หญิงหล่อใจร้ายกับคุณชายเย็นชาหน้าหวาน (Hey Boy !!)

-Pet Shop-
"น่าย้ากกกกกกกก"แก้วเดินไปอุ้มลูกหมาสีขาวขนปุย ในร้าน
"รู้สึกว่าเธอจะชอบตัวนี้มากเลยนะ"
"ตัวนี้เป็นพันธุ์ spitz ค่ะ พันธุ์นี้นิสัยร่าเริง ฉลาด ขี้เล่น และก็รักเจ้าของเอามากๆ น้องสนใจหรอค่ะ"พนักงานหญิงในชุดสีส้มอ่อน ผมสั้นซอยประบ่า เดินมาแนะนำทั้งสองคน
"แล้วเจ้านี้แพงมั้ยอ่ะค่ะ"แก้วถามในขณะที่ลูบหัวเจ้าลูกหมาขนปุย
"ประมาณ 4,000 บาทค่ะ ^^"
"เอ่อ...แล้วแก้วจะมาใหม่น่ะค่ะ"แก้ววางลูกหมาไว้ที่เก่า
"อ่อค่ะ"พนักงานยิ้มแห้งใส่แก้ว แล้วเดินบ่นเบาๆไปที่เค้าเตอร์ประมาณว่า 'ไม่ซื้อแล้วยังอุ้มหมาอีก'
"อ้าว ไม่เอาแล้วหรอ"โทโมะถามเมื่อเห็นแก้วกำลังจะเดินออกจากร้าน
"ไม่อ่ะ"
"ไมอ่ะ มันออกจะน่ารักนะ"
"ฉันเอาเงินมาไม่พอนะสิ"
"โธ่ เรื่องแค่นี้เอง ฉันซื้อให้เองก็ได้" โทโมะตบอกตัวเอง ก่อนจะเรียกพนักงาน "เอ่อ..ป้าครับ ผมเอาตัวนี้ครับ" พนักงานคนเดิมชโงกหัวออกมาดูแล้วทำหน้าประมาณว่า 'อีนี่เด็กนี่ มีไรกะกูอีกว่ะ' 
"ผมเอาตัวนี้ครับ"
"อ๋อค่ะ"
"โทโมะ นายจะซื้อหรอ"แก้วถามโทโมะอย่างข้องใจ
"ใช่ เธอไม่ซื้อฉันก็ซื้อเองไง"โทโมะหยิบบัตรเครดิตในกระเป๋าตังค์แบรนด์เนมของตัวเองออกมาแล้วยื่นให้พนักงาน แล้วพนักงานก็เดินไปรูดบัตรเครดิตของโทโมะที่เค้าเตอร์ก่อนจะเดินมาคืนบัตรให้โทโมะอีกที
"ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ"
"อ่ะให้ :D" โทโมะอุ้มลูกหมาขึ้นมาก่อนจะยื่นให้แก้ว
"หือ... O_o?" 
"ไม่ต้องงง ฉันซื้อเจ้าตัวนี้ให้เธอ เอาไปสิ มันน่าจะชอบเธอนะ"
"นะ...นายซื้อให้ชั้น"แก้วชี้ตัวเอง
"มัวงงอยู่ทำไมล่ะ เอาไปสิ"โทโมะยื่นลูกหมาให้แก้วอุ้มต่อ ซึ่งแก้วก็รับด้วยอาการงงๆ 
"ขอบใจนะ"
"ไม่เปนไร เรากลับกันเถอะ"โทโมะเดินนำแก้วออกจากร้านทั้งที่ในใจยังเขินกับสิ่งที่ทำอยู่
 
          จากนั้นทั้งคู่ก็เดินออกจากร้านpetshop เพื่อไปรอแท็กซี่กลับร้านLoveMeal และเมื่อถึงร้านLoveMeal ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังจะเดินทางกลับอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของโทโมะก็ดังขึ้น
 
