รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“คิดมาสิ ว่าอยากจะฮันนีมูนที่ไหน”แก้วพูดเมื่อเห็นฟางกำลังนั่งเล่นอยู่กับแม๊ค ส่วนป๊อปปี้นั่งดูหนัง

กับยอร์ชอยู่

 

 

“คงไม่ไหวมั้งคะ คือฟางกับคุณป๊อปยังจะต้องทำงานกันอยู่เลย”ฟางพูด

 

 

“ถ้าเรื่องงานชั้นอนุญาตลากให้แล้วไงอาทิตย์นึง ช่วงนี้แก้วกับเขื่อนก็รับดูแลงานไปแทนก่อน”ย่า

ใหญ่พูด

 

 

“ไปนะแม่ฟางๆ แม๊คอยากไปเที่ยวภูเขา”แม๊คหันไปอ้อนแม่

 

 

 

“หา ภูเขาหรอ ยอร์ชก็อยากไปๆ ยอร์ชอยากไปเชียงใหม่”ยอร์ชพูด

 

 

 

“อยากไปหรอ เอ พ่อน่ะพาไปได้นะ แต่แม่ใหม่เราน่ะสิยอร์ช เค้าจะยอมไปมั้ยน้อ”ป๊อปปี้พูดแล้ว

เหล่มองฟาง

 

 

“น้า แม่ฟางน้า แม๊คอยากไป”แม๊คอ้อนฟางอีกครั้ง

 

 

“เอ่อ จะเอางั้นก็ได้ครับ”ฟางพูดแม๊คกับยอร์ชร้องเฮดีใจยกใหญ่

 

 

 

 

“ป๊อป อย่าปล่อยโอกาสที่ย่าให้ตังอาทิตย์นงหลุดลอยไปล่ะ”ย่าใหญ่กระซิบหลานชาย

 

 

 

“ครับ เดี๋ยวผมจะเอาเหลนมาให้ย่าเลยคอยดูสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มๆพลางมองฟางที่เล่นกับแม๊คและ

ยอร์ชอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรเหนื่อยหรอเราน่ะ”โทโมะพูดเมื่อเห็นแก้วเหม่อไม่ยอมทานอาหารบนโต๊ะซักที

 

 

“เปล่าค่ะ แค่แก้วคิดอยู่ว่าพี่ป๊อปกับฟางพวกแก้วอุตส่าห์คิดแผนให้ฟางยอมรับพี่ป๊อปไม่รู้จะสำเร็จรึ

เปล่า”แก้วพูด

 

 

“อย่ามัวแต่คิดเรื่องคนอื่นจนลืมเรื่องของเราละกันนะจ้ะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มๆแก้วจึงตีโทโมะไปทีนึง

ทันที

 

 

“อะไรกัน เรื่องวันก่อนยังไม่ได้เคลียร์เลยนะ มาขโมยจูบเค้าแล้วก้ไม่ยอมรับผิดชอบ”แก้วพูด

 

 

“แล้วอยากให้รับผิดชอบรึเปล่าละครับ”โทโมะพูด

 

 

“ก็ไม่ขอนิ”แก้วพูด

 

 

 

“งั้นเป็นแฟนกันมั้ย ไม่สิ เอางี้ งั้นเรามาลองคบกันเล่นๆกันซัก80ปีดูม้ะ ถ้าใครตายก่อนถือว่าเกมส์

โอเวอร์”โทโมะพูแล้วยิ้มๆให้กับแก้วเล่นเอาแก้วหน้าแดงจัด

 

 

 

“บ้า เอ่อ ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ย”แก้วถามโทโมะอีกครั้ง

 

 

 

“อุตส่าห์เปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ ไม่อยากคบเป็นแฟน มาใช้นามสกุลเดียวกับพี่เลยก็ได้นะ”โทโมะพูด

แก้วจึงตีโทโมะอีกทีด้วยความเขินก่อนโทดมะจะทานข้าวกับแก้วแล้วพาแก้วไปส่งที่ทำงานต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นช่วง3-4วันนี้เฟย์ก็ไม่ต้องมาสอนยอร์ชใช่มั้ยคะเพราะคุณป๊อปปี้เค้าจะพาลูกกับฟางไป

