หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่อยๆนะคะ”โบว์บอกบุรุษพยาบาลที่พาแครอลมาที่ห้องนอน ป๊อปปี้ยืนมองน้องสาวตัวเองที่หลับ

อยู่นิ่งๆไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาตั้งแต่ไปรับแครอลที่สนามบิน

 

 

 

“กลับมาอยู่กับพี่นะแครอล เราเหลือกันแค่2พี่น้องแล้ว พี่จะดูแลเราเอง”ป๊อปปี้ลูบผมแครอลแล้วก้ม

ลงจูบที่หน้าผาก

 

 

 

“พี่ป๊อปไม่ต้องห่วงนะคะ โบว์จะช่วยพี่ดูแลแครอลอีกทีนึง”โบว์เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟางขนกระเป๋า

ของแครอลขึ้นมาในห้อง ฟางมองแครอลที่หลับอยู่โดยมีป๊อปปี้ดูแลไม่ห่างแล้วรู้สึกผิด นี่สินะคือผล

พวงจากความเห็นแก่ตัวของพ่อเธอ

 

 

“เดี๋ยวโบว์ช่วยนะฟาง”โบว์พูดก่อนจะมาช่วยฟางเก็บของของแครอล ป๊อปปี้มองฟางนิ่งๆ นี่น่ะหรอ

ลูกของคนที่ฆ่าพ่อแม่เขาและทำให้แครอลต้องเป็นแบบนี้

 

 

 

 

“ถ้าสิ่งที่คุณทำกับฟางมันจะทำให้คุณหายแค้นพ่อฟางได้ ฟางก็ยอมให้คุณทำทุกอย่าง”ฟางพูด

 

 

 

 

ป๊อปปี้นึกถึงคำพูดที่ฟางพูดกับเขาในวันนั้นแล้วนิ่ง

 

 

“เงียบๆแบบนี้นี่คิดอะไรอยู่คะพี่ป๊อป รึว่าคิดถึงคนนี้”โบว์พูดแล้วชี้ที่ฟาง เล่นเอาฟางหน้าแดงไปเลย

 

 

“อือ ใช่”ป๊อปปี้ตอบเล่นทำให้ฟางหน้าแดงกว่าเดิม

 

 

“ว้าว เดี๋ยวนี้นี่ยอมรับแล้วหรอคะ ปกติเห็นฟอร์มจัดทั้งคู่”โบว์แซว

 

 

 

“คุณป๊อปมีอะไรรึเปล่าคะ”ฟางสังเกตถึงความผิดปกติของป๊อปปี้ก็ถามขึ้น

 

 

“คิดเรื่องแครอลด้วยน่ะ ถ้าเกิดแครอลฟื้นขึ้นมา ชั้นจะบอกเค้ายังไงเกี่ยวกับเรื่องพ่อแม่ แครอลยิ่ง

ติดแม่มากอยู่ด้วย”ป๊อปปี้คิดหนัก เพราะน้องสาวคนนี้แม้อายุจะเท่าโบว์แต่ถือว่ายังเด็กอยู่เพราะมีแม่ของเขาคอยตามใจเสมอ

 

 

 

“ไม่ต้องคิดมากนะพี่ป๊อป โบว์ว่าถ้าแครอลรู้บางทีแครอลอาจจะเข้าใจและยอมรับมันก็ได้นะ”โบว์

บอกก่อนจะขอตัวกลับบ้านตัวเองไปเหลือแต่ป๊อปปี้และฟางที่นั่งอยู่ในห้องแครอล

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวฟางไปช่วยป้าพรเตรียมอาหารเย็นดีกว่า”ฟางพูด

 

 

“เดี๋ยวก่อน เรื่องที่เธอพูดกับเฟย์เมื่อวานมันคือเรื่องจริงหรอ ที่บอกว่าถ้าเเครอลกลับมาแล้วเธอก็พร้อมที่จะออกไปจากชีวิตชั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

"มันคือความจริงนี่คะก็เรา2คนแต่งงานกันเพราะเรื่องคุณหวาย แต่เมื่อเรื่องคุณหวายมันจบไปนานแล้ว และคุณเองก็ไม่เต็มใจตั้งแต่แรก ฟางก็พร้อมจะ

กลับไปค่ะ และอีกอย่าง คุณสุธีร์ก็ยังไม่กลับจากอเมริกามาเลย ที่สวนต้องการคนช่วยดูแล"ฟางพูดไปตามตรงแต่เธอเองก็รู้สึกใจหายเหลือเกิน

 

 

 

“แต่แครอลยังไม่ฟื้น แล้วอีกอย่างเรายังแต่งงานกันอยู่นะ ชั้นไม่ยอมปล่อยให้เมียชั้นไปอยู่ที่นั่นคนเดียวหรอกน่า”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดแน่น

