exo 3 ตัวป่วน ก๊วนอลเวง

 luhan said:"เดี๋ยวครับ พี่เป็นใครครับ"ผมวิ่งไปจับมือพี่เขาไว ้เค้าดูรุ่นราวคราวเดียวกับเฮียคริสเรียกพี่เอาไว้ดีกว่า้"เดี๋ยวได้รู้แน่นอนครับ แต่ตอนนี้ความลับ จุ๊ๆ" พี่ขนนกเอานิ้วชี้แตะที่ปากผมผมดึงมือพี่เค้าไว้แทบจะโดดเกาะไปด้วยแล้วเนี่ย อยากรู้ผมพิเศษยังไงกัน"ที่พี่บอกว่าผมเป็นคนพิเศษ มันหมายความว่ายังไงครับ""สักวันเสี่ยวลู่จะรู้เอง พี่ต้องไปแล้วน่ะ อีกไม่นานหรอกเราจะได้พบกัน แน่นอน"พี่ขนนกค่อยๆแกะมือผมออก พี่เค้าไม่บอกอ่ะ ไม่บอกก็ไม่บอก ผมค่อยๆปล่อยพี่เค้าไป พี่ขนนกบินไปไวมากๆเลย อยากมีปีกบ้างจัง=_="ไอ้ลู่!!! พี่เซฮุนอ่ะ"เสียงไคดังมาแต่ไกล ข้างหลังก็เป็นเจ้าแบควิ่งตามมาติดๆ"เฮีย เอาเข้าโรงบาลไปแล้ว "ผมชี้ไปที่โรงพยาบาล เห้อ พี่เค้าก็น่ะไม่น่าเอาตัวมาบังผมไว้เลยไม่งั้นก็ไม่ปางตายแบบนี้หรอก"เอี๊ยดดดดดดดดดด"เสียงรถเบรคกะทันหัน อีกนิดนึงชนผมแน่ๆ เกือบตายรอบสองแล้วไอ้ลู่T_Tชายหนุ่มหน้าใสปากล่างใหญ่กว่าปากบนนิดๆเดินลงมาจากรถอย่างสง่างาม"คุณหนูครับ คุณเซฮุนเป็นยังไงบ้างครับ"เสียงชายคนนั้นเอ่ยถามผมชายคนนี้ก็คือ คยองซู เลขาสุดเนี้ยบของเฮียคริส ปกติไม่ค่อยออกจากโรงพยาบาลสักเท่าไหร่สงสัยมีธุระมั้ง"พี่คยองไปไหนมาครับ(ผมเรียกพี่คยองซูสั้นๆว่าคยองครับ)"ผมถามพี่เค้าพร้อมกับเดินไปจูงแขนพี่เค้าเข้าไปในโรงพยาบาล"ผมไปเก็บกวาดบ้านพักตากอากาศมาน่ะครับ ว่าแต่คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เลือดเต็มตัวเลย"พี่คยองจับผมหันหน้าหันหลังหารอยแผล โอ๊ย มึน หมุนอยู่นั่นแหละ"ผมไม่เป็นไรครับ แต่พี่เซฮุน..."ผมนึกถึงพี่เค้าขึ้นมา น้ำตามันก็ไหลออกมาเองอ่ะทำไงดี"พี่เซฮุนถูกยิง อาการสาหัสครับ"แบคฮยอนช่วยตอบให้แทน ยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก"คุณหนูร้องไห้ทำไมครับ โอ๋ๆๆๆๆๆอย่าร้องน่ะคุณหนูของคยอง"พี่คยองสวมกอดผมพยายามโอ๋ผมทำไงได้อ่ะ น้ำตามันไหลออกมาเอง มันคงไหลมาจากความเศร้าลึกๆในใจผมมั้ง"ไปหาพี่เซฮุนเถอะ"ไคลากพี่คยองเข้าไปในโรงพยาบาลผมยังซบไหล่พี่คยองอยู่เพื่อปิดบังน้ำตาของตนเองแบคล้วงหาผ้า้เช็ดหน้ายื่นมาให้ผม"พรึ่ดดดดดดดดดด"ผมสั่งขี้มูกใส่ผ้าเช็ดหน้าผืนนั่น หน้าไอ้แบคถอดสีไปเลยแต่มันก็ไม่ด่าผมคงเห็นว่าผมเศร้าอยู่มั้งหน้าห้อง ICU 1 โรงพยาบาล MAMAเฮียคริสที่อยู่ในชุดผ่าตัดเดินออกมา จากห้องICU มือยังเปื้อนเลือดอยู่เลย"อ้าวคยองซู"เฮียคริสตกใจเล็กน้อยพี่คยองพาผมเดินมาที่หน้าห้องนั้น"สวัสดีครับนาย ว่าแต่คุณเซฮุนเป็นยังไงบ้างครับ"พี่คยองยังคงให้ผมซบไหล่อยู่ขณะคุยกับเฮีย"เนี่ยแหละปัญหา ผ่ายังไม่ได้ มันร้องหาแต่เสี่ยวลู่ๆ คยองซูเดี๋ยวพาเสี่ยวลู่ไปเปลี่ยนชุดแล้วพามาที่ห้องผ่าตัดด้วยมายืนข้างๆมันจะได้ผ่าง่ายๆหน่อย"     ห๊ะ พาเข้าห้องผ่าตัด ปกติเฮียไม่ให้เข้าน่ะเนี่ยโอกาศดีจังแหะพี่คยองซูลากผมไปที่ห้องเปลี่ยนชุดจะได้เห็นการผ่าตัดแล้วในห้อง ICU 1 โรงพยาบาล MAMAผมก้าวเข้ามาในห้องผ่าตัด กลิ่นแรกที่เข้าจมูกผมคือกลิ่นยา ขอบอกว่าเหม็นสุดยอด!!!