รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟางเดี๋ยวแม๊คช่วยนะครับ”แม๊คเห็นฟางกำลังแต่งหน้าคัพเค้กอยู่ก็เดินเข้ามาช่วย

 

 

“เล่นมาทั้งวันแบบนี้เดี๋ยวแม่จะอาบน้ำสระผมให้นะครับ”ฟางพูดแล้วลูบผมแม๊คอย่างอ่อนโยนพลาง

มองลูกชายที่เอาช๊อคโกแลตเม็ดแปะตามคัพเค้ก

 

 

 

“แม่ฟางต้องเหนื่อยแบบนี้เพื่อแม๊คกับน้องเล็ก แม่ฟางพักผ่อนบ้างก็ได้นะครับ”แม๊คมองฟางที่บีบ

นวดไหล่ตัวเอง

 

 

“ไม่เป็นไรครับเพื่อลูกแม่ทนได้นะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับแม๊ค

 

 

“ถ้าพ่อป๊อปกับพี่ยอร์ชอยู่ด้วยก็ดีสิครับ แม๊คคิดถึงพวกเค้าจัง”แม๊คพูดเมื่อนั่งปิดกล่องคัพเค้กแทน

ฟาง ฟางนิ่ง เม้มปากแน่นเมื่อได้ยินลูกพูดถึงป๊อปปี้กับยอร์ช

 

 

 

“แม๊คครับ แม่บอกแล้วไงว่าต่อไปนี้จะมีแค่เรา2คนแม่ลูกนะ อย่าไปพูดถึงพวกเค้าเลย แม่เลี้ยงเรา

กับน้องเล็กได้”ฟางพูด

 

 

“แต่แม๊คแค่คิดถึงพ่อกับพี่ยอร์ชเฉยๆไม่ได้หรอครับแม่”แม๊คทำหน้าหงอยลงไปทันทีฟางจึงลุกเดิน

มากอดลูกไว้

 

 

“มันแก้ไขอะไรไม่แล้วล่ะครับแม๊ค พ่กับพี่ยอร์ชเค้าไม่สนใจเราแล้ว เราควรจะออกมาเริ่มต้น

ใหม่”ฟางพูด แม๊ครู้สึกได้ว่าแม่ตัวเองตัวสั่ก็รู้ทันทีว่าแม่ตัวเองกำลังร้องไห้

 

 

 

“แม่ฟาง ไม่ร้องนะครับ”แม๊คกอดฟางไว้แน่นตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นพี่ป๊อปจะออกไปไหนคะ ยังไม่หายดีไม่ใช่หรอ”แก้วพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังจะออกจากบ้านไป

 

“ไปตามหาฟางกับแม๊คไงพี่พักมามากพอละ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แต่พี่พักแค่2-3วันแล้วนี่ก็ยังไม่หายไข้ดีด้วย พี่ป๊อปต้องกลับไปพัก”แก้วพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ที่

ยังหน้าตาซีดเซียวอยู่จากพิษไข้และอาการแพ้ท้องแทนเมีย

 

 

“ไม่ พี่จะไปตามหาฟาง”ป๊อปปี้พูด เขื่อนและเฟย์เห็นแก้วและป๊อปปี้เริ่มมีปากเสียงก็รีบวิ่งมาดู

 

“ไม่ได้นะ แก้วไม่ให้พี่ไป พี่เขื่น เฟย์ ยึดกุญแจรถพี่ป๊อปเร็ว”แก้วพูดแล้วยื้อแย่งกุญแจรถมาจาก

ป๊อปปี้

 

 

“งั้นพี่จะไปแท๊กซี่”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนีทุกคน

 

 

“พี่ป๊อปอย่าไปนะคะ พี่ไม่สบายอยู่”แก้วรีบไปหาป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่มกลับหน้ามืดล้มลงไปจนเขื่อน

และแก้วรีบไปประคองป๊อปปี้เอาไว้

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ป๊อปปี้ยังไม่หายอีกหรอ”ย่าใหญ่เดินเข้าบ้านมาพร้อมคุณละเอียดแล้วพูดขึ้นก่อน

ที่ทุกคนจะไปนั่งในห้องรับแขก

 

 

 

