หนี้แค้นแสนรัก

 
 
 
 
 
 
“เอ้าๆ ได้ต้นไม้มาแล้วก็ปลูกดีๆล่ะอย่าทิ้งขว้าง เข้ามั้ย”ป๊อปปี้มองฟางที่นั่งกอดต้นรักแรกพบไม่
ปล่อยก็พูดขึ้น
 
 
“ค่ะ ฟางก็ไม่ใช่คนที่ทิ้งขว้างอะไรๆอยู่แล้วนะคะ คอยดูฟางจะปลูกต้นรักแรกพบให้ออกดอกสวยๆ
เลย”ฟางพูดยิ้มๆ
 
 
“ได้ข่าวว่าต้นที่ลุงให้มามันก็มีดอกแล้วไม่ใช่หรอ เธอนี่มั่วจริงๆ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“แต่ฟางจะปลูกให้มันไม่ตายนะคะ เชื่อสิ ฟางน่ะเป็นคนเอาใจใส่อะไรแบบนี้อยู่แล้วไม่ทิ้งง่ายๆ
หรอก”ฟางพูด
 
 
 
“กับต้นไม้ละใส่ใจกับคนล่ะ ได้แล้วคิดจะทิ้ง”ป๊อปปี้บ่นเบาๆเมื่อคิดถึงวันก่อนที่ฟางจะกลับนครปฐม จนเขาต้องอ้างนั่นอ้างนี่ให้ยอมอยู่
 
 
“อะไรนะคะคุณป๊อป พูดว่าอะไรหรอคะ”ฟางหันขวับไป
 
 
“เปล่า จะปลูกก็ปลูกเลย ถ้าตายนะ เธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางลงรถแล้วเอาต้นไม้มา
ปลูกด้วยกัน โดยที่ต้นรักแรกพบของฟางปลูกอยู่ข้างๆต้นforget me notของป๊อปปี้
 
 
 
“อ๊ะ ป้าพร เมื่อยหรอคะ”ฟางเห็นป้าพรที่กำลังจะยกเอาเสื้อผ้าไปเก็บให้ป๊อปปี้ก็รีบมาดู
 
“นิดหน่อยนะจ้ะ คนแก่ก็งี้ล่ะ ลุกๆนั่งๆนิดหน่อยก็ปวดไปหมดละ”ป้าพรพูดยิ้มๆ
 
 
“งั้นเดี๋ยวฟางทำงานต่อให้นะคะ ป้าพรไปพักเถอะค่ะ”ฟางยิ้มตอบก่อนจะอาสาเอาเสื้อผ้าไปเก็บให้ป๊อปปี้
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
 
“ขออนุญาตนะคะ”ฟางพูดก่อนจะเอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องป๊อปปี้ แล้วเห็นกองเสื้อผ้าที่ป๊อปปี้ถอด
ทิ้งไว้ก็รู้ทันทีว่าป๊อปปี้คงจะเข้าไปอาบน้ำ เลยเอาเสื้อผ้าเก็บใส่ถังแล้วจะซักให้
 
 
“อ๊ะ ยางของดอกไม้นิ”ฟางมองที่หลังเสื้อป๊อปปี้มีคราบยางดอกไม้ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมป๊อปปี้
เข้าไปอาบน้ำ
 
 
 
โครม
 
 
 
เสียงเหมือนของหล่นในห้องน้ำทำให้ฟางหันไปอย่างตกใจ
 
 
“คะ คุณป๊อป เป็นอะไรรึเปล่าคะ”ฟางถามเข้าไปข้างในอย่างตกใจ
 
 
“มะ ไม่เป็นไร ชั้นทำของหล่นเฉยๆ ว่าแต่เธอน่ะ ไปเอากล่องยาด้านล่างขึ้นมาให้ที”ป๊อปปี้ตะโกน
มาจากด้านในทำให้ฟางรีบวิ่งไปเอากล่องยาด้านล่างขึ้นมาให้ป๊อปปี้ ซักพักป๊อปปี้ก็เดินออกมาใน
เสื้อคลุมอาบน้ำและผมที่เปียกลู่เพราะสระผมมา
 
 
“เอ่อ ทำไมเท้ามีเลือดออกล่ะคะคุณป๊อป”ฟางเห็นเลือดที่นิ้วโป้งที่เท้าป๊อปปี้ก็ถามอย่างตกใจ
 
“อ๋อ ของหล่น ชั้นบอกไปแล้วไง เธอนี่ความจำปลาทองรึไง”ป๊อปปี้บ่น
 
 
 