ผมเดินตามพี่คยองไปเรื่อยๆภายในห้อง ICU ยังแบ่งเป็นห้องย่อยๆอีกพึ่งรู้น่ะเนี่ยผมเดินเข้ามาถึงห้องในสุดป้ายหน้าประตูเขียนไว้ว่า"เซฮุน" เหอะๆปกติเค้าเขียนชื่อเต็มนิพี่คยองเปิดประคงตูเข้าไปพร้อมกับลากผมเข้าไปด้วย"เสี่ยวลู่ เสี่ยวลู่อยู่ไหน เสี่ยวลู่"เสียงพี่เซฮุนนิ ผมรีบเดินตรงไปที่เตียงเห็นพี่เซฮุนบิดไปบิดมาบนเตียงเฮียคริสเตรียมยาสลบใส่เข็มฉีดยาไว้แล้ว"เสี่ยวลู่ มาอยู่ข้างๆมันดิ พี่ฉีดยาไม่ได้เลย"มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย เอาเข็มจิ้มจึกก็จบแล้วเอาผมเข้ามาทำไมผมจับมือพี่เซฮุนเอาไว้ พี่เค้ากำมือผมแน่นเลย กระดูกแทบหักสักพักพี่เซฮุนก็นิ่งไปผมมองไปที่อีกฟากนึงของเตียงเฮียคริสกำลังฉีดยาสลบอยู่ แล้วเอาผมเข้ามาเพื่ออะไรห๊ะ เฮีย!!!ผมยืนกุมมืิอพี่เซฮุนเอาไว้ตลอดการผ่าตัด มือพี่เซฮุนเย็นเฉียบผมพยายามให้ไออุ่นพี่เค้าฝ่ามือของผมทั้งสองข้างกุมมือพี่เค้าไว้หวังว่าไออุ่นและความห่วงใยของน้องคนนี้จะทำให้พี่คนที่ผมรักมากคนนี้ดีขึ้นมาบ้าง ระหว่างที่นั่งกุมมือพี่เค้าไว้ผมได้เห็นทั้งมีด ทั้งกรรไกร คีม อะไรต่อมิอะไรสารพัดรอบๆก็เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดไหลเต็มไปหมด เฮียเริ่มลงมีดกรีดไปตรงกลางอกก่อนกรีดผ่านชั้นเนื้อลงไปเรื่อยๆก็พบกับกระสุนลูกแรก"แกร๊ง"เสียงกระสุนตกกระทบกับกระบะเหล็กที่เอาไว้ทิ้งขยะ เฮียดูเครียดสุดๆเหงื่อตกคิ้วขมวดกันจนจะผูกปมได้แล้วแผลที่สองเฮียแค่ล้างแผลนิดหน่อยแล้วเย็บปิดเพราะลูกกระสุนทะลุ"เสร็จแล้ว ย้ายไปห้องปกติด้วย เสี่ยวลู่มากับพี่"ผมปล่อยมือพี่เซฮุนเดินตามเฮียไปแต่โดยดีคงอีกนานพี่เซฮุนถึงตื่น ไปกะเฮียดีกว่าห้องเฮียคริส ตึก a ชั้น 12 ห้อง 36 โรงพยาบาล MAMAผมตามเฮียเข้ามาถึงห้อง เฮียกำลังเข้าห้องน้ำพอดี"เสี่ยวลู่ ตามสบายเลยน่ะ พาเพื่อนๆมาบนห้องก็ได้ พี่ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวมีอะไรจะคุยด้วย"แล้วเฮียก็เดินเข้าห้องน้ำไปผมไปนั่งเล่นที่โซฟาริมหน้าต่างมองออกไปภายนอกเห็นวิวทิวทัศน์ชัดเจนบนถนนมีรถวิ่งไปมาแม้ยามค่ำคืนช่างมีชิวิตชีวาผิดกับผมที่แสนเศร้าที่คนรักของผมต้องมาเจ็บปวดพระจันทร์ส่องแสงช่างสว่างไสวเหลือเกินผิดกับชีวิตผมที่ดับมืดลงเพราะขาดคนรักไปพี่เซฮุนจะรู้ไหมน้องคนนี้รักพี่แค่ไหน สถานะของเราผมอยากให้เกินพี่น้องไปจนกลายเป็นคนรักจังมันจะเป็นไปได้ไหมชีวิตนี้"ครืด ครืด ครืด...