เธอที่เปลี่ยนไป

สองหนุ่มสาวเดินลงมาร่วมโต๊ะอาหารด้วยกันตั้งแต่เช้า ใบหน้าของภาณุเต็มไปด้วยรอยยิ้มเขามีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้เธอแบบนี้

 

 

 

"แจ๋วเตรียมอาหารไว้ให้คุณทั้ง 2 แล้วค่ะ รับลองว่าต้องถูกใจแน่" ไข่ลวกยางมะตูมวางอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน ป๊อปปี้รู้ดีว่าสาวใช้สื่อความหมายว่าอย่างไร ส่วนฟางก็ได้แต่งงเพราะเธอกินแต่ไข่สุก

 

 

 

"แจ๋วก็รู้ว่าฟางกินแต่ไข่สุก แบบนี้กินไม่เป็น"

 

 

 

"กินเถอะค่ะคุณหนู ช่วงข้าวใหม่ปลามันแบบนี้ มันดีจริงๆ"

 

 

 

"นี่แจ๋วพูดอะไรอ่ะ แล้วพี่ป๊อปยิ้มทำไมพี่รู้ความหมายใช่ไหมค่ะ บอกมาเลยนะ ไม่งั้นฟางจะไม่ทานข้าว" ป๊อปปี้หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัดจะให้เขาบอกเธอยังไงถึงจะเป็นผู้ชายแต่ก็อายเป็นเหมือนกัน

 

 

 

"ไม่มีอะไรหรอกทานข้าวเถอะ แจ๋วมันก็พูดไปเรื่อย แจ๋วเอาอาหาาอย่างอื่นมาให้คุณฟางด้วย"

 

 

 

"ถ้าพี่ป๊อปยังไม่บอกฟาง ฟางจะกลับไปนอนห้องเดิมฟาง"

 

 

 

"ไม่มีอะไรหรอกคุณหนู ช่วงนี้นังแจ๋วมันมึนๆ" ป้าจันทร์แก่ตัวแทนหลานสาวก่อนที่เจ้านายทั้งสองจะทะเลาะกัน

 

 

 

"พี่ไปทำงานก่อน เย็นนี้เจอกันครับ" ฟางเดินมาส่งป๊อปปี้ที่รถแล้วรอดูว่าเขาออกไปแล้วจริงๆและวันนี้แม่เธอก็ไม่อยู่บ้านเธอจะออกไปหาแฟนหนุ่มตามที่เคยนัดกันไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อาหารไม่อร่อยหรอ พี่เห็นฟางทานไปแค่สองสามคำเอง" 

 

 

 

"อร่อยค่ะ แต่ฟางเพิ่งทานมาเมื่อกี่เอง สงสัยยังไม่ย่อย" เธอเลือกที่จะโกหกโทโมะเขาดีกลับเธอมากเธอไมาอยากทำให้เขาเสียใจอีกไม่นานป๊อปปี้ก็คงเจอผู้หญิงที่ใช่แล้วเธอกับป๊อปปี้ก็อย่ากัน  มันอาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่เธอรักโทโมะมาก

 

 

 

"มีอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ สีหน้าฟางดูไม่ดีเลย"

 

 

 

"ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ พี่โมะทานต่อเถอะเราจะได้ไปเที่ยว ฟางอยากไปเที่ยว"

 

 

 

"ได้สิครับ วันนี้พี่ว่างพาฟางเที่ยวทั้งวันเลย"

 

 

 

วันนี้โทโมะพาฟางไปเที่ยวหลายที่แต่มันแปลกตรงที่ว่าฟางไม่ได้รู้สึกมีความสุขเหมือนแต่ก่อนที่มาเที่ยวกันแบบี้ เธอต้องค่อยระแวงหลายๆอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางวันนี้ไปไหนมา แม่กลับมาที่บ้านตั้งนานแล้ว" หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาถามลูกสาวในห้องนอน ยังดีที่วันนี้ป๊อปปี้ติดประชุมเลยกลับดึก

 

 

 

"ฟางออกไปซื้อของใช้มานะคะ"

 

 

 

"ไปกับใครมาลูก เพื่อนหรอ? แม่เห็นรถนะว่าใครที่มาส่ง"

 

 

 

"แม่คิดถูกแล้วค่ะ ฟางไปกับพี่โทโมะ........แฟนฟาง"

 

 

 

"ฟาง!!! นี่ลูกกำลังคิดอะไรอยู่ หนูทำแบบนี้ไม่ได้นะออกไปไหนมาไหนกับผู้ชายอื่นทั้งๆที่ตัวเองมีสามีแล้ว ถ้าพี่ป๊อปรู้เขาจะเสียใจขนานไหน"

 

 

 

"อะไรก็พี่ป๊อปๆ คุณแม่ไม่เคยเข้าข้างฟางเลย ฟางทำอะไรก็ผิด ฟางก็แค่อยากไปเที่ยวกับคนที่ฟางรัก อีกอย่างฟางกับพี่ป๊อปยังไม่ได้มีอะไรกัน ยังไม่ถือว่าเป็นสามีภรรยา"

 

 

 

"ฟาง!!! หยุดพูดนะ ถ้าพี่ป๊อปมาได้ยินเขาจะว่ายังไง พี่เขารักและไว้ใจฟางมากแต่ดูสิ่งที่ฟางทำสิ.....แม่รู้นะว่าฟางคิดอะไรอยู่"

 

 

 

"ฟางก็ทำตามที่คุณพ่อขอไงค่ะ มันเป็นทางออกที่ดีแม่เชื่อฟางสิ เดี๋ยวพี่ป๊อปก็เจอคนที่เขารักจริงๆและเราก็จะอย่ากัน " คนเป็นแม่กลั้นนำ้ตาไว้ไม่อยู่เมื่อได้รู้ความคิดลูกสาวตัวเอง

 

 

 

"เพี้ยะ" มือของคนเป็นแม่ตบหน้าลูกสาวด้วยความลืมตัว

 

 

 

 

"คุณแม่ตบฟาง คุณแม่รักฟาง หือ หื้อ หือ "

 

 

 

"ฟางแม่ขอโทษลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจ " อรนภารีบกอดลูกสาวที่กำลังร้องไห้

 

 

 

"ฟางไม่โกรธหรอกค่ะ ที่คุณแม่พูดก็ถูก ฟางมันเห็นแก่ตัวเองแหละ"

 

 

 

"แม่ว่าหนูไปอาบนำ้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวแม่เอานมอุ่นๆมาให้ อย่าเครียดลูก เดี๋ยวพี่ป๊อปเขาก็กลับมาแล้วเขาจะเป็นห่วง"

 

 

 

"วันนี้ฟางไม่นอนกับพี่ป๊อป ฟางงอนอยู่เมื่อเช้านี้คุยอะไรกับแจ๋วก็ไม่รู้ ฟางถามก็ไม่บอก"

 

 

 

"งั้นเดี๋ยวแม่บอกพี่มาง้อเนอะ"

 

 

 

"ดีค่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ป้าจันทร์ที่อรสั่งได้แล้วใช่ไหมค่ะ" อรนภาเดินเข้ามาถามป้าแม่บ้านในครัว ก่อนจะใส่อะไรบางอย่างลงไปในแก้มนม

 

 

 

"เราจะทำแบบนี้จริงๆหรอคะคุณอร ป้าว่ามันไม่ดีเลยนะ"

 

 

 

"ดีสิค่ะป้า ป้าจันทร์ก็เห็นว่าลูกอรยังติดต่อกับโทโมะอยู่ทั้งๆที่จดทะเบียนสมรสกับป๊อปปี้แล้ว มันไม่ผิดหรอกค่ะในเมื่อเด็กสองคนเป็นสามีภรรยากันตามกฎหมายแล้ว"

 

 

 

"สาธุขอให้คุณหนูกับคุณภาณุรักกันเร็วๆด้วยเถอะ" ป้าจันทร์ยกมือขอพร

 

 

 

"เดี๋ยวอรเอานมไปให้ลูกก่อนนะคะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวคุณภาณุกลับมาแล้วกรอค่ะ"

