เล่ห์รักซาตาน

โทโมะขับรถมาส่งฟางที่บ้าน

"ตายแล้ว หนูฟาง ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะคะ"ปริยฉัตรรีบเข้ามาดูด้วย

ความเป็นห่วง

"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฟางสะบัดมือเธอออกก่อนจะหันมาหาโทโมะ

"ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยฉัน"

"ไว้โอกาสหน้าคงได้พบกันอีก ... โทโมะครับ แล้วน้องชื่อ"

"ฟางค่ะ"ฟางยิ้มให้เขา

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"โทโมะยิ้มตอบ

"นั้นใครน่ะฟาง"พีรดลเดินมาพร้อมป๊อปปี้

"เขาชื่อโทโมะค่ะ เป็นคนช่วยฟางจากไอ้หมาบ้าหื่นกามที่ลากฟางเข้าโรง

แรม"ฟางปรายตามองไปที่ป๊อปปี้

"ใครทำลูก"พีรดลไม่พอใจมาก

"งั้นพี่กลับก่อนนะ"โทโมะเอ่ย

"งั้นเดี๋ยวฟางไปส่งค่ะ"ฟางพาโทโมะไปส่งที่หน้าบ้าน ป๊อปปี้ตามออกไปดู

"ไม่ ไปส่งมันที่บ้านมันเลยล่ะ"เขาแขวะเธอทันทีที่โทโมะไปแล้ว

"ก็กะอยู่"ฟางตอบอย่างไม่แคร์

"กล้ามากนะ พูดคำนี้ต่อหน้าผัวเนี่ย"ป๊อปปี้กระชากร่างบางเข้ามาหา

"พูดให้มันดีๆนะ เรายังไม่ได้ทำอะไรกัน"

"อ๋อ...พูดแบบนี้แปลว่าติดใจมันแล้วใช่ไหม"ป๊อปปี้ชักฉุน

"ปล่อยนะ ไอ้บ้า"ฟางดิ้นอยู่ในอ้อมกอดเขา

"ว้าย!"แจมเข้ามาเห็นพอดี ป๊อปปี้จึงรีบปล่อยตัวฟาง

"แจม ไม่ใช่แบบที่แจมคิดนะ"ฟางอธิบาย

"ใช่...ใช่แน่ๆ พี่ป๊อปกับพี่ฟาง...."แจมคิดไปไกล เธอมองทั้งสองอึ้งๆ

ก่อนจะรีบวิ่งออกไป

"ยัยแจม!"ฟางจะตามแต่ถูกเขาดึงไว้

"ไม่ต้องตามหรอก ดีซะอีก... ถ้าพ่อเธอรู้เรื่องของเราทีนี้ พ่อเธอก็จะ

เร่งรัดการจดทะเบียนสมรสกับแม่ฉันเร็วขึ้นไปอีก"

"ไอ้ชั่ว!"ฟางตบหน้าเขาจนหน้าหันก่อนจะผลักแล้ววิ่งตามแจมไป

"แจม"ฟางตามมาคว้าแขนแจมได้ทัน

"ปล่อยแจมค่ะ พี่ฟาง"

"ไม่ แจม แจมต้องเชื่อฉันนะ ฉันกับไอ้ลูกเมียน้อยนั่นไม่ได้มีความสัมพันธ์

แบบที่แกคิด"ฟางรีบพูด

"จริงเหรอคะ"แจมนิ่งมองหน้าพี่สาว

"จริงสิ"ฟางบอก

"มีอะไรกันรึเปล่า สองพี่น้องหน้าเครียดเชียว"พีรดลเดินเข้ามา

"คุณพ่อ"แจมรีบเข้าไปเกาะแขนผู้เป็นพ่อ

"ไง ยัยแจม เรื่องหาที่เรียนพิเศษไปถึงไหนแล้วล่ะ"

"หาไม่ได้ค่ะ แจมก็เลยต้องเรียนกับพี่ป๊อป"

"อะไรนะ"ฟางอึ้ง

"พ่อว่าเขาจะต้องติวให้ลูกได้แน่ พ่อรู้มาว่าป๊อปเขาเป็นคนเก่ง

เขาเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์เรียนเก่งมาก แถมตอนเรียนมัธยม

ก็ยังเรียนสายวิทย์ คณิต เกรด3.95 เชียวนะ"

"บางทียัยปริยฉัตรอาจจะแต่งเรื่องลูกชายมาโม้ให้คุณพ่อฟังก็ได้นะคะ"

"ฟางบอกอย่างหมั่นไส้

"แม่ฉันไม่ได้โม้ เขาพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ป๊อปปี้เดินเข้ามาจ้องหน้าเธอ

"ไม่มีหลักฐานใครเขาจะไปเชื่อนาย"ฟางว่า

"แจมเชื่อค่ะ"แจมบอกอย่างไร้เดียงสา

"น้องแจม พร้อมติวรึยังครับ"ป๊อปปี้ถามแจม

"ไปเลยค่ะ"แจมควงแขนเขาออกไป

"พ่อปล่อยให้ยัยแจมอยู่กับคนแบบนี้ได้ไงคะ"

"ฟาง เลิกอคติสักทีเถอะ แกน่ะ"

"ฟางไม่ได้อคติ แต่ฟางรู้ดีว่าคนอย่างหมอนั่นไม่ใช่คนดี"ฟางบอก

"ยัยฟาง!"พีรดลชักจะเหลืออด

"ถ้าพ่อไม่เชื่อก็คอยดูต่อไปล่ะกัน"ฟางเดินออกไป พีรดลมองลูกสาว

อย่างเหนื่อยใจ

"ไหนลองทำโจทย์ข้อนี้ให้พี่ดูซิครับ"ป๊อปปี้พูดกับแจมด้วยท่าทีอ่อนโยน

ผิดกับตอนอยู่กับฟางลิบลับ ฟางที่มองอยู่ห่างๆยิ่งฝังใจคิดว่าเขาจะมา

หลอกทำดีกับน้องสาวเธอ

"พี่ป๊อป ให้แจมทำข้อยาก แจมทำไม่เป็นหรอกค่ะ"

"งั้นพี่สอนใหม่นะ"ป๊อปปี้ตั้งใจสอนแจมเต็มที่ แจมแอบลอบมองหน้า

ชายหนุ่ม เธอยอมรับว่าเขามีเสน่ห์เหลือล้นจริงๆ

"แจมว่าพอเถอะค่ะ สอนไปแจมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี"

"ทำไมล่ะ"ป๊อปปี้สงสัย

"เราเปลี่ยนวิชาไม่ได้เหรอคะ แจมไม่ชอบคณิตเลย"แจมว่า

"ตามใจครับ"ป๊อปปี้ปิดหนังสือคนิตลง แจมกำลังหาว่าจะติววิชาไหน

จู่ๆก็มีลมพัดมา ทำให้ฝุ่นละอองเข้าไปในตาของเธอ เกิดอาการระคาย

เคืองตา

"พี่ป๊อปคะ แจมแสบตาค่ะ"แจมรีบบอกทันที ชายหนุ่มจึงยื่นหน้าเข้ามา

ใกล้ๆเพื่อจะได้เห็นชัดๆ

"ทำอะไรกันน่ะ"ฟางโผล่งออกมาอย่างสุดจะทน เธอจะไม่ยอมให้น้องสาว

เธอเสียทีให้กับคนอย่างป๊อปปี้เป็นแน่

ฟางแอบหึงป๊อปอ๊ะป่าว ฮ่าๆ  ขอเม้นกะโหวตด้วยนร้า