ๆๆๆๆ"โทรศัพท์ในกระเป๋าผมสั่นอย่างรุนแรง ใครโทรมาตอนนี้เนี่ย ผมควักโทรศัพท์ออกมาอ่อ แบคนี่เอง"ว่าไง""ลู่ โรงพยาบาลเฮียใหญ่ไปป่ะ กูหลงแล้วเนี่ย จะหาร้านสะดวกซื้อ เดินหลงมาที่ห้องคลอดเนี่ย มารับหน่อยดิ๊"แบคตอบเสียงเหนื่อยมากคงเดินเยอะ"เออๆเดะกูไป รอหน้าห้องคลอดแหละ"ผมกดตัดสายเดินไปที่หน้าห้องน้ำ"ป๊อกๆๆๆๆๆ เฮียผมไปรับแบคกับไคน่ะ""เออๆรีบมาล่ะ"ผมเดินออกจากห้องไป ห้องข้างๆก็น่าจะเป็นห้องพักฟื้นของพี่เซฮุนเห็นเฮียบอกย้ายพี่เค้ามานิแวะเข้าไปดูหน่อยดีกว่าผมเปิดประตูห้องพี่เซฮุนเข้ามาภาพแรกที่เห็นคือพี่เค้านอนหลับสนิท ผมเดินเข้าไปใกล้ๆกุมมือพี่เค้าขึ้นมา "พี่รู้ไหม ผมรอพี่ฟื้นอยู่น่ะ วันหลังจะพาไปกินชานมไข่มุกร้านใหม่ อร่อยสุดยอดเลย"ผมเหมือนคนบ้าที่พูดคนเดียวทำไมมือพี่เค้าเล็กลงสงสัยจะคิดไปเองผมก้มลงไปหอมแก้มพี่เค้าปกติผมทำบ่อยน่ะทำจนสาวๆในโรงเรียนอิจฉาอ่ะได้หอมแก้มหนุ่มหล่อแต่เมื่อยัยคริสซี่เข้ามาในชีวิตผมเลยไม่ค่อยได้หอมแก้มพี่เค้าเลย"คุณหนูหอมแก้มผมทำไมครับ"เสียงคยองนิงั้นแสดงว่า"พี่คยอง พะ พี่มานอนอะไรตรงนี้"ตายและหอมแก้มผิดคนยุ่งละมึงเสี่ยวลู่"ผมมานอนรอพยาบาลพาคุณเซฮุนมานอนครับ ผมเลยมานอนเล่นแล้วเผลอหลับไปตื่นมาอีกทีตอนโดนคุณหนูหอมแก้มนี่แหละครับ"แม่เจ้า งานเข้าจังๆล่ะเสี่ยวลู่ ถึงว่าทำไมมือเล็กลงเสี่ยวลู่ทำไงดีๆ อ่างั้นเอาแบบนี้"ผมแค่ก้มลงไปดูฮะ ว่าใช่พี่เซฮุนรึเปล่าแต่ตอนก้มมันทรงตัวไม่อยู่เลยพลาดไปหอมแก้มเอาน่ะครับ""อ่อ ครับ ผมขอตัวไปรับคุณเซฮุนน่ะครับ"โล่ง!!! พี่คยองเชื่อสนิทเอาล่ะว่ะรีบไปหาไอ้แบคดีกว่าไม่อยากโดนด่าผมเดินไปที่ลิฟท์กำลังจะกดปุ่มเลย"ปิ๊งป๊อง!!!" เสียงลิฟท์เปิดออก ผมใจแทบสลายหายไปกับอากาศ"ไอ้ลู่!!!! มึงตาย"เมื่อประตูลิฟท์เปิดร่างไอ้แบคก็กระโดดถีบผมเข้าอย่างจัง "อย่า!!!!"ผมแหกปากลั่นโรงบาลแต่ไม่ทันเสียแล้วเท้าแบคถึงยอดอกผมพอดี ล้มกลิ้งไม่เป็นท่า"ถีบกูไมว่ะ"ผมพยายามยืนขึ้น จุกก็จุก เจ็บก็เจ็บ ไอ้เพื่อนบ้า"ข้อหาไปรับช้า นี่คือการลงโทษ"อื้อหือ แค่รับช้าโดดถีบซะขนาดนี้ ถ้าไปเหยียบเล็บขบไม่เอาปืนยิงเลยเรอะ"พี่เซฮุนอ่ะ เป็นไงบ้าง"เสียงไคนำออกมา ก่อนที่มันจะก้าวขาออกมาจากลิฟท์"นอนที่ห้องอ่ะ จะไปก็ไปได้ข้างห้องเฮียคริสน่ะ ไอ้ห้องที่กูไปนอนตอนโดนงูกัดอ่ะ ห้องนั้นแหละ""อ่อ เคๆ แต่มึงจะไปไหน"แบคฮยอนถามผมเพราะผมกำลังก้าวขึ้นลิฟท์"หาของกินใส่ปากครับ "หลังจากนั้นประตูลิฟท์ก็ปิดลง ลิฟท์กำลังเคลื่อนตัวลงไปด้านล่าง ช้าๆตึก a ชั้น 1 ร้านขายของ โรงพยาบาลMAMAผมเลือกซื้อของไปกินตอนเฝ้าพี่เซฮุนซื้อไปฝากไอ้สองตัวนั้นอีก หมดๆตังหมดแน่ ผมเดินไปที่แคชเชียร์"คิดเงินด้วยครับ""ได้ค่ะ...... 259 บาทค่ะ "โหซื้อของกินที 260 บาท หมดแน่ตังผม ผมยื่นแบงค์ 500 ร้อยให้พอดีที่สายตาผมเหลือบไปเห็นคนทำท่าทางลับๆล่อตรงหน้าลิฟท์"รับมา 