ภารกิจล้วงลับ

ตอนที่ 1
 
 
“เฮ้อ............เฮ้อ...........เฮ้อ...ฮะ..”
“ฟาง! ถอนหายใจทำไมอะไรขนาดนี้เนี่ย เป็นอะไรรึเปล่า?” ตั้งแต่มาถึงร้านสั่งอาหารจนอาหารมาเสิร์ฟป๊อปปี้ ภาณุ เสตสุวรรณ ลูกชายคนโตของนายพลพล       เสตสุวรรณ สังเกตเห็นเพื่อนสาวของเขาเอาแต่นั่งถอนหายใจจนเขารำคาญและหมดอารมร์ที่จะทานอาหารต่อ
“เอ่อ..ปะ..เปล่าพอดีมีเรื่องให้คิดนิดหน่อย แหะๆ เออจริงสิเมื่อกี้เราคุยกันถึงไหนแล้วนะ?”
“คืนนี้ไปดูฉันแข่งรถมั๊ย”
“ที่ไหนล่ะ”
“สนามใหญ่แถวบ้านฉันเอง จำนายเก่งได้มะลูกชายนายเทพอะ”
“อืม”
“นั่นแหละคนนั้นแหละมันมาท้าพวกฉันแข่งรถ ฉันได้ยินว่าคืนนี้มันจะพาสาวไปด้วยแล้วไอ้เขื่อนกับไอ้โทโมะก็คงไม่พลาด เอ่อ..ฉันก็เลยชวนเธอไปด้วยน่ะเธอว่างมะ? ><”
“เอ่อ....อื้ม ><`”
ต่างฝ่ายต่างเขินให้กันหลังจากที่ไม่ได้พบกันนานแล้ววันนี้เขายังชวนเธอไปที่สนามแข่งรถด้วยอีก ที่น่าเขินเพราะเขาเหมือนบอกความในใจเธอเป็นนัยๆ อะไรบางอย่างที่เธอรู้สึกได้ แต่จะหรือแค่เธอคิดไปเองฝ่ายเดียว?
รถแต่งเครื่องแรงนับสิบคันจอดเรียงรายประจำที่เตรียมพร้อมเร่งเครื่องแข่งกันเพื่อให้ได้มาซึ่งเงินเดิมพันจากชัยชนะ แต่ทว่าวันนี้กฎกติกาและเดิมพันต่างไปเล็กน้อยทำให้มีแค่เขื่อนกับเก่งเท่านั้นที่ต้องแข่งส่วนคนอื่นๆ ต้องถอนตัวออก เพราะการแข่งครั้งนี้ถือเป็นศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายที่จะรักษาคนรักเอาไว้ (แม้จะไม่ได้เป็นจริงก็ตาม)
“เฮ้ยเกิดไรขึ้นวะ?” ป๊อปปี้ถามโทโมะน้องชายคนโตของเขากับเหตุการณ์ตรงหน้าที่จุดสตาร์ทมีเพียงรถของเก่งกับเขื่อนน้องชายคนเล็กของเขาเท่านั้น ส่วนคันอื่นจอดอยู่รอบนอกรวมถึงเขาถูกกันห้ามลงแข่งในคืนนี้อีกต่างหาก
“สาวไอ้เขื่อนเกิดถูกใจไอ้เก่งเข้าน่ะสิ หึๆ”
“โอ้โห...แฟนไอ้เขื่อนนี่สวยจริงๆ ไปหามาจากไหนวะ”
“ไม่ใช่นะ!”
“ฮะ? เธอรู้จักด้วยหรอ?”
ป๊อปปี้เห็นหญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถกับน้องชายแค่ไกลๆ แต่สายตาเขาบอกว่าเธอคนนั้นสวยดั่งนางฟ้า ซึ่งเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนสนิทของน้องชายคนไหนจะสวยได้เท่าเธอคนนี้มาก่อน และตามประสาผู้ชายมักจะมีความคิดที่เสียงดังเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำให้เขาถูกแย้งขึ้นมาทันทีจากเพื่อนสาวคนสนิทของเขาที่ยืนอยู่ข้างกาย และกำลังจ้องมองสาวสวยในรถคนนั้น
“เอ่อ..ก็.....”
“เฮ้ยๆ ทำไมมันออกตัวแรงจังวะเดี๋ยวรถก็เจ๊งอีกหรอก”
“คงเป็นเพราะเดิมพันคืนนี้ล่ะมั้ง..หึๆ ไปเตรียมตัวรับเงินเดิมพันดีกว่าพี่ชาย”
“พูดอะไรของแกวะไม่เห็นจะเข้าใจเลย”
คนมาถึงทีหลังอย่างป๊อปปี้ก็ได้แต่ไม่เข้าใจสถานการณ์ และตั้งคำถามมากมายจนลืมเรื่องของฟางที่ทำเหมือนรู้จักสาวในรถคนนั้นไปเสียสนิท แล้วเดินตามน้องชายไปยังจุดวางเดิมพันและร่วมลุ้นไปกับกองเชียร์ด้านข้างสนาม
เดิมพันอะไรกันนะ? ซูซี่ยัยนี่คงจุ่นจนเกินเหตุอีกแน่ เฮ้อ..
 
“เฮ............. ตู้ม~” อีกประมาณยี่สิบนาทีต่อมาเสียงโห่ร้องจากกองเชียร์ฝ่ายของเขื่อนร้องขึ้นแสดงความยินดีที่เขาชนะและดีใจที่ตนได้เดิมพันในครั้งนี้ด้วย ซึ่งเขาไม่เคยทำให้ผิดหวังชนะเก่งไปได้อีกครั้งหนึ่ง และตามมาด้วยเสียงระเบิดดังมาจากทางรถของเขื่อน
“เขื่อน!/ซูซี่!” เสียงดีใจของทุกคนถูกลบด้วยเสียงระเบิดจากรถเขื่อนที่ใช้แข่งเมื่อครู่นี้ ซึ่งทุกคนคิดว่าเขื่อนกับซูซี่นั้นยังคงไม่ลงจากรถเป็นแน่เพราะพวกเขาเพิ่งเข้าเส้นชัยไป และคงไม่เหลือชิ้นส่วนของพวกเขาแล้วเป็นแน่
“เดี๋ยว! เมื่อกี้เธอเรียกใครว่าซูซี่?” ป๊อปปี้คว้าแขนฟางเอาไว้แล้วถามหาความจริงจากเธอ
“จะถามอะไรตอนนี้เล่าไปดูสองคนนั้นก่อนเร็ว” ฟางต่อว่าป๊อปปี้แล้วรีบวิ่งตรงไปยังรถที่ถูกเผาจนแทบไม่เหลือซากทันที
~ตุ้บตั้บๆๆๆๆ~
“โอ้ว! 00!” แต่พอเธอวิ่งมาถึงที่เกิดเหตุข้างๆ กันนั้นมีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งกำลังรุมทำร้ายชายคนหนึ่งจนน่วม และมีเลือดตกยางออกทั้งใบหน้าและลำตัว
“ฟานี่เธอมาที่นี่ได้ไงเนี่ย!?” ซูซี่แปลกใจที่เห็นเพื่อนสาวที่สนามแข่งแห่งนี้ด้วย
“ฉันสิต้องถามเธอว่ามาทำอะไรที่นี่? แถมยัง....” ฟางคิดในใจว่าซูซี่นั้นคงก้าวหน้าในงานของเธอที่สนิทกับเขื่อนได้ แต่ทว่าในสถานการณ์เช่นนี้บวกกับสีหน้าท่าทีที่ไม่พอใจผ่านแววตาของชายหนุ่มยามมองไปที่เพื่อนสาวนั้นช่างแตกต่างกับที่เธอคิด เพราะเขาจ้องมองคล้ายจะกินเลือดกินเนื้อกันอย่างนั้นแล
“เดี๋ยวนะ..เมื่อกี้สาวสวยคนนี้เรียกเธอว่ายังไงนะ? ฟะ..ฟา...?” ป๊อปปี้ไม่สนใจบรรยากาศโดยรอบที่เกิดขึ้น กลับให้ความสนใจเรื่องของสองสาวมากกว่าด้วยความอยากรู้ และเขาต้องรู้ให้ได้เพื่อคลายความสงสัยของตนเอง
“ฟาง! ฟางไง....ฉันชื่อ-ฟาง” ขณะที่พูดแก้ตัวให้กับเพื่อนสาวเธอส่งสายตาบอกซูซี่ให้เออออตามเธอไปด้วย
“อะ..อ๋อ ใช่ๆ ฟา..งงง อ้าวนายจะไปไหนอะ”
“จะตามฉันมาทำไมอีกห๊ะ!”
“นี่เพื่อนฉัน” ฟางบอกแสดงตัวตนของซูซี่กับเขื่อนเพื่อให้เขาเย็นลงและหยุดการกระทำที่ไม่สุภาพกับเพื่อนสาวของเธอ
“ฝากบอกเพื่อนเธอด้วยนะว่าทีหลังอย่าได้เจอกันอีก!”
“นายต้องได้เจอฉันอีกแน่นายหน้ายาว!”
“เฟย์พอได้แล้วน่า..เธอนี่จุ้นจนได้เรื่องจริงๆ เลยนะกลับได้แล้ว”
“อ้าวฟางเดี๋ยวสิฉันไปส่งนะ”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันกลับกับเพื่อนฉันขับรถดีๆ นะ บาย” ฟางพูดรีบๆ บอกลา ป๊อปปี้แล้วดึงมือเพื่อนสาววิ่งไปเรียกรถแท็กซี่เพื่อกลับทีพักทันที ปล่อยทิ้งให้เขายืนตั้งคำถามกับลมฟ้าอากาศอยู่ตามลำพัง
“ฟะ..ฟาง....เฮ้อ ไอ้บ้าเก่งทำฉันเสียแผนจริงๆ จิ๊! เอ๊ะ? ตกลงหญิงไอ้เขื่อนชื่ออะไรกันแน่วะ @@? เฟย์?..ซูซี่?”
 
สองสาวฟานี่กับซูซี่นั่งรถมาถึงยังหน่วยงานลับหลังร้านสะดวกซื้อ แต่ก่อนที่พวกเธอจะได้เข้าไปด้านในที่ทำงานทั้งสองคนได้พูดคุย และมีข้อตกลงกันบางอย่างก่อนเพื่อไม่ให้ถูกต่อว่าจากหัวหน้าหน่วยได้ ข้อหาที่พวกเธอเกือบจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงต่อบุคคลอื่น เป็นเพราะฟานี่สังเกตเห็นรองหัวหน้าหน่วยแวบๆ ในสนามแข่งแห่งนั้นด้วย เธอจึงเกรงว่าลูน่าอาจจะได้ยินเข้าแล้วนำมารายงาน
“อย่าหลุดปากเป็นอันขาดเชียวนะไม่งั้นตายเธอกับฉันตายแน่”
“เออน่า”
“ย่าห์!!”
“พี่ลูน่า!” สองสาวสะดุ้งตัวโยนกระโดดกอดกันแน่นประหนึ่งว่าเห็นเจ้า