รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ลงไปกันเถอะนะครับ จะได้นอน พรุ่งนี้ให้หมอตรวจอีกที ถ้าไม่เป็นอะไรแล้วจะได้กลับบ้าน

กัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินลงไปด้านล่างกับหวายและยอร์ช

 

 

 

แอ้ด

 

 

ป๊อปปี้ หวาย และยอร์ชเข้ามาในห้องก็พบว่าฟางและแม๊คกลับมาก่อนแล้ว และฟางกำลังร้องเพลง

กล่อมลูกให้นอนหลับอยู่

 

 

 

“ถ้าหากวันนี้เธอไม่เจอเขา ถ้าเขาไม่เข้ามา ถามเธอหน่อยนะเธอจะมองฉันผิดอย่างนี้ไหม”ฟางร้อง

เพลงออกมาแล้วลูบผมแม๊คไม่มองคนที่เข้ามาใหม่ในห้องเลย

 

 

“วันนี้ไม่ต้องการฉัน บอกเลยไม่เป็นไร เลิกกันเลยดีไหม ถ้าเราไม่เหมือนเดิม”ฟางร้องเพลงต่อเมื่อ

เห็นว่าแม๊คหลับแล้วก็จัดท่าให้แม๊คนอนดีๆแล้วจูบลงที่หน้าผากแม๊คก่อนจะลุกไปหยิบหมอนมา

นอนข้างๆ

 

 

 

“แม๊คเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้ถามขึ้น ฟางหันมามองเล็กน้อยแต่ไม่พูดอะไร

 

 

“ฟาง ชั้นถามว่าแม๊คเป็นยังไงบ้าง ทำไมหลับไวจัง”ป๊อปปี้ถามอีกครั้งพร้อมกับเดินตามฟางเข้าไป

ในห้องน้ำ

 

 

“ก็หลับไวไปตามประสาเด็กล่ะค่ะ เพิ่งจะสนใจหรอคะ ว่าคุณป๊อปก็มีลูกมีเมียอีก2คนที่อยู่ตรง

นี้”ฟางพูดก่อนจะกลั้นสะอื้นไว้ ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

“เราออกไปพูดข้างนอกเถอะเดี๋ยวลูกได้ยิน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินพาฟางออกไปที่สวนในโรง

พยาบาล

 

 

 

“ชั้นขอโทษฟาง ที่เมื่อกี้ไม่ได้มาดูเธอเลย ชั้นมัวแต่ตกใจที่เห็นยอร์ชร้องไห้น่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ฟางเข้าใจดีค่ะ ว่าคุณป๊อปก็เลี้ยงยอร์ชมาตลอด ยอร์ชติดพ่อเป็นธรรมดา เหมือนกับแม๊คที่ติด

ฟาง”ฟางพูดนิ่งๆ

 

 

“แต่แม๊คไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย”ป๊อปปี้ถามอีกครั้งฟางพยักหน้าช้าๆ

 

 

“คุณป๊อปรู้อะไรมั้ยคะ ว่าการที่ย่าใหญ่ให้เรามาฮันนีมูนกันที่เชียงใหม่นี้ มันทำให้ฟางได้รู้อะไร

หลายๆอย่างเลยนะคะ รู้ว่าฟางหึงคุณมากแค่ไหน หวง ห่วงคุณมากแค่ไหน รู้ว่าสุดท้ายก็ปฎิเสธใจ

ตัวเองไปไม่ได้อยู่ดี”ฟางพูดแล้วหันไปสบตาป๊อปปี้นิ่งพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองไว้

 

 

“และรู้ว่าถึงแต่งงานถูกต้องตามกฎหมายไปเท่าไหร่ สุดท้ายก็เป็นได้แค่เมียน้อยอยู่ดี”ฟางพูด ก่อน

น้ำตาที่กลั้นไว้จะไหลออกมา

 

 

“ฟาง พูดจาเหลวไหล ขั้นไม่เคยคิดว่าเธอคือเมียน้อยชั้ยเลยนะฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“คุณไม่คิด แต่การกระทำของคุณมันทำให้ฟางคิด คุณรู้มั้ย เมื่อกี้ลูกอยากกอดคุณ แต่คุณกลับไม่

หันมาดูเรา2แม่ลูกเลย คุณกลับปลอบแต่ยอร์ชกับหวาย ทั้งๆที่ลูกชายของคุณอีกคนก็กลัวเหมือน

กัน”ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

“แล้วคุณรู้มั้ย ว่าตั้งแต่ที่คุณเจอหวาย ฟางพยายามไม่คิดมาก คิดว่าเรื่องของพวกคุณมันคืออดีต

เพราะยังไงคุณก็แต่งงานกับฟางแล้ว คุณต้องเลือกฟางอยู่ดี แต่สุดท้ายมันทำให้รู้ว่า แต่งงานไปก็

เท่านั้น ถ้าในหัวใจของคุณป๊อป ลึกๆลงไปแล้วมันไม่เคยลืมคุณหวายเลย”ฟางปล่อยโฮระเบิด

อารมณ์ออกมา ก่อนจะเดินหนี แต่ป๊อปปี้กลับกอดรั้งฟางไว้

 

 

“เธออย่าคิดไปเองแบบนี้ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นเลือกเธอ ชั้นรักเธอนะฟาง เธอเชื่อใจชั้นหน่อยสิ

ฟาง”ป๊อปปี้กอดฟางแน่นแล้วพยายามพูด

 

“บอกว่ารักฟางแต่ไม่แคร์ฟาง แล้วแบบนี้น่ะหรอคะคือคนที่รักกันทำให้กัน”ฟางพูดเสียงสั่น

 

“แล้วฟางจะให้ชั้นทำยังไงล่ะ ถึงจะเชื่อใจชั้นน่ะ ฟาง ยอร์ชเค้าไม่มีแม่มาเกือบ8ปี การที่ยอร์ชเจอ

แม่ เค้าแค่อยากอยู่กับ อยู่กับครอบครัวของเขาให้มากที่สุด ที่ชั้นเลือกดูแลยอร์ชมากๆเพราะชั้นรู้ว่า

ยังไงหวายก็เลือกที่จะไปจากชั้นกับยอร์ชอยู่ดี ชั้นอยากให้ลูกมีความทรงจำที่ดีไว้ แต่ชั้นเลือกเธอ

นะฟาง ชั้นรักเธอ ชั้นรักเธอนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนิ่งเพราะเขาเองก็น้ำตาไหลออกมา เขาทั้งรักและ

แคร์คนตัวเล็กที่กอดตรงนี้มากมายแค่ไหน แต่ยอร์ชคือลูกของเขา ความสุขของลูกคือการได้อยู่กับ

แม่ เขาแค่อยากให้ช่วงเวลาสั้นๆของยอร์ชมีความสุขที่สุด และไม่คิดว่ามันจะทำร้ายจิตใจคนที่เขา

รักได้มากขนาดนี้ แค่เขาเห้นน้ำตาของฟาง เขาเองก็แทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว

 

 

 

“คุณป๊อปรักฟางจริงๆใช่มั้ยคะ”ฟางถามป๊อปปี้อีกครั้ง

 

“รักสิ รักมากเลยนะฟางรู้มั้ย”ป๊อปปี้พูดและไม่ยอมปล่อยฟางออดจากอ้อมกอด

 

 

“คุณรู้ใช่มั้ยคะว่าฟางหึงคุณมาก”ฟางพูด

 

“รู้สิ ชั้นชอบนะที่เธอหึงชั้น แต่ว่าบางทีการหึงมากไปมันก็ไม่ดีนะฟาง”ป๊อปปี้พูดตามจริง เพราะไม่

ว่าผู้หญิงคนไหน ก็ทำให้ฟางหึงเขาบ้าคลั่งเหลือเกิน

 

“นั่นน่ะสิคะ สิ่งเดียวที่ฟางคุมไม่อยู่ตั้งแต่มาเจอคุณ”ฟางพูด

 

“ฟางหมายความว่ายังไงหรอ”ป๊อปปี้ไม่เข้าใจ

 

“เปล่าค่ะฟางแค่พูดเฉยๆ เรากลับไปดูลูกเถอะค่ะ จะได้พักผ่อนด้วย”ฟางพูดแล้วผละจากอ้อมกอด