“ป๊อป เชื่อแก้วเถอะ กลับขึ้นไปพักให้ตัวเองหายดีก่อนแล้วค่อยออกไปตามหาฟางกับแม๊ค”ย่าใหญ่

พูด

 

 

“แต่ว่าผมยังไหว”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไหวๆ เอาแต่พูดแบบนี้แล้วเป็นไงล่ะต้องมานอนซมเพราะพิษไข้แบบนี้ ดูหน้าตาตัวเองซะก่อน ซีด

อย่างกับกระดาษ”ย่าใหญ่พูด

 

 

“ทุกคนคะ ไหนๆก็อยู่กันครบแล้วนะคะ คือแก้วมีเรื่องอยากจะบอกค่ะ วันก่อนแก้วกับพี่เขื่อนเราเจอ

ฟางอยู่กับพิชชี่”แก้วพูดป๊อปปี้ลุกพรวดทันที

 

 

“ป๊อปจะไปไหนน่ะ”ย่าใหญ่ถามอย่างตกใจ

 

 

“ไปหาพิชชี่ครับ ก็แก้วบอกว่าฟางอยู่กับพิชชี่”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ต้องเลย นั่งลง ใจเย็นๆอยู่ฟังก่อนสิตาป๊อปอย่าพึ่งใจร้อน”ย่าใหญ่พูดก่อนจะพยักหน้าให้แก้วว่า

เล่าต่อได้

 

 

 

“พวกเราเลยสะกดรอยตามพิชชี่ที่ไปส่งฟางค่ะ เราเลยรู้ว่าฟางตอนนี้กำลังทำขนมส่งร้านของพิชชี่

อยู่ตอนนี้ และที่สำคัญ ฟางกำลังท้องอยู่ค่ะ ท้องกับพี่ป๊อป”แก้วพูด

 

 

 

“นี่แสดงว่าอาการของป๊อปปี้ทั้งหมดคืออาการแพ้ท้องแทนเมียจริงๆด้วยสินะ”ย่าใหญ่พูด

 

 

“ฟางท้องกับผม ผมกำลังทำให้เมียลำบาก ย่าครับ ผมขอล่ะ ให้ผมไปที่ร้านพิชชี่ได้มั้ย ผมอยาก

เจอฟาง ฟางจะเป็นยังไงบ้างตอนนี้”ป๊อปปี้ขอร้อง

 

 

 

“ก็ได้ แก้ว ไปดูแลพี่เค้าด้วยละกัน”เมื่อย่าใหญ่เห็นสายตาขอร้องหลานชายก็อดเป็นห่วงไม่ได้จึง

ยอมให้ป๊อปปี้และแก้วไปที่ร้านของพิชชี่ทันที

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณป๊อป หายป่วยดีแล้วหรอครับ”พิชชี่ทักป๊อปปี้ แก้วและโทโมะที่เข้ามาในร้าน

 

 

“ฟางอยู่ไหน”ป๊อปปี้รีบถาม

 

 

“ฟาง ฟางอะไรกันครับ”พิชชี่ถาม

 

 

“ไม่ต้องมาทำไขสือนะ ชั้นรู้หมดแล้วว่าฟางติดต่อกับนาย ฟางอยู่ที่หน”ป๊อปปี้ถามเสียงดัง

 

 

“พี่ป๊อป แก้วว่าใจเย็นๆก่อนนะ คนมองหมดแล้ว”แก้วเตือน

 

 

“ใช่ เลิกบ้า ถ้ายังเสียงดังโวยวายแบบนี้ก็ออกไปจากร้านแม่ผมด้วย”พิชชี่พูด

 

 

“นายก็บอกมาก่อนว่าฟางอยู่ที่ไหน”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องพิชชี่ ชายหนุ่มสบตานิ่ง

 

 

 

“ความจริงแล้วตอนนี้ฟางก็น่าจะมาแล้วนะ แต่แปลกทำไมยังไม่อาเค้กมาส่งทำไมก็ไม่รู้”พิชชี่พูด

ป๊อปปี้ แก้ว และโทโมะจึงยอมนั่งลงรอฟางที่ร้าน แล้วสักพักฟางก็เดินเข้ามาในร้าน

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่มาช้า พอดีว่ามีรถชนด้านหน้าคิวรถน่ะ เลยช้าไปหมดเลย”ฟางพูด

 

 

“มาๆฟาง ยกของหนักแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ท้องฟางน่ะเริ่มโตแล้วเดี๋ยวเป็นอะไรจะยุ่ง”พิชชี่ดุ

 

 

“ค่า รู้แล้วค่า เดี๋ยวถ้าไม่ไหวจริงๆฟางให้พิชไปรับเลยค่ะทีนี้”ฟางหัวเราะกับพิชชี่ขณะเรียงเค้กเข้าตู้

ป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งต่อไปทนเห็นหน้าฟางไม่ไหวก็ลุกไปทันที

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“คะ คุณป๊อป”ฟางตกใจรีบวิ่งหนีออกร้านไปทันที ป๊อปปี้รีบวิ่งตามไปจับฟางได้ทัน

 

 

 

“ปล่อยชั้น”ฟางดิ้นหนีป๊อปปี้จึงจัดการล๊อคตัวฟางไว้แต่ฟางดิ้นไม่ยอมปล่อยจนเป็นลมในอ้อมกอด

ป๊อปปี้

 

 

 

“ฟางๆ”ป๊อปปี้ตกใจรีบอุ้มฟางกลับไปในร้าน พิชชี่เห็นก็รีบพามาด้านหลังร้านแล้วหายาดมให้ฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

 

“ฟางฟื้นแล้วค่ะ”แก้วพูดเมื่อฟางลืมตาป๊อปปี้รีบเข้ามาหาฟางทันที

 

“พิช ฟางอยากกลับบ้าน”ฟางไม่มองป๊อปปี้เลยหันไปขอร้องพิชชี่

 

 

“ฟาง จะไปไหนไม่ได้นะฟาง ชั้นตามหาเธอมาเกือบเดือน เธอจะไปจากชั้นง่ายๆไม่ได้นะ”ป๊อปปี้

โวยวาย

 

 

“แล้วใครใช้ใครคุณมาตามหาชั้นล่ะคะ เราจบกันแล้วไม่มีอะไรต้องยุ่งเกี่ยวต่อกัน”ฟางพูดน้ำเสียง

เย็นชา

 

 

 

“แต่ลูกในท้องของฟางคือลูกของชั้นนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เค้าเป็นลูกของชั้นคนเดียว ไม่ใช่ลูกของคุณ”ฟางพูดแล้วจะลุกหนีแต่ป๊อปปี้รั้งแขนไว้ได้

 

“ไม่ใช่ได้ยังไงล่ะในเมื่อเธอเป็นเมียชั้นนะ”ป๊อปปี้แย้ง

 

 

 

“เราหย่ากันแล้ว เชิญคุณกลับไปหาคุณหวายและน้องยอร์ชเถอะค่ะ กลับไปใช้ชีวิตครอบครัว

แสนสุขของคุณเถอะ อย่ามายุ่งกับชั้น ชั้นเลี้ยงแม๊คมาได้คนเดียว ชั้นก็ต้องเลี้ยงลูกคนนี้มาได้

เหมือนกัน”ฟางพูดเสียงแข็ง

 

 

 

“ชั้นกับหวายเราจบไปแล้วก็จบสิฟาง ปัจจุบันของชั้นคือเธอเท่านั้นนะฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ปัจจุบันคือชั้นเท่านั้นหรอคะ แต่ที่เชียงใหม่คุณกลับทำเหมือนกับชั้นไม่มีตัวตน พอผิดก็มาพูดจา

หวานๆเพื่อให้ชั้นให้อภัย ชั้นไม่ใช่ของตายของใครนะคะ ชั้นจะไม่ทนคุณอีกแล้ว”ฟางพูดแล้วสะบัด

ตัวหนี จนเซ พิชชี่รีบประคองฟางไว้

 

 

 

“ฟางขอร้อง อย่าไปได้มั้ย อย่าไปจากชั้น”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางะเดินหนี ฟางนิ่งอึ้งแต่ก้ทำเป็นไม่สนใจ

คำขอร้องของป๊อปปี้

 

 

 

 

“จะมาพูดตอนนี้ให้มันได้อะไรคะ ตอนชั้นอยู่คุณไม่เคยเห็นค่าชั้นเลย”ฟางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