500 น่ะค่ะ นี่คะเงินทอน โอกาสหน้าเชิญใหม่น่ะค่ะ"ผมรับเงินทอนถือถุงขนมรีบขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องพี่เซฮุนทันที ลางสังหรณ์ไม่ดีเลยแหะตึก a ชั้น 12 ห้อง 35 โรงพยาบาล mamaผมทะลึ่งพรวดเข้าไปในห้องพี่เซฮุน วิ่งรี่ไปที่เตียงในห้องดับไฟมืดเพราะให้พี่เค้านอน ผมควักโทรศัพท์ออกมาส่องไปที่ตัวพี่เค้า อ่าคราวนี้ถูกคนพี่เซฮุนยังปกติดีผมเอาขนมไปเก็บ ตอนนี้ตีสามแล้วง่วงชะมัด"ครืด ครืด ครืด"โทรศัพท์ผมสั่นอีกแล้ว ตีสามไอ้บ้าที่ไหนโทรมา เฮีย!!! อยู่แค่ห้องข้างๆจะโทรมาทำไมผมกดโทรศัพท์ทิ้งแล้วไปที่ห้องของเฮีย พี่เซฮุนคงยังไม่ฟื้นหรอกห้องเฮียคริส ตึก a ชั้น 12 ห้อง 36 โรงพยาบาล MAMAผมเปิดประตูเข้าไปเจอเฮียคริสกำลังใส่เสื้อผ้าพอดี อะไรว่ะตั้งนานเพิ่งอาบน้ำเสร็จไปนอนอยู่รึไง"มาแล้วเฮีย มีอะไรรึเปล่า ถ้าไม่มีผมจะไปนอน"ผมทำท่าจะเดินออกจากห้อง"ไม่มี แค่จะถามว่า จะกลับไปเอาของที่บ้านไหม การบ้าน เสื้อผ้า พี่กำลังจะกลับบ้านพอดี"ผมกำลังจะอ้าปากตอบไอ้แบคกับไคก็เปิดประตูห้องเข้ามา"ผมเอาโน๊ตบุ๊ค ขนม เสื้อผ้า กับการบ้าน""ส่วนผมขอแบบเดียวกับไอ้แบคครับ" สองคนนี้มันจริงๆเลยเฮียถามผมแต่สองคนนี้ก็ตอบให้มันน่ารักจริงจริ๊งงงงงงง"ผมก็เอาแบบนั้นอ่ะเฮีย เฮียก็พาไอ้สองคนนัันไปเก็บของเหอะ ผมจะเฝ้าพี่เซฮุนเอง"ผมเดินไปที่ประตูไม่มีอะไรแล้วไปเฝ้าพี่เซฮุนดีกว่าผมเดินออกจากห้องเฮียไปที่ห้องพี่เซฮุน ตรงหน้าประตูห้องพี่เซฮุนมีกระดาษตกอยู่ด้วย! ผมเดินเข้าไปเก็บมีข้อความลองอ่านดีกว่า                                                       "ยาที่พี่ให้รีบเอาให้เซฮุนกินสิ"ยา? ยาอะไร ผมนึกแล้วนึกอีก อ่อ ไอ้ยาเขียวๆของพี่ขนนกนี่เอง ผมควักมันออกจากกระเป๋าตรวจสภาพดูยังปกติดีผมเก็บมันใส่กระเป๋า แล้วเดินเข้าห้องพี่เซฮุนไปตึก a ชั้น 12 ห้อง 35 โรงพยาบาล mamaผมเดินตรงไปที่เตียงพี่เซฮุนยังหลับอยู่ เมื่อไหร่พี่เค้าจะฟื้นน่ะ ไม่ชอบที่ต้องมานั่งเฝ้าคนที่ผมรักนอนโรงบาลเลยผมเดินไปล็อคห้อง หยิบยาสีเขียวๆของพี่ขนนกออกมา เปิดจุก อื้อหือ กลินใช้ได้ผมค่อยพยุงพี่เซฮุนจับพี่เค้าอ้าปาก แล้วกรอกยาลงไป น่าสงสารพี่เค้าจังต้องมากินยาอะไรไม่รู้"ผมเอาขวดแก้วไปทิ้ง สายตาก็ดันเห็นรถเฮียกำลังขับออกไปจากโรงพยาบาล แถมเปิดหลังคาด้วยตีสามตีสี่ขับรถเปิดประทุน หนาวตายชักผมเดินเข้าไปจัดแจงที่โซฟาให้กลายเป็นที่นอน หาหมอนมาหาผ้าห่มมา จัดแจงปูผ้าวางหมอนง่วงสุดๆน่าจะนอนได้แล้วน่ะ ตีสี่นิดๆก่อนล้มตัวนอนผมเดินไปหาพี่เซฮุน จุ๊บแก้มพี่เค้าทีนึงตอนหลับไม่รู้เรื่องหรอก แล้วผมก็เดินไปนอนตึก a ชั้น 12 ห้อง 35 โรงพยาบาล mama05.00 น.sehun said:ผมค่อยลืมตาขึ้นมาทุกอย่างรอบตัวผมยังมืดมิด สักพักสายตาของผมเริ่มรับรู้สิ่งรอบข้างได้นี่มัน