รักวุ่นวาย...ของนายเพลย์บอย
-
เขียนโดย ปีกใส
วันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.57 น.
14 ตอน
12 วิจารณ์
21.21K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2556 11.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) เผชิญหน้า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ขณะที่ทั้ง4สาวกำลังรับประทานอาหารอยู่นั้น 1ใน5หนุ่มเค_โอติค ก็เดินมามทงโต๊ะของ 4 สาว
โทโมะ: สวัสดีจ๊ะ ยัยเด็กแว่น ไม่เจอกันนานเลยนะ
ขนมจีน: อ้าว! สวัสดีค่ะ พี่โทโมะ สบายดีนะคะ
โทโมะ: สบายดีจ๊ะ แล้วนี่ใครล่ะ เพื่อนขนมจีนหรอ
ขนมจีน: อ๋อ ปล่าวหรอกค่ะ พวกกเ้ค้าเป็นรุ่นน้อง เราเพิ่งรู้จักกัน
โทโมะ: แล้วจะไม่แนะนำให้พี่รู้จักบ้างหรอ
ขนมจีน: ขนมจีนไม่แน่ใจว่าพวกเค้าอยากรู้จักพี่รึเปล่า
โทโมะ: แหม! มีใครไม่อยากรู้จักพวกเรา เค_โอติค บ้างจริงไหม
แก้ว: มันก้ไม่แน่เสมอไปหรอก
โทโมะ: เธอหมายความว่ายังไง
แก้ว: ก้หมายความว่า มีชั้นคนนึงแหละ ที่ไม่อยากรู้จักพวกนาย (โอ้! หนูแก้วใจของเราตอกพระเอกเราซะหน้าหงายเลย)
ฟาง: เอ้ย!แก้ว แรงไปป่ะ (ฟางสะกิดเตือน)
แก้ว: ก็จริงนิ ใครจะไปอยากรู้จัก หรือฟางอยากรู้จัก
ฟาง: เปล่านะ
แก้ว: เห็นมะ ขนาดฟางยังไม่อยากรู้จักเลย นายอย่าทระนงตัวเองไปหน่อยเลยว่ามีสาวๆมาคลั่งไคล้นายนะ เพราะมีชั้นคนนึงแหละที่ไม่ใช่
โทโมะ: แล้วชั้นจะทำให้เธออยากรู้จักชั้นทั้งตัวและหัวใจเลยแหละ (โทโมะกล่าวคาดโทษ)
แก้ว: ไม่มีทางหรอก ไอ้ผีญี่ปุ่น
โทโมะ: ยัยทอมปากมอม
แก้ว: นายว่าใครทอม
โทโมะ: ก็เธอนั่นแหละ ยัยทอมปากมอม ไม่สวยแล้วยังจะทำเป็นหยิ่งอีก
แก้ว: นายนั่นแหละ ไอ้ผีญี่ปุ่นหลงตัวเอง
และขณะที่ทั้งสองกำลังจะทะเลาะกันมากกว่านี้ อีก4หนุ่มก็เดินเข้ามาที่โต๊ะพอดี
เขื่อน: นี่เราพลาดตอนสำคัญอะไรไปรึเปล่าจ๊ะสาวๆ(พร้อมส่งยิ้มหวาน ตามแบบฉบับเพลย์บอย)
แก้ว: แก้วว่าแก้วขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ บรรยากาศแถวนี้ ทำอาหารกร่อย(พร้อมจิกตามาองที่โทโมะ)เธอสองคนจะไปพร้อมชั้นรึเปล่า(หันไปถามสองพี่น้อง)
เฟย์: ไปดิ มาด้วยกันไปด้วยกันอยู่แล้ว
ฟาง: ใช่ๆ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะพี่ขนมจีน ไว้คราวหน้าค่อยทัวร์ สงสัยวันนี้จะฤกษ์ไม่ดี
แล้วทั้ง3สาวก็แยกตัวออกไป ปล่อยให้4หนุ่มที่เข้ามาใหม่ถึงกับงงว่าเกิดอะไรขึ้น
ป๊อบปี้: เกิดอะไรขึ้นวะ ไอ้โมะ
โทโมะ: ก็ถามน้องสาวไอ้เขื่อนดูดิ
เขื่อน: ว่าไง ยัยขนมจีน
ขนมจีน: อธิบายไม่ถูกเหมือนกันค่ะ ก็แค่พี่โมะอยากรู้จักสาวๆ แต่สาวๆดันไม่อยากรู้จักพี่โมะ ก็เลยมีปัญหากันนิดหน่อย
โทโมะ: นิดหน่อยหรอ ยัยนั่นว่าพี่เป็นผีญี่ปุ่นนี่นะ นิดหน่อย
ป๊อบปี้ เขื่อน เคนตะ จองเบ: ผีญี่ปุ่น (4หนุ่มเหวอสุดขีด)
ขนมจีน: แต่พี่ก็ว่าน้องเค้าเป็นทอมปากมอมเหมือนกันเเหละ ขนมจีนไปดีกว่ารู้สึกบรรยากาศไม่ค่อยดี อย่างที่ยัยแก้วว่า
แล้วขนมจีนก็แยกตัวไปอีกคน
