หนี้แค้นแสนรัก
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
47) ยิ่งรักยิ่งเกลียด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“จะนอนนานมั้ยห้ะ อย่าลืมสิว่าเธอมีงานที่ต้องทำอีกนะ รึว่าเมื่อก่อนที่ชั้นไม่ทำอะไรเธอมันทำให้เธอคิดว่าตัวเองเป็นเมียแต่งของชั้นจริงๆ หึบอกไว้
เลยนะว่าชั้นไม่มีวันหลงมารยาเธออีกแล้ว อ้อ แล้วอีกอย่างนะ ที่เธอบอกว่าเธอจะไปจากที่นี่ชั้นไม่มีวันปล่อยเธอไป เธอทำชั้นเจ็บมากเท่าไหร่ เธอ
ต้องชดใช้มากเท่านั้น”ป๊อปปี้พูดขณะใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วหันไปมองฟางที่นอนขดตัวเองอยู่ในผ้าห่มหันหลังให้เขาอยู่
“นี่ ชั้นพูดไม่ได้ยินหรอ ว่าลุกได้แล้ว หรือว่าติดใจบทรักของชั้น ห้ะ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันขวับไปมอง แล้ว
ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นฟางยังไม่หยุดร้องไห้ ตากลมโตของฟางมีตาไหลออกมาไม่หยุดขนแก้มเนียน
สวยมีแต่คราบน้ำตา
“ชั้นบอกแล้วไง อย่ามาทำเป็นบีบน้ำตาเรียกร้องความสงสารจากชั้น ชั้นไม่มีวันเห็นใจเธออีกแล้วรีบแต่งตัวแล้วไปทำงานต่อ
ซะ”ป๊อปปี้รีบเดินออกจากห้องฟางไปทันที
“ฮึก ฮือๆ”ฟางกลั้นสะอื้นไว้ไม่อยู่กอดเข่าร้องไห้ตรงนั้นพักใหญ่ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้งแล้วลุกไปใส่เสื้อผ้า
“เห้ย เบาๆ”โทโมะพูดแล้วห้ามป๊อปปี้ไม่ให้ดื่มเหล้าหนักเพราะเขาต้องขับรถกลับบ้านอยู่
“นี่นึกยังไงเปลี่ยนบรรยากาศมากินบ้านโทโมะมันวะ เดี๋ยวบรรดาเมียๆมันก็ได้เพ่งกะบาลพวกเรา
พอดี”เขื่อนพูดแล้วดื่มเหล้าต่อ
“ตอนนี้มีเมียเดียวแล้วโว่ย”โทโมะพูด
“จะยังไงก็ช่างเถอะ ไอ้ป๊อป กูว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรอวะที่กลับมาใจร้ายกับฟางเหมือนเดิมทั้งๆที่
ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้วแท้ๆ”เขื่อนพูด
“มารยาของยัยนั่นน่ะสิ ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ยอมให้ยัยนั่นทำตัวอ่อนต่อโลกเรียกคะแนนสงสารจากชั้น
อีกแล้ว”ป๊อปปี้พูด
“มึงอยู่กับฟางมาตั้งนานมึงน่าจะรู้นะว่าฟางเป็นคนยังไง แก้วเองเค้าก็ยืนยันแน่นอนว่าฟางไม่มีทาง
จะทำแบบนั้น”โทโมะพูดขึ้น
“ละไงเมื่อก่อนไม่ทำ แต่เดี๋ยวนี้อาจทำก็ได้ เหอะ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าไม่เชื่อ
“มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ พี่สะใภ้กูไม่มีทางจะทำตัวแบบนั้น”เขื่อนยังยืนยันไม่เชื่อ
“พวกมึงไม่ได้ไปเห็นแบบที่กูเห็นนี่หว่าเลยพูดได้”ป๊อปปี้พูดแล้วดื่มเหล้าต่อเรื่อยๆ
“ถึงกูจะเห็นกับตากูก็ไม่เชื่ออยู่ดี เรื่องนี้มันต้องมีมูล”เขื่อนพูด
“แต่กูเชื่อในสิ่งที่ตากูเห็น มันชัดเจนอยู่แล้วว่ายัยนั่นน่ะที่จริงแล้วคือยัยจอมยั่วผู้ชายมาติด
กับ ทำตัวเป็นผู้หญิงใสซื่อให้ย่าชั้นเห็นใจแล้วกะจะจับชั้นสิท่า”ป๊อปปี้พูด
“ซึ่ง1ในนั้นก็คือมึง ที่ติดกับดักหัวใจของฟางไปแล้ว”โทโมะพูดเพราะมองเพื่อนตัวเองออกเช่น
เดียวกับเขาที่สุดท้ายก็ตกหลุมรักแก้วอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
“พูดมาก กูจะกินเหล้าโว้ย”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องแล้วดื่มเหล้าต่อไม่พูดอะไร เขื่อนและโทโมะมองหน้า
กันแล้วส่ายหน้า
“ค่อยๆดิวะโทโมะ”เขื่อนพูดขณะที่หามป๊อปปี้กลับมาที่บ้าน
“ทะ ทำไมคุณป๊อปถึงเมาแบบนี้ล่ะคะ”ฟางที่เปิดประตูบ้านให้ก็ตกใจแล้วช่วยโทโมะกับเขื่อนพา
ป๊อปปี้ไปที่ห้องนอน
“อ้วกก”ป๊อปปี้จะอ้วก ฟางรีบหากังน้ำข้างๆรองอ้วกให้ป๊อปปี้ก่อนจะรีบไปหาผ้าเย็นๆมาซับหน้าให้
ป๊อปปี้ โทโมะและเขื่อนมองหน้ากันแล้วมองการกระทำของฟางสลับกัน
“แล้วนี่แครอลกับโบว์ไปไหนแล้วล่ะ”เขื่อนถามขึ้น
“คุณโบว์ไปงานเลี้ยงกับคุณลุงยังไม่กลับ ส่วนคุณแครอลคืนนี้นอนที่คอนโดของเธอน่ะค่ะ”ฟางตอบ
“งั้นคืนนี้ชั้นฝากฟางดูแลเพื่อนตัวดีของพวกเราหน่อยนะ ไปดีกว่า เมียท้องอยู่ต้องไปดูแล”โทโมะ
พูดแล้วรีบเดินออกไป
“ไปก่อนนะพี่สะใภ้ เดี๋ยวเข้าบ้านเกินเที่ยงคืนเฟย์จะอาละวาด”เขื่อนพูดแล้วรีบเดินตามโทโมะ
ออกไป ฟางหันมามองป๊อปปี้ที่เมาหลับไปแล้วก็จัดการเช็ดตัวให้ชายหนุ่มก่อนจะถอดเสื้อผ้าแล้ว
เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ป๊อปปี้แล้วทำความสะอาดพวกอ้วกของป๊อปปี้จนเสร็จเรียบร้อย
“ทำไมถึงทำแบบนี้”ป๊อปปี้ละเมอออกมาฟางรีบเข้าไปดูแลป๊อปปี้
“ทำไมถึงไปนอนกับมันฟาง ทำไม”ป๊อปปี้ละเมอออกมาอีกครั้งก่อนจะมีน้ำตาไหลออกมา ฟางอึ้ง
เมื่อเห็นแบบนั้นก็ปาดน้ำตาให้เขาก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมา
“ฟางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฟางถึงไปนอนตรงนั้นไป ฮือๆ ฟางขอโทษนะคะที่ทำให้คุณป๊อป
ต้องเสียใจแบบนี้”ฟางร้องไห้ก่อนจะกอดป๊อปปี้ไว้ เขาเสียใจขนาดนี้กับเรื่องของเธอ ทำไมนะต่อให้
เขาร้ายกับเธอมากมายแค่ไหนเธอกลับไปอยากหนีไปจากเขาเลย กลับยอมให้เขาทำร้ายแบบนี้
ยอมเป็นทาสของป๊อปปี้แค่คนเดียวเท่านั้น
“มึงว่าไอ้ป๊อปมันจะร้ายกับฟางไปถึงเมื่อไหร่กันวะ”เขื่อนพูดขณะที่โทโมะและเขื่อนแวะมาสูบบุหรี่ที่
สวนสาธารณะก่อนจะกลับบ้าน
“ไม่รู้ว่ะ แต่ที่แน่ๆ พวกเราต้องช่วยกันหาหลักฐานมาช่วยฟาง เพราะกูว่านะฟางไม่ใช่คนแบบนั้น ดู
อย่างเมื่อกี้สิ ถ้าเป็นสาวรักสนุกจะดูแลไอ้ป๊อปมันขนาดนั้นเลยหรอ”โทโมะพูด
“ดูแลไม่พอนะ รักไอ้ป๊อปเข้าแล้วด้วย ไม่งั้นฟางจะยอมให้ไอ้ป๊อปโขกสับหรอวะ”เขื่อนพูด
“สงสารความรักคู่นี้ว่ะ”โทโมะพูด
“ทำมาเป็นพูดดีๆ ละเรื่องรักๆใครๆหลายเมียของเพื่อนโทโมะล่ะครับ เคลียร์รึยัง”เขื่อนพูด
