หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะไอ้เสือ ในที่สุดก็เป็นฝั่งเป็นฝาซักที”ป๊อปปี้ยื่นของขวัญให้โทโมะที่ออกมาหาเขาหน้างาน

แต่งงาน โดยงานแต่งงานของโทโมะและแก้วจัดที่บ้านบรรยากาศเป็นงานเลี้ยงไม่ใหญ่มากเชิญคน

สนิทๆมาฉลองด้วยกันส่วนใหญ่เพราะแก้วขอไว้ไม่อยากไปจัดงานที่โรงแรมและไม่อยากเชิญคนมาเยอะ

 

 

 

“ขอถามอะไรหน่อยไอ้เพื่อนป๊อป พิธีช่วงเช้าทำไมไม่มายินดีกับเพื่อนครับ หายไปไหนมากน่ะๆทั้ง

ป๊อปปี้แล้วก็ฟางเลย”เขื่อนพูดทำเอาป๊อปปี้และฟางเมินมองไปทางอื่นไม่รู้ไม่ชี้

 

 

“เอาน่าเขื่อน เค้าอาจจะซ้อมฮันนีมูนเหมือนกับกูก็ได้นิ แต่งงานกันก็มาสักพักแล้วนี่”โทโมะแซวป๊อปปี้ เขื่อนและโทโมะมองป๊อปปี้ที่หน้าแดงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

“เมื่อเช้าตื่นสายหรอกน่าเลยขับรถมาไม่ทัน”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

“ตื่นสายเพราะเมื่อคืนหนักไปหน่อยหรอเพื่อน”เขื่อนรีบแซวเมื่อป๊อปปี้เปิดช่องโหว่ให้แซว

 

 

“อะไรคะๆ ใครฮันนีมูน ใครหนักอะไรยังไงคะ”เฟย์เดินเข้ามาพูดทำเอาหนุ่มๆวงแทบแตก

 

 

“ไม่มีอะไรจ้ะเฟย์แล้วแก้วล่ะไปไหนละ ฟางมาเนี่ยๆ”เขื่อนรีบเปลี่ยนเรื่อง

 

 

 

“อ๋อ เฟย์จะมาบอกพวกพี่ว่ารีบๆพาเจ้าสาวเข้าพิธีเถอะ อยู่หน้าซุ้มอาหารตลอดเนี่ย”เฟย์พูดจบก็ชี้ไปทางแก้วที่ยืนอยู่ตรงซุ้มอาหารในชุดเจ้าสาวสวยงามแต่มือถือจานและคีมคีบอาหารอยู่

 

 

 

 

“ตายละเมียกู เดี๋ยวไปนั่งกันด้านในก่อนเลยนะ”โทโมะตบหน้าผากก่อนจะรีบไปหาแก้วทันที เขื่อน

และเฟย์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินพาป๊อปปี้เข้ามาในงาน

 

 

 

“บอกมานะพี่ฟาง ว่าหายไปไหนกับพี่ป๊อปมาตั้ง2-3วัน รู้มั้ยคนทางนี้เค้าเป็นห่วง”เฟย์พูดเมื่อพา

ฟางและป๊อปปี้มานั่งที่โต้ะ ฟางหันไปสบตากับป๊อปปี้ที่ดื่มไวน์แทนการพูดอะไร

 

 

 

“ไม่ต้องถามหรอก รุ่นนี้ เค้าก็พากันไปสวีทกันน่ะสิ หายกันไป2ต่อ2แบบนี้น่ะเฟย์”เขื่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

“จริงสิ พี่โกรธพี่ส่วเฟน์อยู่ด้วยสิ พี่เอาพี่สาวเฟน์ไปทรมานรึไง ถึงได้พากันไป2ต่อ2แบบนี้ห้ะ”เฟย์ว่าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง

 

 

 

“ใจเย็นๆก่อนนะเฟย์ พี่สบายดีไม่เป็นอะไรเลย”ฟางพูด

 

 

“สบายดีทั้งตัวและหัวใจเลยล่ะสิคราวนี้ ไปอยู่ด้วยกันหลายวัน สงสัย คงจะคืนดีกันแล้วล่ะมั้ง เผลอๆอาจจะมีน้องไวไวนี้กผ้ได้”เขื่อนเริ่มแซวฟางต่อ ฟางเขินหน้าแดงจัด

 

 

“คุณเขื่อนพูดอะไรคะเนี่ย”ฟางรีบพูด

 

 

 

"พูดจาไร้สาระน่าเขื่อน ชั้นพายัยนี่ออกไปเพราะค้องการกันไม่ให้พาผู้ชายแปลกหน้าเข้าบ้านมาต่างหากล่ะ เหอะ ไม่อย่างงั้นบ้านชั้นคงไม่มีความสงบสุขแน่"ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

“สงบสุขจนเงียบเป็นป่าช้าแบบนั้น แหมไม่ร้องฟอร์มหรอกเพื่อน เห็นๆอยู่ว่าแกไม่ได้โกรธฟางแล้ว แถมทั้งรักทั้งหวงเมียมากด้วยสิ”เขื่อนพูดแล้วแอบยิ้มเพราะตอนที่ป๊อปปี้กับฟางเข้ามาในงาน แค่มีแขกในงานผู้ขายเดินมาถามทางกับฟาง ป๊อปปี้ยังรีบเข้ามาขวางเลย

 

 

 

“ใครหวง ชั้นไม่ได้หวง ก็แค่เป็นห่วงกลัวยัยนี่น่ะจะไปทำอะไรให้คนอื่นเค้าต้องเดือดร้อนเฉยๆ

ทั้งขี้แย ตามคนไม่ทัน แถมยังซุ่มซ่ามอีก ใครเจอก็คงต้องโชคร้ายแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วเมิยไปทางอื่น

 

 

 

“แล้วพี่ป๊อปตอนนี้โชคดีหรือว่าโชคร้ายล่ะคะ”เฟย์ถามป๊อปปี้

 

 

 

“โชคดะ เอ้ย มาถามอะไรพี่ เฟย์เมื่อกี้เห็นไก่อบซอสไม่อยากกินรึไง”ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

 

 

 

“ค่า แหมๆ ไปละดีกว่าไปหาอะไรกิน ปล่อยให้ผู้ชายที่โชคร้าย เอ้ย สามีภรรยาคู่นี้อยู่ด้วยกันดีกว่า”เฟย์พูดก่อนจะควงเขื่อนไปตักอาหาร

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณป๊อปจะทานอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวฟางไปตักมาให้”ฟางถามป๊อปปี้

 

 

“นั่งอยู่ด้วยกันนี่ล่ะ เดี๋ยวออกไปด้วยกัน ปล่อยให้พวกนั้นไปตักก่อนไม่รู้ว่าจะหมดรึเปล่า ยิ่งไอ้เขื่อนกินจุอยู่แล้วพออยู่กับเฟย์ยิ่งกินจุทั้งคู่ไปกันใหญ่”ป๊อปปี้พูดพลางส่ายหน้า ก่อนจะหันไปเห็น กิ๊บติดผมของฟางร่วงหล่น จึงก้มลงไปเก็บมันมาแล้วค่อยๆ บรรจงติดที่ผมฟางอย่างอ่อนโยน ทำให้ทั้งคู่สบตากันนิ่ง

 

 

 

“เอ้าๆมานั่งสวีทอะไรตรงนี้ไม่มาถ่ายรูปยินดีกับเพื่อนรึไงวะ น้อยใจว่ะๆ”โทโมะและแก้วเดินมาหา

ฟางและป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ด้วยกันทำให้ทั้งคู่ชะงักผละออกจากกันเมื่อเห็นแก้วเดินเข้ามา ฟางรีบลุกไปกอดเพื่อนสาวทันที

 

 

 

 

“ในที่สุดก็เป็นฝั่งเป็นฝาซักทีนะแก ดีใจด้วยนะ วันนี้สวยมากเลยนะแก้ว”ฟางพูดออกมาจากใจจริง

 

 

 

“สวยน่ะสวยอยู่หรอกแต่โทโมะเค้าห้ามกินอะไรเลยน่ะสิ บอกว่าเดี๋ยวเครื่องสำอางเลอะ เห้อ”แก้วถอนหายใจเซ็งๆ

 

 

“เอาน่า ครั้งหนึ่งในชีวิตผู้หญิงนะแก ก็ขอสวยๆหน่อยไง”ฟางพูด แก้วจึงกอดฟางอีกครั้ง

 

 

“แล้วแกล่ะฟาง ตกลงการแต่งงานกำมะลอของแกคราวนี้เมื่อจบเรื่องแล้วคงไม่ต้องยกเลิกแล้วล่ะสิ”แก้วผละออกจากฟางพลางกระซิบถาม

 

 

