Hey boy!!! รักนะพี่ชาย

  ~อยากบอกให้รู้ว่าฉันรักเธอมากกว่าใคร ไม่มีคนไหนที่รักเธอมากไปกว่าฉัน อยากบอก~
 
 
''ฮัลโหล'' ฉันกรอกเสียงใส่ลงในสมาทร์โฟนสีสวยของฉัน
 
''แต๊ง ให้พี่ไปรับที่ไหนดี'' เสียงอีตาพี่เจฟนี่เอง
 
''เอิ่ม ร้านเค้กแถวๆโรงเรียนอ่ะ รู้จักป่าว'' ฉันมองไปที่หน้าร้าน
 
''อ๋อ ร้านเปิดใหม่น่ะหรอ ได้ซิ'' พี่เจฟพูดเสียงดัง นี่มันร้านเปิดใหม่หรอไม่ยักรู้
 
''อืมๆ แค่นี้นะ'' ฉันกดวางสายและหันไปมองหน้านายมิณทร์
 
''มองไร'' ฉันพูดอย่างโมโหที่นายนั้นมองฉันด้วยสายตาหวานเยิ่ม
 
''ปล๊าววว'' นายนั่นทำเสียงสูงและหันไปมองที่อื่น แหม่!!
 
''เค้กที่นี้อร่อยดีนะ'' ฉันใช้ช้อนจิ้มเค้กรสสตอเบอร์รี่สีหวาน
 
''อืม ถ้าอร่อยฉันจะพาเธอมากินทุกวันเลยเอาป่ะ'' นายนั้นทำหน้าดีใจ ไม่ย่ะ
 
''ไม่อ่ะ กินมากๆเดี๋ยวอ้วน'' ฉันตักเค้กชิ้นสุดท้ายเข้าปาก
 
''ไม่อ้วนหรอก ที่นี้เขาไม่ได้ใช้น้ำตาลเยอะแถมราคาถูกด้วย ร้านก็อยู่ไกล้โรงเรียน'' นายมิณทร์อวดสรรพคุณร้านอย่างดี อยากถามว่าเป็นเจ้าของร้านเหรอ รู้เยอะแท้
 
''อืม เดี๋ยวลองถามพี่เจฟดูอีกที พี่เจฟมาพดีเลย ไปล่ะ'' ฉันหิ้วกระเป๋าใบเล็กใส่บ่าและวิ่งไปที่หน้าร้าน  พี่เจฟ ฉันโบกมือทักทายเหมือนไม่ได้เจอกันมา3ปี
 
''แต๊ง ฉันกลับก่อนนะบาย'' มิณทร์เดินออกมาส่งฉันและหันไปมองหน้าพี่เจฟ ''พี่เจฟหวัดดีครับ''มิณทร์ยกมือไหว้พี่เจฟ และวิ่งออกไป
 
''พี่เจฟ ทำเวรเสร้จแล้วหรอ พรุ่งนี้ต้องทำอีกหรอป่าว เวรบ้าอะไรกันน่าเบื่อชะมัด'' ฉันบ่นกระปอดกระแปด
 
''พรุ่งนี้ไม่ต้องแล้วจ้า'' พี่เจฟยิ้มให้ฉัน ''กลับบ้านกันเถอะ''
 
''ว่าแต่ เป็นไงบ้างเรื่องเต้น'' พี่เจฟถามฉันแต่สายตายังจ้องไปข้างหน้า
 
''ก็โอเคอ่ะ แต่อาจจะต้องกลับเย็นหน่อยนะ ต้องซ้อมอ่ะ พี่เจฟอยู่รอไหว้หรือปล่าวถ้าไม่ไหวไปทำเวรรอก่อนก็ได้นะ'' ฉันอมยิ้ม
 
''รอได้สิ เวรเวินอาไร ไม่ทำแล้ว'' พี่เจฟยักไหล่
 
''อืม รอได้ก็ดี 555'' ฉันหัวเราะและยิกแก้พี่เจฟดึงไปดึงมา
 
--------------------------------------
ขอโทษจิงๆนะ ไรเตอร์ไม่ได้มาอัพนานเลย ขอโทษนะ ขอกำลังใจเป็นเม้นสักคนล่ะอันได้ป่าว??