ห้องพักคนไข้นิ ผมหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ ห้องนี้มันคุ้นๆแหะ"คร๊อกกกกกก ฟิ้วววววววว"เสียงไรT๐T ไม่น่ะไม่ นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ ผมหลับตาปี๋เพิ่งฟื้นขึ้นมาเจอดีเลยรึไงกันนนนน"คร๊อกกกกกก ฟิ้ววววววว"มันคือเสียงอารายยยยยยยยผมลุกขึ้นมองหาต้นเสียง ความรู้สึกวิ่งจากส่วนกลางลำตัว แผ่ซ่านไปทุกตารางเซนติเมตร เหมือนโดนมีดกรีดไปทั่วทั้งร่างกาย"เจ็บบบบบบบบ!!!!!!!!" ผมแหกปากลั่นโรงพยาบาล หวอโรงบาลดังสนั่น แก้วน้ำสั่นสะท้าน เตียงสั่นสะเทือน"ตุ๊บ!!!"เสียงไรตกลงพื้น"พี่เซฮุน เป็นอะไรครับ"เสี่ยวลู่ปรี่เข้ามาหาผม อ่าทำไมมันเจ็บแบบนี้ อูวววว "พี่นอนก่อนน่ะครับ แผลยังไม่หายดี อีกอาทิตย์สองอาทิตย์น่าจะหายน่ะครับ อยู่นิ่งๆก่อนน่ะ"เสี่ยวลู่จับผมลงไปนอนอีกครั้ง ต้องนอนโรงพยาบาลจริงๆหรอเนี่ย ไม่อยากอยู่โรงพยาบาลT_Tเสี่ยวลู่เดินโซซัดโซเซไปที่โซฟา ตบหมอนทีสองทีแล้วก็ล้มตัวนอนไปเลย สงสัยจะง่วงจัด ก็แน่ล่ะ คืนนี้มีแต่เรื่องผมก็น่าจะนอนพักดีกว่าน่ะโกดังร้าง"ท่านครับ ยัยมนุษย์คนนั้นสลายไปแล้วครับ"เสียงของผู้น้อยศักดิ์รายงานเหตุการณ์ให้แด่หัวหน้าของเขา"งั้นรึ แน่ล่ะมนุษย์จะใช้อะไรได้เรื่อง เจ้า ไปตามหาจี้มรกต กับ จี้ไพลินมาให้ข้าอีกไม่นานความอมตะตลอดการจะเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว"เสียงทุ้มใหญ่รำพันถึงสิ่งของที่ใฝ่ฝันหามาทั้งชีวิตพร้อมสั่งให้ลูกน้องไปตามหาสิ่งนั้นมาให้"รับทราบครับท่าน"เสียงผู้น้อยศักดิ์ตบปากรับคำพร้อมกับหายตัวไป ณจาก ตรงนั้นตึก a ชั้น 12 ห้อง 35 โรงพยาบาล MAMASEHUN:"อะไรอ่ะเฮีย"ผมพินิจพิเคราะห์สิ่งของในมือสายสร้อยที่ทำมาจากสิ่งที่เหมือนโลหะส่วนปลายมีวัตถุแข็งๆเหมือนพลอยแต่สีเขียวปี๋ เอามาให้ทำไมกัน"ใช่ เฮียเอามาให้ทำไม รับขวัญน้องรึไง"เสี่ยวลู่ถือสร้อยนั่นเหวี่ยงไปมา สร้อยเหมือนกันเลยแต่ตรงปลายเป็นสีฟ้า"ไอ้ซื่อบื้อ นอกจากบ้าแล้วยังซื่อบื้ออีก สร้อยคู่มรกตกับไพลินบริสุทธิ์ พ่อแม่เค้าซื้อมาจากต่างประเทศเลยน่ะที่เรียกให้ไปหาเมื่อคืนก็เรื่องนี้แหละ" เนี่ยน่ะพ่อกับแม่ซื้อมา ไม่อยากจะเชื่อ เฮียโม้ป่ะเนี่ย ผมห้อยสร้อยนั่นส่วนเฮียคริสกำลังสวมสร้อยให้เสี่ยวลู่"นี่แหละ หันมาดูดิ หล่อจริงๆทั้งคู่เลย น้องใครว่ะพี่มันต้องหล่อโคตรๆแน่นอน"รู้สึกว่าไอ้ส่วนหลังมันเหมือนจะชมตัวเองน่ะ หึ้ย ไอ้พี่บ้า นอนต่อดีกว่า"ทำไรอ่ะ เซฮุน"เฮียหันขวับมามองผม มองทำไมคนจะนอน"ก็จะนอนไงเฮีย"ผมคลุมโปง นอนขดบนเตียง หลับตาปี๋แกล้งทำเสียงกรน คนป่วยก็ต้องนอนพักสิ"ตื่นเลยๆต้องไปล้างแผล"เฮียคริสกระชากผ้าออก เผอิญนิ้วเฮียไปเกี่ยวกับเสื้อคนไข้ของผมมันเลยโดนกระชากเปิดออก เผยให้เห็น หน้าท้องของผม"อูววววววว ขาวววววววววว"เสียงเสี่ยวลู่พึมพำเบาๆทำยังกะตัวเองไม่ขาวเนอะไอ้น้องกบฏ มันขาวกว่าผมด้วยซ้ำแต่ทำไมผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวตอนได้ยินเสียงเสี่ยวลู่ด้วยอ่ะ "แผล แผลอยู่ไหน? ไหนถอดเสื้อดิ๊"เฮียคริสมองหาแผลบนตัวผมเสื้อเปิดนิดนึงยังไม่เจอ ตอนนี้ให้ถอดเสื้อถ้ายังไม่เจออีกสงสัยคงต้องแก้ผ้าให้แกหาแผลแล้วล่ะผมจำได้ว่าแผลมันอยู่ตรงกลางอกรอยนึง อีกรอยนึงตอนโดนยิงมันรู้สึกว่าอยู่ใกล้ๆกันน่ะแต่แผลหายไปแล้วแค่ข้ามคืนเนี่ยน่ะ บ้า แต่มันก็หายไปแล้ว"อูววววววว ขาวเกิน อ๊าาาาาาาา แม่เจ้า"เสี่ยวลู่เอามือปิดปาก ชักจะกลัวๆไอ้น้องคนนี้แล้วสิ มันจะจับผมกินไหมเนี่ย"แผลหายไปไหนอ่ะ แผลอยู่ไหนนนนนน"เฮียคริสแหกปากลั่นห้อง เสียงดังในโรงบาลอ่ะเอานี้ไปอุดปากซะ"แหวะ ถุย แกเอาผ้ามายัดปากพี่ทำไม"เฮียดึงผ้าออกจากโยนมันไปให้เสี่ยวลู่พร้อมกับมองตาขวางใส่ผม"ก็เฮียเสียงดังอ่ะ ผมเลยหาไรอุดให้"ผมติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อยแล้วเดินไปที่ห้องน้ำผมนั่งในห้องน้ำกำลังมีความสุขกับการปลดปล่อย อ๊าาาาา สบาย"ทุกคน ดัมมี่กันเถอะ"เสียงแบคฮยอนดังมาแต่ไกล ไอ้พวกนี้โรงพยาบาลก็ไม่เว้น"ชู่ว์ เบาๆหน่อย เซฮุนมันไม่ชอบ"เฮียคริสปรามแบคฮยอน ใครจะชอบล่ะการพนัน "นิดนึงน่ะเฮีย ตาสองตาไม่เป็นอะไรหรอก"ตาสองตาเดะจะโดนกันคนละตีนสองตีนรู้ว่าไม่ชอบยังมาเล่นใกล้ๆอีกไอ้พวกนี้ โดนแน่ๆล่ะ"อ่ะๆก็ได ้ตาเดียวน่ะ" นั่น เจ้าของโรงพยาบาลเป็นหัวโจก ทำไมทำแบบนี้ ไอ้คนอื่นก็เออออห่อหมกเล่นด้วยผมกดชักโครกล้างทุกอย่างให้เรียยร้อยแล้วเดินมาข้างนอก"ปึง! ทำไรกันอ่ะ"ผมเปิดประตูแรงไปนิด ยืนตาขวางอยู่หน้าประตูห้องน้ำสิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมอยากจะเอาหน้ามุดดินหนี"เล่นโดมิโน่ เล่นไหมพี่"ไคถามผม หน้าตานิ่งๆคงตกใจมั้ง"ไหนว่าเล่นดัมมงดัมมี่ไรกัน ไหงกลายเป็นโดมิโน่"ผมยืนสงบก้มหน้า อายอ่ะ ถ้ามุดดินได้มุดไปนานแล้ว "ดัมมี่ไร ใครพูด จะบ้าเรอะ เคัาเล่นโดมิโน่กัน"เฮียคริสกำลังเล่นแข่งกับไคส่วนแบคฮยอนกับเสี่ยวลู่ยืนอยู่ข้างๆผมเดินเข้าไปทางด้านหลังของเสี่ยวลู่แล้วโอบเอวจากทางด้านหลังทำไมใจเต้นตึกตักๆแบบนี้ ผมมองไปที่บนเตียง เฮียกับไคเค้าแข่งโดมิโน่กันอยู ่แต่แล้วสายตาผมเหลือบไปเห็นไพ่แลบออกมาจากใต้ผ้าห่ม วินาทีนั้นผมจับผ้าห่มสะบัด โดมิโน่กระจายเต็มพื้น "ทำอะไรลงไป!!!!!"