You belong with me อย่าพึ่งตกหลุมรักใครเลยน่ะ.

12.00 น.
 
ณ โรงอาหารของมหาลัย
 
"โย่วๆ วันนี้กินไรดีว่ะ?"เขื่อนที่เดินนำ ถามเพื่อนซี้อย่างป๊อปปี้
 
"ไม่รู้ดิ แกอยากกินไรก็กินไปสิ"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะชะเง้อหาใครคนหนึ่งอยู่
 
"มองหาใครอยู่หรอครับ ฮ่าๆ"เขื่อนแซวป๊อปปี้นิดๆ
 
"บ้า ไม่ได้มองหาใครสักหน่อย ไปซื้อหมี่กรอบดีกว่า"ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปซื้อหมี่กรอบที่อยู่ร้านฝั่งตรงข้าม
 
"ป้าค่ะ ขอข้าวหมูกรอบที่นึงค่ะ"ฟางยืนสั่งอาหารแม่ค้า
 
"ป้าครับ ขอหมี่กรอบที่นึงครับ"ป๊อปปี้สั่งแม่ค้าเช่นเดียวกับฟาง ฟางที่ได้ยินเสียงป๊อปปี้ก็รีบหันขวับทันที เพราะป๊อปปี้คือคนที่เธอแอบปิ๊งอยู่ เรื่องมันมีอยู่ว่า...
 
 
เหตุการณ์แรก เมื่อตอนปี 1 (ลืมบอกไป ตอนนี้เธออยู่ปี 2 แล้ว)
 
ตุ้บ ! 
 
"โอ้ย"ฟางร้องเพราะมีใครคนหนึ่งชนเธอ แล้วไม่ยอมขอโทษแถมยังเดินหนีไปอีก ทำให้ของที่เธอถือนั้นตกกระจายไปทั่ว
 
"คนบ้าอะไร ชนแล้วไม่ยอมขอโทษ"ฟางพยุงตัวเองขึ้นแล้วทยอยเก็บของที่ตกมากมายที่พื้น
 
"ให้ผมช่วยน่ะครับ"ป๊อปปี้ที่เดินผ่านมาเห็นจึงเข้าไปช่วย
 
"เอ่อ ขอบคุณน่ะค่ะ"ฟางพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ช่วยเก็บของ
 
"ผมชื่อ ป๊อปปี้ อยู่ปี 1 คณะสถาปัตย์ฯ น่ะครับ"ป๊อปปี้เอ่ยแนะนำตัวกับฟาง
 
"อ้าวปี 1 เหมือนกันเลยค่ะ ฉันชื่อ ฟาง คณะนิเทศฯ น่ะค่ะ"ฟางเอ่ยแนะนำตัวกลับไป
 
"งั้นตึกเราก็อยู่ใกล้กันน่ะสิครับ"ป๊อปปี้พูด เพราะตึกเรียนของคณะสถาปัตย์ฯ กับ คณะนิเทศฯ อยู่ใกล้กันจริงๆ 
 
"อ๋อใช่ๆ บังเอิญจังเลยเนอะ"ฟางตอบกลับไปแล้วยิ้มหวานให้ป๊อปปี้
 
"เดี๋ยวผมไปส่งที่ตึกฟาง น่ะครับ"ป๊อปปี้พูด แล้วทั้งสองก็เดินคุยกันอย่างสนิทสนมจนมาถึงหน้าตึกของฟาง
 
"ขอบคุณน่ะที่มาส่งฟางแล้วก็ช่วยฟางเก็บของอีก"ฟางพูดกับป๊อปปี้
 
"ไม่เป็นไรหรอก ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่น่ะครับ"ป๊อปปี้ตอบ แล้วเดินจากไป
 
"คนอะไร น่ารักจัง"ฟางพูดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
 
"แหม ! ยิ้มหน้าบานมาเชียวน่ะจ้ะ"เฟย์เพื่อนสาวที่เห็นฟางเดินเข้ามาแล้วยิ้มก็เอ่ยแซว
 