จะเดินไปแต่ป๊อปปี้รั้งฟางเอาไว้

 

 

“อื้ออ”ป๊อปปี้ดึงฟางไปจูบทันที

 

 

“เชื่อใจชั้นเถอะนะ ว่าชั้นมีแค่เธอคนเดียวจริงๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับฟาง

 

 

 

 

 “ไปไหนกันมาคะ”หวายพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางและป๊อปปี้กลับเข้ามาในห้อง เพราะพวกเขา2คนไปกัน

นานมาก

 

“ไม่มีอะไรหรอกหวายมีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้พูด

 

“เมื่อกี้ค่ะ หมอเข้ามาบอกว่า จะอนุญาตให้ยอร์ชกับแม๊คกลับบ้านได้แล้วค่ะ”หวายพูด

 

“แล้ววหายจะอยู่ที่นี่นานรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม

 

“ก็ซักพักอ่ะค่ะ มีอะไรหรอคะ”หวายพูด

 

 

“ป๊อปว่าจะพาลูกไปเที่ยวซักหน่อย หวายไปด้วยกันมั้ย ไปกับยอร์ชหน่อย”ป๊อปปี้พูด ฟางที่กำลังจะ

นอนก็ชะงัก เพราะรู้ดีว่าป๊อปปี้พยายามทำเพื่อยอร์ชจึงไม่คิดอะไรมาก

 

 

“เอ่อ แล้วเมียป๊อปไม่น้อยใจแย่หรอ ถ้าหวายไปด้วย”หวายพูดทำเอาป๊อปปี้ขะงักแล้วแอบเหล่ฟาง

ที่ล้มตัวนอนไปแล้วหันหลังไปมองพวกเขาเลย

 

“ไม่หรอก ป๊อปอธิบายให้ฟางเข้าใจแล้ว นะหวายนะ อยู่ด้วยกันก่อน ช่วงที่ป๊อปกับลูกอยู่ที่นี่ อย่าง

น้อย ยอร์ชก็จะได้อยู่กับแม่แท้ๆของเค้า”ป๊อปปี้พูดเพราะตอนนี้ยอร์ชหลับไปแล้ว

 

“อือ จะเอางั้นห็ได้ ขอบคุณมากนะป๊อปที่ดีกับหวายและให้หวายมาหาลูกน่ะ”หวายยิ้มก่อนจะล้มตัว

นอน ป๊อปปี้มองหวายและฟางสลับกันก่อนจะหลับตาลง

 

 

 

 

วันต่อมา

 

 

“ดีใจด้วยน้าที่ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว”เฟย์พูดแล้วลูบผมยอร์ช ส่วนเขื่อนก็มาดูแลแม๊ค เพราะ

ย่าใหญ่และคุณละเอียดขอกลับไปที่กรุงเทพก่อนโดยที่โทโมะ ฮานะและแก้วไปส่งที่สนามบิน

 

 

“ดีใจจัง จะได้ไปเที่ยวน้ำตกกับแม่ฟาง”แม๊คพูด เพราะเมื่อกี้ฟ้าและโซ่ที่มาเยี่ยมจะพาทุกคนไป

เที่ยวน้ำตกตามที่ป๊อปปี้นัดไว้ตอนแรก

 

“งั้นเดี๋ยวเราออกไปกันเลยมั้ยคะ จะได้รถไม่ติด”ฟ้าพูดก่อนจะนำทุกคนไปขึ้นรถตู้ที่โซ่เช่ามา

 

 

“นี่ๆพ่อป๊อปนั่งนี่ แม่หวายนั่งนี่ นั่งกับยอร์ชนะ”ยอร์ชรีบพูดก่อนจะจัดที่นั่งให้หวายและป๊อปปี้ ฟาง

มองนิดนึงก่อนจะไปนั่งด้านหลังกับเฟย์และเขื่อน

 

 

“โอเคนะฟาง”เขื่อนถามฟางที่ซึมลงไป

 

“โอเคค่ะ ก็เค้าบอกฟางแล้วนิคะว่าที่ทำแบบนี่ไปเพราะอะไร”ฟางฝืนยิ้มแต่ในใจมองดูป๊อปปี้ หวาย

และยอรืชเป็นครอบครัวสุขสันต์ก็แอบเศร้าลงไปทันที

 

 

“เอาล่ะครับ ถึงแล้วนะน้ำตก เด็กๆอย่าไปเล่นไกลล่ะ”โซ่พูดก่อนที่ทุกคนจะลงมาที่น้ำตกแห่งหนึ่ง

ยอร์ชดีใจรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเล่นน้ำตกกับป๊อปปี้ทันที

 

“แม่หวายลงมาเร็วๆ”ยอร์ชพูดอย่างร่าเริง ก่อนจะจับมือหวายดึงลงมา

 

 

“ว้ายๆ”หวายร้อง ป๊อปปี้ที่อยู่ในน้ำเห็นหวายเซก็ตกใจรีบไปประคองหวาย ทำให้ทั้งคู่กอดกันในน้ำ

ฟางที่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของแม๊คมาเห็นเข้าก็อึ้งเมื่อเห็นป๊อปปี้กับหวายมองตากันนิ่ง หรือว่าเค้า2คน

คงคิดถึงความหลังสินะ

 

 

 

“นี่แนะๆ จ้องกันลืมยอร์ชหรอ แม่เป็ดน้อย แม๊ค มาเล่นน้ำด้วยกันเร็ว”ยอร์ชสาดน้ำใส่ให้หวายและ

ป๊อปปี้ก่อนจะหันไปเรียกฟางและแม๊ค

 

 

“ฟาง คือว่าเมื่อกี้มันเป็นอุบัติเหตุนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางเดินลงมาจากน้ำ

 

 

 

“แม๊ค อย่าไปลึกนะครับน้ำมันเชี่ยว”ฟางไม่สนใจป๊อปปี้หันไปคุยกับลูก ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะเดินตาม

ฟางไป

 

 

“ฟาง ทำไมไม่สนใจกันเลย”ป๊อปปี้พูดเมื่อเดินตามฟางมา

 

 

“ไม่เห็นหรอคะ ว่าฟางกำลังดูลูกอยู่ อ้อ ลูกของฟางกับคุณป๊อปไงคะ เผื่อคุณจะลืม”ฟางพูดก่อนจะ

หันไป แต่ป๊อปปี้รั้งฟางไว้

 

 

“ฟาง นี่ที่พูดเมื่อมันไม่มีประโยชน์เลยใช่มั้ย ฟางถึงได้งอนแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ฟางไม่ได้งอน ก็เหมือนคุณป๊อปไงคะที่ไม่มีเวลามาดูพวกเรา มัวแต่ดูยอร์ชกับหวาย ฟางเองก็ต้อ

งดูแม๊ค”ฟางพูดก่อนจะสะบัดตัวหลุดออกจากป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย

 

 

“คุณป๊อป ปล่อยฟางนะคะ เห็นมั้ย เขื่อน แล้วก็คนอื่นๆมองหมดแล้ว”ฟางพูดเพราะตอนนี้ทั้งฟ้า โซ่

เขื่อนและเฟยืที่นั่งอยู่ด้านบนก็มองลงมา

 

 

“มองก็ดีสิ จะได้รู้ว่าฟางน่ะ กำลังงอนไร้สาระ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“งอนไร้สาระหรอคะ ถ้าเรื่องฟางมันไร้สาระมากแล้วคุณจะมาง้อฟางทำไม”ฟางตะโกนเสียงดังจน

หวาย ยอร์ชและแม๊คเดินมาดู

 

 

“นี่ หล่อนทำไมไม่เชื่อใจสามีบ้างล่ะ อย่ามางอนไร้สาระแบบนี้สิ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ อย่ามา

ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตงั้นสิ อายเด็กเปล่าๆ”หวายพูด เพราะเห็นฟางงอนป๊อปปี้เรื่องไม่เป็นเรื่อง

 

 

“ฟางรู้ค่ะ ที่ฟางทำอยู่มันโง่มาก ถ้ามันเป็นเรื่องไร้สาระก็ปล่อยฟางสิคะ ปล่อย”ฟางทั้งดิ้นและ

โวยวาย

 

 

 

“ฟาง เลิกบ้าได้แล้ว อยู่นิ่งๆสิ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง

 

 

“พ่อป๊อป อย่าทำแม่”แม๊คตะกายน้ำมาหาฟางและป๊อปปี้

 

 

“แม๊ค ระวังลื่นหินนะ”ยอร์ชพูดเพราะแม๊คกำลังปีนก้อนหิน ก็รีบเดินไปดูน้อง

 

 

 

“อ๊า”แม๊คลื่นยอร์ชตกใจรีบประคองน้องไว้

 

 

“ว้าย ยอร์ชลูก”หวายหันไปมองตกใจเมื่อเห็นยอร์ชี่ห่วงน้องเข้าไปดูน้องหัวโขกกับหิน โนแดง

 

“ยอร์ชเป็นไงบ้างลูก”ป๊อปปี้ผละออกจากฟางไปหายอร์ชแล้วดูที่หัว

 

 

“แม่ฟาง”แม๊คกอดแม่ฟางไว้ ป๊อปปี้หันขวับไปมองแม๊ค

 

 

“แม๊ค ทีหลังที่อันตรายแบบนี้ห้ามมาเล่นอีกนะ เข้าใจมั้ย ดูสิ ว่าพี่ยอร์ชเข้าไปช่วยเราน่ะ หัวโนหมด

แล้ว”ป๊อปปี้ดุแม๊คทันที

 

 

“ทำไมต้องว่าแม๊คล่ะคะ ลูกยังเด็กนะ”ฟางว่า

 

 

“เด็กๆแบบนี้ล่ะสอนง่าย ทีหลังจะได้จำไม่ทำอีก”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“แล้วที่ยอร์ชล่ะคะ ทำไมคุณป๊อปถึงตามใจได้ แต่แม๊คคุณป๊อปมาว่า ทั้งๆที่พวกเค้าก็เป็นเด็ก

เหมือนกัน”ฟางพูด

 

 

“ฟาง ก็แม๊คผิดจริงนิ ไปเล่นที่อันตรายแบบนั้นจนพี่ต้องเจ็บตัว ยังจะเข้าข้างลูกอีก ถ้าลูกถูกแม่ให้

ท้ายมากไปจะเสียคนเอานะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แม๊คจะเป็นยังไงก็เรื่องของฟาง แม๊คเป็นลูกของฟางนะ”ฟางพูดแล้วดึงแม๊คไปกอด

 

“ฟางอย่ามาเอาแต่ใจแบบนี้นะ เดี๋ยวลูกก็ได้ใจหรอกที่มีแม่ให้ท้ายน่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“ป๊อป ใจเย็นๆก่อน”หวายเข้าไปดึงป๊อปปี้ที่อารมณ์เสียอยู่ เพราะอย่างน้อยฟางก็คือเมียของเขา

 

“ไม่ไปดูแลยอร์ชล่ะคะ ลูกชายของคุณป๊อปกำลังเจ็บอยู่นิ”ฟางพูด

 

“ฟาง ยอร์ชได้ยินเค้าจะเสียใจเอานะ ที่พี่เป็ดน้อยของเค้าพูดเหมือนเกลียดเค้าน่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ทีกับยอร์ชแคร์ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง แต่กับแม๊ค แม๊คยังเด็กก็ยังจะคอกว่าจนลูกกลัว ค่ะ ตอนนี้ฟางรู้

แล้วว่าลูกเมียน้อยน่ะ ไม่ว่าจะทำอะไรมันก็ผิดเสมอ”ฟางพูด

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ตะคอกฟางเสียงดังหงุดหงิดใจที่ฟางพูดไม่รู้เรื่อง

 

 

“ฮือๆ แม่ฟาง”แม๊คร้องไห้ตกใจที่ป๊อปปี้เสียงดังก็ร้องไห้ออกมา

 

 

“ขึ้นข้างบนดีกว่านะครับ อยู่ในน้ำนานเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา”ฟางพูดก่อนจะอุ้มแม๊คขึ้นฝั่งทันที

 

 

 

 

เดี๋ยวเตรียมรถแปป ตอนหน้าพาฟางหนีก่อนนะ

 

ขอโทษน้าไม่ได้มาอัพเลย มาอัพแล้วน้าาาา