“แต่เค้าไม่ได้รักชั้นนะแก้ว เค้าพาชั้นมาอยู่ด้วยก็เพราะต้องการจะแก้แค้นเรื่องที่พ่อชั้นทำกับพ่อแม่เค้า และชั้นก็ทำให้เค้าโกรธมาก ไหนจะน้องสาวเค้าอีก คงไม่มีทางเป็นไปได้หรอกที่เค้าจะรักชั้น ไหนๆ น้องสาวเค้าก็ฟื้นแล้ว เค้าไม่ต้องทนเหงาอยู่คนเดียวลำพังอีกแล้ว มันก็คงถึงเวลาที่ชั้นจะกลับนครปฐมสักที”ฟางพูดออกมาจากใจที่รู้สึกจริงๆ

 

 

 

“ไม่จริงหรอกฟางใครๆเค้าก็ดูออกว่าคุณป๊อปเค้าคิดยังไงกับแกนะ และเรื่องบ้านั่น มันคือการจัดฉาก”แก้วพูด

 

 

“มันคงไม่ใช่หรอก เค้าแค่ต้องการทรมานชั้นให้ชั้นรู้สึกเจ็บเท่านั้นล่ะ เรื่องของชั้นกับเค้ามันเป็นไปไม่ได้”ฟางพูดทำให้แก้วยิ่งสงสารฟางก่อนที่จะดึงเพื่อนรักไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

“นี่2สาว เลิกกอดกันได้ละมั้ง กอดกันไปมานี่ผมแอบหึงนะ”โทโมะพูด แก้วและฟางจึงผละกันออก

มาจากอ้อมกอดแล้วหัวเราะแห้งๆ

 

 

 

“เออ ถามจริงไอ้ป๊อป แล้วเมื่อไหร่แกจะพาฟางกลับบ้านวะ อยู่บ้านสวนซะตั้งหลายวันแบบนี้”โทโมะถาม

 

 

“เอ่อ ก็สักพักล่ะ นั่นย้านแม่ชั้นนะ ไม่ได้ไปนานแล้วหรอกน่า ไม่ได้พาไปไหนไกลสักหน่อย”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

“แต่ถ้าพี่สาวเฟย์ป่องขึ้นมาจะว่าไงคะ”เฟย์ที่เดินมาพร้อมกับเขื่อนพร้อมจานอาหารที่ตักมากมายแล้วพูด

 

 

 

“ป่องบ้าอะไร คนนะไม่ใช่ปลากัดจ้องตาแล้วท้องน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วแก้มแดง

 

 

 

“แต่ปลากัดที่ชื่อป๊อปปี้เนี่ย ชั้นกลัวว่าฟางเค้าจะโดนกัดไปแล้วทั้งตัวนี่หว่า”เขื่อนแซวก่อนจะหัวเราะชอบใจกับกับโทโมะ เล่นเอาฟางแก้มแดงก้มหน้าไม่กล้ามองทุกคนเลย

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วๆ นี่ โทโมะกับแก้ว เดี๋ยวต้องไปไหว้ผู้ใหญ่ทางโน้นนะ นั่นมีพ่อแม่โทโมะด้วยนะ นี่

หล่อนปากซีดแล้วถ้าไปไหว้พ่อแม่โทโมะเค้าแบบหน้าจืดแบบนี้มีหวังอายๆ”แบมเดินเข้ามาก่อน

ควักลิปสติกมาทาให้แก้วก่อนจะเติมแป้งให้แก้ว

 

 

 

“โอ้ โหเมื่อก่อนทะเลาะกันทุกวันๆแทบจะตายกันไปข้างนึงทีนี้ล่ะมาเข้าขาถูกคอกันดีเชียว”เขื่อนแซวแก้วและแบม

 

 

 

“นี่ว่าจะกลับไปทะเลาะอีกรอบละ คนอะไร๊ ใช้ลิปสติกเกือบหมดแท่ง”แบมแซว

 

 

 

“นี่เงียบไปเลย โทโมะไปกันเถอะ”แก้วพูดก่อนจะเดินไปกับโทโมะเพื่อไปหาพ่อแม่โทโมะ แบม

มองโทโมะที่พาแก้วไปไหว้พ่อแม่ตัวเองและกอดกันเหมือนฝากเป็นลูกสะใภ้อีกคนก็ซึมลงไป คนที่

เธอรักกำลังมีความสุขแต่เธอก็อดซึมไปไม่ได้ที่ที่ยืนตรงนั้นไม่ใช่เธอ

 

 

 

 

“เควินรู้นะว่าแบมน่ะเสียใจ”เควินเดินมาข้างหลังแบมแล้วพูดขึ้น แบมหันไปมองเควินก็รีบไปประคองมานั่ง

 

 

 

“ทำไมลุกเดินล่ะแผลยังไม่หายดีนะ มานั่งเถอะ”แบมพูดก่อนจะเดินไปหาน้ำให้เควินดื่มแต่เควินรั้งแขนแบมไว้

 

“ขอได้มั้ยแบม ขอให้เควินได้ดูแลรักษาหัวใจของแบมจะได้มั้ย”เควินพูด

 

 

 

“เควิน แต่ว่าแบมอาจจะเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี อาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่บริสุทธ์ผุดผ่องหรอกนะ ยังมีคนดีๆที่

นายควรเลือกใช้ชีวิตร่วมกันไม่ใช่ชั้น”แบมพูดเศร้าๆ

 

 

 

“ชั้นพอใจแล้วที่ได้รักเธอ ได้ดูแลเธอ เธอไม่ต้องดีเลิศเลอ แค่เธออยู่ตรงนี้อยู่กับชั้นไม่จากไปไหน

เท่านี้ก็เพียงพอแล้วนะ”เควินกุมมือแบมแล้วพูด แบมซึ้งใจน้ำตาไหลปล่อยโฮออกมา

 

 

 

“ขอบคุณนะ ฮือๆ ขอบคุณจริงๆที่รักชั้นเควิน”แบมพูดจบก็โผกอดเควินทันที

 

 

 

 

 

 

“เอๆ รู้สึกว่าตรงนั้นจะมีคู่รักอีกคู่แล้วนะคะ สงสัยงานต่อไปต้องเป็นงานของเธอแน่ๆแบม เอาล่ะค่ะ

เรามาโยนช่อดอกไม้กันดีกว่านะคะ นั่นแน่ๆ สาวๆทุกคนคงจะรอเวลานี้แล้วสินะคะ เชิญมาที่หน้าเวที

เลยค่า”แก้วพูดใส่ไมค์ก่อนที่สาวโสดในงานจะเดินเข้ามาที่หน้าเวที แบม เฟย์รีบเดินไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

“นี่ฟาง ไม่ไปกับแบมกับเฟย์หน่อยหรอ สาวๆไปกันหมดเลยนะ”เขื่อนถามฟางที่นั่งดื่มน้ำส้มแทน

ไวน์ เพราะเมื่อกี้แค่บริกรเอาไวน์มาเสิร์ฟให้ฟางพอฟางจะรับมาดื่ม ป๊อปปี้แทบจะรีบห้ามไว้ไม่ทันเพราะไม่

อยากให้ฟางเมาอาละวาดอีก

 

 

"ฟางแต่งงานแล้ว จะให้ฟางไปรอช่อดอกไม้เจ้าสาวอีกทำไมล่ะ"ป๊อปปี้รีบพูดดักคอ ทำให้เพื่อนๆ มองหน้ากันแล้วแอบยิ้ม

 

 

 

“ฟางไม่ไปหรอกค่ะ อ๊ะ เดี๋ยวไปตัดขนมดีกว่า”ฟางพูดแล้วเปลี่ยนเรื่องเดินไปที่มุมขนม แต่สายตาก็อดมองไปที่ช่วงโยนช่อดอกไม้เจ้าสาวแล้วยิ้มออกมาเศร้าๆ การแต่งงานเพราะความจำเป็นของเธอและป๊อปปี้ มันคงไม่สวยงามเท่ากับงานแต่งของแก้วและโทโมะ ที่ทั้งคู่รักกันจากใจจริง

 

 

 

 

 

“มองเค้าแบบนั้นอยู่นั่นล่ะพี่ป๊อปมาเป็นเพื่อนโบว์หน่อยสิคะ โบว์เขิน”โบว์ที่มองท่าทางของป๊อปปี้กับฟางแล้วถอนหายใจก่อนจะรีบดึงมือป๊อปปี้ไปที่ลานหน้าเวทีที่บ่าวสาวกำลังโยนช่อดอกไม้กัน

 

 

 

“เอาละน้า1 2”แก้วพูดจบก็โยนช่อดอกไม้ลอยคว้าไปกลางอากาศก่อนจะลอยหวือไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

ช่อดอกไม้ลอยมาอยู่ที่มือของป๊อปปี้ทันที ชายหนุ่มชะงักก่อนจะเอาดอกไม้ยื่นให้โบว์ที่อยู่ข้างๆแต่โบว์ไม่รับ ทำให้ป๊อปปี้เดินปลีกออกมาหาฟางที่นั่งอยู่ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้กับเธอ ทำให้ฟางเขินจนหน้าแดงและใจเต้นรัว ก่อนป๊อปปี้จะรีบนั่งลงข้างฟางแล้วดื่มไวน์แทนคำพูดใดๆ

 

 

 

“ว้าว ปอบผิดค่ดนะเนี่ยที่คนที่ได้ช่อดอกไม้เป็นชายหนุ่ม ยินดีด้วยนะคุณป๊อป เอ จะให้ฟางเป็นเจ้าสาวคนต่อไปคงไม่ได้เพราะแต่งงานกันแล้ว งั้นแก้วก็ขอให้ทั้งคู่มีน้องไวๆแล้วกันนะคะ”แก้วพูดขึ้นอย่างดีใจทำให้ทุกคน ปรบมือให้กับฟางที่ได้ช่อดอกไม้จากป๊อปปี้ที่ไปรับมา ทำให้ป๊อปปี้แทบพ่นไวน์เมื่อได้ยินแก้วประกาศออกมา

 

 

 

“ทำเป็นไม่สนใจ ที่แท้ก็ไปแอบรับช่อดอกไม้มาให้เมียนี่หว่า”เขื่อนร้องแซวเมื่อเดินกลับมากับเฟย์

 

 

 

"เงียบไปเลยไอ้เขื่อน ที่ชั้นไปอยู่ตรงนั้นเพราะยัยโบว์ขอให้ไปยืนเป็นเพื่อนต่างหาก"ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

"แต่สุดท้ายก็เอาดอกไม้ข่อนี้มาให้พี่ฟางอยู่ดี โรแมนติกจังพี่ฟางหอมแก้มฝห้รางวัลหน่อยสิคะ"เฟย์ยิ้มก่อนจะรีบแซวอีก

 

“หอมแก้มอะไรล่ะ ไอ้เขื่อนดูแลแฟนหน่อย วันนี้ผู้ใหญ่ก็ตั้งเยอะแยะ”ป๊อปปี้รีบพูดทุกคนจึงหัวเราะก่อนที่แก้วและโทโมะจะชวนทุกคนทุกคู่ไปเต้นรำกันโดยที่ฟางและป๊อปปี้เต้นคู่กันแต่ฟางก็เหยียบเท้าป๊อปปี้บ่อยมากจนไม่เป็นอันเต้น

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางว่าฟางไปดีกว่าฟางเต้นไม่ค่อยเก่งอ่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วเดินเลี่ยงออกไปสูดอากาศที่ริมสระน้ำ

 

 

 

 

“เต้นไม่เป็นไม่เห็นจะเป็นไร เดี๋ยวชั้นสอนให้”ป๊อปปี้เดินตามฟางมาที่ริมสระน้ำ ก่อนที่จะโอบเอวเธอแล้วสอนเธอเต้นรำด้วยกัน ทำให้ฟางใจเต้นรัว

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางที่เขินจนเผลอเหยียบเท้าป๊อปปี้อีกครั้งก็ตกใจและรีบผละออกมาแต่ป๊อปปี้รีบกอดรั้งเธอไว้ทำให้ทั้งคู่ ล้มไปที่เก้าอี้ยาวริมสระน้ำ

 

 

 

 

 

“ดีนะที่เราไม่ตกน่ำไปกันทั้งคู่”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางเผลอยิ้มออกมาก่อนที่จะหัวเราะออกมาทั้งคู่ ก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากัน ป๊อปปี้ที่โอบกอดฟางไว้ค่อยๆใช้มือช้อนใบหน้าคนตัวเล็กเข้ามาบรรจงจูบอย่างอ่อนโยนโดยที่ฟางก็ยินยอมรับสัมผัสนั้น

 

 

 

 

 

 

“ไอ้คนปากแข็ง”เขื่อน เฟย์ โทโมะและแก้วที่เห็นป๊อปปี้และฟางแอบไปสวีทกันด้านนอกก็พูดขึ้นอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

ปากบอกว่าไม่แต่การกระทำคู่นี้ล่ะหวานเชียว พวกหวานไม่ชอบบอกใครก็งี้ล่ะ

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะ ตอนนี้เริ่มเคลียร์จะหมดละก้เหลือแต่แครอลนั่ล่ะที่ยังไม่เปิดใจ

ให้ฟางซักที ต้องลุ้นๆ