"บ้าหรอเฟย์ ไปเรียนดีกว่า"ฟางพูดกลบเกลื่อนแล้วรีบเดินไปเรียนทันที
 
"สงสัยหนุ่มคนนั้นจะเป็น Some One ของฟางน้า ฮ่าๆ"แก้วที่ยืนอยู่ข้างๆเฟย์ก็พูดขึ้นแล้วหัวเราะกันคิกๆ พร้อมยืนดูการกระทำของฟาง
 
 
 
เหตุการณ์ที่ 2 
 
ณ สวนการเรียนรู้ของมหาลัย
 
"โอ่ยย ทำไมโลกมันร้อนอย่างนี้น่ะ"ฟางบ่น พลางยกมือขึ้นมาพัด
 
"อ่ะ น้ำเย็น จะได้หายร้อน"ป๊อปปี้เดินมาแล้วยื่นขวดน้ำให้ฟาง ฟางตกใจเล็กน้อยแล้วรีบรับน้ำจากป๊อปปี้พลางก้มหน้างุดๆ
 
"ขอบใจน่ะ"ฟางพูดไม่ยอมเงยหน้ามามองป๊อปปี้ เพราะความเขิน
 
"วันนี้เป็นไร ไม่พูดไม่จาเลย แถมยังก้มหน้าอีก"ป๊อปปี้พูด แล้วนั่งลงข้างฟาง 
 
"เอ่อ.. ป่าวน่ะ"ฟางพูด แล้วไม่มองป๊อปปี้อีก ป๊อปปี้ที่เห็นก็งง
 
"เงยหน้าขึ้นมาหน่อยสิ ฟาง"ป๊อปปี้พูดแล้วจับหน้าฟางเบาๆ ให้เงยหน้าขึ้นมา
 
"อ้ะ !"ฟางที่ถูกจับหน้าก็ร้องขึ้น
 
"ฮ่าๆ น่ารักจัง"ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางหน้าแดงหนักยิ่งกว่าเดิม
 
"อ่ะแฮ่มๆ"แก้วและเฟย์ที่เห็นป๊อปปี้กับฟางนั่งข้างๆกันจึงแกล้งกระแอมใส่ จนป๊อปปี้ต้องรีบเอามือออกจากหน้าฟาง
 
"ยังไงๆคู่นี้"แก้วแกล้งพูดออกไป ป๊อปปี้ชะงักเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าให้เป็นเป็นปกติ
 
"ก็เพื่อนกันน่ะ ไม่คิดไรหรอก ขอตัวก่อนน่ะ"ป๊อปปี้ตอบ แล้วเดินจากไป ฟางสะอึกไปชั่วขณะ จริงสิน่ะ เค้าคิดกับเราแค่เพื่อน สำคัญตัวผิดไปแล้ว ฟาง
 
"ฟางๆ !"เฟย์ตะโกนเรียกฟาง เพราะฟางเหม่อไม่สนใจในสิ่งที่ตนพูด
 
"ห้ะ ? มีอะไรหรอ เมื่อกี้ว่าไงน่ะ"ฟางที่หลุดออกจากภวังค์ ก็รีบหันมาถามเฟย์ทันที
 
"ป่าว ฉันเรียกเฉยๆ เธอเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย"เฟย์ถาม ฟางไม่ตอบแล้วเดินจากไปทันที...
 
 
 
เหตุการณ์ที่ 3 เมื่อ 2 วันก่อน (เหตุการณ์นี้อยู่ปี 2 แล้ว)
 
"เธอใช่ไหม? ที่ชื่อฟางน่ะ"แบมเด็กปี 1 เดินมาหาเรื่องฟาง
 
"เอ่อ ใช่ค่ะ มีอะไรหรอ?"ฟางตอบแบมไป
 
เพี๊ยะ !
 
"โทษฐานที่เธอยุ่งกับพี่ป๊อปปี้ของฉัน"แบมตบหน้าฟางอย่างแรง
 
"ป่าวน่ะ เอ่อ ฉันกับป๊อปปี้เราเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ"ฟางพูดแล้วนำมือมาลูบหน้าตัวเองเพราะความแสบ
 
"เห้อะ ! เลิกยุ่งกับพี่ป๊อปปี้ซ่ะ"แบมพูดจบก็ตบหน้าฟางหลายครั้งทำให้มีรอยมือของแบมเต็มหน้าฟาง แถมยังผลักฟางให้ล้มลง
 
"อ้ะ แล้วจะบอกอะไรให้อย่างน่ะ ว่าฉันกับพี่ป๊อปปี้เราเหมาะสมกัน ไม่ใช่เธอ จำเอาไว้"แบมพูดแล้วเอามือไปดันหัวฟาง ก่อนจะเดินจากไป ป๊อปปี้ที่ยืนมองเหตุการณ์มาตลอดก็รีบเข้าไปช่วยฟางทันทีหลังจากที่แบมเดินออกไปแล้ว
 
"ฟางเป็นไรมากไหม?"ป๊อปปี้รีบพยุงฟางขึ้น
 
"ชั่งเถอะ ป๊อปไปเรียนไป อย่ามาเสียเวลาเลย"ฟางพูดแล้วสะบัดตัวออกจากป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้กลับรั้งไว้
 
"ไม่ได้ ป๊อปต้องทายาให้ฟางก่อนน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบยาหม่องในกระเป๋ามาทาให้ฟาง
 
"พกยามาด้วยหรอเนี่ย?"ฟางที่เห็นป๊อปปี้หยิบยาขึ้นมาก็ถามขึ้น
 
"ก็เวลาเมื่อยๆ ก็เอามาทาบ้างไรบ้างอ่ะ มาๆ มาทายาได้แล้ว"ป๊อปปี้พูดแล้วทายาให้ฟางที่ม้านั่งทันที ฟางลอบมองป๊อปปี้ก็อดยิ้มไม่ได้
 
"ทำไมนายต้องช่วยฉันตลอดเลยล่ะ"ฟางถาม ป๊อปปี้เงียบไปพักนึงก็พูดขึ้น
 
"ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้พูดจบก็เอามือมาตบไหล่ฟางเบาๆ เพื่อแสดงถึงควาเป็นเพื่อน
 
"งั้นหรอ งั้นฟางก็ขอบใจเพื่อนคนนี้มากๆเลยน่ะ"ฟางพูดแล้วลุกเดินจากไป แล้วน้ำตาแห่งความพ่ายแพ้ก็ไหลลงมา ยังไงก็คงเป็นแค่เพื่อนสิน่ะ...
 
 
 
กลับมาสู่ปัจจุบัน..
 
"ทำไมต้องทำหน้าเหมือนเจอผีด้วยล่ะ"ป๊อปปี้หันไปยิ้มให้ฟาง
 
"อ๋อ ป่าว ฉันไม่ได้ทำหน้าอย่างนั้นสักหน่อย"ฟางพูดกลบเกลื่อนความเขิน
 
"หรอ ก็หน้าเธอมันฟ้องอ่ะ"ป๊อปปี้พูด แล้วชี้หน้าฟางช้าๆ ทำเอาฟางหน้าแดงมาก
 
"ข้าวหมูกรอบได้แล้วลุก"ป้าแม่ค้าพูดพร้อมยื่นจานข้าวมาให้ฟาง
 
"ขอบคุณค่ะ ป้า"ฟางพูดแล้วยิ้มให้แม่ค้า
 
"กินแต่หมู เดี๋ยวก็อ้วนหรอก เอ ? หรือว่าตอนนี้อ้วนแล้วน่ะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วแลบลิ้นใส่ฟาง ฟางที่ได้ยินจึงตีป๊อปปี้ไปทีนึง
 
"ไม่ต้องพูดเลย ป๊อปอ่ะ"ฟางพูด แล้วทำหน้าบึ้งเดินจากไป
 
"ฮ่าๆ น่ารักชะมัด"ป๊อปปี้พูดเบาๆ แล้วรับหมี่กรอบแล้วเดินไปนั่งโต๊ะร่วมกับเพื่อนๆของเขา....
 
 
 
 
 
 
ติดตามต่อตอนหน้าเน้อ ฟิคเรื่องใหม่ อย่าลืมมาเม้นกันน้าา