หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

“เอ้าๆ ได้ต้นไม้มาแล้วก็ปลูกดีๆล่ะอย่าทิ้งขว้าง เข้ามั้ย”ป๊อปปี้มองฟางที่นั่งกอดต้นรักแรกพบไม่

ปล่อยก็พูดขึ้น

 

 

“ค่ะ ฟางก็ไม่ใช่คนที่ทิ้งขว้างอะไรๆอยู่แล้วนะคะ คอยดูฟางจะปลูกต้นรักแรกพบให้ออกดอกสวยๆ

เลย”ฟางพูดยิ้มๆ

 

 

“ได้ข่าวว่าต้นที่ลุงให้มามันก็มีดอกแล้วไม่ใช่หรอ เธอนี่มั่วจริงๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แต่ฟางจะปลูกให้มันไม่ตายนะคะ เชื่อสิ ฟางน่ะเป็นคนเอาใจใส่อะไรแบบนี้อยู่แล้วไม่ทิ้งง่ายๆ

หรอก”ฟางพูด

 

 

 

“กับต้นไม้ละใส่ใจกับคนล่ะ ได้แล้วคิดจะทิ้ง”ป๊อปปี้บ่นเบาๆเมื่อคิดถึงวันก่อนที่ฟางจะกลับนครปฐม จนเขาต้องอ้างนั่นอ้างนี่ให้ยอมอยู่

 

 

“อะไรนะคะคุณป๊อป พูดว่าอะไรหรอคะ”ฟางหันขวับไป

 

 

“เปล่า จะปลูกก็ปลูกเลย ถ้าตายนะ เธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางลงรถแล้วเอาต้นไม้มา

ปลูกด้วยกัน โดยที่ต้นรักแรกพบของฟางปลูกอยู่ข้างๆต้นforget me notของป๊อปปี้

 

 

 

“อ๊ะ ป้าพร เมื่อยหรอคะ”ฟางเห็นป้าพรที่กำลังจะยกเอาเสื้อผ้าไปเก็บให้ป๊อปปี้ก็รีบมาดู

 

“นิดหน่อยนะจ้ะ คนแก่ก็งี้ล่ะ ลุกๆนั่งๆนิดหน่อยก็ปวดไปหมดละ”ป้าพรพูดยิ้มๆ

 

 

“งั้นเดี๋ยวฟางทำงานต่อให้นะคะ ป้าพรไปพักเถอะค่ะ”ฟางยิ้มตอบก่อนจะอาสาเอาเสื้อผ้าไปเก็บให้ป๊อปปี้

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

“ขออนุญาตนะคะ”ฟางพูดก่อนจะเอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องป๊อปปี้ แล้วเห็นกองเสื้อผ้าที่ป๊อปปี้ถอด

ทิ้งไว้ก็รู้ทันทีว่าป๊อปปี้คงจะเข้าไปอาบน้ำ เลยเอาเสื้อผ้าเก็บใส่ถังแล้วจะซักให้

 

 

“อ๊ะ ยางของดอกไม้นิ”ฟางมองที่หลังเสื้อป๊อปปี้มีคราบยางดอกไม้ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมป๊อปปี้

เข้าไปอาบน้ำ

 

 

 

โครม

 

 

 

เสียงเหมือนของหล่นในห้องน้ำทำให้ฟางหันไปอย่างตกใจ

 

 

“คะ คุณป๊อป เป็นอะไรรึเปล่าคะ”ฟางถามเข้าไปข้างในอย่างตกใจ

 

 

“มะ ไม่เป็นไร ชั้นทำของหล่นเฉยๆ ว่าแต่เธอน่ะ ไปเอากล่องยาด้านล่างขึ้นมาให้ที”ป๊อปปี้ตะโกน

มาจากด้านในทำให้ฟางรีบวิ่งไปเอากล่องยาด้านล่างขึ้นมาให้ป๊อปปี้ ซักพักป๊อปปี้ก็เดินออกมาใน

เสื้อคลุมอาบน้ำและผมที่เปียกลู่เพราะสระผมมา

 

 

“เอ่อ ทำไมเท้ามีเลือดออกล่ะคะคุณป๊อป”ฟางเห็นเลือดที่นิ้วโป้งที่เท้าป๊อปปี้ก็ถามอย่างตกใจ

 

“อ๋อ ของหล่น ชั้นบอกไปแล้วไง เธอนี่ความจำปลาทองรึไง”ป๊อปปี้บ่น

 