“ค่ะๆ งั้นไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ เดี๋ยวฟางจะทำแผลให้”ฟางพูดแต่ป๊อปปี้กลับเดินมานั่งที่เตียงตัวเอง
 
 
“เถอะน่า ทำตอนนี้เถอะ เพราะมันมีแผลที่อื่นอีก”ป๊อปปี้พูดฟางจึงนั่งลงทำแผลให้ป๊อปปี้ โดยที่
ชายหนุ่มแอบลอบมองดูฟางเป็นระยะๆ
 
 
 
“เสร็จแล้วค่ะ งั้นมีแผลตรงไหนอีกคะ”ฟางทำแผลให้ป๊อปปี้เสร็จก็พูดพลางสำรวจรอบๆตัวป๊อปปี้ที่ดู
ไม่มีแผลอะไรเลย
 
 
“แปปนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันหลังให้ฟางแล้วถอดเสื้อคลุมออกฟางรีบเอามือปิดตาทันที
 
 
 
“คุณป๊อป คนลามก คุณจะทำอะไรน่ะคะ”ฟางถามอย่างตกใจแล้วเอามือปิดตา
 
 
“ลืมตาดูสิยัยบ้า ชั้นไม่ได้คิดจะปล้ำเธออย่างเดียวซะที่ไหนกันล่ะ”ป๊อปปี้โวยวายพอฟางลืมตาดูก็
ตกใจเพราะด้านหลังชายหนุ่มมีรอบแดงจากยางดอกไม้แน่ๆ แดงไปทั่วแผ่นหลัง
 
 
 
“มันอยู่ด้านหลังทาไม่ถนัดๆ ไหนๆก็มาแล้วช่วยทายาให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนอนลงที่เตียงแล้วนอนคว่ำให้ฟาง
 
 
 
“เอ่อ งั้นฟางขออนุญาตนะคะ”ฟางพูดก่อนจะขึ้นนั่งบนเตียงป๊อปปี้แล้วเอายาแก้แพ้ทาที่แผ่นหลัง
ป๊อปปี้อย่างเบามือ ฟางทายาไปตามแผลของป๊อปปี้แล้วแบบหน้าแดงเมื่มือสัมผัสกับแผ่นหลังกว้าง
ของป๊อปปี้ที่มีแต่กล้ามของผู้ชาย
 
 
 
“ทาเฉยๆนะ อย่าแอบลวนลามชั้นล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
 
 
“คุณป๊อป คนบ้า”ฟางหน้าแดงจัดเพราะเมื่อกี้เธอแอบใจสั่นไปกับป๊อปปี้จริงๆ
 
 
“ไม่ต้องลุกไปไหน วันนี้ทั้งขับรถทั้งยกต้นไม้นวดให้ชั้นหน่อยสิ”ป๊อปปี้ออกคำสั่ง
 
 
“ได้ไงคะ คุณป๊อปฟางมีงานอื่นต้องทำอยู่นะ”ฟางรีบพูดเพราะ เธอกลัวตัวเองจะมือสั่นนั่นเอง
 
 
“นี่ เธอเป็นเมียชั้นนะ เลือกเอา จะนวดชั้นรึว่าจะให้ชั้นนวด”ป๊อปปี้พูดขู่ ฟางจึงไปไหนไม่ได้
 
 
 
 
“ก็ได้ค่ะๆ แต่ถ้าหายเมื่อยบอกนะคะ ฟางจะได้ลงไปทำอาหารเย็นให้คุณ”ฟางพูด ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไรก็
ปล่อยให้ฟางนวดตัวเองไปเรื่อยๆแล้วแอบยิ้มสบาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ลุกแล้วหรอจ้ะเมียจ๋า”โทโมะคว้ามือแก้วที่มุดออกจากผ้าห่มออกมาใส่เสื้อผ้าแล้วพูด
 
 
“นี่นาย ชั้นก็เหนื่อยเป็นนะ ใครจะไปอึด ถึกอย่างนายน่ะ”แก้วบ่นอุบ เพราะเมื่อคืนโทโมะเล่นจัด
หนักให้เธอเกือบทั้งคืนไม่มีพักกันบ้างเลย
 
 
 
“แหม ก็เวลาแค่5วันชั้นก็อยากจะใช้ให้มันคุ้มค่านินา”โทโมะพูดแล้วยิ้มๆ หึๆ ช่วยไม่ได้อยากพยศ
ดีนก ต้องจัดหนักแบบนี้สิ ถึงจะได้ติดไวๆ
 