♪♫ My Girl ฉันจะมีแต่เธอจากนี้ไปเธอจะเป็นคนแรกที่ฉันนั้นรัก และก็คงไม่มีใครจะอยู่ในใจของฉันเหมือนเธอ ♪♫
"มีอะไรว่ะ ไอ้ป๊อป"โทโมะทักทายคนในสาย
(โมะ แกอยู่ใหนว่ะ)ป๊อปปี้ถามโทโมะอย่างร้อนรน
"ตอนนี้อยู่ร้านLove Meal ตอนนี้กูอยู่กะแก้วเนี่ย"โทโมะหันไปมองแก้วที่กำลังอุ้มลูกหมาซึ่งแก้วก็มองโทโมะเหมือนกัน
(แกรู้ยัง หวายจะกลับเมืองไทยแล้วนะเว้ย)
"เมื่อไหร่ว่ะ"
(น่าจะอาทิตย์หน้านู่นแหละ เตรียมตัวดีๆนะครับคุณโทโมะ ได้ข่าวว่ามามี๊สุดที่รักของแกจะหมั้นหมายหวายไว้ให้แกด้วย) โทโมะถึงกลับหน้าถอดสีเลยทันที
(ป๊อปปี้ เมื่อกี้ฟางเหมือนได้ยินอะไรหมั้นๆ ป๊อปปี้จะหมั้นกะใครห้ะ!!)
"ขอบใจนะเว้ยไอป๊อป แกจะโทรมาบอกแค่นี้ใช่มั้ย งั้นฉันวางล่ะน่ะ เคลียร์กับฟางดีๆล่ะกัน"โทโมะวางสายก่อนจะถอนหายใจเมื่อแม่สุดที่รักของเขาจะหมั้นหมายให้เขา
(เออบายเว้ย  ฟาง!!ป๊อปไม่ได้หมั้นกะใครจริงๆนะ) เสียงป๊อปปี้ที่บ่งบอกว่ากำลังเจอศึกหนักบอกก่อนจะวางสาย
 
"นายเป็นอะไรหรือป่าว แล้วทำหน้ากลุ้ใจทำไม แล้วใครโทรมา"แก้วถามโทโมะที่กำลังทำหน้ากลุ้มใจ
"ไม่มีไรหรอก กลับกันเถอะ"โทโมะกระโดดขึ้นบิ๊กไบค์ของตนเอง
"ไม่มีอะไรแน่นะ"แก้วย้ำถามโทโมะ
"บ๊อกๆ(มีอะไรหรือป่าวฮะ)"
"ไม่มีไรหรอกไม่ต้องห่วง" โทโมะยิ้มให้แก้ว "แต่ขอบใจมากนะเจ้าหนู"โทโมะขยี้หัวลูกหมาแรงๆ
 
-หน้าบ้านแก้ว-
"ขอบใจมากนะ ที่มาส่ง"
"ไม่เปนไร ว่าแต่...เจ้าตัวนี้ชื่อไรเนี่ย"
"เออ..ลืมไปเลยแฮะ อืม... เอาชื่อไรดีอ่ะ"
"...."
"ดอลล่า ชื่อดอลล่า นี่แหละ ชอบมั้ยเจ้าดอลล่า"แก้วลูบหัวดอลล่า
"โอเค ดอลล่าก็ดอลล่า "โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนจำใจ "นี่แก้ว ขออุ้มหน่อยสิ"
"นี่นายจะอุ้มชั้นหรอ"
"จะบ้าหรอไง ฉันไม่อุ้มเธอหรอก หนักจะตาย!!"โทโมะยื่นมือไปอุ้มดอลล่าจากอ้อมกอดของแก้ว"ว่าไง ดอลล่าของป๊า ดูม๊าเราเข้าใจผิดป๊าสิ"
"บ๊อกๆ(ฮะป๊า)"
"หือ... ป๊าม๊า นี่นายกล้าเรียกได้เนาะ --*"
 