เชียงใหม่”เฟย์พูดเมื่อมาสอนยอร์ชที่บ้านแล้วย่าใหญ่เรียกมาบอกเรื่องฮันนีมูน

 

 

“ถูกแล้วล่ะ แต่ช่วง3-4วันนี้จะมาเที่ยวที่นี่ก็ได้นะเฟย์ เพราะเธอเป็นเพื่อนแก้วหลานชั้น เพื่อน

หลานก็เหมือนหลานตัวเองอีกคนนั่นล่ะ”ย่าใหญ่พูดแล้วยิ้ม

 

 

“เอ่อ เฟย์คงไม่กล้ารบกวนหรอกค่ะคุณท่าน”เฟย์พูดขึ้นอย่างเกรงใจ

 

“จะไปเกรงอะไรล่ะ อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน”ย่าใหญ่พูดแล้วยิ้ม

 

 

“ใช่ฮะ อีกหน่อยก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันละ”เขื่อนเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นเล่นเอาเฟย์เบือนหน้าหนี

แทบไม่ทันด้วยความเขิน

 

 

“เอาล่ะ ละเอียดพาชั้นไปดุกล้วยไม้ที ปล่อยให้เด็กๆเค้าคุยกันดีกว่า”ย่าใหญ่พูดแล้วเดินไปยิ้มไป

ไปกับท่าทางหลานชายก็รู้ทันทีว่าเขื่อนรู้สึกพิเศษกับครูสอนพิเศษบอร์ชแน่นอน

 

 

 

“ว้าย พี่เขื่อน ไปนั่งห่างๆเลย”เฟย์ร้องเมื่เขื่อนมานั่งชิดกับตัวเอง

 

 

“เมื่อไหร่จะยอมรับซักทีว่าพี่จีบเรา”เขื่อนพูดแล้วยิ้มเล่นเอาเฟย์เขินหน้าแดงกว่าเดิม

 

“ไม่เอาอ่ะ ตอนนี้เฟย์อยากทำงานไปเรื่อยๆไม่อยากคิดเรื่องนี้”เฟย์พูดแล้วยิ้ม

 

 

“นี่ จีบนะยังไม่ได้ขอเป็นแฟน เอาเป็นว่าไม่ลองเปิดใจให้จีบซักทีอ่ะ พี่ไม่รีบนะ เราค่อยๆเรียนรู้กัน

ไปก็ได้”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม

 

 

“แล้วทำอย่างทุกวันนี้ไม่ได้จีบเฟย์อย่างงั้นล่ะ”เฟย์พูดแล้วมองเขื่อนที่นั่งข้างๆ

 

 

“ก็ใช่ แต่อยากจะประกาศเป็นทางการน่ ว่าพี่เขื่อนคนนี้กำลังจีบเฟย์อยู่นะ”เขื่อนพูดขึ้นทำเอาเฟย์

หน้าแดง

 

 

 

 

“งั้นเราค่อยๆเรียนรู้กันไปละกันนะคะ”เฟย์พูดขึ้นเอาจนเขื่อนดีใจจนแทบยิ้มไม่หุบเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะครับเด็กๆถึงแล้ว”ป๊อปปี้พูดกับแม๊คและยอร์ชที่ลงเครื่องบินมาที่เชียงใหม่

 

 

“เย้ๆ  หูยย อากาศเย็นจัง”แม๊คพูดแล้วถูมือไปมา

 

 

“นี่ครับ ใส่ถุงมือไว้น้า ดีนะที่แม่เตรียมมาให้เรา อ้อ ของยอร์ชก็มีนะ”ฟางสวมถุงมือให้แม๊คเสร็จก็

สวมถุงมือให้ยอร์ชบ้าง

 

 

“มีแต่ของลูกแล้วของคุณสามีละครับคุณภรรยา”ป๊อปปี้อ้อนฟางบ้าง

 

 

 

“ไม่รู้ไม่ชี้ ถามเมื่อคืนแล้วว่าจะให้เอาอะไรไปมั้ย ก็ดันหลับทิ้งให้คนอื่นจัดกระเป๋าเองคนเดียว”ฟาง

พูดแล้วกอดอกเชิดใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

“โอ๊ย เซ็งจังมีเมียใจร้าย”ป๊อปปี้แกล้งพูดเซ็ง

 

 

 

“อะไรนะ ว่าฟางใจร้ายงั้นหรอๆๆ ไม่รู้ล่ะถือว่าหายกันจากตอนไปเขาใหญ่ตอนนั้นที่ไม่ยอมบอกฟาง

ว่ามีดูงานฟางเลยไม่จัดกระเป๋ามา”ฟางรีบพูด

 

 

 

“โห เอาเรื่องเก่ามาอีกแล้วอ่ะ อ่ะๆ แต่มันก็จริงๆ รอบนี้ยอมรับผิดไม่เถียงครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ดีมากค่ะ ช้าทำไมคะ ยกกระเป๋าค่ะ เดี๋ยวฟางกับลูกจะไปมองหารถตู้ที่เช่าไว้”ฟางพูดจบก็จู

งมือแม๊คกับยอร์ชไปทันทีโดยที่ป๊อปปี้ต้องลากกระเป๋าเดินทางตัวเองและแม๊คกับยอร์ชตามฟางไป

ติดๆ

 

 

 

“หนอยแน่ะ ท่องเอาไว้ว่าฮันนีมูน เดี๋ยวคอยดูคืนนี้จะจัดหนักเลย”ป๊อปปี้พูดแอบขู่ฟางนิดๆก่อนที่จะ

เจอรถตู้แล้วพาพวกตัวเองไปถึงที่โรงแรมที่จองไว้

 

 

 

 

“ทำไมถงมีกุญแจ2ห้องล่ะคะ”ฟางถามทันทีเมื่อเดินมาเพื่อหาห้องพัก

 

 

“แหม แม่เป็ดคนสวย ยอร์ชอยากนอนแยกห้องกับพ่อแม่บ้างฮะ ยอร์ชรับรอง ยอ์ชดูแลน้องได้ แถม

ห้องก็อยู่ติดกันแค่นี้เอง”ยอร์ชพูดอธิบาย

 

 

“แต่พวกเรายังเด็กนะ เดี๋ยวเกิดอันตรายอะไรขึ้นมาล่ะ”ฟางบ่นยาวเหยียด

 

 

“เอาน่าฟาง ลูกบอกเองไม่ใช่หรอว่าห้องติดกัน แถมมีประตูเชื่อมไปมาหากันได้อีกฟางอย่ากังวลสิ

เดี๋ยวหน้าแก่นะ”ป๊อปปี้รับพูด

 

 

“ผู้ชายก็งี้ไม่เคยห่วงอะไรละเอียดบ้างเลย”ฟางเดินงอนป๊อปปี้ก่อนจะดึงกุญแจมาให้ตัวเองถือไว้

ตลอดแล้วจะไขกุญแจห้องตัวเอง

 

 

“เพราะว่ายอร์ชกับแม๊คไม่อยากขัดจังหวะฮันนีมูนของพ่อแม่ต่างหากล่ะ”ยอร์ชพูดอย่างทะเล้นก่อน

จะวิ่งเข้าห้องไป

 

 

“ยอร์ชบ้าเดี๋ยวเหอะ”ฟางอมยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไปบ้าง

 

“มาพักผ่อนแล้ว นอนบนเตียงกอดเมียนุ่มๆนะจ้ะ อากาศมันหนาว”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วพูด

 

 

“ค่ะ อากาศหนาวจริงๆถึงยอมแต่ถ้าทำอะไรฟางล่ะก็ นอนโซฟาแน่”ฟางพูดขู่ป๊อปปี้ไว้ทันที

 

 

 

 เนี่ย ฟางเป็นแบบนี้ละป๊อปจะเอาของฝากไปฝากย่าใหญ่ได้รึเปล่าน้ออออ

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะ บอกเลย ตอนหน้าไม่ค่อยหวานเท่าไหร่แต่ก็อยู่ด้วยกันนะ