 

 

 

“ฟาง ได้โปรดให้ชั้นด้ำหน้าที่สามีที่ดีกับเธอได้มั้ย”ป๊อปปี้เดินเข้าไปกอดฟางจากด้านหลังแน่นเพื่อ

ขอร้อง ทำเอาพิชชี่ แก้วและโทโมะอึ้งสงสารป๊อปปี้เป็นอย่างมาก

 

 

“เวลานั้นมันหมดไปแล้วค่ะ ชั้นตัดสินใจอะไรไปแล้ว ชั้นจะไม่เดินกลับหลังมาอีกเด็ดขาด ปล่อย

ชั้น”ฟางพูดนิ่งๆทำเอาป๊อปปี้ที่กอดรั้งฟางอึ้งก่อนจะจำยอมปล่อยมือให้ฟางเป็นอิสระ

 

 

 

 

“ฟาง ชั้นรักเธอนะ”ป๊อปปี้พูดคำสุดท้ายออกมาจากใจให้ฟางได้ฟัง ฟางแทบน้ำตาร่วง

 

 

 

“พิช พาฟางกลับที ไม่มีธุระอะไรสำคัญที่ฟางจะต้องอยู่ตรงนี้”ฟางพูดแล้วเดินออกไปด้านนอก

 

 

“ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวผมจะช่วยพูดกับฟางเอง”พิชชี่เห็นป๊อปปี้ก็รีบวิ่งตามฟางไป

 

 

 

“พี่ป๊อป”แก้วและโทโมะรีบลุกไปหาป๊อปปี้ที่ยืนอึ้งอยู่

 

 

“สมควรแล้วสินะ กับสิ่งที่ชั้นทำร้ายหัวใจของฟางไป”ป๊อปปี้พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา แก้วน้ำตา

ไหลสงสารพี่ชายเป็นอย่างมาก

 

 

“โถ่ พี่ป๊อป ฮือๆ”แก้วสงสารป๊อปปี้ก็โผเข้ากอดปลอบใจป๊อปปี้ทันที

 

 

“พี่ไม่ไหวแล้วแก้ว”ป๊อปปี้กอดกับแก้วแล้วร้องไห้ออกมา โทโมะมอง2พี่น้องแล้วสงสารเป็นอย่าง

มาก

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ไม่กลับไปจริงๆหรอ”พิชชี่พูดเมื่อฟางมารออยู่ที่รถ

 

 

“ไปเถอะ แม๊ครออยู่ที่บ้านนะ”ฟางไม่พูดเรื่องอื่น แล้วนั่งลงที่รถ พิชชี่มองฟางแล้วถอนหายใจก่อน

จะขับรถไปส่งฟางที่บ้านเช่าริมน้ำ

 

 

“แต่คุณป๊อปน่าสงสารมากเลยนะเมื่อกี้นี้น่ะ”พิชชี่พูด

 

“มันหมดเวลาสำหรับเค้าแล้วล่ะ ที่เค้าจะมาขอร้องแบบนั้น”ฟางพูด

 

 

 

“ความรักน่ะ มันไม่มีวันหมดอายุหรอกนะ นอกซะจากคน2คนจะหมดรักกันปากใจแล้ว ตอนแรกพิช

ฟังเรื่องของฟางพิชก็โกรธคุณป๊อปนะ แต่วันนี้สิง่ที่พิชเห็นคือคุณป๊อปเค้ามาขอร้องให้ฟางกลับไป

เค้ารักฟางมากนะ ฟางจะไม่ให้อภัยคนที่รักฟางหน่อยหรอ”พิชชี่พูด

 

 

 

“ฟางบอกแล้วไงว่ามันหมดเวลาแล้ว ฮึก ที่เค้าจะทำแบบนี้ ฮือๆ”ฟางพูดออกมาสักพักก็ร้องไห้ออก

มาจนตัวสั่น พิชชี่เห็นเพื่อนสาวร้องไห้ก็กอดปลอบฟางไว้ ทั้งสงสารป๊อปปี้และสงสารฟางในเวลา

เดียวกัน

 

 

 

 

 

ดราม่ากันเข้าไปให้อินกันไปเลย ไรเตอร์ชอบใจร้ายกับคู่นี้ดี อิอิ

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าา