 

 

 

"ป้าจันทร์ครับ  ฟางไปไหนดึกขนานนี้แล้วทำไมยังไม่กลับบ้านอีก" 

 

 

 

"อ่อ ป้ารู้แล้วค่ะ เห็นบอกว่าจะนอนห้องตัวเอง" ป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะเดินไปห้องภรรยา

 

 

 

"รายนั้นเขารอให้มาง้ออยู่พอดีเลย  แต่ไม่ต้องง้อก็ได้อีกไม่เกิน 15 นาทีก็ไปหาเราที่ห้องอยู่ดี อาขอตัวไปนอนก่อนนะ" อรนภายิ้มแย้มออกมาจากห้องลูกสาว

 

 

 

"ฝันดีนะครับ" ป๊อปปี้งงกับคำพูดของแม่ยายแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร

 

 

 

 

 

 

 

"งอนพี่หรอ ขอโทษนะครับ กลับไปนอนที่ห้องนะ ที่แจ๋วพูดมันไม่มีอะไรจริงๆนะ"

 

 

 

"จริงหรอ แต่คืนนี้ฟางอยากนอนห้องตัวเอง พี่ป๊อปกลับไปเถอะ ฟางจะนอนแล้ว"

 

 

 

"ไม่งอนนะ กลับไปนอนห้องพี่นะๆๆๆ"

 

 

 

"ฟางไม่งอนแล้วจริงๆ ขอนอนนี่คืนนึง"

 

 

 

"งั้นพี่ขอนอนห้องฟางด้วยนะ"

 

 

 

"ไม่ได้คะ เตียงฟางเล็ก พี่ป๊อปไปนอนห้องพี่ป๊อป ไม่อย่างงั้นฟางจะย้ายถาวรเลย"

 

 

 

"โอเคๆ พี่ไปนอนแล้ว ถ้ามีอะไรก็ไปเรียกนะ พี่จะไม่ล็อคห้อง" ป๊อปปี้เดินคอตกออกจากห้องเพราะง้อไม่สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เวลาผ่านไปยังไม่ถึง 15 นาที ประตูห้องของภาณุก็เปิดเข้ามาพร้องร่างบางที่ใส่ชุดนอนตัวบางๆ

 

 

 

"พี่ป๊อปแอร์ห้องฟางร้อนมากเลยอ่ะ ขอมานอนห้องนี้นะ" เธอเดินไปล้มตัวนอนบนเตียง

 

 

 

"โอ้ย ทำไมฟางรู้สึกแปลกๆ มันร้อนแปลกๆ เหงื่อนอกเต็มเลย"

 

 

 

"พี่ฟางแอร์มันก็หนาวแล้วนะฟาง งั้นลดอุณหภูมิลงอีกแล้วกัน" ป๊อปลุกขึ้นมาเปิดไฟ เขาเห็นฟางแล้วตกใจมาก เหงื่อเธอนอกเยอะเกินคนปกติทั่วไปทั้งๆที่อยู่ในห้องแอร์หนาวขนาดนี้

 

 

 

"โอ้ย ไม่ไหวแล้ว " มือบางถอดชุดนอนออกอย่างไว้ ตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว

 

 

 

"เอ้ย ฟาง!!" ป๊อปปี้ร้องเสียงดังเมื่อเห็นร่างบางข้างๆเหลือแต่บลากับกางเกงในตัวเล็ก

 

 

 

"พี่ป๊อป ฟางเป็นอะไรไม่รู้ ฟางรู้แต่ว่ามันร้อน ทรมานมากๆ" ร่างบางนอนบิดตัวไปมาบนเตียง 

 

 

 

 

"ไม่ต้องง้อก็ได้อีกไม่เกิน 15 นาทีก็ไปหาเราที่ห้อง" คำพูดของอรนภาเข้ามาให้หัวป๊อปปี้หรือว่าฟางจะโดน เขาจะทำยังดีถ้าเขาไม่ชวนฟางเธอต้องเป็นอันตรายแน่ๆ แต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้

 

 

 

 

"ฟางใจเย็นๆนะ เดี๋ยวพี่ไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้" เขาไม่อยากทำอะไรเธอจึงพยายายพูดดึงสติฟางกลับมา

 

 

 

 

"โอ้ย พี่ป๊อป ช่วยฟางด้วยฟางไม่ไหวแล้ว "

 

 

 

 

"พี่มาแล้ว เดี๋ยวเช็ดตัวให้นะ"

 

 

 

 

"ไม่ต้องแล้วพี่ป๊อป ฟางรู้แล้วว่าต้องทำยังไง" มือบางโยนผ้าเช็ดตัวทิ้งแล้วปลดกระดูมเสื้อชายหนุ่มออกจนหมด

 

 

 

 

"ไม่ฟางอย่าทำแบบนี้ พี่จะไม่ทำอะไรเด็ดขาด"

 

 

 

"ฟางไม่ไหวแล้ว ถ้าพี่ป๊อปไม่ทำฟางจะทำเอง" ด้วยความที่ฟางไม่มีสติแล้วเธอขึ้นคร่อมขึ้นตัวชายหนุ่มแล้วซุกไซร้ตามซอกคอ

 

 

 

"ฟางอย่า อ่าา" เสียงเข้มเผลอคางออกมาเมื่อปากบางกัดข้างใบหู มันถือเป็นจุดกระตูนอารมณ์ชายหนุ่มได้อย่างดี

 

 

 

"พี่ป๊อปช่วยฟางหน่อยนะ ฟางไม่รู้ต้องเริ่มยังไง" เธอได้แต่ซุกไซร้คอมาถึงหน้าอกแล้วพูดยั่วอารมณ์

 

 

 

"ไม่ พี่ไม่ทำ"

 

 

 

"ถ้าพี่ทนได้ก็ลงดู"

 

 

สาวร่างบางปลดบลาเซียสีดำออกจากตัว เผยเป็นเห็นหน้าออกงามแนบชิดติดกัน ป๊อปปี้ตะลึงจนตาค้างหน้าอกของเธอมันอยู่ใกล้สายตัวเขาแค่นิดเดียว ฟางก้มลงมาแนบชิดกับแผ่นอกกว้างเอาหน้าอกของเธอสัมผัสกับเขาทำให้สติของป๊อปปี้แตก

 

 

 

"อ่า ไม่ไหวแล้วโว้ย"

 

 

 

ป๊อปปี้พลิกร่างร่างลงมาอยู่ข้างร่างแทนก่อนจะลงมือบีบอกงามที่ยั่วอารมณ์เขาเมื่อกี่ จากนั้นก็ดูดกลืนยอดอกและทำรอยคิสมาร์คทั่วเนินออกงาม

 

 

 

"อ่า อ้า พี่ป๊อป ฟางทรมานเหลือเกิน ช่วยฟางด้วย"

 

 

 

"งั้นพี่ขอลัดขั้นตอนเลยนะ เพราะฟางคงจะไม่ไหวแล้ว" ป๊อปปี้ถอดกางเกงตัวเล็กที่ติดตัวร่างบางออก เขาแยกเรียวขาทั้งสองข้างออกเผยให้เห็นดอกไม้งามที่มีนำ้หวานล้นออกมามากมายกลิ่นของมันหอมชวนให้ลอง ชายหนุ่มไม่รอช้าก้มลงเลียและดูดนำ้หวานที่หลั่งมามากมายไม่ขาดสาย

 

 

 

"อ่า อือ อ้า อือ อือ อ่า ตรงนี้แหละ...อ่า"

 

 

 

"หวานมาก หวานจนพี่ไม่อยากละออกจากมัน" เขาหยอกล้อแกล้งทำให้เธอเสียวจนพอใจก่อนจะดันนิ้วเข้าไป ช่องรักของเธอมันแน่นมากราวกับไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน

 

 

 

"อ้าาาา  เจ็บ อ้า อือ " ป๊อปดันเข้าออกเป็นจังหวะแต่ต้องตกใจเมื่อมีเลือดออกมาด้วย

 

 

 

"นี่เป็นครั้งแรกของฟางหรอ"

 

 

 

"อ่า ค่ะ อา อ้า "

 

 

 

"แล้วถ้าใส่ของพี่เข้าไปฟางจะทนได้หรอ มันแน่นมาเลย"

 

 

 

"ใส่มาเลย พี่ต้องการพี่ ฟางทรมาน เร็วอีกๆๆ" เขาเพิ่มนิ้วให้เธอเป็นสองสามนิ้ว  เขารู้ว่าเธอเจ็บมากแต่เพราะยาเลิฟทำให้เธอลืมเรื่องนั้นมีแต่เสียงคางส่งมาให้เขา

 

 

 

"พร้อมแล้วนะฟาง" ป๊อปปี้จ่อแกนกายใหญ่ไว้หน้าช่วงทางรักเขาถูไปรอบๆของเธอ

 

 

 

"ฟางไม่ไหวแล้ว  อ่า อ้า อือ "

 

 

 

"อ้าาาา เจ็บ " เขาดันเขาไปแค่ปากทางเธอก็เจ็บแล้ว ป๊อปมีสีหน้ากังวลกลัวว่าพรุ่งนี้เธอจะเดินไม่ไหว ถึงพยายามเบี่ยงเบนความสนใจฟางด้วยการซุกไซร์ซอกคอกับหน้าอกพอเธอเผลอเขารีบดันแกนกายเข้าไปจนสุดทางรัก

 

 

 

"อ๊ายยยยยยยย เจ็บ "

 

 

 

"พี่ขอโทษนะ พี่จะนุ่มนวนกับฟางให้ถึงที่สุด" ป๊อปปี้แช่แกนกายไว้จนร่างกายของฟางสามารุปรับขนาดได้และค่อยๆขยับๆเข้าออกช้าๆ

 

 

 

"อ้า อ่า อือ อ้า "

 

 

 

"โอ้ย อือ แน่นเหลือเกินฟาง ฟางสวยมสกเลยรู้ไหม อ่า อือ อ้า โอ้ยยย"

 

 

 

"อ่า อ้า เร็ว อีก พี่ ป๊อป อ่า อ้า"

 

 

 

"พร้อมนะ พี่จะพาฟางขึ้นสวรรค์พร้อมกัน อ่า อ้า "

 

 

 

เสียงคางของทั้งสองคนดังแข่งกันทั่วห้องนอน  ทั้งสองต่างมอบความสุขให้กันและกันไม่มีใครยอมใครจนพระอาทิตย์ขึ้นแสงแดดเริ่มส่องมาในห้องสองร่างกายก็ยังไม่ละออกจากกัน

 

 

 

"ฟาง พี่ไม่ไหวแล้ว อ่า อือ อ้า "

 

 

 

"ขออีกสักยกนะพี่ป๊อป ฟางยังไม่อยากพอเลย"

 

 

 

"งั้นฟางก็ต้องเป็นคนทำเอง พี่ทำให้ฟางทั้งคืนแล้ว" 

 

 

 

"แล้วต้องทำยังไง" ยาที่เธอกินยังไม่หมดฤทธิ์ทำให้ความต้องการเธอยังมีอยู่

 

 

 

"ขยับขึ้นลง เหมือนที่พี่ทำให้ฟาง" ป๊อปพลิกร่างบางให้มาอยู่บนตัวแล้วสอนเธอ

 

 

 

"แบบนี้แหละฟาง อ่า อ้า อือ โอ้ยยย โอ้ยยย เร็วอีกๆ" ป๊อปปี้ร้องเสียงดังเมื่ออารมณ์ความต้องการพุงสูง จากนั้นทั้งสองก็พลัดกันมอบความสุขกันกันจนเกือบเที่ยงบทรักร้อนแรงค่อยจบลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ยาป้าจันทร์นี่ดีมาเลยนะคะ เย็นขนาดนี้แล้วสองคนนั้นยังไม่ออกจากห้องเลย5555"

 

 

 

"สูตรนี่มันดีจริงๆคะ มีลูกหัวปีท้ายปีเลยนะคุณอร5555"