แอ๊ดดดดดด∽∽
"ป๊า!! ม๊า!!"
"ไม่ทันไร เห่อซะล่ะ"โทโมะที่กำลังก้มหน้าก้มตาเล่นกับดอลล่าอยู่
"ทำไรอยู่หรอ พ่อหนุ่ม"
"แหนะ ทำเสียงแก่ซะด้วย อุ้ย!!!"โทโมะถึงกับตกใจเมื่อเห็นพ่อและแม่ของแก้วยืนอยู่ "สะ...สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ"แม่มลยิ้มทักทายโทโมะ
"แก้ว ไอ้หน้าหล่อนี่ใคร?"พ่อของแก้วมองหน้าโทโมะ
"เอ่อ..."แก้วตะกุกตะกัก
"แกเป็นใคร บังอาจมาส่งลูกสาวฉันถึงที่บ้านค่ำๆดื่นๆยังงี้!!!"พ่อของแก้วเมื่อเห็นแก้วไม่มีทีท่าว่าจะตอบจึงหันไปถามโทโมะ
"เอ่อ...คือ...ผม ผม... ผม... ผม.........ผมเป็นแฟนแก้วครับ"โทโมะตอบเสียงกล้าๆกลัวๆ
"ฝากลูกสาวของพ่อด้วยนะสุดหล่อ"พ่อของแก้วยิ้มให้โทโมะ
"ห้ะ!!อะไรนะครับ"โทโมะถามทวนคำพูดของพ่อแก้วอีกครั้ง
"ฟังไม่ผิดหรอกจ้ะ แม่ฝากลูกสาวแม่ด้วยน่ะ ขอโทษแทนพ่อด้วยนะจ้ะ"แม่มลยิ้มให้โทโมะ
"พ่อขอโทษที่ขึ้นเสียงด้วยนะ สุดหล่อ"
"พ่อและแม่ นึกว่าจะไม่ได้เห็นลูกเขยแล้วชาตินี้ นึกว่าจะได้เห็นลูกสะใภ้แทน  งั้นป๊าม๊าเข้าบ้านก่อนนะแก้ว" แม่มลหันไปพูดกะแก้ว
"ค่ะม๊า"
"ฝากด้วย"พ่อของแก้วตบไหล่โทโมะเบาๆก่อนจะเข้าบ้านไป
"ตอนนี้ก็เหลือเราสองคนแล้วนะแก้ว"โทโมะหันไปพูดกะแก้ว
"พูดอะไร ทะลึ่ง"แก้วทุบโทโมะรัวๆ
"ฉันแค่จะบอกว่าเหลือแค่เราสองคนอย่างงี้ มันจะดูไม่ดีนะ ให้เธอเข้าบ้านไปไง ฉันยังไม่ได้คิดอะไรเลยนะ"
"อ้าวหรอ แหะๆ"แก้วหัวเราะแหยะๆ
"ดอลล่า ดูม๊าสิคิดอะไรก็ไม่รู้ ลาม๊กลามก"โทโมะพูดกับดอลล่า
"บ๊อกๆ(ฮะป๊า)"
"นี่นาย!! ดอลล่าเข้าบ้าน"แก้วแย่งดอลล่าจากโทโมะ ก่อนเดินเข้าบ้านไป
"ฮ่าๆ ฝันดีนะครับ คุณแก้วใจ กู้ดไนท์"โทโมะตะโกนตามหลัง
 
-ในห้องนอนแก้ว-
"ดอลล่า แกเป็นสายใยของป๊าม๊าเลยนะ"แก้วลูบขนดอลล่าไปพลางพูดไป
"บ๊อกๆ(ฮะม๊า ดอลล่ารู้ครับ)"
"ม๊าจะนอนแล้วนะ วันนี้แกนอนกับม๊าไปก่อนก็แล้วกัน แล้วพรุ่งนี้จะพาไปเลือกที่นอนให้"
"บ๊อกๆ(เย้ๆ ที่นอนใหม่)"
"กู้ดไนท์จ้ะ"
"บ๊อกๆ บ๊อกๆ บ๊อกๆ (กู้ดไนท์ฮะม๊า ฝันถึงป๊าด้วยนะฮะ)"
∽∽∽∽∽∽∽∽ฟรี้∽∽∽∽∽∽
 

 
จบตอนจ้าาาาาาาาา   ยาวไปนิดนุง  
ที่จริงอยากได้เม้นมากกว่าเห็นแย้วมันชื่นใจดี