รักเราสายไป

" ฟาง พี่ขอโทษนะ ที่ทำไม่ดีกับฟาง " ร่าสูงพูดกับร่างบาง
 
 
" คุณป๊อป..." ร่างบางพูดพร้อมน้ำตา
 
 
" มันเจ็บมากเลยรู้ไหม เพียงแค่การคิดแก้แค้นใคร พี่ถึงกับทำฟางเจ็บขนาดนี้ " ร่างสูงพูดแล้วจับ
มือของร่างบางมาไว้ที่อก
 
 
" ฟางไม่เคยโกรธคุณเลยสักครั้ง พี่อยากแกแค้นฟางแค่ไหน ฟางทนได้ ถ้ามันต้องจบเพียงเท่านี้" ฟางพูด
 
 
" ครับ " ร่างสูงพูดแล้วร่างกายก็จางหายไป
 
 
" คุณป็อป คุณป็อป คุณป็อป "ร่างบางตะโกนเรียกชื่อร่างสูงที่หายไป
 
 
~ซ่า~ (ส่วนน้ำก็มาจากไหนไม่รู้)
 
 
" ตื่นสักที เธอเพ้ออะไรของเธอ " ร่างสูงเอาน้ำสาดร่างบาง แล้วพูดด้วยความหงุดหงิด เพราะร่างบางเรียกชื่อของเขา
 
 
"แฮ่กๆๆ ทำไม..ค..คุณถึงโหดร้ายแบบนี้ " ร่างบางลุกขึ้นนั่งจากที่ที่ตัวเองนอน
 
 
" ชั้นน่ะดีจะตาย " ร่างสูงพูด
 
 
" คุณก็กล้าพูดน้ะ " ร่างบางสอด
 
 
" แต่ชั้น จะดีกับคนที่คู่ควรยังไงล่ะ!!!!! "ร่างสูงตะคอกใส่หน้าร่างบาง
 
 
" แล้วชั้นไม่คู่ควรตรงไหน! " ร่างบางตอบ ภายนอกมองดูเป็นคนเข้มแข็งแต่ภายในอ่อนล้าจนไม่
มีแรง
 
 
" ทุกตรง !!! เธออย่ามาขึ้นเสียงกับชั้น " ร่างสูงจ้องเขม็งร่างบาง เมื่อเธอกล้าขึ้นเสียงกับคนอย่าง
เขา
 
 
" ที่คุณล่ะ ยังกล้าขึ้นเสียงกับชั้น !! " ร่างบางถึงจะไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆ แต่ก็เป็นฝ่ายแพ้แทบทุกที
 
 
" อยากลองดีนักใช่มั้ย " ร่างสูงผลักร่างบางลงบนบเตียง แล้วรีบขึ้นคร่อม แล้วก้มลงจูบร่างบาง
อย่างร้อนแรง มือทั้งสองข้างก็ฉีกเสื้อออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย สภาพใจที่ดูย่ำแย่ ตอนนี้สภาพกาย
ก็เช่นกัน
 
 
" ฮึก..  ชั้นก็เป็นคนนะ "ร่างบางพูด และน้ำตาก็อาสาตามมาเช่นเคย
 
 
" เธอมันไม่ใช่คน !! ไม่มีคนไหนหรอกที่กล้าลองดีกับชั้น ถ้าเธอกล้าแสดงว่าเธอมันไม่ใช่คน "
ร่างสูงพูดแล้วก้มลงซุกไซร้ซอกคอของร่างบาง
 
 
" อย่ามายุ่งกับร่างกายของชั้นได้มั้ย ฮึก อกกไปน้ะ ฮึก " ร่างบางร้องไห้ มือทั้งสองพยายามจะ
เอื้อมมาปกปิด แต่จะไปสู้แรงคนคนร่างสูงกว่าได้ไง
 
 
" หึหึ " ร่างสูงหัวเราะเจ้าเล่ห์ก่อนจะลองสนุกกับคนร่างบาง
 
 
" กริ๊ดด.. จ..เจ็บ " ร่างบางถึงกับร้องกริ๊ดเมื่อร่างสูงแหย่อะไรไปในกลีบกุหลาบ
 
 
" สมใจเธอยัง " ร่างสูงยอ้มมีความสุขเมื่อเห็นคนตรงหน้ามีความทุกข์
 
 
" ชั้นเกียด..อือ..คุณ อ่าส์.." ร่างบางพยายามพูดให้เป็นคำ
 
 
" ชั้นก็เกียดเธอ !!! " ร่างสูงตะคอกใส่คนตรงหน้าให้ตกใจ
 
 
" พอได้แล้วว " ร่างบางพูด มือที่อ่อนแรงก็พยายามจะดันอกแกร่งออกไป
 
 
 
" หึ ! นี่เป็นแค่บทเรียน " ร่างสูงแค่เตือนร่างบางเท่านั้น จึงพอเพียงเท่านี้
 
 
" ฮึก..ฮือ.. ฮึก..ฮือ.." ส่วนร่างบางก็ร้องให้ไม่หยุด เมื่อสิ่งที่เธอรัก เธฮควรให้กับคนที่รัก แต่นี้คน
ที่เธอเกียดกับได้มันไปเป็นคนแรก
 
 
" จำไว้ อย่ามาลองดีกับคนอย่างชั้น " ร่างสูงพูดแล้วใส่เสื้อ แล้วรีบเดินออกจากห้องของร่างบาง
 
 
--------------------------------------------------------------------------------
 
 
" คุณ นี่มันอะไรกัน ทำไมลูกเราถึงเป็นแบบนี้ " แม่ของร่างบางโวยเมื่อเห็นภาพสภาพลูกสาว
 
 
 
" คือ... " พ่อของร่างบางไม่กล้าพูด
 
 
" บอกมาเดี๋ยวนี้น้ะ !!! " แม่ของร่างบางข่ม
 
 
" ก็...ไม่กี่วันที่ผ่านมา " พ่อเริ่มเล่าเหตุการณ์
 
 
~ติ้ดดดดด~(เสียงโทรศัพท์)
 
 
" ใครหรือครับ ^^ " พ่อของร่างบางพูด
 
 
( " เลือกเอา แกจะให้พวกชั้นฆ่าเมียกับลูกแก หรือให้พาตัวลูกแกมา " )
 
 
" คือ..." พ่อของร่างบางอ้ำอึ่ง
 
 
( " ว่ายังไง " )
 
 
" ให้..พาตัวลูกสาวผมไป " ด้วยความกลัวชีวิตของตัวเอง จึงยกกรรมให้ลูก
 
 
( " แล้วเจอกัน " )
 
 
" อะไรน้ะ !!! " แม่ของร่างบางเมื่อได้ยินเหตุการณ์ก็ล้มลงกับพื้นทันที
 
 
" คุณๆๆ อย่าเป็นอะไรน่ะ " พ่อของร่างบางรีบประคองพาไปพัก
 
 

 
เม้นหน่อยจร๊ จุฟๆ น้ะๆๆๆๆ