รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
“วันนี้เราจะดูพี่เป็ดน้อยเล่นละครของโรงเรียนใช่มั้ยฮะ”ยอร์ชพูดกับย่าใหญ่ขณะที่เดินเข้ามาในงาน
โรงเรียนของฟาง บรรยากาศรอบๆมีบู๊ทขายของต่างๆของนักเรียน ทำให้ยอร์ชเองก็ตื่นตาตื่นใจกับ
งานมาก จนทั้งคู่เดินมาถึงหน้าหอประชุม ย่าใหญ่และยอร์ชไปนั่งที่เก้าอี้เพื่รอละครเวทีเปิดม่านออก
มา
 
 
 
 
ทันทีที่ม่านละครเวทีเปิดออกมา ฟางก็เดินออกมาร้องเพลงละครเวทีในชุดราตรีสไตล์ตะวันตกสีขาว
ผมยาวถูกดัดเป็นลอน ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนสมวัย
 
 
 
“พี่เป็ดน้อยสวยมากเลยครับย่าทวด”ยอร์ชพูดพลางชี้ให้ย่าใหญ่ดูฟางบนเวทีอย่างตื่นเต้น ย่าใหญ่ดู
ท่าทางยอร์ชที่ตื่นเต้นด้วยความเอ็นดู
 
และเมื่อละครแสดงจบลงฟางและเพื่อนๆก็ออกมาโค้งคำนับคนดูข้างนอก
 
 
“ยอร์ชเอาดอกไม้ไปให้พี่เค้าสิลูก”ย่าใหญ่ให้ดอกกุหลาบยอร์ชให้เดินเอาไปให้ฟางบนเวที
 
 
 
“พี่เป็ดน้อยๆ”ยอร์ชเขย่งตัวเรียกฟาง ฟางรีบวิ่งไปหายอร์ชทันที
 
 
“ยอร์ชมาด้วยหรอเนี่ย”ฟางรีบพูดอย่างดีใจก่อนจะดึงยอร์ชขึ้นมาบนเวทีเพราะเห็นคนมารุมถ่ายรูป
เยอะก็กลัวจะชนยอร์ชเข้าเพราะยอร์ชตัวเล็กมาก
 
 
“มาอยู่แล้ว สัญญากันแล้วไง ฮิฮิ ไปถ่ายรูปกับย่าทวดกันเถอะพี่เป็ดน้อย”ยอร์ชรีบชวน
 
“ว้าว นี่น่ะหรอหนุ่มน้อยของเธออ่ะฟาง”เพื่อนฟางเข้ามาทักฟางกันตรึม
 
 
“เป็นน่ารักใช่มั้ยล่ะๆ”ฟางยิ้มก่อนที่ยอร์ชจะถูกเพื่อนๆของเธอดึงไปถ่ายรูปด้วยหลายรูปทันที
 
 
“พอละๆ เดี๋ยวหนุ่มน้อยของชั้นช้ำหมด งั้นชั้นขอตัวก่อนนะ นัดคุณท่านไว้”ฟางบอกก่อนจะจูงมือ
ยอร์ชลงมาด้านล่าง
 
 
“พี่เป็ดน้อยพายอร์ชไปเที่ยวงานหน่อยสิ น้าๆ”ยอร์ชอ้อนฟาง
 
 
“ไปสิฟาง ชั้นนั่งอยู่นี่กับละเอียดเอง”ย่าใหญ่พูดก่อนจะนั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้กับคุณละเอียด
ยอร์ชจึงพาฟางไปเดินจนทั่วงานแล้วกลับมาพร้อมกับขนมมากมายในมือ
 
 
“อ่ะ เปื้อนหมดแล้ว เดี๋ยวพี่ฟางเช็ดให้นะ”ฟางยิ้มก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้ารูปกระต่ายตัวเองเช็ดให้
ยอร์ชตรงที่แก้มที่เลอะไอติมช๊อคโกแลต
 
“พี่ฟางใจดีจัง ถ้าเป็นแม่หวายนะแม่หวายดุยอร์ชใหญ่เลยที่ยอร์ชกินเลอะ”ยอร์ชพูดขึ้นทำเอาฟาง
อดสงสารยอร์ชไม่ได้ก่อนจะซื้อลูกโป่งให้ยอร์ชหนึ่งลูกแล้วเดินกลับมาหาย่าใหญ่และคุณละเอียด
 
 
“ได้ขนมเยอะแยะแบบนี้สงสัยไม่กินกับข้าวฝีมือละเอียดแล้วล่ะมั้ง”คุณละเอียดพูด
 
“ไม่น้า ยอร์ชน่ะชอบกับข้าวของละเอียดมากนะ ยอร์ชกลับไปยอร์ชก็กินได้อยู่”ยอร์ชรีบวิ่งไปกอด
คุณละเอียดทันที
 
 
“เดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูแล้วย่าทวดจะกลิ้งเป็นลูกบอลเลยนะ”ย่าใหญ่พูดยิ้มๆ
 
 
“แล้วนี่ต้องไปงานของคุณป๊อปพี่โมงหรอคะ”ฟางถามขึ้น ย่าใหญ่ตกใจนึกขึ้นได้
 
“จริงสิ งานโปรเจคของตาป๊อป ตายล่ะ6โมงหว่าแล้ว”ย่าใหญ่ตกใจก่อนที่ทุกคนจะรีบขึ้นรถทันที
 
 
“เดี๋ยวก่อนค่ะ หนูฟางจะไม่เปลี่ยนชุดหรอคะ”คุณละเอียดถามเพราะเห็นฟางใส่ชุดจูเลียตมาที่รถ
ด้วย
 
 
“ไม่ทันแล้วล่ะค่ะคุณละเอียดเดี๋ยวค่อยกลับมาเปลี่ยนละกัน”ฟางพูดก่อนทุกคนจะรีบขึ้นรถไปที่มหา
ลัยของป๊อปปี้ทันที
 
 
“เอ่อ คุณท่านเข้าไปในงานกับน้องยอร์ชเถอะค่ะ คุณป๊อปคงไม่ชอบในแน่ๆถ้าฟางเข้าไปด้วย”ฟาง
พูดนิ่งๆ
 
 
“มาถึงขนาดนี้แล้ว มาก็เข้ามาด้วยกันสิ”ย่าใหญ่พูดก่อนจะจูงมือฟางเข้าไปในงานทั้งชุดราตรีแบบ
นั้นและอีกข้างจูงมือยอร์ชท่ามกลางสายตาของนักศึกษาในมหาลัย
 
 
“คุณย่า อ๊ะ เธอ”ป๊อปปี้เมื่อเห็นย่าใหญ่มาก็ทักก่อนจะสะดุดตากับเด็กในบ้านของตัวเองที่วันนี้ดูดีจน
ผิดหูผิดตา
 
 
 
“ว้าว น่ารักดีนิหว่า แต่งชุดเข้ากับตีมงานที่เราจะพรีเซ้นเลยว่ะป๊อป”เพื่อนป๊อปปี้พูดชมฟางทันที
 
 
“เห้ย ป๊อปทำไงดี นางแบบที่จะเดินงานให้แกอ่ะ ข้อเท้าแพลงเดินไม่ได้แล้วอ่ะแก”เพื่อนของ
ป๊อปปี้อีกคนวิ่งมาหาป๊อปปี้
 
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอคะ”ฟางถามทันที ทุกคนมองฟางเป็นตาเดียว
 
 
“เอ่อ ฟางถามอะไรผิดหรอคะ”ฟางเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง
 
 
“ไม่ผิดหรอกลูก ป๊อปชั้นได้นางแบบคนใหม่ได้แล้วล่ะ นี่ไง”เพื่อนป๊อปปี้พูดแล้วชี้ไปที่ฟาง
 
 
“เห้ย ไม่ได้นะ”ป๊อปปี้ตกใจร้องห้ามกลัวฟางจะทำงานตัวเองพัง
 
 
“นะป๊อปนะ เดี๋ยวกลุ่มพวกเราต้องพรีเซ้นอาจารย์แล้วนะ งานสุดท้ายแล้วนะเว่ย โปรเจคพวกเราผ่าน
เราก็จบกันแล้วนะ มึงเห็นแค่กลุ่มแล้วก็โปรเจคเราน้ะๆ”เพื่อนๆป๊อปปี้รีบอ้อนป๊อปปี้ ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะ
เดินไปหาฟางแล้วถอนหายใจ
 
 
“เอ่อ เธอจะพอช่วยชั้นได้มั้ยอ่ะ”ป๊อปปี้ถามฟาง
 
 
“ค่ะ ได้ค่ะฟางทำได้”ฟางรีบพูดอย่างดีใจก่อนจะเดินตามเพื่อนผู้หญิงของป๊อปปี้ไปด้านหลังเวที
ส่วนย่าใหญ่และยอร์ชก็เดินมาหน้าเวที
 
 
“คุณย่าสวัสดีค่ะ”หวายไหว้ย่าใหญ่ตามมารยาท
 
“แม่”ยอร์ชร้องเรียกหวายอย่างดีใจนคนอื่นหันมามองหวาย
 
 
“ชู่ว เรียกเสียงดังทำไมใกล้แค่นี้ นั่งนิ่งๆดูพ่อเราไปเลยนะ”หวายพูดดุเพราะกลัวคนอื่นจะรู้ว่าเธอมี
ลูกในวัยเรียน
 
 
 
แล้วกลุ่มของป๊อปปี้ก็พรีเซ้นงานขึ้น มาในแปลนตึกแบบยุคบาโรคตะวันตก ทุกคนมองการพรีเซ้นงา
นของกลุ่มป๊อปปี้ด้วยความสนใจก่อนที่ฟางจะถูกป๊อปปี้โค้งเต้นรำ ฟางถอนสายบัวก่อนจะเดินออก
มาจากหลังเวที
 
 
“นังขอทาน”หวายพึมพำอย่างตกใจที่นางแบบบนเวทีคือฟาง และป๊อปปี้กำลังโค้งเชิญฟางเต้นรำให้
เข้ากับบรรยากาศสไตล์ของโมเดลที่พวกเขาทำ
 
 
“ฟะ ฟางว่าฟางเหยียบเท้าคุณ”ฟางกังวลแล้วพูด
 
 
“ช่างเถอะน่า ก้าวตามชั้นละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนทั้งคู่จะเต้นรำคู่กันจนจบเพลง ก่อนที่เสียงปรบมือจะ
ดังทั่วทั้งห้องแสดงแล้วฟางกับป๊อปปี้ก็ลงมาด้านล่าง โดยที่ฟางถูกทุกคนเข้ามาขอถ่ายรูปทันที
 
 
“เหมือนตุ๊กตาเลยว่ะเด็กในบ้านมึงเนี่ย”เพื่อนป๊อปปี้ที่ไปถ่ายรูปกับฟางก็ชมฟางใหญ่
 
“ตุ๊กตาฮิบโปน่ะสิ เด็กอะไรตัวก็สั้นก็ป้อมอย่างกับตุ๊กตาล้มลุก”ป๊อปปี้ก็อดแขวะไม่ได้
 
 
 
“ถ้าไม่ติดว่ามึงมีเมียนี่กูเข้าใจว่ามึงหึงน้องเค้านะเนี่ย”เพื่อนป๊อปปี้พูดแซว ทำเอาป๊อปปี้หน้าตึง
ทันที
 
“ไร้สาระ อย่าพูดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หน่อยเลยป่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ป๊อป ยินดีด้วยน้า จบซักที”หวายยื่นช่อดอกไม้ให้ป๊อปปี้ ก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ ท่ามกลางเสียง
โห่แซวของเพื่อนๆป๊อปปี้
 
 
“นี่ล่ะตัวจริง ตลอดไปของกู”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วก่อนจะโอบเอวหวายทำทีเป็นเจ้าของ
 
 
“เราเอาดอกไม้ไปให้เจ้าป๊อปหน่อยสิ ชั้นเดินไม่ไหว คนเยอะน่ะ”ย่าใหญ่พูดก่อนจะเดินไปหากลุ่ม
ป๊อปปี้แล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ป๊อปปี้
 
 
“กล้ามากนะยะหล่อน”หวายเปิดฉากว่าฟางทันที
 
 
“เปล่านะคะ ฟางแค่ทำตามคำสั่งคุณท่านเท่านั้นเอง”ฟางรีบบอก ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะรับช่อดอกไม้จาก
ฟางไป
 
 
“ขอบใจนะ ไปตามคุณย่ากับยอร์ชมาให้หน่อยสิ ชั้นจะถ่ายรูปด้วย”ป๊อปปี้พูด
 
“น้องเค้าน่ารักว่ะ เค้ามีแฟนยังวะ”เพื่อนป๊อปปี้รีบพูดเมื่อฟางไปแล้ว
 
“อายุยัยนั่นแค่15เองนะ มึงจะพรากผู้เยาว์รึไง”ป๊อปปี้พูด
 
 
“กูแค่แซวเล่น แหมมึงนี่นะ กูว่านะมึงแอบ”เพื่อนป๊อปปี้พูดป๊อปปี้รีบห้ามไม่ให้เพื่อนตัวเองพูดเพราะ
รู้ว่าจะพูดว่าตัวเองหึงฟางทั้งที่มันไม่เป็นความจริงเลย และอีกอย่างหวายก็อยู่นี่ด้วย ถ้าหวายได้ยิน
เรื่องที่เพื่อนตัวเองแซวไม่บ้านแตกรึไง
 
 
“มาๆมาถ่ยารูปกัน”ป๊อปปี้จูงมือยอร์ชมาถ่ายรูปทั้งครอบครัว
 
 
 
“น้องฟางพี่ว่าน้องไปเข้ากล้องก็ได้นะไม่ต้องถ่ายหรอกเดี๋ยวพวกพี่ถ่ายให้”เพื่อนของป๊อปปี้พูดเมื่อ
เห็นฟางถ่ายรูปแล้วไม่ยอมเข้ากล้องไปถ่ายด้วย
 
 
 
“ภานุ นายเก่งมากเลยนะที่รู้จักการผสมผสานในการพรีเซ้นงานครั้งนี้ ยินดีด้วยนะ จบซักที”อาจารย์
ของป๊อปปี้เดินมาชมป๊อปปี้ถึงที่ หวายเองยิ้มหน้าบานเมื่อป๊อปปี้ถูกชม
 
 
“อ้อ นั่นางแบบนายใช่มั้ยภานุ ชั้นขอถ่ายรูปกับนายกับนางแบบของนายหน่อยสิ”อาจารย์ของป๊อปปี้
พูดก่อนจะชวนฟางกับป๊อปปี้ไปถ่ายรูปกับตัวเองหน้าโมเดลงานป๊อปปี้
 
 
แชะๆ
 
 
ตากล้องมากมายเข้ามาถ่ายรูปให้ฟางและป๊อปปี้ที่มาถ่ายกับอาจารย์ หวายมองอย่างหงุดหงิด
 
 
“จะไปไหนน่ะหวาย”ย่าใหญ่พูดขึ้น
 
“หวายมีธุระค่ะ กลับกันก่อนเลยนะคะ บอร์ชดูพ่อเราด้วย”หวายหงุดหงิดเดินปึงปังออกไปทันที
 
 
 
“หวายไปไหนล่ะครัยคุณย่า”ป๊อปปี้และฟางเมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้วก็เดินมาหาย่า ป๊อปปี้รียถามถึง
ภรรยาตัวเองทันที
 
 
“เห็นบอกว่ามีธุระรีบกลับไปแล้วน่ะ เราน่ก็กลับกันเถอะ”ย่าใหญ่พูดก่อนที่ทุกๆคนจะนั่งรถกลับมาที่
บ้าน ซึ่งป๊อปปี้ก็อุ้มยอร์ชขึ้นมาเพราะยอร์ชหลับแล้ว ก่อนจะอุ้มไปบนห้องโดยที่ฟางเปิดประตูให้
 
 
“นี่จะฟินเป็นจูเลียตอีกนานมั้ย ทำไมไม่ถอดชุดห้ะ”ป๊อปปี้บ่นพลางมองฟางที่ยังอยู่ในชุดแสดง
ละครอยู่
 
 
“คือฟางเอาเสื้อผ้าไว้ที่โรงเรียนน่ะค่ะ พอดีว่ากลัวจะมางานของคุณป๊อปไม่ทัน เลยลืมเปลี่ยน”ฟาง
พูดเสียงอ่อยๆ ป๊อปปี้มองแล้วส่ายหน้าเบาๆ
 
 
“เธอนี่น้า”ป๊อปปี้พูดพลางปิดไฟแล้วเดินออกมาจากห้องยอร์ชพร้อมกับฟาง
 
 
 
“แต่วันนี้ก็ขอบใจนะ ถ้าไม่ได้เธอวันนี้งานคงไม่จบ ขอบใจนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางอึ้งไม่คิดว่าตัวเอง
จะถูกผู้ชายอย่างป๊อปปี้ชมเข้า ก็ยิ้มดีใจใหญ่ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องตัวเองไป ป๊อปปี้มองแล้วแอบขำ
กับท่าทางเปิ่นๆของฟาง
 
 
 เสียดายจังที่ป๊อปกับฟางเจอกันช้าไปเนาะ
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะๆๆๆ