You belong with me อย่าพึ่งตกหลุมรักใครเลยน่ะ.

"ฟาง ฟาง เธออยู่ไหนน่ะ"ป๊อปปี้ตะโกนเรียกฟาง ขณะที่เดินตามหาไปด้วย
 
"โอ้ย"แบมที่เห็นว่าป๊อปปี้ตามหาฟางอยู่ก็เดินไปหาป๊อปปี้แล้วแกล้งทำเป็นสะดุดล้มเพื่อให้ป๊อปปี้ช่วย
 
"อ้าว น้องแบม เป็นอะไรไปน่ะ"ป๊อปปี้ที่เห็นแบมล้มก็เข้าไปพยุงแล้วถาม
 
"เออ สะดุดอ่ะค่ะ เจ็บเท้าจัง"แบมพูด พลางทำสีหน้าออดอ้อนกับป๊อปปี้
 
"งั้นไปนั่งตรงนั้นก่อนน่ะ"ป๊อปปี้พูด แล้วพยุงแบมมานั่งตรงที่นั่งพักของคณะ
 
"พี่ป๊อปปี้มาตามหาพี่ฟางหรอค่ะ"แบมแกล้งถามป๊อปปี้ไป ป๊อปปี้ที่รู้ว่าแบมเป็นคนขังฟางก็ทำเป็นไม่รู้แล้วพูดออกไป
 
"ใช่ครับ ไม่รู้หายไปไหน"ป๊อปปี้พูดกับแบม แล้วจับขาแบมมานวดอย่างเบามือ
 
"เอ่อ คือ เมื่อกี้อ่ะค่ะ แบมเห็นพี่ฟางเค้านั่งรถออกไปน่ะค่ะ แบมก็ไม่รู้ว่าพี่ฟางไปไหน เฮ้อ ละครก็ใกล้จะเริ่มแสดงแล้วด้วยสิ"แบมพูด แล้วทำสีหน้าเซ็ง เพื่อให้สมบทบาท
 
"น่าเอาโล่นักแสดงยอดเยี่ยมไปเลยน่ะ น้องคนนี้"ป๊อปปี้พึมพำเบาเพื่อไม่ให้แบมได้ยิน
 
"เมื่อกี้พี่ป๊อปปี้ว่ายังไงน่ะค่ะ"แบมที่ได้ยินป๊อปปี้พูดพึมพำก็ถาม
 
"อ่อ ป่าวครับป่าว พี่แค่พูดว่า เค้าจะออกไปทำไมกันน่ะ"ป๊อปปี้พูด
 
"เฮ้อ นั่นน่ะสิค่ะ แล้วอย่างนี้ใครจะมาเป็นเจ้าหญิงจูเลียตล่ะค่ะ"แบมถามป๊อปปี้
 
"ก็คงจะเป็นนแถวนั้นแหละ หรือน้องแบมอยากเป็นล่ะ"ป๊อปปี้ถามแบม
 
"ก็อยากน่ะค่ะ แต่แบมคงไม่เหมาะหรอกค่ะ"แบมพูดถ่อมตัว ป๊อปปี้ที่ลอบมอง ส่ายหน้าเอือม
 
"พี่ขอตัวก่อนน่ะครับ พอดีไม่อยากได้ยินคนแสดงละครยอดเยี่ยม พูดมากน่ะครับ"ป๊อปปี้พูดกระทบแบมนิดๆแล้วเดินออกไป แบมที่ได้ยินก็ตกใจปนเจ็บใจที่ป๊อปปี้ว่าเธออ้อมๆ
 
"หนอยย พี่ป๊อปปี้ ฮึ่ยย เชอะ"แบมมองตามอย่างขัดใจ ก่อนจะฮึดฮัดออกไป
 
"ฟาง เธออยู่ไหนน่ะ นี่มันก็ได้เวลาแสดงล่ะ แต่เราคงไม่ได้แสดงหรอก เฮ้ออ"ป๊อปปี้พูด แล้วบังเอิญเดินผ่านห้องเก็บของที่แบมและเกลขังฟางไว้
 
"ฮึกๆ ฮืออ ~ "เสียงของฟางที่สะอื้นก็ดังขึ้น ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
 
"นั่นใครน่ะ"ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงก็พูดขึ้น ทำให้ฟางรีบตะโกนออกไป
 
"ช่วยฉันด้วย คนที่อยู่ข้างนอกน่ะ ช่วยฉันด้วย ฮือออ"ฟางตะโกนออกไป ป๊อปปี้จำเสียงของฟางได้จึงตะโกนเข้าไป
 
"นั่นฟางใช่ไหม? ตอบฉันด้วย"ป๊อปปี้ตะโกน
 
"ใช่ ฉันเอง นั่นใครน่ะ"ฟางถามบ้าง
 
"ฉันป๊อปปี้เองน่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเองน่ะฟาง"ป๊อปปี้พูดแล้ววิ่งไปขอกุญแจจากแม่บ้านทันที
 
แกร่ก ! เสียงป๊อปปี้ไขกุญแจห้องเก็บของ
 
"ฟางๆ อยู่ไหนน่ะ"ป๊อปปี้ตะโกนไปเพราะในห้องนั่นมืดมาก
 
"ฉันอยู่นี่ ป๊อปปี้ช่วยด้วย"ฟางพูดขึ้น ป๊อปปี้จึงเดินไปตามเสียงแล้วก็พบฟางจึงรีบแก้เชือกให้ฟาง แล้วพาฟางออกไป
 