“กูพูดกับพิมแล้ว ถือว่ากูบอกแล้วถ้ามีความคิดที่โตเป็นผู้ใหญ่พอ พิมจะต้องหยุดในสิ่งที่พิมคิดจะ
ทำ”โทโมะพูดนิ่งๆ
“ทำไมวะ พิมทำอะไรแก้วหรอ”เขื่อนถาม
“เอาเป็นว่าตอนนี้กูไม่รู้ แต่ที่แน่ๆพิมเคยทำร้ายแก้วมาแล้ว และใส่ร้ายเรื่องทุกอย่างให้กับแบม”โท
โมะพูด
“เออ พูดถึงแบม จำวันที่มึงให้กูสืบเรื่องแบมได้มั้ยวะ ได้เรื่องละนะ ตอนนี้เหมือนกับแบมจะหลบไป
พักอยู่กับเพื่อนสมัยเด็กของเธอ และโลกกลมมากที่นายเควินเพื่อนสมัยเด็กของแบมน่ะทำงานที่
เดียวกับที่ทำงานใหม่ของเฟย์ด้วย”เขื่อนพูดเพราะวันก่อนไปรับเฟย์ที่ทำงานแล้วเจอแบมมารอกลับ
บ้านพร้อมเควินทั้งคู่เลยสืบจนรู้ว่าเควินกับแบมคือเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่
“ถ้าแบมจะเริ่มใหม่กับไอ้เควินอะไรนั่นก็ดีสิ แบมจะได้ไปมีอนาคตที่ดี”โทโมะพูด
“โห เดี๋ยวนี้พ่อเสือเค้าสิ้นลายแล้วหรอเนี่ย”เขื่อนทึ่งเมื่อเห็นโทโมะไม่สนใจสาวๆที่ไหนเลย
นอกจากแก้วแค่คนเดียว
“ก็อยากเป็นพ่อที่ดีกับลูก เป็นสามีที่ดีให้แก้วนี่หว่าเลยต้องปรับปรุงตัวกันหน่อย”โทโมะพูดแล้วยิ้มๆ
ก่อนที่เขื่อนและโทโมะจะแยกย้ายกลับบ้านของตัวเองไป
ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วเอามือกุมหัวเพราะเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อยเลยมีอาการแฮงค์ แต่
แล้วต้องรู้สึกเหมือนมีใครมานอนกอดเขาอยู่ พอป๊อปปี้มองลงมาต้องแปลกใจที่เห็นฟางนอนหลับ
อยู่โดยที่คนตัวเล็กนอนกอดเขาไม่ปล่อย
“มานอนอะไรตรงนี้เนี่ย”ป๊อปปี้พูดเบาๆ ตอนแรกเขากะว่าจะปลุกฟางแต่พอมองตัวเองที่ถูกฟาง
เปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้วนึกถึงเมื่อคืนที่เขาหนีฟางไปดื่มเหล้าบ้านโทโมะ นี่พวกนั้นคงจะพาเขากลับมา
ที่บ้านสินะ ป๊อปปี้มองฟางที่หลับอยู่ด้วยสายนิ่งไม่พูดอะไร ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน
“อื้ออ”ฟางเริ่มขยับตัวทำให้ป๊อปปี้รีบชะมือกลับแทบไม่ทัน ฟางขยี้ตาตัวเองแล้วหายก่อนจะลืมตา
อย่างงัวเงียเหมือนกับเด็ก ป๊อปปี้มองฟางอย่างสับสน นี่น่ะหรอผู้หญิงที่ชอบยั่วผู้ชาย หรือว่านี่คือ
มารยาของเธอ
“คะ คุณป๊อปตื่นแล้วหรอคะ”ฟางลืมตามามองป๊อปปี้ตกใจ
“นานพอที่จะรู้ว่าเธอกล้ามากที่กลับขึ้นมานอนบนนี้”ป๊อปปี้ปรับสีหน้าเป็นดุเหมือนเดิมฟางรีบหลบตา
ป๊อปปี้ทันที
“ฟางขอโทษค่ะที่ฟางเผลอมานอนที่นี่”ฟางก้มหน้ายอมรับผิด
“มารยาจะปั่นหัวชั้นอีกล่ะสิ นี่กะจะยั่วชั้นใช่มั้ย”ป๊อปปี้เยาะ ฟางมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะรีบลุกหนี
“ฟางไม่เคยคิดจะปั่นหัวคุณ ถ้าคุณป๊อปตื่นแล้วก็ไปจัดการกับตัวเองเถอะค่ะ เดี๋ยวฟางจะทำข้าวต้ม
ให้คุณทานแก้แฮ้งค์”ฟางพูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้ลงไปทันที
“เห้อ สุดท้ายเค้าก็ใจร้ายกับฟางเหมือนเดิมอีกแล้วเอเคลร์”ฟางพูดขณะที่ให้อาหารเอแคลร์ เอ
แคลร์เมื่อเห็นฟางเศร้าก็เดินไปเลียที่มือฟาง
“ว้ายไม่เอาเอเคลร์ จักจี้นะ”ฟางยิ้มเมื่อเอแคลร์พยายามจะเล่นด้วย
“ตัวเล็กนิดเดียวแล้วเล่นกับหมาเดี๋ยวก็โดนหมางับหรอก”ธามไทเดินเข้ามาพูด
“นะ นาย เข้ามาได้ไง”ฟางตกใจรีบถอยห่างโดยมีเอแคลร์ขู่
“ก็ประตูอยู่นั่น ว่าจะมาหาแครอล ไม่ต้องขู่เลยเจ้าหมาน้อย”ธามไทพูดแต่เอแคลร์กลับเห่าธามไท
แล้วกระโดจนจะทำร้าย
“ว้ายไม่เอาเอเคลร์อย่า”ฟางร้องตกใจแล้วรีบดึงธามไทหนีทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปนอนทับกัน
“ว้าย นังฟางนี่แกได้กับเพื่อนชั้นไม่พอแล้วยังจะมารื้อฟื้นกันต่อที่บ้านชั้นหรอ”แครอลกลับเข้ามา
เห็นก็โวยวายเสียงดังจนป๊อปปี้ออกมาเห็นฟางที่นอนทับธามไทอยู่
“นี่จะกลับไปกินของเก่าอีกหรอห้ะ มานี่”ป๊อปปี้กระชากฟางออกมาจากตัวธามไทแล้วลากฟางขึ้นรถ
ไปทันที
“พี่ป๊อป จะไปไหนน่ะพี่ป๊อป”แครอลโวยวายจะตามไปแต่ธามไทดึงแขนแครอลไว้
“ยังจะตามไปอีกหรอ ดูแค่นี้ก็รู้ว่าพี่เธอน่ะรักพี่สาวคนนั้น”ธามไทพูด
“ปล่อยนะ ชั้นไม่ยอมให้นังลูกฆาตกรมาเป็นพี่สะใภ้ชั้นหรอก”แครอลสะบัดมือธามไทออก
“แต่ยังไงเธอก็ปฏิเสธมันไม่ได้หรอกว่า2คนนั้นรักกัน ต่อให้จะวางแผนจัดฉากให้พี่เธอเข้าใจผิด
ก็ตาม”ธามไทพูดทำให้โบว์ที่เดินเข้ามาได้ยินก็รีบแอบฟัง
“แต่ยังไงตอนนี้พี่ป๊อปก็เกลียดยัยนั่นแล้ว นี่ก็คงจะเกลียดกันมากกว่านี้สินะ ขอบใจนะที่มาได้
จังหวะพอดี”แครอลเยาะ
“แต่ที่ชั้นมาในวันนี้ชั้นไม่ได้มาทำให้พี่เธอเข้าใจพี่สาวคนนั้นผิดอีกหรอกนะ ที่ชั้นมาก็เพราะจะมาท
วงสิ่งที่เธอติดชั้นไว้หลังจากที่ชั้นรับปากจะช่วยเธอ”ธามไทพูด
“ตะ แต่ ชั้นยังไม่พร้อม”แครอลอึกอักจะเดินหนีแต่ธามไทคว้าตัวไว้ก่อนจะบดจูบอย่างร้อนแรง
“ชั้นให้เวลาเธอมาหลายอาทิตย์ตอนนี้พร้อมได้แล้วล่ะ ทำไม ทำลายความรักพี่เธอจนลืมสัญญา
ของเราแล้วรึไงว่าจะต้องแลกอะไรกับชั้น”ธามไทเยาะ
“นี่นายอยู่ฝ่ายไหนกันแน่เนี่ย”แครอลดิ้นในอ้อมกอดธามไท
“ข้างเธอเหมือนเดิมนั่นล่ะ แต่ตอนนี้ชั้นแค่มาทวงสัญญา ไม่อย่างงั้น ชั้นจะแฉให้พี่เธอรู้ว่าจริงๆแล้ว
เธอน่ะคือคนที่อยู่เบื้องหลังการจัดฉากวันนั้น อื้อ”ธามไทพูดแต่ถูกแครอลจูบปิดปากไปก่อน
“ถ้าจะทำก็รีบทำ ตอนนี้พี่ป๊อปคงไม่อยู่ไปห้องชั้นละกัน”แครอลนิ่งแล้วค่อยๆพูดออกมาโดยที่หน้า
แดงจัดก่อนจะเดินนำธามไทขึ้นไปชั้นบนบ้านที่ห้องนอนของเธอ
“เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้หรอกหรอ”โบว์นิ่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
ป๊อปปี้พาฟางไปไหนน่ะ แล้วหวังว่าตอนหน้าธามไทจะยอมช่วยฟางนะ อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