 

 

 

“คุณป๊อปคิดอะไรกับฟางรึเปล่านะ”ฟางพูดขณะอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวสูง

 

 

 

“อยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนชั้นสักพักได้มั้ย อย่าไปจากชั้น”ป๊อปปี้พูดฟางเงยหน้ามองชายหนุ่มผู้ชายปากร้ายที่ชอบแกล้ง

เธอแบบนี้ไม่คิดเลยว่าจะเหงาและโดดเดี่ยวขนาดนี้ ฟางคิดอยู่นั้นป๊อปปี้ก็โน้มตัวมาใกล้ฟางก่อนจะ

ก้มลงจูบฟางอย่าอ่อนโยนโดยที่ฟางเองก็จูบตอบเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าไงพิม ตามหาแบมเจอมั้ย”โทโมะถามพิมเมื่อกลับมาที่บ้าน

 

 

“ยังเลยค่ะ พิมให้คนของเราตามหาทั่วแล้วยังไม่ได้ข่าวคราวแยมเลย ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง

บ้าง”พิมกังวล

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้คิดอยากจะทำร้ายใครนะอย่างน้อยแบมคือผู้หญิงของชั้น”โทโมะพูดพิมจึงเดินมาจับมือ

โทโมะไว้

 

 

“พิมก็ไม่คิดเลยว่าแบมเค้าจะทำร้ายแก้วได้แบบนี้”พิมพูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมาโทโมะจึงกอด

ปลอบพิมไว้

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะพิม”โทโมะพูดก่อนที่พิมตจะเงยหน้ามาแล้วค่อยๆบรรจงจูบโทโมะโอยที่โทโมะเองก็

ไม่ปฎิเสธยอมตามความคุ้นเคยของคนทั้งคู่ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่แก้วเดินลงมาแล้วอึ้งเมื่อเห็น

ภาพโทโมะและพิมจูบกัน

 

 

 

 

“แก้ว”พิมตกใจเมื่อเห็นแก้วยืนมองพวกเขาอยู่ แก้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันที

 

 

 

“เป็นบ้าอะไรเนี่ยยัยแก้ว ร้องไห้ทำไมกัน พิมน่ะมาก่อนเธออีกนะ”แก้วมองตัวเองในกระจกแล้ว

พลางปาดน้ำตาตัวเอง

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

โทโมะเดินเข้ามาในห้องแล้วเห็นแก้วนั่งมองตัวเองในกระจกก็แอบยิ้มนิดๆที่เห็นแก้วร้องไห้

 

 

“ปล่อยเลยนะ”แก้วพูดเมื่อโทโมะเดินเจ้ามากอดแก้วจากด้านหลัง

 

 

“ร้องไห้ทำไมจ้ะเมียจ๋า”โทโมะแกล้งหยอกถามแก้ว

 

 

“ใครร้อง บ้า ไม่มีสักหน่อย”แก้วรีบพูด

 

 

 

“ก็นี่ไง น้ำตาของเธอ บอกมานะว่าร้องทำไมกัน หึงชั้นกับพิมหรอ”โทโมะพูดแล้วแกล้งหอมแก้ม

แก้วทีนึง

 

 

 

“ใครจะไปหึงนายกับพิม พิมน่ะมาก่อนชั้นด้วยซ้ำนะคนที่จะหึงน่าจะเป็นพิมมากกว่าที่หึงชั้นและก็

หึงแบมที่เข้ามายุ่งกับนาย”แก้วพูดเพราะรู้ว่าพิมคือผู้หญิงคนแรกที่อยู่กับโทโมะ

 

 

 

“พิมเค้าเข้าใจน่าว่าชั้นไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากผูกมัดใคร และก็ไม่อยากมีเด็กๆ”โทโมะพูด

 

“แต่นายก็ผูกมัดชั้นด้วยการทำให้ชั้นท้องเนี่ยนะโทโมะ มันหมายความว่ายังไง”แก้วถาม

 

 

 

“ก็เพราะเมื่อชั้นเจอเธอ เธอทำให้ชั้นรู้สึกว่าผู้หญิงไม่เหมือนกันทุกคน เธอไม่เหมือนใคร เธอเข้ม

แข็งแต่ก็อ่อนโยนในเวลาเดียวกัน เธอเป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆจนบางครั้งชั้นอยากให้เธอยอม

ให้ชั้นปกป้องเธอ เพราะลำพังแค่ผู้หญิงคนเดียวจะสู้อะไรในโลกนี้ได้ และที่สำคัญกว่าชั้นจะรู้ตัวที

ชั้นก็ละสายตาไปจากเธอไม่ได้แล้วแก้ว”โทโมะพูดแล้วพลิกตัวแก้วมาสบตานิ่ง แก้วถึงกับหน้าแดง

