Favorite friend คนนี้แหละเพื่อนคนโปรดของผม

ก๊อกๆ ขอโทษน๊าาาา ที่ทิ้งไว้นานมากกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่ถ้าอ่านตอนนี้คงต้องกลับไปอ่านตอนเมื่อกี้เเน่ๆ ทิ้งช่วงขนาดนี้ แง้ง อย่าพึ่งทิ้งเค้านะ เค้าขอโทษษษษษษ กลับมาอัพละค่ะ ขอโทษที่ทิ้งไว้นาน รักนะคะ <3
---------------------------------------------------------------------------------ฉันเดินข้ามถนนมาหน้าห้างเพื่อรอขึ้นแท๊กซี่ อะไรกัน นี่ก็สามทุ่มละนะ เขากล้าปล่อยฉันไว้ได้ยังไง ห่วงฉันบ้างเซ่
ฉันโบกรถเเท๊กซี่เเล้วก้าวขึ้นรถ กำลังจะปิดระตู จู่ๆก็มีมือใหญ่มาจับประตูรถไว้
"ไปด้วยครับ"มันเห็นมั๊ยว่าฉันกำลังนั่งงง=[]=!
"=[]="<-- ลุงขับแท๊กซี่
"ไอ้เขื่อน!!!"
"หวัดดี บังเอิญจัง ^_^b"บังเอิญมากแก -_-
"ใครให้นายมากับฉัน"
"นี่สาวน้อยอย่าหลงตัวเองสิ ใครไปกับเธอกัน ฉันไปกับลุงคนขับ"ไปตายไปปปปปปปปปป
"ไอ้...."
"จะไปไหนละหนู"ลุงขับแท๊กซี่ถาม
"ไปซอยx ถนนxxค่ะ"
"แล้วน้องผู้ชายละ"
"ผมไปส่งเธอครับ ลุงปล่อยผมไว้ตรงไหนก็ได้ครับ"
"*0*b"ลุงทำหน้าเหมือนจะยกถ้วยโอลิมปิกสุภาพบุรุษจุฑาเทพให้กับเขื่อน หารู้ไม่..
....มัน ร้าย มาก !!
"ปล่อยมันไว้ตรงนี้ละค่ะลุง"
"เเฟนหนูน่ารักดีนะ"
"มันไม่ใช่เเฟนหนูค่าาาาา TTOTT"
"ใจร้ายกับเค้าจังเตงงงง T^T"เขื่อนทำหน้าเหมือนอมขี้วัวออแกนิก
มันน่าหมั่นไส้นัก!
เรานั่งรถมากันเขื่อนก็เอาเเต่พูดๆๆๆๆๆมาตลอดทาง จนลุงต้องเปิดวิทยุกลบ
"ถามจริงนะ"
"ว่ามาเลย >_<"
ทำไมเอ็งชอบทำหน้าสะดีดสะดิ้งจังวะเนี่ยยยยยยยยย
"มาทำไม?"
"..."
"..."
"ก็เห็นทะเลาะกับเพื่อนชายคนนั้น แล้วมันดึกแล้วเห็นเธอกลับเเท๊กซี่คนเดียวก็อันตราย จริงๆรถฉันจอดอยู่หน้าห้างแหละเเต่ฉันกลัวเธอจะจำป้ายทะเบียนรถฉันได้แล้วจะตามฉันไปโน่นนี่ฉันเลยนั่งเเท๊กซี่มาส่ง^o^"ผู้ชายคนนี้
....มันสมควรไปตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ลุงคะ จอดตรงนี้ละค่ะ"
"200ครับ"
"ลุงค้าบบบ คิดกับผมสิค้าบบบบ >,<"
"เอ่อ..."ลุงทำหน้าพะอืดพะอม
"ลุงคะ นี่ค่ะ"ฉันยื่นแบ๊งค์ร้อยสองเเบ๊งค์ให้ลุง แต่เขื่อนยื่นแบ๊งค์พัน 
"ลุงคับ รับนี้ไว้นะครับเเล้วไปส่งผมที่เดิม ปล่อยให้สาวน้อยคนนี้อยู่นี่ละครับ"มันต้องการอะไรจากฉัน ไอ้เขื่อนเนี่ยะ
"โอเค อยากเป็นพระเอกมากใช่มั๊ย งั้น..."ฉันควักเเบ๊งค์500มา เง้อ เงินของแม่ ToT
"นี่ค่ะลุง เอาไอ้นี่ไปส่งศรีธัญญาที มันสะกดรอยตามหนูมาหลายวันเเล้ว ถือว่าลุงช่วยเด็กตาดำๆอย่างหนูให้รอดจากคนโรคจิตทีนะคะ */ \*"
"เอ่อ พอๆคิดมา200คิดกลับ200เป็นสี่ร้อยจบนะลูกกกกก ลุงปวดหัวววว T^T"
"-_-/-_-"หน้าฉันกับเขื่อน
"โอเคค่ะ ให้ไอ้พระเอกนี่จ่ายนะคะลุง ขอบคุณค่ะ"ฉันกำลังเดินสะบัดก้นเข้าหอ จู่ๆเขื่อนก็จับข้อมือฉันไหว ฉันหันไปสบตาเขาเเค่วูบนึง
"อันที่จริง.."
"..."
"เป็นห่วงนะ"แล้วเขาก็ผลักฉันลงจากรถ เเล้วปิดประตูรถใส่หน้า
อ..อะ..อะไรของหมอนี่กันวะเนี่ยะะะะะะ T/////T
ฉันเดินเข้าประตูรั้วหออย่างคนเหม่อลายสติลอยล่อง โอวววว~
"ใครมาส่ง"
พรวดดดดดด เหมือนกับจินตนาการของเด็กวัยใสหัวใจเวอร์จิ้นพังลงมา เมื่อเจอกับน้ำเสียงของผู้ชายที่ไม่อยากเจอในตอนนี้มากที่สุด 
..เควิน!
"มันไม่ใช่เรื่องของนาย"
"เดี๋ยวนี้มีผู้ชายคนอื่น?"
"อืม"
"เธอนี่กล้ามากนะ มากับฉันแต่กลับกับผู้ชายอีกคน"
"มันหนักส่วนไหนของนายกันเควิน นายต่างหากที่ทิ้งฉันไว้คนเดียวให้กลับมาในสภาพลูกหมาหลงกับเจ้าของอย่างเงี้ยะ"
"ฉันเห็นว่าเธอกำลังทำหน้าเหมือนเด็กมอต้นกำลังอินเลิฟ"
นั่นมันไม่ใช่ประเด็น ไอ้ฟรัคคคคค!
"นายมีไรรีบพูด"
"วันนี้ฉันก่ะว่าจะมาขอคบเธอ"
"..."
"ว่าจะขอให้เรากลับมาคบกัน"
"..."
"ว่าจะกลับมาเซอร์ไพร์สแล้วขอโทษ"
"..."
"ว่าจะขอโอกาสใหม่อีกครั้ง"
"...."
"ว่าจะบอกกับเเก้ว"
"..."
"ว่ารัก"
นี่ถ้าเป็นเมื่อสองวันก่อนฉันคงจะดีใจโลดเต้นกระโดดไปมาเเล้ว แต่ทำไมตอนนี้ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิดกันนะ ฉันรอเขามาตั้งปีละนะ ก็นี่ไง เขากลับมาขอคบฉันนี่ไง 
ทำไมฉันไม่ดีใจละ...
"ไว้โอกาสหน้าเถอะ บาย"ฉันเดินขึ้นหอไปอย่างไม่ไยดีเขาเลย