 
“นี่ตกลงคำว่าเมียของนายนี่มีแต่เรื่องบนเตียงรึไง”แก้วถามโทโมะเมื่อใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วก่อนจะนั่ง
ลงข้างๆโทโมะที่เอาตัวเองโผล่พ้นมาจากผ้าห่ม
 
 
“ก็พิมกับแบมเค้าก็ชอบให้ชั้นทำแบบนี้นินา เค้าบอกยอมไม่จดทะเบียนสมรส”โทโมะพูด
 
 
“นี่นาย มีเมียที2-3คนแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนแล้วถ้าเกิดสาวๆของนายท้องขึ้นมาล่ะจะทำยังไง
ทะเบียนสมรสก็ไม่จด แล้วไหนจะเรื่องลูกอีก”แก้วบ่นยาวเหยียด
 
 
“ก็รับผิดชอบไง ง่ายๆ นี่ป๋าชั้นนะ เค้ามีเมียตั้ง4คน ชั้นน่ะลูกเมียคนที่2แต่โชคดีหน่อยที่เป็นผู้ชาย
คนเดียวในตระกูลน่ะ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
“แต่นายไม่เห็นจะต้องทำเหมือนกับพ่อนายเลยนะโทโมะ ผู้หญิงน่ะเค้าไม่อยากเปนที่2รองใคร
หรอก โดยเฉพาะเรื่องความรัก”แก้วพูดอธิบายให้โทโมะฟัง
 
 
“แล้วเธอล่ะอยากเป็นที่เท่าไหร่”โทโมะถามยิ้มๆ
 
 
“นี่ที่ชั้นบอกไปเมื่อกี้มันไม่ได้เข้าหัวสมองหื่นๆของนายเลยใช่มั้ยห้ะ”แก้วว่าโทโมะทันทีก่อนจะนิ่งคิดอะไรบางอย่าง เธอยอมนอนกับโทโมะตั้งหลายครั้งนี่ก็เท่ากับเธอคือเมียเค้าแล้ว แต่ยังไงเธอ
ก็ได้ชื่อว่ามาทีหลังพิมกับแบม
 
 
 
“ตอนนี้พาเมียมาฮันนีมูนเอาเป็นว่าเรามาใช้ช่วงเวลาของเราให้คุ้มค่าดีกว่า มาม้ะแก้ว จะใส่เสื้อผ้า
ทำไมเนี่ย”โทโมะรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะขยับตัวกอดแก้วทันที
 
 
 
“นี่โทโมะ ไหนบอกว่าจะให้ชั้นอยู่ที่นี่เป็นเมียนายไง ไม่จำเป็นต้องมาขึ้นเตียงแบบนี้ตลอดหรอก
นะ”แก้วรีบดันโทโมะออกไปแล้วพูด
 
 
“แล้วจะทำอะไรอ่ะ เกาะชั้นน่ะไม่มีอะไรให้ทำหรอกนะ”โทโมะรีบพูด
 
 
“ก็ทำในแบบที่สามีภรรยาเค้าทำไง เอาล่ะ ลุกเถอะ เหลืออีก4วันก็หาอะไรทำสิ จะมานอนขลุกบน
เตียงทำไม”แก้วพูดก่อนจะดึงโทโมะลุกจากเตียงทันที
 
 
“ให้เวลาอาบน้ำ30นาทีแล้วรีบแต่งตัวลงมาชั้นล่างนะ ชั้นจะทำอาหารกลางวันให้นายเอง”แก้วรีบสั่ง
โทโมะทันทีที่ชายหนุ่มนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้ว
 
“ได้เลยครับ เมียสุดที่รัก”โทโมะพูดก่อนจะหอมแก้มแก้วทีนึงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทันที
 
 
 
“คนบ้า ยัยแก้วท่องเอาไว้นะ ว่าที่เค้าทำแบบนี้กับเราก็เคยทำกับพิมกับแบมมาหมดแล้ว”แก้วเตือน
ตัวเองเอาไว้เบาๆไม่ให้เผลอใจให้โทโมะเด็ดขาด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะแก เป็นไงบ้างหลังจากไปสัมภาษณ์งานมาวันนี้”เอพริลถามเฟย์ที่มาหาเธอที่ร้านกาแฟของเธอ
 
 
“ไอ้ตาแก่ตันหากลับนั่นมันบอกว่าจะให้ชั้นนอนกับมันถ้าชั้นอยากได้งาน แถมมาลวนลามชั้นอีก ไอ้
ตาแก่ลามก”เฟย์โวยวายแค้นๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้นี้
 
 
“หา เฟย์แล้วเป็นยังไงมั่งเนี่ย”เอพริลพูดอย่างตกใจเมื่อเฟย์เล่ามา
 
 
“มีอะไรกันรึเปล่า”มีนเดินเข้ามาในร้านกับเขื่อนก็ถามเฟย์และเอพริลทันที
 
 
“ก็เฟย์น่ะสิ ไปสัมภาษณ์งานแล้วถูกผู้จัดการลวนลามมาขอขึ้นเตียงด้วย”เอพริลเล่าให้มีนทันที
 
“อะไรนะเฟย์ละเฟย์เป็นไงมั่งมันทำอะไรเฟย์บ้างรึเปล่า”เขื่อนตกใจเมื่อได้ยินแล้วรีบมาดูเฟย์รอบๆ
ตัวอย่างเป็นห่วง
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ เฟย์นะ ต่อยไอ้แก่บ้ากามนั่นหน้าหงายแล้วล่ะพี่เขื่อนไม่ต้องห่วงหรอก”เฟย์ยิ้มหวาน
 
“ทีหลังถ้าจะไปสมัครงานก็ดูงานดีๆด้วยล่ะ อย่าสมัครสุ่มสี่สุ่มห้า”เขื่อนรีบพูดแกมดุ
 
“ค่า ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง”เฟย์ยิ้มดีใจที่อย่างน้อยเขื่อนก็แคร์เธอ
 
 
 
“อะไรคะๆแหม ห่วงเพื่อนมีนเกินหน้าเกินตาแบบนี้มีนก็หึงเป็นนะ”มีนเห็นเขื่อนที่ห่วงเฟย์ก็รีบพูด
 
“แหมมีน แกจะหวงทำไมเนี่ย นี่ก็เพื่อน นี่ก็แฟน”เอพริลเห็นหน้ามีนที่หน้าตึงก็รีบพูด
 
 
“ใช่ นี่น่ะแฟน นั่นน่ะเพื่อน ดังนั้นถ้าคิดอะไรเกินเลยนะ มีนไม่ไว้หน้าแน่ แม้จะเป็นเพื่อนก็ตาม”มี
น้องเฟย์เขม็งก่อนจะชวนเขื่อนไปเลือกเค้กที่เค้าท์เตอร์
 
 
 
“เอาละไงล่ะแก รู้ทั้งรู้ว่ายัยมีนน่ะขี้หึงจะตาย ระวังมันจะเล่นแกนะ”เอพริลกระซิบบอกเฟย์ทันที
 
 
“แต่ชั้นเสียเวอร์จิ้นให้พี่เขื่อนแล้วนะ ชั้นไม่ยอมหรอก แกก็ดูสิ เนี่ยพี่เขื่อนน่ะห่วงชั้นนะเมื่อกี้นี้”เฟย์รีบพูด
 
 
 
 
“แต่ถามจริงเถอะแกทำไมแกจะแคร์อะไรขนาดนี้ ชั้นว่าไม่ใช่เพราะเวอร์จิ้นอย่างเดียวละล่ะ”เอพริล
จับผิดเฟย์
 
 
 
“ก็รวยซะขนาดนี้ถ้าชั้นปล่อยไปก็โง่แล้วล่ะ”เฟย์ยิ้มเยาะ
 
 
“แน่นะ ว่าแกคิดแค่นั้นจริงๆ”เอพริลถาม
 
 
 
“แน่นอนสิแก ก็เค้าน่ะเห็นชั้นเป็นคู่นอนเท่านั้นล่ะเค้าน่ะรักกับมีนไม่ใช่ชั้น ชั้นก็ไม่ได้รักเค้านิ”เฟย์
พูดแม้ในใจตัวเองลึกๆก็แอบหวั่นไหวไปกับเขื่อนก็ตาม แต่เธอต้องท่องเอาไว้ว่าเค้าคือคนเจ้าชู้
ขนาดรักกับมีนยังนอนกับเธอเลย
 
 
 
 
บรรดา3คู่นี่รู้สึกว่าคู่ป๊อปฟางจะรุกหน้าไปกว่าเพื่อนนะ ไม่ได้ๆต้องหาอุปสรรค55555
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะๆ