รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“หลานชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ”ย่าใหญ่ถามขึ้นเมื่อหมอออกมาจากห้องนอนป๊อปปี้

 

 

“หมอคาดว่าตอนที่คุณป๊อปถูกรถชนที่จอประสาทตาอาจได้รับการกระทบกระเทือนทำให้ตาบอดไป

ชั่วคราวนะครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ถ้าได้รับการรักษาบ่อยๆตาจะกลับมาหายเป็นเหมือนเดิม

แน่นอน”หมอพูด ย่าใหญ่แทบทรุดไม่คิดว่าหลานชายคนโตจะโชคร้ายแบบนี้

 

 

 

 

“คุณป๊อปเป็นแบบนี้ก็เพราะฟาง ถ้าฟางไม่ไปยืนตรงถนนคุณป๊อปคงไม่เป็นแบบนี้”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

“อย่าเศร้าเลยนะ ความผิดทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากความคิดโง่ๆของชั้นเองล่ะที่ทำให้เฮียตาบอดแบบ

นี้”เขื่อนพูดแล้วเศร้าเพราะความคิดของเขาแท้ๆ

 

 

 

“อย่าเลยเขื่อน มันเกิดขึ้นแล้วจะมาเศร้าไปมันไม่ได้ทำให้คุณป๊อปหายหรอก แต่ขอบใจนะที่ช่วย

ให้ชั้นกับคุณป๊อปคุยกัน ตอนนี้เรามาช่วยกันรักษาคุณป๊อปดีกว่า”ฟางพูดแล้วตบไหล่เขื่อนเบาๆเพื่อ

ปลอบใจ

 

 

 

ฟางเดินเข้าไปในห้องนอนป๊อปปี้แล้วนั่งลงข้างๆเตียง

 

 

 

“ตาบอดตอนนี้ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่หาย หมอยังบอกเลยว่าต้องใช้เวลารักษา”ฟางพูด

 

 

“แต่ถ้ามันไม่หายตลอดไปล่ะ”ป๊อปปี้เหม่อมองไปด้านหน้า ทุกอย่างที่เขาเห็นมันมืดมนไปหมด

น้ำตาของเขาไหลออกมาช้าๆ

 

 

 

“เราต้องมีความเชื่อในความหวังสิคะ เชื่อว่าเราจะต้องหาย คุณไม่ได้อยู่คนเดียวตามลำพังสัก

หน่อย”ฟางพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือป๊อปปี้ไว้

 

 

 

“คุณยังมีฟาง มีลูกๆแล้วก็ทุกๆคนนะคะที่เป็นห่วงและจะยืนเคียงข้างคุณ”ฟางพูดก่อนที่ยอร์ช แม๊ค

จะวิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

“พ่อป๊อปไม่เศร้านะครับ ไม่ว่าพ่อจะเป็นไงยอร์ชก็รักพ่อนะ”ยอร์ชพูด

 

 

“แม๊คก็รักพ่อป๊อปนะครับ แม๊คมีพ่อแค่คนเดียวไม่รักพ่อป๊อปจะรักใครที่ไหนล่ะ”แม๊คพูด

 

 

 

“อย่าเศร้าไปเลยนะป๊อป หลานย่าน่ะเข้มแข็งจะตาย ไปรักษาบ่อยๆเดี๋ยวก็หาย”ย่าใหญ่พูด

 

 

“ผมขอโทษนะเฮียที่ความคิดบ้าๆของผมทำให้เฮียเป็นแบบนี้”เขื่อนเศร้า

 

 

“ไม่เป็นไรไอ้น้อง เฮียเองก็ร่วมมือเล่นแผนนี้เองด้วยอย่าโทษว่ามันคือความผิดแกคนเดียวดิ

วะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเพื่อให้เขื่อนไม่เครียด

 

 

 

“ไม่ต้องเครียดนะพี่เขื่อน เดี๋ยวใส่ชุดเจ้าบ่าวไม่หล่อนะ”เฟย์เดินมาจับมือเขื่อนไว้

 

 

“ห้ะ อะไรนะ ชุดเจ้าบ่าว อย่าบอกนะว่าเฟย์จะยอมแต่งงานกับพี่อ่ะ”เขื่อนรีบหันไปถามเฟย์

 

 

 

“เฟย์ชอบงานแต่งงานในสวน ไม่อยากมีคนเยอะให้วุ่นวายเชิญแค่คนสนิทๆกับครอบครัวมาก็พอ แต่

เวลาฮันนีมูนเฟย์อยากไปมัลดีฟส์นะ”เฟย์พูดยิ่งทำให้เขื่อนดีใจโผเข้ากอดเฟย์แน่น

 

 

“ไกลกว่ามัลดีฟส์พี่ก็พาไปได้จ้ะ ไปจดทะเบียนกันเลยป่ะ”เขื่อนดีใจ

 

 

 

“เดี๋ยว พอเลย ไปบอกพ่อแม่เฟย์ก่อน”เฟย์พูดเขื่อนยิ่งดีใจอุ้มเฟย์ออกไปทันที

 

 

 

“ในที่สุดเขื่อนมันก็ได้แต่งงานซักทีเนาะเห็นว่ารอมาตั้งนานแล้วนิ”ป๊อปปี้พูดแล้วหัวเราะออกมา

 

 

 

“เห้อ หลานย่าเป็นฝั่งเป็นฝาหมดละ เจ้าป๊อปก็มีหลานให้ย่าไป3คนละ เอ ละคนที่พึ่งแต่งแถวๆนี้

เมื่อไหร่จะมีซักทีนะ”ย่าใหญ่พูดแล้วหันไปมองแก้วที่นั่งแกะส้มให้ฮานะกินส่วนโทโมะนั้นออกไป

ทำงาน

 

 

 

“บะ บ้า พูดอะไรอ่าคะคุณย่า พี่โทโมะเค้าช่วงนี้ยุ่งๆไม่มีเวลามาทำอะไรอย่างงั้นหรอก”แก้วเขิน

 

 

“รีบๆมีซะนะแก้ว ฮานะคงอยากจะได้น้องแล้วล่ะ”ย่าใหญ่พูดแล้วยิ้มทำให้แก้วหน้าแดงกว่าเดิม

 

 

“ไปกินขนมด้านล่างดีกว่า ฮานะไปกันเถอะลูก”แก้วเขินรีบเดินหนีไป

 

 

“แม๊คกับยอร์ชไปด้วยพวกเราอยากกินขนมฝีมือคุณย่าด้านล่างนะฮะ”ยอร์ชกับแม๊คพูดก่อนจะดึงย่า

ใหญ่ไป

 

 

 

“แต่ชั้นคงลำบากหน่อยที่ตามองไม่เห็นอะไรเลย คงจะไม่ได้เห็นงานแต่งน้องชายกับคนที่มัน

รัก”ป๊อปปี้เศร้า

 

 

 

 

“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะคะคุณป๊อป”ฟางพูด

 

 

“ไม่มีโอกาสเห็นทั้งหน้าของน้องฟิว ไม่ได้เห็นหน้าลูกต่อไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดเศร้าลงไปอีก

 

“อย่าคิดน้อยใจแบบนี้สิคะคุณป๊อป คุณต้องหายนะ เราจะได้มาเลี้ยงลูกด้วยกัน ไม่เอาละไม่พูด

เรื่องนี้แล้ว เราอยู่แต่ในห้องมันอุดอู้งั้นเอาอย่างงี้ เราลงไปชั้นล่างกันดีกว่านะคะ”ฟางพูดก่อนจะพา

ป๊อปปี้ลงมาชั้นล่างแล้วพาป๊อปปี้ไปนั่งลงที่สวนด้านนอก ป๊อปปี้นั่งนิ่งฟางจึงจับมือป๊อปปี้แน่น

 

 

 

“ถ้าสุขภาพจิตไม่ดี การรักษามันก็จะลำบากไปได้ไม่สะดวกนะคะ”ฟางพูดก่อนจะซบหัวตัวเองลงที่

ไหล่ป๊อปปี้ชายหนุ่มยิ้มออกมาเมื่อรู้สึกได้ว่าฟางมาหนุนหัวลงที่ไหล่เอา

 

 

“ขอบคุณนะฟางที่อยู่กับชั้น ไม่หนีชั้นไป”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ก็คุณเป็นสามีของฟางเป็นพ่อของแม๊คกับฟิว เรื่องแค่นี้ คุณต้องผ่านไปได้นะ”ฟางพูด

 

 

“ฟางจะไม่ไปไหนนะคะ คุณบอกเองนิว่าคุณมีแค่ฟางคนเดียว ดังนั้นช่วยให้ฟางมั่นใจหน่อยได้มั้ย

ว่าฟางเลือกจะอยู่กับคุณ คนที่ฟางรัก”ฟางพูดก่อนจะเลื่อนตัวไปจูบที่เปลือกตาป๊อปปี้ซ้ายสลับกับ

ขวาเล่นเอาป๊อปปี้หน้าแดงกับสัมผัวของภรรยาสาว

 

 

 

“นั่นแน่ พ่อกับแม่แอบจู๋จี๋กันหรอฮะ”แม๊คที่วิ่งเล่นกับฮานะและยอร์ชหันไปเห็น

 

 

“บทจะงอนก็ง้อน งอนหนีได้หนีดี พอบทจะดีนี่หวานกันจะลืมลูกเลยนะ”แก้วพูดก่อนจะอุ้มน้องฟิว

มาหาฟางและป๊อปปี้ ฟางอุ้มลูกคนเล็กของตัวเองแล้วเอาอีกมือของป๊อปปี้มาจับลูก

 

 

 

“นี่น้องฟิว ลูกของเราไงคะ คุณต้องสู้นะ เพื่อจะได้เห็นหน้าลูกของเรา”ฟางพูด ป๊อปปี้เอานิ้วมือไล้

ไปตามตัวลูกชายเบาๆแล้วใจเต้นเมื่อไล้นิ้วมือมาถึงมือเล็กๆของน้องฟิวแล้วลูกชายจับนิ้วของเขาไว้

 

 

 

“น้องฟิวจับนิ้วพ่อป๊อปด้วย แปลว่าน้องฟิวต้องชอบพ่อปีอปแน่ๆเลย พ่อป๊อปต้องหายนะฮะ จะได้รู้

ว่าน้องฟิวน่ารักมากแค่ไหน”ยอร์ชพูด

 

 

 

“ครับพ่อจะหายเพื่อลูก และเพื่อเธอนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มฟางยิ้มด้วยความดีใจ ตลอดทั้งวันที่

ป๊อปปี้มองไม่เห็นฟางดูแลไม่ห่าง

 

 

 

“เดี๋ยวฟางปล่อยให้ชั้นลองทำอะไรเองบ้างก็ได้นะ ฟางจะได้มีเวลาไปดูน้องฟิวไง”ป๊อปปี้พูดเมื่อ

ทานข้าวเสร็จ

 

 

“เอ่อ จะเอางั้นก็ได้ค่ะ”ฟางพูดเพราะมันถึงเวลาพาน้องฟิวไปนอนแล้ว ฟางจึงไปดูแลลูก ป๊อปปี้นิ่ง

ก่อนจะเดินคลำทางไปเรื่อยๆตามความคุ้นเคยที่ตัวเองอยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่เด็ก

 

 

 

“ตรงนี้สระน้ำ งั้นตรงนี้ก็ทางเดินสินะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินคลำไปตามทางเพราะไม่อยากให้ฟาง

 

 

“พ่อป๊อป ไปตรงสระน้ำทำไมฮะ เดี๋ยวก็ตกน้ำหรอก”ยอร์ชเดินตามป๊อปปี้ไป แต่พูดไม่ทันขาดคำ

ป๊อปปี้ตกลงไปในสระน้ำทันที

 

 

 

ตู้ม

 

 

ป๊อปปี้ตกน้ำไปทันที ยอร์ชและแม๊คตกใจ

 

 

 

“คุณป๊อป”ฟางอุ้มลูกวิ่งออกมาดู ป๊อปปี้ที่เคยว่ายน้ำเป็นตอนนี้จมดิ่งลงไปในก้นสระ

 

 

“เฮีย อย่าเป็นอะไรนะเฮีย”เขื่อนลงไปช่วยป๊อปปี้ขึ้นมาจากสระ

 

 

“แค่กๆ”ป๊อปปี้ไอสำลักน้ำออกมา ยอร์ชและแม๊ครีบวิ่งไปดูแลพ่อ

 

 

 

 

“เดี๋ยวทานยาพาราดักไว้ก่อนนะคะ จะได้ไม่เป็นไข้คืนนี้”ฟางพูดเมื่อเป่าผมเสร็จแล้วหยิบยาให้

ป๊อปปี้

 

 

 

“ชั้นมันไม่มีประโยนช์อะไรเลยสินะ ตาบอดแล้วต้องมาเป็นภาระทุกคนแบบนี้”ป๊อปปี้ตัดพ้อ

 

 

“มันเป็นแค่อุบัติเหตุนะคะ ช่างมันเถอะค่ะ ไปนอนดีกว่า”ฟางพูดก่อนจะพาป๊อปปี้ไปนอนแล้วห่มผ้า

ให้ เมื่อถึงเตียงนอนป๊อปปี้ก็พลิกตัวหันหนีฟาง ฟางมองป๊อปปี้ที่มีน้ำตาไหลออกมาจากตาก็สงสาร

ก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆแล้วกอดชายหนุ่มจากด้านหลังเพื่อปลอบใจ

 

 

 

“อย่าร้องเลยนะคะ ฟางเชื่อว่าคุณต้องผ่านไปได้”ฟางพูดแล้วซุกหน้าลงที่แผ่นหลังป๊อปปี้

 

 

 

“ถ้าชั้นตาบอดถาวร ฟางจะปล่อยชั้นไปเริ่มต้นใหม่ก็ได้นะ ชั้นจะไม่โกรธเธอเลย”ป๊อปปี้พูดทำเอา

ฟางนิ่งอึ้งก่อนจะพลิกตัวป๊อปปี้หันมาหาเธอแล้วจูบชายหนุ่มทันที

 

 

 

“อย่าพูดแบบนี้อีก แค่เรื่องตาบอดแค่นี้มันทำให้คุณถึงกับปล่อยฟางไปงั้นหรอคะ แล้วที่คุณ

พยายามมาเกือบปีในการง้อฟางกลับมาอยู่กับคุณมันก็ไม่มีความหมายน่ะสิคะ คุณป๊อปที่ฟางรู้จักจะ

ยอมแพ้อะไรง่ายๆแล้วหรอคะ ฟางเลือกแล้วว่าฟางจะอยู่กับคุณ ฟางก็จะอยู่ไม่ว่าคุณจะเป็นยังไง

แต่อย่าพูดแบบนี้นะ อย่าไล่ฟางไปหาใครอีกเลย”ฟางพูดออกมาจากใจก่อนจะโผกอดป๊อปปี้แน่น

ด้วยความรักและสงสารตัวคนรักของเธอมาก ป๊อปปี้สัมผัสได้ถึงน้ำตาอุ่นๆที่มาจากตาของฟางก็ดัน

ฟางขึ้นแล้วเช็ดน้ำตาให้ฟางก่อนจะจูบที่หน้าผากไล้มาที่จมูก พวงแก้มและมาถึงปาก ทั้งคู่จูบกัน

เนิ่นนานก่อนที่ฟางจะดันป๊อปปี้นอนลงโดยที่เธอขึ้นคร่อมชายหนุ่มไว้

 

 

 

“คุณป๊อปดูแลฟางมามากแล้วนะคะ ต่อไปนี้ฟางจะดูแลคุณป๊อปเองนะ”ฟางพูดก่อนจะโน้มลงมาจูบ

ป๊อปปี้โดยที่มือของชายหนุ่มไล้ขึ้นมาถึงสะโพกกลมมนฟางค่อยๆปลดกระดุมชุดนอนของป๊อปปี้เผย

ให้เห็นแผงอกกว้างแล้วก้มลงซุกไซร้ที่ลำคอมาถึงแผงอกก่อนจะรูดกางเกงชายหนุ่มลงไปและถอด

กางเกงในออก

 

 

 

 

“อ๊ะ ฟาง”ป๊อปปี้ร้องเมื่อสัมผัสได้ว่าแกนกลางงของเขาถูกครอบครองด้วยปากร้อนๆของฟางก่อนจะ

กัดฟันด้วยความเสียวฟางรูดแกนกลางชายหนุ่มและดูดเมลียมันอยู่นานก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วถอด

เสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดไม่เหลืออะไรติดตัวสักชิ้นค่อยๆคลานขึ้นมาบนตัวป๊อปปี้อีกครั้งแล้วค่อยๆ

นั่งลงบนแกนกลางของชายหนุ่ม ทำให้ป๊อปปี้รู้สึกถึงความคับแน่นในช่องรักของฟาง

 

 

 

 

“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้ครางเป็นชื่อฟางออกมาเมื่อฟางเริ่มขยับสะโพกตัวเองจากช้าเป็นเร็ว

 

 

 

“คะ คุณป๊อป”ฟางร้องเรียกชื่อป๊อปปี้ออกมาไม่หยุด มือหนาจับไว้ที่สะโพกเพื่อยึดก่อนที่จะพลิกตัว

เองไปอยู่ด้านบนแทนคนตัวเล็กและเริ่มขยับสะโพกให้เร็วและแรงขึ้นจนทั้งห้องมีแต่เสียงครางของ

เขาและเธอ ฟางเอามือโอบรอบลำคอป๊อปปี้เพื่อยึดตัวเองไว้ และรู้สึกได้ว่าใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้ว ฟาง

จึงช่วยเด้งสะโพกรับกับสะโพกของป๊อปปี้อย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

“อ๊า”ทั้งคู่ร้องครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนจะหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อนทั้งคู่

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ตาบอดอยู่นะฟางงงงงงงงง  เรื่องนี้จะจบแล้วน้าอย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