สี่คนนั่นโวยวายใหญ่ ผมช็อคกับสิ่งที่เจอใต้ผ้า แหม่ครบสำรับ 52 ใบ เงินพร้อมเลยน่ะ "ไหนบอกเล่นโดมิโน่"ผมกวาดสายตาไปหาสี่คนตรงหน้าเสี่ยวลู่ก้มหน้าก้มตาเฮียคริสฟุบหน้าลงกับหมอนส่วนไคกับแบคฮยอนวิ่งเข้าห้องน้ำหลักฐานตรงหน้าหนีให้ตายก็ไม่พ้น"มานี่ ไอ้เฮีย ไหนบอกโดมิโน่ไง นี่คืออะไรหรอ""กระดาษแข็งวาดรูปคร้าบบบ น้องเซฮุน"เฮียตอบพร้อมยิ้มหวาน มันช่วยอะไรไม่ได้หรอก"เสี่ยวลู่ นี่คืออะไรหรอ เอามาทำอะไร"ผมชี้ไปที่กองไพ่บนเตียง"ผมเอามาให้เฮียสอนเรื่องความน่าจะเป็นครับ ใช่ไหม แบค ไอ้ไค""ช่ายยยยยย"เสี่ยวลู่หาพรรคพวก คิดว่าจะรอดรึไงผมเดินไปที่หน้าห้องน้ำ บิดลูกบิด นั่นล็อคด้วย คิดว่าเข้าไม่ได้ใช่ไหม"แกร๊ก แอ๊ดดดดดดดดด"ผมไขกุญแจห้องน้ำวันนี้ได้มีพาดหัวข่าวดับอนาถสี่ศพชัวร์"มีอะไรคร้าบ พี่เซฮุน""ใช่ๆมีอะไรคร้าบ "สองตัวนั้นยิ้มยิงฟันให้ผม"มาม่ะ มายืนรวมกัน ไม่มาตาย!!!"ผมลากสองคนนั้นออกจากห้องน้ำมารวมกับเฮียและเสี่ยวลู่"เล่นไรกัน""เล่นไพ่คร้าบบบบ"เสียงอ่อยทั้งสี่แบบนี้คงจะสำนึกผิดแล้วมั้ง"ทำไมไม่ชวนกันเลย ม่ะๆสักตา""ห๊ะ!!!"สี่คนตะลึงงัน เอ๊า ไม่ได้เล่นเลยอยากเล่นไง"จัดไป " เราห้าคนล้อมวงกันอย่างสนุกสนาน นานๆทีเล่นแบบนี้คงไม่เสียหลายเนอะบ้านพักสามตัวป่วน หนึ่งเดือนผ่านไปไวเหมือนขึ้นไทม์แมชชีนLUHAN:ตอนนี้ผมก็ปิดเทอมแล้ว อีกสามอาทิตย์ก็จะสอบเข้ามหาลัยตื่นเต้นจังจะได้เรียนที่เดียวกันกับเจ้าแบคเจ้าไคไหมน่ะ เราสามคนสมัครสอบที่มหาลัยปาร์คไว้ ตื่นเต้นๆ"คุณหนูครับ ได้เวลาทานอาหารแล้วครับ"พี่คยองเรียกผมไปทานข้าวเช้า ปกติพี่คยองไม่มาบ้านนิแปลกจังทำไมวันนี้ถึงโผล่มาผมเดินลงบันไดไปที่ห้องอาหารตั้งแต่ไม่มียัยคริสซี่ชีวิตผมดีขึ้นเยอะ สบายหูสบายตาทำไมมีความสุขอะไรเช่นนี้ ้ผมเดินลงบันไดไปเรื่อยๆจนถึงห้องอาหาร"เสี่ยวลู่ พี่มีข่าวดีมาบอก"พี่เซฮุนนัั่งอยู่ที่เก้าอี้กำลังละเลียดข้าวต้มปลาอยู่บนโต๊ะ โพล่งขึ้นมา"ข่าวไรครับ นอกจากพี่ออกจากโรงพยาบาลกับได้ลูกค้าเป็นถึงโรงพยาบาลใหญ่ระดับโลกแล้วมีอะไรดีกว่านี้อีกครับ"ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆพี่เซฮุน อ่ากลิ่นสบู่พี่เค้าหอมฟุ้งจริงๆถ้าซบแล้วดมจะมีใครว่าไหมน่ะ"เฮียให้เราสองคนไปเที่ยว เฮียหาที่ไว้ให้แล้ว""พรวด อะไรน่ะ"น้ำส้มในปากผมพุ่งออกจากปากเลอะไปหมด"ห๊ะ พูดใหม่อีกทีพี่ ผมหูฝาดรึเปล่า""จริงๆเฮียบอกพี่เมื่อคืน วันนี้ไปเก็บของได้เลย เดี๋ยวพี่คยองซูไปส่งตอนเที่ยง""จริงดิ จัดไป"ผมรีบกระซวกข้าวต้มปลาแล้วไปเก็บของที่ห้องโอกาสดีๆแบบนี่หายากเฮียจะให้ไปเที่ยวทั้งทีก็ไปซะหน่อยเอาไปกี่ชุดดีซักสิบชุดดีกว่า กางเกงว่ายน้ำ เสื้อกันหนาว...ไม่เอาไปตอนนี้หน้าร้อนอ่าครีมกันแดด เอา SPF 70000 รึ SPF 140000 ดี เอาไปสองอันเลยแล้วกันผมเลือกสารพัดวัตถุอยู่ร่วมสองชั่วโมง ได้มาสามกระเป๋า แหม่ะไปเที่ยวๆผมเดินไปหาพี่เซฮุนที่ห้อง พี่เค้าก็กำลังจัดของเลย โหเอาของไปเยอะไม่แพ้กัน"พี่ เฮียให้ไปนานแค่ไหนอ่ะ"ผมเดินเข้าไปกอดคอพี่เซฮุน"สองอาทิตย์ ถ้าไม่จุใจก็อยู่ต่อไปได้เรื่อยๆ"ว้าววววว เฮียทุ่มทุ่น