เมื่อได้ยิน

 

 

 

“แล้วนายมีชั้นเป็นที่เท่าไหร่ ถ้าลูก เอ่อ ลูกของเราเกิดมาแล้วถามล่ะว่าเราแต่งงานกันยังไง แล้วชั้น

จะตอบลูกยังไงนายคิดเอาไว้มั้ย”แก้วผละจากอ้อมกอดโทโมะมานั่งที่เตียงตัวเองแล้วถาม

 

 

“ก็บอกไปว่าเธอเป็นแม่ ชั้นเป็นพ่อ เราจะแต่งงานกันในเร็วๆนี้”โทโมะพูดก่อนจะล้วงแหวนที่เขา

แอบซื้อมาสวมให้แก้ว

 

 

“คนบ้า แล้วพิมกับแบมล่ะนายจะทำยังไง”แก้วถามแล้วมองโทโมะที่จับมือตัวเองไว้

 

 

“เมื่อถึงเวลานั้น 2คนนั้นต้องเข้าใจ ชั้นรักเธอนะแก้ว เราแต่งงานกันนะ”โทโมะพูดแล้วเดินไปกอด

แก้วไว้

 

 

 

“คนบ้า นายน่ะทำให้ชั้นไม่เป็นตัวเองเลยเวลาอยู่กับนาย นายต้องรับผิดชอบเลยนะ”แก้วพูด

 

 

“จากนี้จะรับผิดชอบไปชั่วชีวิตเลยครับ”โทโมะพูดแล้วก้มลงจูบแก้วอย่างอ่อนโยนโดยที่แก้วกูยอม

ให้จูบเช่นกัน

 

 

 

 

 

“ฮึกๆ แต่งงานกัน โทโมะเจอคนที่เค้ารักแล้วสินะ”พิมที่แอบฟังทั้งคู่คุยกันก็เดินออกมาร้องไห้คน

เดียวก่นจะเดินกลับมาที่ห้องนอนของเธอแล้วเปิดลิ้นชักที่เธอเก็บรูปของเธอกับโทโมะและ

ผ้าเช็ดหน้าที่เขาให้เธอไว้ในนี้ตลอด

 

 

 

“ฮือๆ”พิมในชุดนักศึกษาร้องไห้ที่งานศพพ่อของเธอ จากนี้ไปเธอจะไปอยู่ที่ไหนกันกัน บ้านก็ไม่มี

อีกแล้ว

 

 

“เค้าว่ากันว่า ถ้าร้องไห้หน้างานศพจะทำให้คนตายเค้าไม่ไปสู่สุคตินะ”โทโมะพูดแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้า

ให้พิม

 

“ชั้นทำใจไม่ได้นิคะ ทั้งชีวิตชั้นมีแค่พ่อคนเดียว บ้านก็ต้องมาถูกยึดอีก ชั้นไม่เหลือใครอีกแล้ว”พิ

มร้องไห้หนัก

 

 

“ไม่เหลือใครอย่างน้อยเธอยังมีชั้นนะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้กับพิม พิมมองโทโมะแล้วหน้าแดง

หลังจากงานศพพ่อของเธอ เธอก้ได้มาที่บ้านพ่อของโทโมะ

 

 

 

“ลูกนายโชคก็เหมือนกับลูกของชั้น ทำตัวตามสบายเลยนะ อ้าวโทโมะจะไปไหนน่ะ”พ่อของโทโมะ

พูดกับพิมก่อนจะหันไปเห็นลูกชายจะออกไปข้างนอก

 

 

“เธอมาอยู่ที่นี่แล้วสินะ ทำตัวตามสบายนะ ชั้นชื่อโทโมะ ไม่ต้องคิดมากนะ”โทโมะพูดทำเอาพิม

หน้าแดงด้วยความเขินก่อนที่พ่อและแม่โทโมะและภรรยาคนอื่นๆจะย้ายไปอยู่ที่ญึ่ปุ่นทั้งบ้านเลย

เหลือแค่เธอกับเขาแค่2คนและเป็นธรรมดาที่ผู้หญิงและผู้ชายอยู่ด้วยกัน2ต่อ2แล้วจะมีเรื่องอย่างว่า

ตามมา

 

 

 

“ชั้นขอโทษนะที่ชั้นห้ามตัวเองไม่ได้”โทโมะพูดกับพิมเมื่อมองเห็นคราบเลือดที่เตียงทำให้รู้ว่าเขา

คือคนแรกของเธอ

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะคุณคือผู้มีพระคุณของพิม และพิมเองก็ผิดที่ไม่ห้ามใจตัวเองเหมือนกัน”พิมพูดเพราะ

