เข้ากับฉันไม่ได้"ฟางโกรธมาก

"ไปเถอะ"ธามไทฉุดร่างเกลขึ้น ฟางมองทั้งคู่อย่างแค้นใจ ก่อนจะหันไป

เห็นขวดน้ำที่วางอยู่ใกล้ๆ

"กรี๊ดดดด..."เกลเปียกโชกไปทั้งตัวด้วยฝีมือของฟาง

"นี่สำหรับเธอ ส่วนนี่ของนาย"ฟางหันไปตบหน้าเขาอย่างแรงจนธามไท

หน้าชา

"ต่อไปนี้ก็เลิกแล้วต่อกัน"ฟางบอกอย่างเสียใจก่อนจะวิ่งออกไป

หลังเลิกเรียน

"แล้วตกลงจะไปทำรายงานที่ไหน"แก้วถาม

"บ้านฉันไหม"ทีเจเสนอ

"อืมๆเอาสิ"ฟางตกลง

"แน่ใจนะฟาง ว่าไปได้น่ะ"ทีเจกลัวพ่อของเธอจะไม่ให้ไป

"แน่สิแก"ฟาง แก้ว ทีเจพากันออกไปจากโรงเรียน

"หาเรื่องให้ตลอดเลยนะยัยตัวดี"ป๊อปปี้ที่นั่งมองเธออยู่ในรถพูดออกมา

 อันที่จริงเขากะจะมารับเธอกลับบ้านแต่เธอกลับไปไหนต่อซะนี่

คอยดูนะ ถ้ากลับบ้านดึก ฉันจะลงโทษเธอ...

"ฟาง นี่มันจะสามทุ่มแล้วนะ กลับเถอะ"แก้วว่า

"โอเคๆ"ฟางกับแก้วเตรียมตัวกลับบ้าน

"งั้นเดี๋ยวฉันทำส่วนที่เหลือให้ล่ะกัน"ทีเจบอก

"โอเคจร้า"แก้วกลับไปพร้อมฟาง

"แก้ว แกกลับไงเนี่ย"ฟางถามอย่างเป็นห่วง

"ไม่ต้องห่วงหรอก แกรีบกลับเถอะ"แก้วบอกก่อนจะโบกรถแท็กซี่ให้ฟาง

"ขอบใจนะ"ฟางขึ้นรถไป พอกลับมาถึงบ้านก็ราวๆสี่ทุ่มแล้ว

"ไปไหนมาไม่คิดจะบอกฉันเลยใช่ไหม"พีรดลถามทันทีเมื่อฟางเข้ามา

"ฟางโตแล้วนะคะพ่อ"

"กลับบ้านสี่ทุ่มเนี่ยนะ มันใช่เวลาของเด็กมอปลายไหม"

"ก็แค่สี่ทุ่มเอง"

"ฟาง!"พีรดลชักจะเหลืออดกับลูกสาวคนนี้

"พ่อไม่เคยเข้าใจฟาง"ฟางวิ่งขึ้นข้างบนไป

"ฮึก..."ฟางร้องไห้ก่อนจะทรุดลงนั่งที่พื้นอย่างอ่อนล้า

"เธอจะร้องไห้ทำไม ในเมื่อเธอทำตัวเธอเอง"ฟางหันขวับมาทันที

"ไอ้บ้าออกไปนะ"ป๊อปปี้นอนยิ้มกริ่มอยู่บนเตียง

"จุ๊ๆเบาๆสิ อย่าร้องเสียงดัง"

"ไม่...ฉันจะร้อง "ฟางเสียงดังขึ้น ป๊อปปี้รีบลุกมาปิดปากเธอไว้

"ถ้าร้องอีก ฉันจับเธอกดลงเตียงแน่"

"อื้อ...."ฟางตาโตทันที เมื่อเขาพูดเช่นนั้น  ไอ้ผู้ชายโรคจิต>_<

ฮ่าๆฟางอย่าดื้อสิเด๋วโดนจริงๆหรอก ฮ่าๆ  เค้าขอเม้นต์หน่อยตะเอง