แบบนี้สิค่อยน่ารักหน่อยเราสองคนช่วยกันเก็บกระเป๋าแล้วลากมากองไว้ที่หน้าบ้านพี่คยองซูเตรียมรถตู้ไว้แล้ว เย้ๆไปเที่ยวๆ ผมกระโดดโลดเต้นเต็มที่ ได้ไปเที่ยวกับพี่เซฮุนสองต่อสองสิ่งที่ใฝ่ฝันเฝ้ารอ เสร็จแน่พี่เซฮุน"เห้ย ไอ้สองตัวมาช่วยพี่หิ้วกระเป๋าดิ๊ " เสียงเฮียนิ แต่ไหงให้ไปแบกกระเป๋ารึว่า"ไปเที่ยวเนี่ย ไวกันยังกับกรด มาช่วยแบกเร็วเข้า มันหนักน่ะเว้ย"ชัวร์เลยเฮียไปด้วย อดหวานกับพี่เซฮุนเลยเศร้าขนาด ทำไมฟ้าไม่เป็นใจเช่นนี้  T_T"เฮียไปด้วยอ่อ"พี่เซฮุนถามตอนที่เดินไปรับกระเป๋าจากเฮียคริส"ไปด้วยสิ แต่ไม่ได้ไปพักด้วย ไปดูงานโรงพยาบาลน่ะ สองอาทิตย์ถึงกลับ ถือโอกาสพาแกๆไปเที่ยวนี่ไง "เฮียคริสพูดไปหิ้วของไป ตั้งสองอาทิตย์แหน่ะ กลางวันเฮียไม่อยู่ หวานกับพี่เซฮุนได้เต็มที่ เสร็จโจร อิอิ"รถพร้อมแล้วครับ"พี่คยองซูมารับกระเป๋าเฮียไปเก็บ พี่น้องสามคนไปเที่ยวขนของยังกับย้ายบ้าน เยอะได้อีกเนอะ"เฮีย ว่าแต่ เราจะไปไหนกัน""เพชรบุรี""ห๊ะ!!! เพชรบุรี"ผมกับพี่เซฮุนตกใจสุดขีด นึกว่าไปได้ไกลๆสุดท้ายใกล้ๆแค่เนี่ย กรุงเทพ เพชรบุรี     เซ็ง"ใช่ ไปๆขึ้นรถ"เราสามคนขึ้นรถมุ่งหน้าสู่ เพชรบุรีบนรถระหว่างทาง" ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด "เสียงโทรศัพท์พี่คยองซูดังขึ้น"ว่าไง จัดบ้านให้ยัง แกอยู่ใกล้ๆอ่ะ ช่วยหน่อย อ่อ เสร็จแล้ว ขอบใจมาก เดะให้รางวัลจุ๊บๆ"เหมือนคนปลายสายจะรู้จักกับพี่คยองเป็นอย่างดี ใช้เช็ดบงเช็ดบ้านอะไรกัน"มีอะไรเหรอ คยองซู""ไม่มีอะไรครับ คุณคริส แค่เพื่อนโทรมาบอกว่าทำความสะอาดบ้านพักให้สองคุณหนูเรียบร้อยแล้ว""อ่อ ขอบใจมากๆ"บ้านพักริมทะเล12.00 น."ถึงแล้วครับ คุณหนู ตื่นเถอะครับ"เสียงพี่คยองปลุกผมให้ลืมตา"อ้าว พี่คยอง เฮียล่ะครับ"พี่เซฮุนถามพี่คยองเพราะไม่เห็นเฮียคริสพร้อมกับขยี้ตาสงสัยจะง่วงจัด"คุณคริส ลงไปตั้งแต่ผ่านสถานที่ดูงานแล้วครับ เดี๋ยวผมต้องไปดูงานด้วยแต่จะมีเพื่อนผมมาดูแลคุณหนูทั้งสองน่ะครับ ไม่ต้องห่วง มีอะไรใช้มันได้เลยครับ"พี่คยองเก็บของหน้ารถพร้อมกับเปิดประตูไปขนกระเป๋าลงมา ผมก็ลากพี่เซฮุนเข้าบ้าน"ผมส่งแค่นี้น่ะครับเดี๋ยวไปไม่ทัน ลาแล้วครับคุณหนู ขอให้สนุกน่ะครับ"พี่คยองมาส่งที่หน้าประตูบ้านพร้อมกับลาไปทำธุระ เห้อ วัยรุ่นสองต่อสองในบ้านหลังใหญ่จะรอดไหมน่ะ"เข้าบ้านเถอะ ป่ะ"พี่เซฮุนไปลากกระเป๋าเข้าไปในบ้านผมก็แบกส่วนของผมเข้าไปด้วย หนักชะมัดเอ๊ะ รองเท้าใครกัน สงสัยจะเป็นเพื่อนพี่คยองแน่เลยเห็นบอกจะมาดูแลผมกับพี่เซฮุน ขอให้ใจดีด้วยเถอะ"ยินดีต้อนรับครับ เซฮุน เสี่ยวลู่"เสียงคุ้นๆนะ "พี่!!!!!!"จบ!!!เพื่อนคยองซูคนนั้นเป็นใครกันถึงทำให้เสี่ยวลู่ตกใจขนาดนั้น การพักบ้านพักสองอาทิตย์จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างรอติดตามด้วยน่ะครับ