รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“ทำหน้าดีๆหน่อยสิ ว่าที่เจ้าสาว”กั้งเดินมานั่งข้างฟางที่นั่งที่บริษัทแล้วดื่มกาแฟเซ็งๆ

 

“ยิ้มมม นี่ไงยิ้มละ”ฟางยิ้มให้กั้ง กั้งจึงขำก่อนที่โบว์จะเดินมานั่งข้างๆ

 

“เสาร์นี้ก้จะแต่งแล้ว ชั้นขอเป็นประตูเงินประตูทองได้รึเปล่าเนี่ย”โบว์พูดแซว

 

“ได้จ้า อ้ะ พี่โทโมะมาไวจัง”ฟางพูดก่อนจะหันไปเห็นโทโมะที่เดินมาตามนัดของเธอ

 

 

“นึกยังไงนัดพี่มาหาที่นี่ เดี๋ยวไอ้ป๊อปก็ได้ต่อยพี่แบบวันนั้นหรอก”โทโมะพูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้

ฟางตามความเคยชินที่มาหาฟางจะต้องมีดอกไม้ทุกครั้ง

 

 

“ก็คือว่าฟางจะมาบอกเรื่อง”ฟางพูดยังไม่ทันจบพิชชี่ก็เดินเข้ามา

 

 

“ฟางนัดเรามาทำไมหรอ รึว่าวันนี้จะไปทานข้าวกับเรา”พิชชี่พูดแล้วยิ้มให้

 

 

 

“นัดหนุ่มๆในสต๊อกมาครบเลยนะ เสน่ห์แรงจริงๆ”ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องเห็นฟาง พิชชี่ โทโมะ

และกั้งที่ยืนกับโบว์ก็พูดแขวะ

 

 

 

“คุณป๊อป คือว่าฟางแค่นัดมาพูดกันเฉยๆไม่มีอะไรนะคะ”ฟางพยายามพูด

 

“อยากจะนัดใครมาก็เรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวกับชั้นซักหน่อย”ป๊อปปี้งอน

 

“แต่ถ้าฟางจะนัดมาพูดเรื่องแต่งงานของเราล่ะคะ”ฟางพูด

 

“อะไรนะ ฟางจะแต่งงาน”โทโมะและพิชชี่พูดอย่างตกใจ

 

 

“ค่ะ ฟางจะแต่งงานกับคุณป๊อป เสาร์นี้ เรื่องอะไรแก้วคงบอกพี่โทโมะแล้วสินะคะ”ฟางพูดนิ่งๆพิชชี่

แอบจ๋อยลงไปทันที

 

 

“งั้นเท่ากับว่าพิชก็หมดสิทธิแล้วน่ะสิ”พิชชี่พูดเศร้าๆแต่ก็ติดตลกอยู่เหมือนเดิม ฟางจะยิ้มมาแตะ

ไหล่พิชชี่

 

 

“แต่เราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้นิ”ฟางพูดยิ้มๆ

 

 

“แค่เพื่อนนะ แค่เพื่อนเท่านั้น”ป๊อปปี้มองฟางที่กอดคอพิชชี่ก็เดินปึงปังเข้าห้องทำงานไปทันที

 

 

“โหยๆ เจ้านายหีงฟางแล้วเนี่ยๆ”กั้งพูดแซวฟางทันทีที่ป๊อปปี้ไป

 

 

“บ้า ไม่ใช่หรอกน่า”ฟางแอบยิ้มนิดนึงก่อนจะกลับมาตีหน้าเข้มเหมือนเดิม

 

 

“เอาล่ะๆ วันนี้ถือว่าวันดีที่น้องสาวคนนี้ของพี่โทโมะจะแต่งงานงั้นพี่เลี้ยงข้าวกลางวันฟางกับเพื่อน

ฟางเอง แต่ขอโทรหาแก้วแปป”โทโมะพูดแล้วกดโทรศัพท์โทรหาแก้ว

 

 

 

“อะไรคะเนี่ยๆ โทรหาคุณแก้วด้วยๆ”ฟางแซว

 

 

“ชวนกินข้าวเฉยๆน่า น้องสาวๆ”โทโมะพูดยิ้มๆก่อนจะคุยโทรศัพท์กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ไปทานข้าวกันค่ะ เที่ยงแล้ว”ฟางพูดชวนป๊อปปี้ที่หนีเข้ามาในห้องแล้วตัวเองก็แวบเข้ามาชวนชาย

หนุ่มที่นั่งทำงานไม่สนใจฟางที่เข้ามาทันที

 

 

“ไปกินกันเถอะ ชั้นอยู่ได้ ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ เดี๋ยวคนแถวนี้จะกินไม่ลง”ป๊อปปี้ประชด

 

 

“คุณป๊อป ฟางอุตส่าห์มาชวนคุณแล้วนะคะ ทั้งๆที่ฟางก็บอกแล้วว่าฟางเรียกพิชชี่กับพี่โทโมะมา

ทำไม”ฟางว่าบ้าง

 

 

“เธอก็คงใช่คำว่าอุตส่าห์เหมือนเดิมสินะ ไปเถอะ ชั้นน่ะไปอยากเป็นก้าง เป็นมารขวางความสุขเธอ

ไหนๆก็ส่งท้ายก่อนแต่งงานชั้นแล้วนิ”ป๊อปปี้แขวะ

 

 

“คนบ้า ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ดี ฟางจะไปกับพิชชี่กับพี่โทโมะทุกกลางวันเลย เย็นนี้ก็จะกลับกับคุณโท

โมะด้วย”ฟางประชดก่อนจะเดินปึงปังออกไป ป๊อปปี้มองแล้วหงุดหงิดก่อนจะหันไปทำงานต่อ

 

 

 

“วันนี้ให้พี่ไปส่งเรากลับบ้านก็ได้นะ”โทโมะพูดขึ้นเมื่อฟางที่ทานข้าวกับตัวเอง และพวกพิชชี่แล้วก็

หงุดหงิดอยู่เหมือนเดิม

 

 

 

“เอ่อ แล้วคุณแก้วล่ะคะ”ฟางมองที่แก้วที่นั่งข้างๆโทโมะส่วนเธอนั่งข้างพิชชี่

 

 

“ชั้นไม่ใช่แฟนพี่โทโมะซักหน่อยนะ ทำไมต้องมาถามชั้นด้วยเล่า”แก้วรีบพูด

 

 

“กลับกับพิชก็ได้ฟาง ไม่ป็นไรหรอก”พิชชี่อาสา

 

“เอ่อ จะเอาอย่างนั้นก็ได้ งั้นฝากด้วยนะ”ฟางยิ้ม

 

 

“ชั้นยอมให้วันเดียวหรอกน่า”แก้วพูดเพราะรู้ว่าตอนนี้ฟางกับป๊อปปี้ทะเลาะกันอยู่ จับแยกซักพักไม่

เป็นไรหรอกมั้ง

 

 

 

 

 

 

ตกแย็นหลังเลิกงาน

 

 

 

“ป่ะ ไปกันรึยัง”พิชชี่เข้ามารับฟางที่ยริษัทของป๊อปปี้ตามเดิม เป็นจังหวะเดียวที่ป๊อปปี้จะกลับบ้าน

แล้วเห็นพอดี

 

 

 

“อื้อ รบกวนด้วยนะ”ฟางพูด เล่นเอาป๊อปปี้หงุดหงิดทันที

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

ป๊อปปี้เตะเก้าอี้พนักงานล้มระเนระนาดแล้วเดินไปที่ลานจอดรถทันทีแล้วไม่มองฟางอีก

 

 

 

“เคลียร์กันยาวแน่ๆ วันนี้”พิชชี่พูดแซวเพราะรู้ว่าฟางและป๊อปปี้อยู่บ้านเดียวกัน

 

 

 

“หึ ไม่อยู่ให้เคลียร์หรอก โกรธเป็นหมีป่าแบบนี้”ฟางพูด หึ ถ้าทำอะไรเธอคืนนี้นะ เธอจะนอนห้อง

ลูกซะอย่างกลัวทำไม

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณพิชชี่มากน้า ขับรถดีๆล่ะ”ฟางพูดแล้วโบกมือให้กับรถของพิชชี่ที่ออกไปจากบ้านก่อนจะ

เดินเข้าบ้านมา

 

 

 

“เอ่อ คุณป๊อปยังไม่กลับบ้านอีกหรอคะ”ฟางแปลกใจที่กลับบ้านมาแล้วเอาของไปเก็บแล้วลงมา

ทานข้าวเย็นไม่เห็นป๊อปปี้

 

 

“พ่อป๊อปบอกว่าอยากจัดปาร์ตี้สละโสดน่ะฮะ ไม่ต้องห่วงให้ทานข้าวไปเลย”ยอร์ชบอก

 

 

“ไปไหนคะ กับใคร ที่ไหน ยังไง”ฟางถามรัว

 

 

 

“ช้าๆก็ได้ฟาง เอาเป็นว่าไหนๆกะแต่งงานกันแล้วเสาร์นี้ให้พี่ป๊อปไปหน่อยก็ได้นิ”แก้วพูดแล้วยิ้มๆ

 

“แต่ถ้าคุณป๊อปไปกับผู้หญิงอื่นละคะจะว่ายังไง”ฟางพูดอย่างหงุดหงิด

 

 

“เอ้า ทีฟางมากับผู้ชายคนอื่นได้เลย เอาน่า พี่ป๊อปน่ะเค้าไม่ทำอะไรเกินไปหรอก เค้ารู้ว่าจะต้อง

แต่งงานอย่างมากก็ดื่มฉลองน่ะ”แก้วพูดแล้วยิ้ม

 

 

“แต่ย่าว่าเราโทรตามๆตาป๊อปให้กลับบ้านเร็วๆหน่อยละกันแก้ว เพื่อความสบายใจของคนในบ้าน”ย่า

ใหญ่พูด

 

 

“แม่ฟาง วันนี้แม๊คกับพี่ยอร์ชไปนอนห้องย่าใหญ่นะฮะ”แม๊คขออนุญาตฟาง

 

 

“ส่วนเธอไปนอนห้องพี่ป๊อปนะ เพราะว่าเฟย์จะมานอนที่นี่คืนนี้เลยว่าจะขอยืมห้องเธอหน่อย”แก้ว

พูดแล้วยิ้มๆให้เฟย์ที่ทานข้าวอยู่ตรงข้ามกับเขื่อน

 

 

“เอ่อ จะเอาอย่างงั้นก็ได้ค่ะ งั้นฟางอิ่มแล้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”ฟางพูดแล้วลุกไปทันที

 

“ทำไมรอบนี้ไม่ร้องนะตอนบอกว่าให้นอนห้องเดียวกับพี่ป๊อป เอะ รึว่าฟางยอมอ่อนข้อให้พี่ป๊อป

แล้วคะคุณย่า”เมื่อฟางไปแก้วก็เปิดประเด็นพูดทันที

 

 

“เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าฟางยอมรับใจตัวเองก็ดี จะได้ใช้ชีวิตคู่กันสงบสุข”ย่าใหญ่พูด

 

 

“แต่แค่นี้ก็รู้ๆอยู่แล้วว่าคุณฟางเค้าเลือกคุณป๊อป แง่งอนกันแบบนี้น่ารักออกค่ะ”เฟย์พูดยิ้มๆ

 

 

“เหมือนเธอกับพี่เขื่อนหรอ”แก้วพูดเพราะเห็นวันนี้เฟย์พยายามจะพูดกับเขื่อนที่งอนเฟย์อยู่ตลอด

เวลา โดยที่เขื่อนปากบอกไม่คุยกับเฟย์แต่ก็คอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆแม๊คกับยอร์ชตลอดเวลา

 

 

 

“บ้า หรอ”เฟย์และเขื่อนพูดพร้อมกันทันที ก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะขำกับท่าทางทั้งคู่

 

 

 

 

ตกค่ำ

 

 

“ทำไมจะตี1อยู่แล้วยังไม่กลับมาอีกนะ จะกินไปถึงไหนเนี่ย”ฟางเดินไปเดินมานั่งเฝ้ารอป๊อปปี้กลับ

มาอย่างหงุดหงิดที่ชายหนุ่มไม่กลับบ้านซักที

 

 

“อะไรเนี่ย ปิดเครื่อง เกินไปแล้วนะ บ้านช่องไม่กลับรึไง”ฟางหงุดหงิดเมื่อโทรหาอีกครั้งแล้วป๊อปปี้

ปิดเครื่อง

 

 

 

 

 

 

เอี้ยด

 

 

 

เสียงรถป๊อปปี้มาจอดที่ที่จอดรถของบ้าน ฟางรีบชะเง้อไปแล้วพบว่าป๊อปปี้กำลังลงรถมาจริงๆก็รีบทำ

เป็นมานั่งอ่านนิตยสารแก้เวิ่น

 

 

 

“ทำไมยังไม่นอนอีก”ป๊อปปี้ที่เข้ามาในห้องเห็นฟางนั่งอยู่ด้านล่างคนเดียวก็ถาม

 

 

 

“ฟางรอปิดไฟ คุณนั่นล่ะ เลิกงานแล้วทำไมเพิ่งกลับมาป่านนี้คะ งานเลิกตั้งนานแล้วทำไมถึงพึ่ง

กลับมาคะ”ฟางพูดแก้ตัวก่อนจะรัวคำถามถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ไปสังสรรค์ตามประสาคนจะสละโสดเหมือนเธอที่ไปทานข้าวแล้วให้หนุ่มในสต๊อกมาส่งเธอที่บ้าน

วันนี้ไงล่ะไม่เห็นจะแปลก”ป๊อปปี้เยาะ

 

 

 

“แต่ฟางกลับมาไม่ดึกมากแต่คุณมาเอาป่านนี้นี่หมายความว่ายังไงกันคะ แล้วนี่ไปดื่มเหล้ากับใคร

ที่ไหน ยังไง”ฟางถามไม่หยุดแล้วเดินมาสำรวจรอบๆตัวป๊อปปี้

 

 

“ยอมรับว่าเธอเป็นเมียชั้นแล้วใช่มั้ย ถึงได้ถามแบบนี้”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

“ไม่ใช่ยังไงสุดท้ายก็ใช่อยู่ดี ดึกมากแล้วไปนอนเถอะค่ะ”ฟางพูดก่อนจะเดินพาป๊อปปี้เข้าไปใน

ห้องนอนชายหนุ่ม

 

 

 

 

“นี่ทำไมไม่กลับไปที่ห้องนอนตัวเองล่ะ”ป๊อปปี้แปลกใจที่เห็นฟางไม่ออกไปจากห้องตัวเอง

 

 

“คุณท่านกับคุณแก้วให้คุณเฟย์นอนห้องฟางค่ะ เค้าเลยเอ่อ ให้ฟางมานอนที่นี่”ฟางพูดแล้วหลบตา

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ดีจัง คืนนี้มีหมอนข้างนิ่มๆให้กอดละ”ป๊อปปี้ทำตากรุ้มกริ่มก่อนจะเดินมารวบฟางไปกอดทันที

 

 

 

“คุณป๊อปคะ ถึงแม้เราจะแต่งงานกันเสาร์นี้ก็จริง แต่ก่อนแต่งงานห้ามทำแบบนี้นะ”ฟางดิ้นในอ้อม

กอดป๊อปปี้ไปมาจนล้มลงไปที่เตียงด้วยกันทั้งคู่ทั้งคู่สบตานิ่งก่อนจะจูบกันพลันสายตาฟางหันไป

เห็นรอยลิปสติกตรงหน้าอกเสื้อเชิ้ตป๊อปปี้

 

 

 

 

“นี่รอยลิปสติกใครคะ”ฟางผลักป๊อปปี้แล้วชี้ที่หน้าอกป๊อปปี้ทันที

 

“อ๋อ เพื่อนในกลุ่มน่ะ มันมาเดินชนไม่ต้องห่วงนะมันมีแฟนแล้วคนนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

“มีแฟนแล้วมาอยู่ใกล้คุณป๊อปทำไมคะ ชิดกันนปากชนขนาดนี้เนี่ย”ฟางโวยวาย

 

 

“ไม่มีอะไรจริงๆนะฟางเพื่อนกันทั้งนั้น นี่ในกลุ่มเหลือชั้นคนเดียวที่โสด แล้วมันก็รู้ด้วยว่าชั้นจะแต่

งงานน่ะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

“ไม่รู้ล่ะ ทั้งกลับบ้านไม่ตรงเวลา กินเหล้า แถมมีรอยลิสติก ไปนอนที่โซฟาเลย ไปสิคะ”ฟางดุ

ป๊อปปี้จึงเดินมาที่โซฟา

 

 

 

 

 

“คอยดูนะ ผ่านเสาร์นี้ไป จะจัดหนักเลยเมียขี้หึงแบบนี้เนี่ย”ป๊อปปี้มองฟางที่ยึดเตียงตัวเองไปก็คาด

โทษทันที

 

 

 

 

 

24-25ที่ผ่านมาไรเตอร์หนีเที่ยวกับเพื่อนน่ะ โทษทีน้า

 

 

เดี๋ยววันนี้จะรีบอัพฝห้เช้าๆเลยแต่อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะ

 

คอมเม้นเรื่องฟิคน้า ไรเตอร์ขอไม่เอาแต่คำว่าอัพให้ได้มั้ยอ่ะ เพราะไรเตอร์อัพอยู่แล้วแต่

อาจะดึกอาะช้าหน่อยน่ะ