เล่ห์รักซาตาน

"อ้าว...น้องแจม"ป๊อปปี้เห็นแจมกลับมาที่บ้านก็ส่งยิ้มให้บางๆ

"พี่ป๊อป ฮึก..."แจมโผเข้ากอดชายหนุ่มทันที

"อะไร เป็นอะไร แจม"ป๊อปปี้รีบถามทันที

"แจมกลัวค่ะ  แจมกลัวว่าพ่อจะจากแจมไป"

"ไม่เป็นไรนะ อย่าคิดมาก"ป๊อปปี้กอดปลอบแจม

".... แล้วพี่ฟางกลับบ้านรึยังคะ"แจมถาม

"พี่พาไปนอนที่ห้องแล้วล่ะ รายนั้นเอาแต่ร้องไห้ เฮ้อ...."

"แจมฝากดูแลพี่ฟางด้วยนะคะ"แจมบอกหน้าเศร้ามาก

"ไปนอนเถอะไป ดึกแล้ว"ป๊อปปี้พูด แจมจึงเดินออกไป

เช้าวันรุ่งขึ้น

"แจม ยัยแจม ตื่นได้แล้ว"ฟางตะโกนเรียกน้องสาวอยู่หน้าห้อง

"แจมๆๆ..."ไม่มีวี่แววว่าใครจะออกมาเปิดประตูเลยสักนิด ฟางจึงเปิด

เข้าไปดู เธอแทบช็อกเมื่อเห็นร่างน้องสาวนอนอยู่ที่พื้นน้ำลายฟูมปาก

"กรี๊ดดดด..."เธอกรี๊ดลั่นด้วยความตกใจ ป๊อปปี้ได้ยินเสียงรีบมาดูทันที

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"ป๊อปปี้ถามฟาง เธอชี้ไปที่แจมทันที

"ฮึก...แจม ทำไมทำแบบนี้"

"น้องแจมๆ"ป๊อปปี้รีบอุ้มร่างบางแล้วรีบไปส่งโรงพยาบาลทันที

ต่อมา

"ฮือ...มันเกิดอะไรขึ้น"ฟางยังคงร้องไห้ไม่ยอมหยุด

"ตั้งสตินะฟาง เธอต้องเข้มแข็งไว้"ป๊อปปี้บอก

"นายไม่ได้เป็นฉันนิ ฮึก...ฉันผิดเอง ฉันมันเลวจริงๆ"

"ฟาง..."ป๊อปปี้เอื้อมมือไปแตะไหล่ที่สั่นเทาของเธอ แต่ก็ถูกฟาง

สะบัดออกอย่างแรง

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน"ฟางบอกก่อนจะวิ่งออกไปทันที

"ฟาง!"ป๊อปปี้รีบวิ่งตามไป

"ฉันอยากตายฮือ..."ฟางวิ่งออกมาใกล้จะถึงถนน ป๊อปปี้รีบรวบตัว

เธอมากอดไว้แน่น

"คิดจะทำบ้าอะไรห๊ะ "เขาตะคอกใส่เธอด้วยความโกรธ

"ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ"ฟางโวยวาย

"เธอไม่คิดรึไงว่าทุกคนจะเสียใจแค่ไหน ที่รู้ว่าเธอเป็นแบบนี้"

"ฮึก....ฮือ...."ฟางร้องไห้อย่างหนัก ป๊อปปี้เห็นว่าฟางสงบสติดีแล้ว

จึงค่อยๆประคองไปนั่งที่สวนในโรงพยาบาล

"เธอต้องเข้มแข็งนะ ฟาง ตอนนี้มีแค่เธอที่จะเป็นกำลังใจให้พ่อเธอและ

แจมได้"ป๊อปปี้ว่า

"......"ฟางนิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไร ป๊อปปี้มองสาวสวยข้างกายก่อนจะ

ถอนหายใจ เธอช่างน่าสงสารนัก ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ

อัพให้แล้วจร้า ขอโทดที่อัพช้า ไรเตอร์ทำสมุดที่เขียนเรื่องนี้ไว้หาย

เลยต้องคิดใหม่  เง้อ... เซ้งเป็ด