"ฮือออ ป๊อปปี้ ขอบใจน่ะ"ฟางพูด แล้วโผกอดป๊อปปี้ทันที
 
"ไม่เป็นไรแล้วน่ะฟาง เธอปลอดภัยแล้ว"ป๊อปปี้พูด แล้วลูบผมที่ยุ่งเหยิงของฟางอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ฟางจะผละออกจากป๊อปปี้
 
"ฮึกๆ"ฟางสะอื้น แล้วก้มหน้าลง เพราะไม่อยากให้ป๊อปปี้เห็นหน้าตัวเอง
 
"เงยหน้าขึ้นสิ จะก้มลงทำไม"ป๊อปปี้พูด แล้วเชยคางฟางขึ้นมา ทำให้พบรอยแดง และรอยช้ำอยู่บนหน้าของฟาง
 
"รอยแดงเต็มไปหมดเลย เจ็บมากไหม"ป๊อปปี้ถามพลางลูบไปที่รอยแดงที่หนาของฟาง
 
"เจ็บสิ"ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้มแล้วพาฟางไปยังสวนแห่งหนึ่งที่เขากับเขื่อนและโบว์ช่วยกันออกแบบและสร้างขึ้นมา โดยที่ไม่ให้ใครรู้เลย
 
"สวยจัง"ฟางพูด แล้วมองไปรอบๆ ซึ่งมีดอกไม้ และมีลำธารเล็กๆ อยู่
 
"เวลาฉันเครียดฉันก็มาที่นี่แหละ มันดูสงบดีน่ะ"ป๊อปปี้พูด แล้วจับมือฟางให้มานั่งที่ม้านั่ง
 
"มาเดี๋ยวป๊อปทายาให้น่ะฟาง"ป๊อปปี้พูด แล้วหยิบยามาทาให้ฟาง
 
"เวลานี้นายก็พกยาหรอเนี่ย"ฟางอึ้งที่ป๊อปปี้มียาติดตัวทุกเวลา
 
"ก็เอาไว้ทาไง มา มาทายาได้ล่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วจับหน้าฟางมาทายา
 
"อะ โอ้ย ทาเบาๆหน่อยสิ เจ็บน่ะ"ฟางร้อง ป๊อปปี้จึงขำกับท่าทางน่ารักของฟาง
 
"คร้าบๆ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูด แล้วทายาให้ฟางอย่างเบามือ และแล้วก็ทายาเสร็จ
 
"เอ่อ ป๊อปปี้"ฟางเรียกชื่อป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงหันมา
 
"มีอะไรหรอ"ป๊อปปี้ถาม
 
"ฉันขอบใจนายมากๆน่ะ ที่ช่วยฉันมาตลอดเลย"ฟางพูด แล้วก้มหน้าก้มตาไม่สบตาป๊อปปี้
 
"ไม่เป็นไรหรอก"ป๊อปปี้พูด แล้วจับหน้าฟางเพื่อให้หันมาสบตาเขา
 
"ฟาง"ป๊อปปี้เรียกชื่อฟาง
 
"ห้ะ อื้อออ"ฟางครางในลำคอเพราะป๊อปปี้โน้มหน้าลงมาจูบฟางอย่างอ่อนโยน ฟางจึงจูบตอบป๊อปปี้ไป ก่อนจะผละออกมา
 
"เอ่อ ฉัน ฉันขอโทษน่ะ ที่เผลอจูบเธอไปน่ะ"ป๊อปปี้ที่ได้สติก็รีบพูดขอโทษทันที ฟางหน้าแดงทำตัวไม่ถูก
 
"เอ่อ ชั่งเถอะ"ฟางพูด แล้วเอามือมาแตะปากตัวเอง
 
"เธอคือจูบแรกของฉันเลยน่ะ ฟาง"ป๊อปปี้พูดออกมาจากใจ เพราะฟางคือจูบแรกของเขาจริงๆ
 
"หมายความว่ายังไง ฉัน งงไปหมดแล้ว"ฟางพูด
 
"ก็หมายความว่า ฉันยังไม่เคยจูบใคร และเธอก็เป็นคนแรก"ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟาง ฟางอึ้งเพราะเขาก็คือจูบแรกของเธอเหมือนกัน
 
"นายอย่าทำให้ฉันคิดไกลได้ไหม"ฟางพูดเบาๆ แล้วน้ำตาไหล พลางก้มหน้าลงเพื่อหลบหน้าป๊อปปี้
 
"ห้ะ เมื่อกี้เธอว่ายังไงน่ะ"ป๊อปปี้ถามเพราะเขาไม่ได้ยินที่ฟางพูด
 
"ชั่งเถอะไม่มีอะไรหรอก ฉันขอตัวก่อนน่ะ"ฟางพูด แล้วปาดน้ำตาเดินจากไป 
 
"ฉันรักเธอน่ะฟาง.."ป๊อปปี้พูด แล้วมองร่างบางเล็กที่เดินจากไปแล้ว..
 
 
 
 
 
5555 พี่ป๊อปเค้าพูดแล้วน่ะ ว่าเค้าคิดยังไงกับฟาง
อัพแล้วเน้อ ติดตามต่อตอนหน้าน่ะค่ะ เม้นต์โหวตกันด้วยน่ะ ขอบคุณทุกเม้นต์ทุกโหวตค้า