You belong with me อย่าพึ่งตกหลุมรักใครเลยน่ะ.
เขียนโดย 
THEBOOK
วันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.12 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 20.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฟาง ฟาง เธออยู่ไหนน่ะ"ป๊อปปี้ตะโกนเรียกฟาง ขณะที่เดินตามหาไปด้วย
"โอ้ย"แบมที่เห็นว่าป๊อปปี้ตามหาฟางอยู่ก็เดินไปหาป๊อปปี้แล้วแกล้งทำเป็นสะดุดล้มเพื่อให้ป๊อปปี้ช่วย
"อ้าว น้องแบม เป็นอะไรไปน่ะ"ป๊อปปี้ที่เห็นแบมล้มก็เข้าไปพยุงแล้วถาม
"เออ สะดุดอ่ะค่ะ เจ็บเท้าจัง"แบมพูด พลางทำสีหน้าออดอ้อนกับป๊อปปี้
"งั้นไปนั่งตรงนั้นก่อนน่ะ"ป๊อปปี้พูด แล้วพยุงแบมมานั่งตรงที่นั่งพักของคณะ
"พี่ป๊อปปี้มาตามหาพี่ฟางหรอค่ะ"แบมแกล้งถามป๊อปปี้ไป ป๊อปปี้ที่รู้ว่าแบมเป็นคนขังฟางก็ทำเป็นไม่รู้แล้วพูดออกไป
"ใช่ครับ ไม่รู้หายไปไหน"ป๊อปปี้พูดกับแบม แล้วจับขาแบมมานวดอย่างเบามือ
"เอ่อ คือ เมื่อกี้อ่ะค่ะ แบมเห็นพี่ฟางเค้านั่งรถออกไปน่ะค่ะ แบมก็ไม่รู้ว่าพี่ฟางไปไหน เฮ้อ ละครก็ใกล้จะเริ่มแสดงแล้วด้วยสิ"แบมพูด แล้วทำสีหน้าเซ็ง เพื่อให้สมบทบาท
"น่าเอาโล่นักแสดงยอดเยี่ยมไปเลยน่ะ น้องคนนี้"ป๊อปปี้พึมพำเบาเพื่อไม่ให้แบมได้ยิน
"เมื่อกี้พี่ป๊อปปี้ว่ายังไงน่ะค่ะ"แบมที่ได้ยินป๊อปปี้พูดพึมพำก็ถาม
"อ่อ ป่าวครับป่าว พี่แค่พูดว่า เค้าจะออกไปทำไมกันน่ะ"ป๊อปปี้พูด
"เฮ้อ นั่นน่ะสิค่ะ แล้วอย่างนี้ใครจะมาเป็นเจ้าหญิงจูเลียตล่ะค่ะ"แบมถามป๊อปปี้
"ก็คงจะเป็นนแถวนั้นแหละ หรือน้องแบมอยากเป็นล่ะ"ป๊อปปี้ถามแบม
"ก็อยากน่ะค่ะ แต่แบมคงไม่เหมาะหรอกค่ะ"แบมพูดถ่อมตัว ป๊อปปี้ที่ลอบมอง ส่ายหน้าเอือม
"พี่ขอตัวก่อนน่ะครับ พอดีไม่อยากได้ยินคนแสดงละครยอดเยี่ยม พูดมากน่ะครับ"ป๊อปปี้พูดกระทบแบมนิดๆแล้วเดินออกไป แบมที่ได้ยินก็ตกใจปนเจ็บใจที่ป๊อปปี้ว่าเธออ้อมๆ
"หนอยย พี่ป๊อปปี้ ฮึ่ยย เชอะ"แบมมองตามอย่างขัดใจ ก่อนจะฮึดฮัดออกไป
"ฟาง เธออยู่ไหนน่ะ นี่มันก็ได้เวลาแสดงล่ะ แต่เราคงไม่ได้แสดงหรอก เฮ้ออ"ป๊อปปี้พูด แล้วบังเอิญเดินผ่านห้องเก็บของที่แบมและเกลขังฟางไว้
"ฮึกๆ ฮืออ ~ "เสียงของฟางที่สะอื้นก็ดังขึ้น ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
"นั่นใครน่ะ"ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงก็พูดขึ้น ทำให้ฟางรีบตะโกนออกไป
"ช่วยฉันด้วย คนที่อยู่ข้างนอกน่ะ ช่วยฉันด้วย ฮือออ"ฟางตะโกนออกไป ป๊อปปี้จำเสียงของฟางได้จึงตะโกนเข้าไป
"นั่นฟางใช่ไหม? ตอบฉันด้วย"ป๊อปปี้ตะโกน
"ใช่ ฉันเอง นั่นใครน่ะ"ฟางถามบ้าง
"ฉันป๊อปปี้เองน่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเองน่ะฟาง"ป๊อปปี้พูดแล้ววิ่งไปขอกุญแจจากแม่บ้านทันที
แกร่ก ! เสียงป๊อปปี้ไขกุญแจห้องเก็บของ
"ฟางๆ อยู่ไหนน่ะ"ป๊อปปี้ตะโกนไปเพราะในห้องนั่นมืดมาก
"ฉันอยู่นี่ ป๊อปปี้ช่วยด้วย"ฟางพูดขึ้น ป๊อปปี้จึงเดินไปตามเสียงแล้วก็พบฟางจึงรีบแก้เชือกให้ฟาง แล้วพาฟางออกไป
"ฮือออ ป๊อปปี้ ขอบใจน่ะ"ฟางพูด แล้วโผกอดป๊อปปี้ทันที
"ไม่เป็นไรแล้วน่ะฟาง เธอปลอดภัยแล้ว"ป๊อปปี้พูด แล้วลูบผมที่ยุ่งเหยิงของฟางอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ฟางจะผละออกจากป๊อปปี้
"ฮึกๆ"ฟางสะอื้น แล้วก้มหน้าลง เพราะไม่อยากให้ป๊อปปี้เห็นหน้าตัวเอง
"เงยหน้าขึ้นสิ จะก้มลงทำไม"ป๊อปปี้พูด แล้วเชยคางฟางขึ้นมา ทำให้พบรอยแดง และรอยช้ำอยู่บนหน้าของฟาง
"รอยแดงเต็มไปหมดเลย เจ็บมากไหม"ป๊อปปี้ถามพลางลูบไปที่รอยแดงที่หนาของฟาง
"เจ็บสิ"ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้มแล้วพาฟางไปยังสวนแห่งหนึ่งที่เขากับเขื่อนและโบว์ช่วยกันออกแบบและสร้างขึ้นมา โดยที่ไม่ให้ใครรู้เลย
"สวยจัง"ฟางพูด แล้วมองไปรอบๆ ซึ่งมีดอกไม้ และมีลำธารเล็กๆ อยู่
"เวลาฉันเครียดฉันก็มาที่นี่แหละ มันดูสงบดีน่ะ"ป๊อปปี้พูด แล้วจับมือฟางให้มานั่งที่ม้านั่ง
"มาเดี๋ยวป๊อปทายาให้น่ะฟาง"ป๊อปปี้พูด แล้วหยิบยามาทาให้ฟาง
"เวลานี้นายก็พกยาหรอเนี่ย"ฟางอึ้งที่ป๊อปปี้มียาติดตัวทุกเวลา
"ก็เอาไว้ทาไง มา มาทายาได้ล่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วจับหน้าฟางมาทายา
"อะ โอ้ย ทาเบาๆหน่อยสิ เจ็บน่ะ"ฟางร้อง ป๊อปปี้จึงขำกับท่าทางน่ารักของฟาง
"คร้าบๆ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูด แล้วทายาให้ฟางอย่างเบามือ และแล้วก็ทายาเสร็จ
"เอ่อ ป๊อปปี้"ฟางเรียกชื่อป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงหันมา
"มีอะไรหรอ"ป๊อปปี้ถาม
"ฉันขอบใจนายมากๆน่ะ ที่ช่วยฉันมาตลอดเลย"ฟางพูด แล้วก้มหน้าก้มตาไม่สบตาป๊อปปี้
"ไม่เป็นไรหรอก"ป๊อปปี้พูด แล้วจับหน้าฟางเพื่อให้หันมาสบตาเขา
"ฟาง"ป๊อปปี้เรียกชื่อฟาง
"ห้ะ อื้อออ"ฟางครางในลำคอเพราะป๊อปปี้โน้มหน้าลงมาจูบฟางอย่างอ่อนโยน ฟางจึงจูบตอบป๊อปปี้ไป ก่อนจะผละออกมา
"เอ่อ ฉัน ฉันขอโทษน่ะ ที่เผลอจูบเธอไปน่ะ"ป๊อปปี้ที่ได้สติก็รีบพูดขอโทษทันที ฟางหน้าแดงทำตัวไม่ถูก
"เอ่อ ชั่งเถอะ"ฟางพูด แล้วเอามือมาแตะปากตัวเอง
"เธอคือจูบแรกของฉันเลยน่ะ ฟาง"ป๊อปปี้พูดออกมาจากใจ เพราะฟางคือจูบแรกของเขาจริงๆ
"หมายความว่ายังไง ฉัน งงไปหมดแล้ว"ฟางพูด
"ก็หมายความว่า ฉันยังไม่เคยจูบใคร และเธอก็เป็นคนแรก"ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟาง ฟางอึ้งเพราะเขาก็คือจูบแรกของเธอเหมือนกัน
"นายอย่าทำให้ฉันคิดไกลได้ไหม"ฟางพูดเบาๆ แล้วน้ำตาไหล พลางก้มหน้าลงเพื่อหลบหน้าป๊อปปี้
"ห้ะ เมื่อกี้เธอว่ายังไงน่ะ"ป๊อปปี้ถามเพราะเขาไม่ได้ยินที่ฟางพูด
"ชั่งเถอะไม่มีอะไรหรอก ฉันขอตัวก่อนน่ะ"ฟางพูด แล้วปาดน้ำตาเดินจากไป
"ฉันรักเธอน่ะฟาง.."ป๊อปปี้พูด แล้วมองร่างบางเล็กที่เดินจากไปแล้ว..
5555 พี่ป๊อปเค้าพูดแล้วน่ะ ว่าเค้าคิดยังไงกับฟาง
อัพแล้วเน้อ ติดตามต่อตอนหน้าน่ะค่ะ เม้นต์โหวตกันด้วยน่ะ ขอบคุณทุกเม้นต์ทุกโหวตค้า 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