ว่าเธอเต็มใจเป็นของเขา

 

 

“แต่เธอก็รู้ชั้นไม่อยากแต่งงานและชั้นไม่อยากผูกมัดใคร เธอจะยอมหรอ”โทโมะถามพิม

 

 

“ยอมค่ะ ขอแค่คุณอย่าทิ้งพิมไปไหนก็พอ”พิมพูดแล้วสวมกอดโทโมะไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะจูบพิม

และเริ่มสอนบทรักอีกบทให้กับพิม

 

 

 

 

“ทั้งที่ชั้นมาก่อนแล้วสุดท้ายเค้าก็ไปแต่งงานกับคนอื่นอยู่ดี”พิมพูดแล้วนึกถึงแก้วที่เข้ามาทีหลังสุด

อย่างเสียใจ

 

 

 

 

 

“แล้วนี่สรุปว่าช่วงเวลาที่แครอลอยู่ที่นี่เราต้องทำกายภาพบำบัดให้แครอลด้วยใช่มั้ย”เขื่อนถามหลัง

จากมาเยี่ยมป๊อปปี้ที่บ้านเมื่อทราบข่าวว่าแครอลกลับมาแล้ว

 

 

“อือ สงสารแครอลว่ะหลับไปตั้งหลายปี น้องต้องเสียช่วงเวลาดีๆไปหมด”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เมื่อคุณแครอลฟื้นมาคุณป๊อปก็ต้องดูแลเธอให้ดีที่สุดนะคะ เพื่อชดเชยเวลาที่หายไปของเธอ”ฟาง

เมื่อเอาขนมมาเสิร์ฟแล้วพูดกับป๊อปปี้ก่อนจะแตะมือชายหนุ่มไว้เพื่อให้กำลังใจ

 

 

 

“แหมพี่ฟาง หวานจังเลยนะคะเนี่ย”เฟย์ที่เห็นฟางกับป๊อปปี้ก็แซว

 

 

 

“อย่างน้อยแกก็มีเรื่องดีๆในชีวิตนะเว่ยป๊อป ที่แกมีคนดีๆอย่างฟางมาดูแลแกแบบนี้”เขื่อนพูด

 

 

“พูดมากน่า กินขนมไปเลย"ป๊อปปี้พูด

 

 

“เอ้าชั้นพูดจริงนะ ตอนนี้แกคงไม่คิดแค้นอะไรเรื่องของพ่อฟางเค้าแล้ว แถมพวกแกก็แต่งงานกันแล้วดีซะอีกที่พวกแกเริ่มต้นใช้ชีวิตคู่แล้วไม่ต้องคิดแค้นอะไร เพื่อความสุขกับตัวแกเองนะ”เขื่อนพูดตรงๆ ทำให้ป๊อปปี้หันไปสบตากับฟาง

 

 

  

 

“บ้าหรอคุณเขื่อน ฟางกับคุณป๊อปเราไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากเจ้านายกับลูกน้องเลยนะคะ”ฟางรีบพูด

 

 

“พี่ฟาง เค้าดูออกกันหมดแล้วล่ะ ตัวติดกันซะขนาดนี้ คุณป๊อปชอบพี่ฟางงั้นก็รีบบอกไปว่าคิดยังไงกับพี่ของเฟย์จะเขินอะไร”เฟย์พูด

 

 

 

“ชั้นไม่ได้รักฟางนะจะมาบอกอะไรล่ะ”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วำเป็นดื่มน้ำแล้วเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

 

“เมื่อกี้แฟนกูถามว่าชอบก็ให้บอกว่าชอบแล้วนี่ไม่ได้พูดเลยว่ารัก นี่แกร้อนตัวไปนี่หว่า”เขื่อนเมื่อ

เห็นป๊อปปี้หลุดช่องโหว่มาก็รีบแซวต่อทันทีจนป๊อปปี้แก้ตัวไม่ทัน

 

 

 

“บอกเถอะค่ะ เห็นกันทุกวันเค้ารู้กันอยู่แล้วว่าเป็นอะไรกัน แต่นี่ช่วยบอกให้มันชัดเจนชัดๆสักครั้งสิ

คะ พี่สาวเฟย์จะได้ชื่นใจ”เฟย์พูด

 

 

 

“เอ่อ จะบ้าหรอเฟย์ เอ่อ คุณป๊อปชอบฟางหรอคะ”ฟางบอกเฟย์ก่อนจะลองถามป๊อปปี้แล้วสบตาชายหนุ่มนิ่ง

 

 

 

 

“มั้ง”ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรต่อรีบทำเป็นลุกไปเข้าห้องน้ำทันที

 

 

 

 

ป๊อปจะรักรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ คู่โทโมะแก้วมันแน่ๆ