พี่ไรท์เตอร์: ต้องขอโทษรีดเดอร์ด้วยนะคะที่หายไปนาน คืองานที่โรงงานเยอะมาก แต่กลับมาแล้วนะคะ แล้วตอนนี้โทโมะ กับแก้วใจก็เจอกันแล้วนะ
อย่าลืมเม้นต์แล้วก้ติ ชม พี่ไรท์เตอร์บ้างนะคะ พี่ไรท์เตอร์จะได้มีแรงแต่งนะคะ
โทโมะ: สวัสดีจ๊ะ ยัยเด็กแว่น ไม่เจอกันนานเลยนะ
ขนมจีน: อ้าว! สวัสดีค่ะ พี่โทโมะ สบายดีนะคะ
โทโมะ: สบายดีจ๊ะ แล้วนี่ใครล่ะ เพื่อนขนมจีนหรอ
ขนมจีน: อ๋อ ปล่าวหรอกค่ะ พวกกเ้ค้าเป็นรุ่นน้อง เราเพิ่งรู้จักกัน
โทโมะ: แล้วจะไม่แนะนำให้พี่รู้จักบ้างหรอ
ขนมจีน: ขนมจีนไม่แน่ใจว่าพวกเค้าอยากรู้จักพี่รึเปล่า
โทโมะ: แหม! มีใครไม่อยากรู้จักพวกเรา เค_โอติค บ้างจริงไหม
แก้ว: มันก้ไม่แน่เสมอไปหรอก
โทโมะ: เธอหมายความว่ายังไง
แก้ว: ก้หมายความว่า มีชั้นคนนึงแหละ ที่ไม่อยากรู้จักพวกนาย (โอ้! หนูแก้วใจของเราตอกพระเอกเราซะหน้าหงายเลย)
ฟาง: เอ้ย!แก้ว แรงไปป่ะ (ฟางสะกิดเตือน)
แก้ว: ก็จริงนิ ใครจะไปอยากรู้จัก หรือฟางอยากรู้จัก
ฟาง: เปล่านะ
แก้ว: เห็นมะ ขนาดฟางยังไม่อยากรู้จักเลย นายอย่าทระนงตัวเองไปหน่อยเลยว่ามีสาวๆมาคลั่งไคล้นายนะ เพราะมีชั้นคนนึงแหละที่ไม่ใช่
โทโมะ: แล้วชั้นจะทำให้เธออยากรู้จักชั้นทั้งตัวและหัวใจเลยแหละ (โทโมะกล่าวคาดโทษ)
แก้ว: ไม่มีทางหรอก ไอ้ผีญี่ปุ่น
โทโมะ: ยัยทอมปากมอม
แก้ว: นายว่าใครทอม
โทโมะ: ก็เธอนั่นแหละ ยัยทอมปากมอม ไม่สวยแล้วยังจะทำเป็นหยิ่งอีก
แก้ว: นายนั่นแหละ ไอ้ผีญี่ปุ่นหลงตัวเอง
และขณะที่ทั้งสองกำลังจะทะเลาะกันมากกว่านี้ อีก4หนุ่มก็เดินเข้ามาที่โต๊ะพอดี
เขื่อน: นี่เราพลาดตอนสำคัญอะไรไปรึเปล่าจ๊ะสาวๆ(พร้อมส่งยิ้มหวาน ตามแบบฉบับเพลย์บอย)
แก้ว: แก้วว่าแก้วขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ บรรยากาศแถวนี้ ทำอาหารกร่อย(พร้อมจิกตามาองที่โทโมะ)เธอสองคนจะไปพร้อมชั้นรึเปล่า(หันไปถามสองพี่น้อง)
เฟย์: ไปดิ มาด้วยกันไปด้วยกันอยู่แล้ว
ฟาง: ใช่ๆ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะพี่ขนมจีน ไว้คราวหน้าค่อยทัวร์ สงสัยวันนี้จะฤกษ์ไม่ดี
แล้วทั้ง3สาวก็แยกตัวออกไป ปล่อยให้4หนุ่มที่เข้ามาใหม่ถึงกับงงว่าเกิดอะไรขึ้น
ป๊อบปี้: เกิดอะไรขึ้นวะ ไอ้โมะ
โทโมะ: ก็ถามน้องสาวไอ้เขื่อนดูดิ
เขื่อน: ว่าไง ยัยขนมจีน
ขนมจีน: อธิบายไม่ถูกเหมือนกันค่ะ ก็แค่พี่โมะอยากรู้จักสาวๆ แต่สาวๆดันไม่อยากรู้จักพี่โมะ ก็เลยมีปัญหากันนิดหน่อย
โทโมะ: นิดหน่อยหรอ ยัยนั่นว่าพี่เป็นผีญี่ปุ่นนี่นะ นิดหน่อย
ป๊อบปี้ เขื่อน เคนตะ จองเบ: ผีญี่ปุ่น (4หนุ่มเหวอสุดขีด)
ขนมจีน: แต่พี่ก็ว่าน้องเค้าเป็นทอมปากมอมเหมือนกันเเหละ ขนมจีนไปดีกว่ารู้สึกบรรยากาศไม่ค่อยดี อย่างที่ยัยแก้วว่า
แล้วขนมจีนก็แยกตัวไปอีกคน
พี่ไรท์เตอร์: ต้องขอโทษรีดเดอร์ด้วยนะคะที่หายไปนาน คืองานที่โรงงานเยอะมาก แต่กลับมาแล้วนะคะ แล้วตอนนี้โทโมะ กับแก้วใจก็เจอกันแล้วนะ
อย่าลืมเม้นต์แล้วก้ติ ชม พี่ไรท์เตอร์บ้างนะคะ พี่ไรท์เตอร์จะได้มีแรงแต่งนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