รักสุดลุ้นของยัยจอมจุ้นกะนายขี้เก๊ก

"กินข้าวเยอะไปแล้วนะ ฟาง"ฟ้าว่าเพราะฟางกินข้าวมันไก่มาสามจานแล้ว
"แก้ว  ไปเอามาอีก"ฟางสั่ง
"ห๊ะ"แก้วอึ้ง  เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะยัดลงได้อีก
"ไปสิ"ฟางไล่ให้แก้วไปเอาข้าวมันไก่มาให้อีก
"โอเคๆ"แก้วไปตามที่ฟางสั่ง  ฟ้ามองดูฟางที่กินเอาๆอย่างเหนื่อยใจ
"ค่อยๆแก เดี๋ยวสำลักหรอก"
"ฉันจะกินๆๆๆๆให้หายเศร้า"ฟางบอก
"เอ่อ....ใจเย็นๆฟาง"ฟ้าว่า
"ฮึ่ย....."ฟางไม่สนใจอะไรกินข้าวมันไก่ในจานต่อ
"นี่ ไอ้บ้า ชนฉันแล้วรู้จักขอโทษหน่อยสิ"แก้วยืนทะเลาะกะใครบางคน
เสียงดังจนสองสาวต้องมาดู
"ทำไมฉันต้องขอโทษด้วยล่ะ"ชายหนุ่มมองเธออย่างกวนๆ
"อ้าว....พูดงี้ก็สวยสิ"แก้วทำท่าจะชกฟางรีบมาจับเอาไว้
"ขอโทษด้วยนะคะ เพื่อนฉันไม่ได้ตั้งใจ"
"ทำไมแกต้องขอโทษมันด้วย ฟาง"แก้วโวยวาย
"ไปเหอะ"ฟ้ากับฟางรีบพาแก้วออกไปจากตรงนั้น
"ผู้หญิงอะไรนิสัยอันตพาล"ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นแล้วส่ายหน้า
"โทโมะ ไปเหอะว่ะ ต้องขึ้นเรียนแล้ว"เคนตะ เพื่อนสนิทเขาบอก
"เออๆ"โทโมะเดินออกไปกับเพื่อน
 
"นี่ถ้าแกไม่ห้ามนะฉันชกปากอีตานั่นไปล่ะ"แก้วยังคงแค้นไม่เลิก
"ชกไปได้เป็นเรื่องดิแก หมอนั่นเป็นหลานผู้อำนวยการโรงเรียน"
"ห๊ะ.....ไอ้หน้าเป็ดต้มนั่นน่ะนะ"แก้วอึ้ง
"ใช่อะดิแก  รู้งี้ก็เงียบๆไปได้ล่ะ"ฟ้าพูด
"ไม่อ่ะ ไม่จบง่ายๆหรอก"แก้วบอกอย่างเคืองๆ
"พี่ฟางคะ"มายด์เดินมาหาฟาง
"เธอมาหาเพื่อนฉันทำไม"ฟ้าถามทันที
"มายด์ก็แค่อยากจะคุยให้เรื่องมันจบค่ะ"
"มันไม่จบเพราะเธอนั่นแหละ ยัยรุ่นน้องดัตจริต"แก้วไม่ชอบหน้ามายด์มาก
"นะคะ....พี่ฟาง"มายด์มองฟาง
"ก็ได้ ฉันก็อยากให้มันจบสักที"ฟางเดินตามมายด์ออกไปคุยที่อื่น
"ฉันไม่ไว้ใจยัยเด็กนั่นเลยอ่ะแก"แก้วพูด
"ตามไปกัน"ฟ้าบอก แก้วพยักหน้าเห็นด้วยแล้วแอบตามทั้งสองไป
 
แก้วกะโทโมะเป็นไงบ้าง  อิๆ  เม้นด้วยนร้าคร้า