 

 

“ค่ะๆ งั้นไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ เดี๋ยวฟางจะทำแผลให้”ฟางพูดแต่ป๊อปปี้กลับเดินมานั่งที่เตียงตัวเอง

 

 

“เถอะน่า ทำตอนนี้เถอะ เพราะมันมีแผลที่อื่นอีก”ป๊อปปี้พูดฟางจึงนั่งลงทำแผลให้ป๊อปปี้ โดยที่

ชายหนุ่มแอบลอบมองดูฟางเป็นระยะๆ

 

 

 

“เสร็จแล้วค่ะ งั้นมีแผลตรงไหนอีกคะ”ฟางทำแผลให้ป๊อปปี้เสร็จก็พูดพลางสำรวจรอบๆตัวป๊อปปี้ที่ดู

ไม่มีแผลอะไรเลย

 

 

“แปปนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันหลังให้ฟางแล้วถอดเสื้อคลุมออกฟางรีบเอามือปิดตาทันที

 

 

 

“คุณป๊อป คนลามก คุณจะทำอะไรน่ะคะ”ฟางถามอย่างตกใจแล้วเอามือปิดตา

 

 

“ลืมตาดูสิยัยบ้า ชั้นไม่ได้คิดจะปล้ำเธออย่างเดียวซะที่ไหนกันล่ะ”ป๊อปปี้โวยวายพอฟางลืมตาดูก็

ตกใจเพราะด้านหลังชายหนุ่มมีรอบแดงจากยางดอกไม้แน่ๆ แดงไปทั่วแผ่นหลัง

 

 

 

“มันอยู่ด้านหลังทาไม่ถนัดๆ ไหนๆก็มาแล้วช่วยทายาให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนอนลงที่เตียงแล้วนอนคว่ำให้ฟาง

 

 

 

“เอ่อ งั้นฟางขออนุญาตนะคะ”ฟางพูดก่อนจะขึ้นนั่งบนเตียงป๊อปปี้แล้วเอายาแก้แพ้ทาที่แผ่นหลัง

ป๊อปปี้อย่างเบามือ ฟางทายาไปตามแผลของป๊อปปี้แล้วแบบหน้าแดงเมื่มือสัมผัสกับแผ่นหลังกว้าง

ของป๊อปปี้ที่มีแต่กล้ามของผู้ชาย

 

 

 

“ทาเฉยๆนะ อย่าแอบลวนลามชั้นล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

“คุณป๊อป คนบ้า”ฟางหน้าแดงจัดเพราะเมื่อกี้เธอแอบใจสั่นไปกับป๊อปปี้จริงๆ

 

 

“ไม่ต้องลุกไปไหน วันนี้ทั้งขับรถทั้งยกต้นไม้นวดให้ชั้นหน่อยสิ”ป๊อปปี้ออกคำสั่ง

 

 

“ได้ไงคะ คุณป๊อปฟางมีงานอื่นต้องทำอยู่นะ”ฟางรีบพูดเพราะ เธอกลัวตัวเองจะมือสั่นนั่นเอง

 

 

“นี่ เธอเป็นเมียชั้นนะ เลือกเอา จะนวดชั้นรึว่าจะให้ชั้นนวด”ป๊อปปี้พูดขู่ ฟางจึงไปไหนไม่ได้

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะๆ แต่ถ้าหายเมื่อยบอกนะคะ ฟางจะได้ลงไปทำอาหารเย็นให้คุณ”ฟางพูด ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไรก็

ปล่อยให้ฟางนวดตัวเองไปเรื่อยๆแล้วแอบยิ้มสบาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลุกแล้วหรอจ้ะเมียจ๋า”โทโมะคว้ามือแก้วที่มุดออกจากผ้าห่มออกมาใส่เสื้อผ้าแล้วพูด

 

 

“นี่นาย ชั้นก็เหนื่อยเป็นนะ ใครจะไปอึด ถึกอย่างนายน่ะ”แก้วบ่นอุบ เพราะเมื่อคืนโทโมะเล่นจัด

หนักให้เธอเกือบทั้งคืนไม่มีพักกันบ้างเลย

 

 

 

“แหม ก็เวลาแค่5วันชั้นก็อยากจะใช้ให้มันคุ้มค่านินา”โทโมะพูดแล้วยิ้มๆ หึๆ ช่วยไม่ได้อยากพยศ

ดีนก ต้องจัดหนักแบบนี้สิ ถึงจะได้ติดไวๆ

 

 

“นี่ตกลงคำว่าเมียของนายนี่มีแต่เรื่องบนเตียงรึไง”แก้วถามโทโมะเมื่อใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วก่อนจะนั่ง

ลงข้างๆโทโมะที่เอาตัวเองโผล่พ้นมาจากผ้าห่ม

 

 

“ก็พิมกับแบมเค้าก็ชอบให้ชั้นทำแบบนี้นินา เค้าบอกยอมไม่จดทะเบียนสมรส”โทโมะพูด

 

 

“นี่นาย มีเมียที2-3คนแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนแล้วถ้าเกิดสาวๆของนายท้องขึ้นมาล่ะจะทำยังไง

ทะเบียนสมรสก็ไม่จด แล้วไหนจะเรื่องลูกอีก”แก้วบ่นยาวเหยียด

 

 

“ก็รับผิดชอบไง ง่ายๆ นี่ป๋าชั้นนะ เค้ามีเมียตั้ง4คน ชั้นน่ะลูกเมียคนที่2แต่โชคดีหน่อยที่เป็นผู้ชาย

คนเดียวในตระกูลน่ะ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

“แต่นายไม่เห็นจะต้องทำเหมือนกับพ่อนายเลยนะโทโมะ ผู้หญิงน่ะเค้าไม่อยากเปนที่2รองใคร

หรอก โดยเฉพาะเรื่องความรัก”แก้วพูดอธิบายให้โทโมะฟัง

 

 

“แล้วเธอล่ะอยากเป็นที่เท่าไหร่”โทโมะถามยิ้มๆ

 

 

“นี่ที่ชั้นบอกไปเมื่อกี้มันไม่ได้เข้าหัวสมองหื่นๆของนายเลยใช่มั้ยห้ะ”แก้วว่าโทโมะทันทีก่อนจะนิ่งคิดอะไรบางอย่าง เธอยอมนอนกับโทโมะตั้งหลายครั้งนี่ก็เท่ากับเธอคือเมียเค้าแล้ว แต่ยังไงเธอ

ก็ได้ชื่อว่ามาทีหลังพิมกับแบม

 

 

 

“ตอนนี้พาเมียมาฮันนีมูนเอาเป็นว่าเรามาใช้ช่วงเวลาของเราให้คุ้มค่าดีกว่า มาม้ะแก้ว จะใส่เสื้อผ้า

ทำไมเนี่ย”โทโมะรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะขยับตัวกอดแก้วทันที

 

 

 

“นี่โทโมะ ไหนบอกว่าจะให้ชั้นอยู่ที่นี่เป็นเมียนายไง ไม่จำเป็นต้องมาขึ้นเตียงแบบนี้ตลอดหรอก

นะ”แก้วรีบดันโทโมะออกไปแล้วพูด

 

 

“แล้วจะทำอะไรอ่ะ เกาะชั้นน่ะไม่มีอะไรให้ทำหรอกนะ”โทโมะรีบพูด

 

 

“ก็ทำในแบบที่สามีภรรยาเค้าทำไง เอาล่ะ ลุกเถอะ เหลืออีก4วันก็หาอะไรทำสิ จะมานอนขลุกบน

เตียงทำไม”แก้วพูดก่อนจะดึงโทโมะลุกจากเตียงทันที

 

 

“ให้เวลาอาบน้ำ30นาทีแล้วรีบแต่งตัวลงมาชั้นล่างนะ ชั้นจะทำอาหารกลางวันให้นายเอง”แก้วรีบสั่ง

โทโมะทันทีที่ชายหนุ่มนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้ว

 

“ได้เลยครับ เมียสุดที่รัก”โทโมะพูดก่อนจะหอมแก้มแก้วทีนึงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทันที

 

 

 

“คนบ้า ยัยแก้วท่องเอาไว้นะ ว่าที่เค้าทำแบบนี้กับเราก็เคยทำกับพิมกับแบมมาหมดแล้ว”แก้วเตือน

ตัวเองเอาไว้เบาๆไม่ให้เผลอใจให้โทโมะเด็ดขาด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะแก เป็นไงบ้างหลังจากไปสัมภาษณ์งานมาวันนี้”เอพริลถามเฟย์ที่มาหาเธอที่ร้านกาแฟของเธอ

 

 

“ไอ้ตาแก่ตันหากลับนั่นมันบอกว่าจะให้ชั้นนอนกับมันถ้าชั้นอยากได้งาน แถมมาลวนลามชั้นอีก ไอ้

ตาแก่ลามก”เฟย์โวยวายแค้นๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้นี้

 

 

“หา เฟย์แล้วเป็นยังไงมั่งเนี่ย”เอพริลพูดอย่างตกใจเมื่อเฟย์เล่ามา

 

 

“มีอะไรกันรึเปล่า”มีนเดินเข้ามาในร้านกับเขื่อนก็ถามเฟย์และเอพริลทันที

 

 

“ก็เฟย์น่ะสิ ไปสัมภาษณ์งานแล้วถูกผู้จัดการลวนลามมาขอขึ้นเตียงด้วย”เอพริลเล่าให้มีนทันที

 

“อะไรนะเฟย์ละเฟย์เป็นไงมั่งมันทำอะไรเฟย์บ้างรึเปล่า”เขื่อนตกใจเมื่อได้ยินแล้วรีบมาดูเฟย์รอบๆ

ตัวอย่างเป็นห่วง

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ เฟย์นะ ต่อยไอ้แก่บ้ากามนั่นหน้าหงายแล้วล่ะพี่เขื่อนไม่ต้องห่วงหรอก”เฟย์ยิ้มหวาน

 

“ทีหลังถ้าจะไปสมัครงานก็ดูงานดีๆด้วยล่ะ อย่าสมัครสุ่มสี่สุ่มห้า”เขื่อนรีบพูดแกมดุ

 

“ค่า ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง”เฟย์ยิ้มดีใจที่อย่างน้อยเขื่อนก็แคร์เธอ

 

 

 

“อะไรคะๆแหม ห่วงเพื่อนมีนเกินหน้าเกินตาแบบนี้มีนก็หึงเป็นนะ”มีนเห็นเขื่อนที่ห่วงเฟย์ก็รีบพูด

 

“แหมมีน แกจะหวงทำไมเนี่ย นี่ก็เพื่อน นี่ก็แฟน”เอพริลเห็นหน้ามีนที่หน้าตึงก็รีบพูด

 

 

“ใช่ นี่น่ะแฟน นั่นน่ะเพื่อน ดังนั้นถ้าคิดอะไรเกินเลยนะ มีนไม่ไว้หน้าแน่ แม้จะเป็นเพื่อนก็ตาม”มี

น้องเฟย์เขม็งก่อนจะชวนเขื่อนไปเลือกเค้กที่เค้าท์เตอร์

 

 

 

“เอาละไงล่ะแก รู้ทั้งรู้ว่ายัยมีนน่ะขี้หึงจะตาย ระวังมันจะเล่นแกนะ”เอพริลกระซิบบอกเฟย์ทันที

 

 

“แต่ชั้นเสียเวอร์จิ้นให้พี่เขื่อนแล้วนะ ชั้นไม่ยอมหรอก แกก็ดูสิ เนี่ยพี่เขื่อนน่ะห่วงชั้นนะเมื่อกี้นี้”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

“แต่ถามจริงเถอะแกทำไมแกจะแคร์อะไรขนาดนี้ ชั้นว่าไม่ใช่เพราะเวอร์จิ้นอย่างเดียวละล่ะ”เอพริล

จับผิดเฟย์

 

 

 

“ก็รวยซะขนาดนี้ถ้าชั้นปล่อยไปก็โง่แล้วล่ะ”เฟย์ยิ้มเยาะ

 

 

“แน่นะ ว่าแกคิดแค่นั้นจริงๆ”เอพริลถาม

 

 

 

“แน่นอนสิแก ก็เค้าน่ะเห็นชั้นเป็นคู่นอนเท่านั้นล่ะเค้าน่ะรักกับมีนไม่ใช่ชั้น ชั้นก็ไม่ได้รักเค้านิ”เฟย์

พูดแม้ในใจตัวเองลึกๆก็แอบหวั่นไหวไปกับเขื่อนก็ตาม แต่เธอต้องท่องเอาไว้ว่าเค้าคือคนเจ้าชู้

ขนาดรักกับมีนยังนอนกับเธอเลย

 

 

 

 

บรรดา3คู่นี่รู้สึกว่าคู่ป๊อปฟางจะรุกหน้าไปกว่าเพื่อนนะ ไม่ได้ๆต้องหาอุปสรรค55555

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะๆ