แอ๊บแมนมาปิ๊งรัก

8.0

เขียนโดย loveeveryone

วันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 22.08 น.

2 chapter

0 วิจารณ์

6,346 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 23.53 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

2) วันแรกของการเป็นชาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

คอร์นวอร์ [Cornwar Hight school]

จองเบ: ว่าไงนะ เธอจะให้ฉันแปลงโฉมให้เธอเป็นผุ้ชายยังงั้นเรอะยัยแก้ว ไม่สบายรึป่าวเนี่ย

แก้ว: ใช่ ฉันคิดว่าจะเข้าไปเรียนแทนไอ้กล้าน่ะ ต้องไปซ้อมบอลแล้วก็ติดทีมชายที่อิลิเลียให้ได้เลยคอยดูนะ

จองเบ: นี่เธอบ้าบอลเกินไปรึป่าวเนี่ย

เคนตะ: เอาน่าไอ้จองเบ นายก็รู้ว่ายัยนี่มันบ้าขนาดหนักน่ะ

แก้ว: เดี๋ยวเถอะไอ้เคนตะ [ชูกำปั้นใส่เคนตะ]

จองเบ: นี่ยัยแก้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ คือแบบว่า มันต้องเปลี่ยนใหม่หมดเลยน่ะ ไหนจะหน้าอกอันน้อยนิดของเธอ ไหนจะเสื้อผ้าหน้าผม ไหนจะเรื่องสติสตางค์อีก

แก้ว: แต่นายถนัดเรื่องนี้ที่สุดแล้วนะ ขอร้องล่ะนะจองเบสุดเลิฟ

เคนตะ: ขอร้องล่ะจองเบที่รัก [ทำเสียงหวานสุดฤทธิ์]

จองเบ: เออๆ ก็ได้ แล้วก็ไอ้เคนตะ ทีหลังแกอย่าทำเสียงแบบนั้นอีกรู้ไหม ขนลุกวะ

10 วันผ่านไป บ้านแก้ว

แม่: นั่นลูกจะไปไหนน่ะ [มองอย่างสงสัยเมื่อเห็นลูกสาวถือกระเป๋ารุงรังพร้อมจะออกจากบ้านไป]

แก้ว: หนูจะไปอยู่บ้านพ่อสักเดือนนึงค่ะแม่

แม่: เก็บกระเป๋าแล้วขึ้นไปอยู่บนห้องเดี๋ยวนี้ [ทำเสียงดุใส่]

แก้ว: คือ...หนูคิดว่า ยัยขนมจีนคงจะไปหาต้นกล้าที่บ้านพ่อน่ะ หนูมาคิดๆดูแล้วล่ะนะ บางที ยัยขนมจีนอาจจะสอนให้หนูเป็นผู้หญิงสำหรับงานเลี้ยงจูเนียร์ลีกนี้ก็ได้นะค่ัะ

แม่: จริงเหรอ งั้นก็ ขอให้โชคดีก็แล้วกันนะสาวน้อย แหม่ แม่ภูมิใจในตัวลูกมากจ๊ะที่รัก

แก้ว: ค่ะแม่ งั้นบายนะค่ะ [รีบเดินออกไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมา]

อิลิเลีย [IliLea Hight school]

หญิงสาวในคราบเด็กหนุ่มก้าวลงมาจากรถเก๋งสีเขียว ก่อนจะมุ้งหน้าไปที่หอนักเรียนชาย

จองเบ: ยัยแก้ว เธอลืมของน่ะ [โยนลูกบอลให้]

แก้ว: อะเอ่อ ขอบใจ

???: หวัดดีเพื่อน มาใหม่เรอะ

แก้ว: อะเอ่อ หวัดดี [รีบกลับไปที่รถ] เขาต้องรู้แน่เลยว่าฉันเป็นผู้หญิงอ่ะ

จองเบ: จะบ้าเรอะยัยแก้ว เขาก็แค่ทักทายน่ะไม่มีอะไรหรอกน่า

แ้ก้ว: แต่ฉันกลัวนี่นา นี่พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ

จองเบ: ไม่เป็นไรหรอกน่ายัยแก้ว เอาล่ะ ไหนลองทำเสียงแบบเมื่อกี้อีกทีสิ

แก้ว: ไงเพื่อน ฉันต้นกล้า [ทำเสียงแอ๊บแมน]

จองเบ: ลองเดินแบบกวนโอ้ยดิ๊ นั่นแหละดีมาก ไหนลองค่ากสิวะ

แก้ว: ค่ากกกกก...ถุยยยย

จองเบ: แบบนี้โดนเตะแน่เพื่อน 555+ [เข้าไปกอดกันอย่างกลมเกลียว]

แก้ว: ปล่อยนะเว้ย เดี๋ยวเกย์แตก

หอพักชายโรงเรียนอิลิเลีย

แก้ว: นี่มัน โรงเรียนเหรอเนี่ย [มองการละเล่นสุดพิเร่นของเหล่าบรรดานักเรียนชาย]

หญิงสาวเดินผ่านอุปสรรค์ไปอย่างลำบาก ก่อนจะตรงดิ่งไปที่ห้องของเธอ ซึ่งอยู่สุดมุมทางเดินพอดี

แก้ว: อ่ะ ไงเพื่อน [เกือบทำเสียงหลุด]

???: นายเป็นใคร หวังว่านายคงไม่ใช่เพื่อนร่วมห้องของฉันหรอกนะ [มองหน้าแก้วแบบงงๆ]

แก้ว: จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกหรอกนะ ฉันต้นกล้า แล้วนายล่ะ

???: ฉันโทโมะ นี่ป๊อปปี้กับเขื่อนอยู่ห้องข้างๆ

แก้ว: นายก็เล่นบอลเหรอ

ป๊อปปี้: ใช่ฉันกับไอ้เขื่อนเป็นกองหลังน่ะ ส่วนไอ้โทโมะเป็นศูนย์หน้า

แก้ว: งั้นก็ดี๊ ว่าแต่ว่า ที่นี้เขาจะคัดเข้าชมรมฟุตบอลเมื่อไหร่ล่ะห่ะ ไอ้เกลอ,ไอ้น้อง,พี่ชาย,เพื่อน-ซี้

โทโมะ: ตุ๊ดอย่างนายก็เล่นบอลเรอะ

แก้ว: ไอ้บ้านี่ปากเสียสุดๆ เฮ้เพื่อนระวังคำพูดหน่อยก็ดีนะพวก ตอนอยู่โรงเรียนเก่า ฉันเป็นถึงดาวยิงเชียวนะโว้ย

เขื่อน: แหวะ

โทโมะ: เฮ่ย นั่นนายเอาผ้าอนามัยมาทำไม [มองไปที่ผ้าอนามัยที่ตกอยู่ข้างกระเป๋า]

ป๊อปปี้: โรคจิตรึป่าววะ

แก้ว: อะเอ่อ.. อ่อ! พอดีฉันชอบเลือดกำเดาไหลน่ะ

เขื่อน: เอากงเต๊กมาอุดจมูกเนี่ยนะ เพี้ยนไปแล้วหรือไงวะ

แ้ก้ว: เฮ่ย อย่าบอกนะว่าพวกนายไม่เคยใช้นะ [ทุกคนส่ายหน้าอย่างสงสัย] ยี่ห้อนี่โรนัลโดใช้ประจำเลยนะโว้ย มานี่จะสาธิตให้ดู มันก็แค่ทำแบบนี้ ไอ้นี้ก็ทิ้งออกไป แล้วก็..ใส่แบบนี่

ป๊อปปี้/เขื่อน: 55555+ นี่มัน นี่มันโครตโรคจิตตัวจริงเลยนี่หว่า

เขื่อน: ตอนกลางคืนก็ระวังตัวไว้ซะล่ะไอ้โทโมะ 55+

โทโมะ: คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่นะโว้ย จะไปไหนก็ไปไป๊

ป๊อปปี้: เออๆ ป่ะไอ้เขื่อน [เดินออกจากห้องไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะต้องผ่านหน้าหญิงสาวไป]

โทโมะ: แล้วก็นาย รีบเอากงเต๊กชั้นต่ำนั่นออกจากรูจมูกเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย ทุเรศวะ

แก้ว: อะเอ่อ ขอโทษ

ติดตามรับชมตอนต่อไป