รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”ฟางที่นอนหลับซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ห็ไอขึ้นมาอีกครั้งทำให้ป๊อปปี้ลืมตื่นมา แล้วเอา
มืออังหน้าผากฟางทันที
 
 
“ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย”ป๊อปปี้เอามืออังตัวฟางแล้วก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าก่อนจะหาเสื้อผ้ามาให้ฟางใส่
 
 
“เช็ดตัวก่อนนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วเอากะละมังและผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ฟาง
 
 
 
“อืออ”ฟางร้องออกมาเมื่อตัวสัมผัสถูกผ้าขนหนูเปียกแล้วพลิกตัวหนี ป๊อปปี้จึงช้อนตัวฟางขึ้นมาแล้ว
ประคองกอดจากนั้นก็เช็ดตัวให้
 
 
ตึกๆ
 
 
 
ป๊อปปี้มองคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มก็หน้าแดง
 
 
 
“ไม่เอาๆ เมียไม่สบายท่องไว้ๆ”ป๊อปปี้ข่มอารมณ์ตัวเองก่อนจะเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าให้ฟางจนเสร็จ
เรียบร้อยแต่ก็อดไม่ได้เลยหอมแก้มฟางไปทีนึง
 
 
 
 
“ทำขนาดนี้แล้วถ้าพยศอีกนะ จะจัดหนักเลยคอยดู”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะ
ประคองกอดฟางไว้พลางนั่งดูทีวีพลางมองนาฬิกา นี่ก็ทุ่มแล้ว ทำไมฟ้ากับโซ่ไม่เอาลูกๆมาคืนพวก
เขานะ
 
 
 
“อือ ฮัลโหลฟ้าว่าไง”ป๊อปปี้รับสายฟ้าที่โทรเข้ามา
 
 
“หา จะเที่ยวถนนคนเดินต่อ อ่ะๆ ได้ๆงั้น3ทุ่มเอาลูกมาคืนพี่ด้วยล่ะ”ป๊อปปี้อนุญาตให้ฟ้าและโซ่
พาแม๊คและยอร์ชไปเที่ยวถนนคนเดินต่อก็วางสาย
 
 
 
“อือ ใครไปเที่ยวถนนคนเดินหรอคะคุณป๊อป”ฟางลืมตาตื่นมาถามป๊อปปี้อย่างงัวเงียแล้วขยี้ตา
ป๊อปปี้ที่เห็นฟางงัวเงียเหมือนเด็กก็ยิ้มก่อนจะหอมแก้มฟางไปอีกที
 
 
“ไม่เอา คุณป๊อป ตอบฟางมาก่อนค่ะ”ฟางดิ้นแล้วถามป๊อปปี้ต่อ
 
 
“คืองี้ฟ้าขออนุญาตให้แม๊คกับยอร์ชไปเที่ยวถนนคนเดินต่อน่ะ ไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยว3ทุ่มก็กลับ
แล้ว”ป๊อปปี้บอกฟาง
 
“หา ถนนคนเดิน ฟางอยากไปเที่ยวเหมือนกันนะ”ฟางพยายามจะลุกขึ้น
 
 
“หึๆ ลุกไหวหรอเราน่ะ ลำพังแค่ไม่สบายก็แย่ละ แถมยังโดนจัดหนักตอนกลางวันอีก”ป๊อปปี้พูด
อย่างเจ้าเล่ห์เล่นซะฟางหน้าแดงจัดก่อนจะทุบป๊อปปี้ไปทีนึง
 
 
 
“คนบ้า รังแกคนป่วย”ฟางเบือนหน้าหนีเพราะแก้มตัวเองแดงจัด
 
 
“ก็คนป่วยแถวนี้น่ะสิดื้อไม่ยอมรับใจตัวเองว่าหึง หวง เลยต้องลงโทษ”ป๊อปปี้พูดแล้วรวบฟางไป
กอด
 
 
“ใคร หึงไม่มีซะหน่อย”ฟางลอยหน้าลอยตา
 
 
 
“หรอ ละเมื่อเช้าตบฟ้าเค้าทำไมล่ะ หืม”ป๊อปปี้ที่กอดฟางอยู่ก็เอามือบีบจมูกฟางทันที
 
 
 
 
“ก็ เอ่อ คือว่า”ฟางไม่รู้จะพูดอะไรก็ได้แต่อึกอักพอจะเมินหน้าหนีป๊อปปี้ไปก็ถูกป๊อปปี้ดันหน้าตัวเอง
กลับมาสบตากัน
 
 
“คือว่าอะไร ตอบดีๆนะ ถ้าตอบแล้วข้างๆคูๆน่ะ เจอไม่ได้นอนแน่”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ก็ เอ่อ ก็ฟางไม่ชอบที่คุณป๊อปสนใจฟ้ามากกว่าฟาง ฟางแต่งงานกับคุณป๊อปนะคะไม่ใช่ฟ้า ฟาง
คือเมียนะทำอะไรนึกถึงหัวกันบ้างสิ ถ้าฟางไปนอนหนุนตักพิชชี่บ้างล่ะคะ คุณจะว่ายังไง”ฟางว่ารัว
ใส่ป๊อปปี้
 
 
 
“ชั้นก็จะเข้าไปอัดมันน่ะสิ ยุ่งกับเมียชาวบ้าน”ป๊อปปี้พูดขู่
 
 
“นั่นไง ทีคุณยังโวยวาย ละฟางล่ะคะฟางเป็นเมียคุณนะ”ฟางโวยวายไปหยุดป๊อปปี้แอบยิ้มกับคำที่
ฟางยอมรับตัวเองว่าเป็นเมียเขาออกมา
 
 
“โวยวายแบบนี้ยอมรับมาเถอะว่าหึง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ฟางมองก่อนจะถอนหายใจซักพัก
 
 
“ค่ะ หึง ฟางยอมรับแล้ว คุณน่ะจะทำอีกมั้ยคะ ที่ให้คนอื่นมารวมหัวหลอกเมียตัวเองน่ะห้ะ”ฟางพูด
ก่อนจะเอามือบิดหูป๊อปปี้ทันที
 
 
 
“จ๊ะๆ ฟางจ๋าพอก่อนๆ เจ็บบบ ต่อไปนี้จะไม่พิสูจน์อะไรแบบนี้อีกแล้วครับๆๆๆ”ป๊อปปี้รีบพูดบอกฟาง
ก่อนที่หูตัวเองจะถูกฟางบิดติดมือไป
 
 
“แต่ ขอฟังอีกอย่างน้อยสิ นอกจากหึงหวงน่ะ คือที่ฟางทำแบบนี้น่ะเพราะฟางรักชั้นใช่มั้ย ช่วยบอก
ให้ฟังชัดๆดังๆหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
“งั้นก็ฟังนะคะ ไม่ บอก หรอก นี่แน่ะๆๆๆ ขอคิดบัญชีหน่อยเถอะ แกล้งฟางงั้นหรอ รวมหัวฟางงั้น
หรอนี่แน่ะๆๆ”ฟางยิ้มก่อนจะพูดเสียงดังใส่หูป๊อปปี้แล้วดันป๊อปปี้ลงก่อนจะเอาหมอนมาทุบๆๆๆ ทุบ
ป๊อปปี้รัวไม่หยุด
 
 
 
 
“โอ๊ย ฟาง อั่ก พอก่อนๆ ชั้นตัวช้ำมาเนี่ยจะว่ายังไง”ป๊อปปี้ที่เอามือปัดป้องฟางอย่างเดียวเพราะไม่
กล้าทำอะไรฟางก็ร้องขอให้ฟางหยุด
 
 
 
“หึ ไม่พอค่ะ ทีคุณล่ะคะ ฟางป่วยแล้วก็ยังไม่หยุด เมื่อเช้า นี่แน่ะๆๆ”ฟางพูดก่อนจะทุบป๊อปปี้ต่อ
ซักพักก่อนจะหน้ามืด โงนเงนจะล้มป๊อปปี้ตกใจรีบประคองกอดฟางไว้เหมือนเดิม
 
 
 
“ฟาง เป็นไงมั่ง”ป๊อปปี้ถามฟางด้วยความเป็นห่วง
 
 
“ฟางมึนหัว”ฟางพูดก่อนจะเอามือกุมหัว ป๊อปปี้เอามืออังหน้าผากฟางอีกครั้งพบว่าตัวยังร้อนอยู่แต่
เหงื่อเริ่มออกแล้ว
 
 
“ไม่เป็นไรนะ เป็นไงล่ะๆ บอกให้พอๆ ตอนนี้ล่ะหน้ามืดเลย”ป๊อปปี้พูดห่วงปนดุฟาง
 
“ก็มันหมั่นไส้นินา คนบ้า”ฟางที่ยิ่งพูดก็ยิ่งมึนหัวเลยหลับตาลง
 
 
“แต่ยังดีนะที่เหงื่อออกแล้ว งั้นเดี๋ยวชั้นโทรสั่งข้าวให้นะจะได้ทานยา”ป๊อปปี้ลูบผมฟางก่อนจะโท
รสัพท์สั่งข้าวต้มร้อนๆขึ้นมาให้ฟาง
 
 
 
“อ๊ะ คุณป๊อปปล่อยค่ะ ฟางเดินได้อยุ่ไม่ต้องอุ้มม”ฟางร้องตกใจเมื่อข้าวมาส่งป๊อปปี้ก็รวบตัวฟางขึ้น
อุ้มทันที
 
 
“แต่ชั้นอยากอุ้มเมีย น่านะ ฟาง ขอดูแลเธอบ้างสิเธอดูแลชั้นมาตลอดแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้ม
ฟางมาที่โต๊ะกินข้าว
 
 
“ก็มันคือหน้าที่ของฟางนี่คะ ทั้งเป็นเลขา ทั้งเป็นเด็กในบ้าน ดูแลคุณจนเป็นเรื่องปกติแล้ว”ฟางพูด
แล้วยิ้ม
 
 
 
“งั้น ต่อไปนี้สิ่งที่ชั้นทำก็ขอให้มันเป็นเรื่องปกติในชีวิตเธออีกเรื่องละกันนะ มา ให้คุณสามีป้อนข้าว
คุณภรรยาที่ป่วยหน่อยนะครับ อ่ะ อ้ำ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะป้อนข้าวฟาง ฟางนิ่งซักพักก่อนจะยอมให้
ป๊อปปี้ป้อนข้าวต้มให้ตัวเองจนทานหมดชาม แล้วป๊อปปี้ก็ลุกไปหยิบยามาให้ฟาง
 
 
 
“นี่ครับยา ไม่ต้องอาบน้ำนะเพราะชั้นเช็ดตัวให้แล้ว หรืออยากจะอาบพร้อมชั้นก็ได้ ไม่ว่า”ป๊อปปี้พูด
อย่างเจ้าเล่ห์
 
 
“คนบ้า ฟางป่วยอยู่นะคะ”ฟางพูดแล้วหน้าแดงก่อนจะรีบกินยาเพื่อแก้เขินแล้วป๊อปปี้ก็เก็บแก้วน้ำไว้
ให้ฟางแล้วพาฟางมาที่เตียงก่อนจะเปิดช่องหนังในทีวีที่ฟางชอบดูให้ฟางดู
 
 
 
“ขอบคุณนะคะที่ดูแลฟาง”ฟางขอบคุณแล้วยิ้มให้กับป๊อปปี้
 
 
 
“ก็หน้าที่สามีที่ต้องดูแลภรรยานี่ครับ ไม่ต้องขอบคุณ แต่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นจะดีกว่า”ป๊อปปี้รีบพูด
 
“นั่นไง ว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้จะให้ฟางทำอะไรให้ล่ะคะ”ฟางถาม
 
 
“ตามใจฟางเลยครับ จะทำแบบเมื่อตอนกลางวันก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดติดตลกจึงโดนฟางตีไปทีนึง
 
 
“หลับตาก่อนค่ะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้หลับตาก็ช้อนหน้าป๊อปปี้ขึ้นมาจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน
ป๊อปปี้อมยิ้มอย่างดีใจ
 
 
 
 
“โทรศัพท์ดังค่ะ”โทรศัพท์ป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน
 
 
“ฮัลโหลว่าไงฟ้า อะไรนะ พี่จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้รับสายฟ้าแล้วพูดอย่างตกใจ
 
 
“มีอะไรหรอคะคุณป๊อป”ฟางถามขึ้นเมื่อดูท่าทางป๊อปปี้ตกใจมาก
 
 
 
“แม๊คกับยอร์ชถูกรถชน ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 พ่อแม่จะหลบมาสวีทกันไม่ได้ ต้องมีเรื่อง อยากรู้แม๊กับยอร์ชอาการเป็นไงก็เม้นกับโหวต
เยอะๆด้วยนะจ้ะ