You belong with me อย่าพึ่งตกหลุมรักใครเลยน่ะ.

12.00 น.

 

ณ โรงอาหารของมหาลัย

 

"โย่วๆ วันนี้กินไรดีว่ะ?"เขื่อนที่เดินนำ ถามเพื่อนซี้อย่างป๊อปปี้

 

"ไม่รู้ดิ แกอยากกินไรก็กินไปสิ"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะชะเง้อหาใครคนหนึ่งอยู่

 

"มองหาใครอยู่หรอครับ ฮ่าๆ"เขื่อนแซวป๊อปปี้นิดๆ

 

"บ้า ไม่ได้มองหาใครสักหน่อย ไปซื้อหมี่กรอบดีกว่า"ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปซื้อหมี่กรอบที่อยู่ร้านฝั่งตรงข้าม

 

"ป้าค่ะ ขอข้าวหมูกรอบที่นึงค่ะ"ฟางยืนสั่งอาหารแม่ค้า

 

"ป้าครับ ขอหมี่กรอบที่นึงครับ"ป๊อปปี้สั่งแม่ค้าเช่นเดียวกับฟาง ฟางที่ได้ยินเสียงป๊อปปี้ก็รีบหันขวับทันที เพราะป๊อปปี้คือคนที่เธอแอบปิ๊งอยู่ เรื่องมันมีอยู่ว่า...

 

 

เหตุการณ์แรก เมื่อตอนปี 1 (ลืมบอกไป ตอนนี้เธออยู่ปี 2 แล้ว)

 

ตุ้บ ! 

 

"โอ้ย"ฟางร้องเพราะมีใครคนหนึ่งชนเธอ แล้วไม่ยอมขอโทษแถมยังเดินหนีไปอีก ทำให้ของที่เธอถือนั้นตกกระจายไปทั่ว

 

"คนบ้าอะไร ชนแล้วไม่ยอมขอโทษ"ฟางพยุงตัวเองขึ้นแล้วทยอยเก็บของที่ตกมากมายที่พื้น

 

"ให้ผมช่วยน่ะครับ"ป๊อปปี้ที่เดินผ่านมาเห็นจึงเข้าไปช่วย

 

"เอ่อ ขอบคุณน่ะค่ะ"ฟางพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ช่วยเก็บของ

 

"ผมชื่อ ป๊อปปี้ อยู่ปี 1 คณะสถาปัตย์ฯ น่ะครับ"ป๊อปปี้เอ่ยแนะนำตัวกับฟาง

 

"อ้าวปี 1 เหมือนกันเลยค่ะ ฉันชื่อ ฟาง คณะนิเทศฯ น่ะค่ะ"ฟางเอ่ยแนะนำตัวกลับไป

 

"งั้นตึกเราก็อยู่ใกล้กันน่ะสิครับ"ป๊อปปี้พูด เพราะตึกเรียนของคณะสถาปัตย์ฯ กับ คณะนิเทศฯ อยู่ใกล้กันจริงๆ 

 

"อ๋อใช่ๆ บังเอิญจังเลยเนอะ"ฟางตอบกลับไปแล้วยิ้มหวานให้ป๊อปปี้

 

"เดี๋ยวผมไปส่งที่ตึกฟาง น่ะครับ"ป๊อปปี้พูด แล้วทั้งสองก็เดินคุยกันอย่างสนิทสนมจนมาถึงหน้าตึกของฟาง

 

"ขอบคุณน่ะที่มาส่งฟางแล้วก็ช่วยฟางเก็บของอีก"ฟางพูดกับป๊อปปี้

 

"ไม่เป็นไรหรอก ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่น่ะครับ"ป๊อปปี้ตอบ แล้วเดินจากไป

 

"คนอะไร น่ารักจัง"ฟางพูดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว

 

"แหม ! ยิ้มหน้าบานมาเชียวน่ะจ้ะ"เฟย์เพื่อนสาวที่เห็นฟางเดินเข้ามาแล้วยิ้มก็เอ่ยแซว

 

"บ้าหรอเฟย์ ไปเรียนดีกว่า"ฟางพูดกลบเกลื่อนแล้วรีบเดินไปเรียนทันที

 

"สงสัยหนุ่มคนนั้นจะเป็น Some One ของฟางน้า ฮ่าๆ"แก้วที่ยืนอยู่ข้างๆเฟย์ก็พูดขึ้นแล้วหัวเราะกันคิกๆ พร้อมยืนดูการกระทำของฟาง

 

 

 

เหตุการณ์ที่ 2 

 

ณ สวนการเรียนรู้ของมหาลัย

 

"โอ่ยย ทำไมโลกมันร้อนอย่างนี้น่ะ"ฟางบ่น พลางยกมือขึ้นมาพัด

 

"อ่ะ น้ำเย็น จะได้หายร้อน"ป๊อปปี้เดินมาแล้วยื่นขวดน้ำให้ฟาง ฟางตกใจเล็กน้อยแล้วรีบรับน้ำจากป๊อปปี้พลางก้มหน้างุดๆ

 

"ขอบใจน่ะ"ฟางพูดไม่ยอมเงยหน้ามามองป๊อปปี้ เพราะความเขิน

 

"วันนี้เป็นไร ไม่พูดไม่จาเลย แถมยังก้มหน้าอีก"ป๊อปปี้พูด แล้วนั่งลงข้างฟาง 

 

"เอ่อ.. ป่าวน่ะ"ฟางพูด แล้วไม่มองป๊อปปี้อีก ป๊อปปี้ที่เห็นก็งง

 

"เงยหน้าขึ้นมาหน่อยสิ ฟาง"ป๊อปปี้พูดแล้วจับหน้าฟางเบาๆ ให้เงยหน้าขึ้นมา

 

"อ้ะ !"ฟางที่ถูกจับหน้าก็ร้องขึ้น

 

"ฮ่าๆ น่ารักจัง"ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางหน้าแดงหนักยิ่งกว่าเดิม

 

"อ่ะแฮ่มๆ"แก้วและเฟย์ที่เห็นป๊อปปี้กับฟางนั่งข้างๆกันจึงแกล้งกระแอมใส่ จนป๊อปปี้ต้องรีบเอามือออกจากหน้าฟาง

 

"ยังไงๆคู่นี้"แก้วแกล้งพูดออกไป ป๊อปปี้ชะงักเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าให้เป็นเป็นปกติ

 

"ก็เพื่อนกันน่ะ ไม่คิดไรหรอก ขอตัวก่อนน่ะ"ป๊อปปี้ตอบ แล้วเดินจากไป ฟางสะอึกไปชั่วขณะ จริงสิน่ะ เค้าคิดกับเราแค่เพื่อน สำคัญตัวผิดไปแล้ว ฟาง

 

"ฟางๆ !"เฟย์ตะโกนเรียกฟาง เพราะฟางเหม่อไม่สนใจในสิ่งที่ตนพูด

 

"ห้ะ ? มีอะไรหรอ เมื่อกี้ว่าไงน่ะ"ฟางที่หลุดออกจากภวังค์ ก็รีบหันมาถามเฟย์ทันที

 

"ป่าว ฉันเรียกเฉยๆ เธอเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย"เฟย์ถาม ฟางไม่ตอบแล้วเดินจากไปทันที...

 

 

 

เหตุการณ์ที่ 3 เมื่อ 2 วันก่อน (เหตุการณ์นี้อยู่ปี 2 แล้ว)

 

"เธอใช่ไหม? ที่ชื่อฟางน่ะ"แบมเด็กปี 1 เดินมาหาเรื่องฟาง

 

"เอ่อ ใช่ค่ะ มีอะไรหรอ?"ฟางตอบแบมไป

 

เพี๊ยะ !

 

"โทษฐานที่เธอยุ่งกับพี่ป๊อปปี้ของฉัน"แบมตบหน้าฟางอย่างแรง

 

"ป่าวน่ะ เอ่อ ฉันกับป๊อปปี้เราเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ"ฟางพูดแล้วนำมือมาลูบหน้าตัวเองเพราะความแสบ

 

"เห้อะ ! เลิกยุ่งกับพี่ป๊อปปี้ซ่ะ"แบมพูดจบก็ตบหน้าฟางหลายครั้งทำให้มีรอยมือของแบมเต็มหน้าฟาง แถมยังผลักฟางให้ล้มลง

 

"อ้ะ แล้วจะบอกอะไรให้อย่างน่ะ ว่าฉันกับพี่ป๊อปปี้เราเหมาะสมกัน ไม่ใช่เธอ จำเอาไว้"แบมพูดแล้วเอามือไปดันหัวฟาง ก่อนจะเดินจากไป ป๊อปปี้ที่ยืนมองเหตุการณ์มาตลอดก็รีบเข้าไปช่วยฟางทันทีหลังจากที่แบมเดินออกไปแล้ว

 

"ฟางเป็นไรมากไหม?"ป๊อปปี้รีบพยุงฟางขึ้น

 

"ชั่งเถอะ ป๊อปไปเรียนไป อย่ามาเสียเวลาเลย"ฟางพูดแล้วสะบัดตัวออกจากป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้กลับรั้งไว้

 

"ไม่ได้ ป๊อปต้องทายาให้ฟางก่อนน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบยาหม่องในกระเป๋ามาทาให้ฟาง

 

"พกยามาด้วยหรอเนี่ย?"ฟางที่เห็นป๊อปปี้หยิบยาขึ้นมาก็ถามขึ้น

 

"ก็เวลาเมื่อยๆ ก็เอามาทาบ้างไรบ้างอ่ะ มาๆ มาทายาได้แล้ว"ป๊อปปี้พูดแล้วทายาให้ฟางที่ม้านั่งทันที ฟางลอบมองป๊อปปี้ก็อดยิ้มไม่ได้

 

"ทำไมนายต้องช่วยฉันตลอดเลยล่ะ"ฟางถาม ป๊อปปี้เงียบไปพักนึงก็พูดขึ้น

 

"ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้พูดจบก็เอามือมาตบไหล่ฟางเบาๆ เพื่อแสดงถึงควาเป็นเพื่อน

 

"งั้นหรอ งั้นฟางก็ขอบใจเพื่อนคนนี้มากๆเลยน่ะ"ฟางพูดแล้วลุกเดินจากไป แล้วน้ำตาแห่งความพ่ายแพ้ก็ไหลลงมา ยังไงก็คงเป็นแค่เพื่อนสิน่ะ...

 

 

 

กลับมาสู่ปัจจุบัน..

 

"ทำไมต้องทำหน้าเหมือนเจอผีด้วยล่ะ"ป๊อปปี้หันไปยิ้มให้ฟาง

 

"อ๋อ ป่าว ฉันไม่ได้ทำหน้าอย่างนั้นสักหน่อย"ฟางพูดกลบเกลื่อนความเขิน

 

"หรอ ก็หน้าเธอมันฟ้องอ่ะ"ป๊อปปี้พูด แล้วชี้หน้าฟางช้าๆ ทำเอาฟางหน้าแดงมาก

 

"ข้าวหมูกรอบได้แล้วลุก"ป้าแม่ค้าพูดพร้อมยื่นจานข้าวมาให้ฟาง

 

"ขอบคุณค่ะ ป้า"ฟางพูดแล้วยิ้มให้แม่ค้า

 

"กินแต่หมู เดี๋ยวก็อ้วนหรอก เอ ? หรือว่าตอนนี้อ้วนแล้วน่ะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วแลบลิ้นใส่ฟาง ฟางที่ได้ยินจึงตีป๊อปปี้ไปทีนึง

 

"ไม่ต้องพูดเลย ป๊อปอ่ะ"ฟางพูด แล้วทำหน้าบึ้งเดินจากไป

 

"ฮ่าๆ น่ารักชะมัด"ป๊อปปี้พูดเบาๆ แล้วรับหมี่กรอบแล้วเดินไปนั่งโต๊ะร่วมกับเพื่อนๆของเขา....

 

 

 

 

 

 

ติดตามต่อตอนหน้าเน้อ ฟิคเรื่องใหม่ อย่าลืมมาเม้นกันน้าา