exo x you รักร้ายนายไอดอล

*อยากให้ใครต่อจากโอเซฮุนก็ขอได้นะค่ะ ^^

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ปูซาน ประเทศเกาหลี

“นี้แก แกตัดสินใจแล้วเหรอว่าจะไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติโซลอ่ะ มันไกลจากปูซานมากๆเลยน้า T^T” ปาร์ค ยองจู หรือยองจูเพื่อนของคุณที่พยายามมายื้อคุณไม่ให้ไปเรียนต่อที่โซล

“ยองจู มันไม่ไกลเลยนะ แค่สามชั่วโมงเองนะ” คุณบอกแล้วยิ้มให้เพื่อนสาวของคุณ

“ย๊าห์...ฉันน่าจะสอบติดที่เดียวกับเธอน่ะ จะได้ไปอยู่ด้วยกัน” ยองจูยังคงจับแขนคุณแน่นๆไม่ปล่อย

“ยองจู ปล่อยได้แล้ว ฉันจะไปไม่ทันรถไฟใต้ดินนะ” คุณบอกแล้วบิดข้อมือออกมาจากการเกาะกุมของยองจู

“-3-“ ยองจูทำปากยู่ใส่คุณแต่ก็ปล่อยคุณไปเสียโดยดี “อย่าลืมกลับมาหาฉันนะ(...)”

“จ๊ะ ไปก่อนนะ” คุณบอกแล้วเดินขึ้นรถไฟไป

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถไฟใต้ดินที่กำลังมุ่งหน้าไปสถานีรถไฟปูซานเพื่อไปยังกรุงโซล อันเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยแห่งชาติโซลที่แสนโด่งดังและดีที่สุดในประเทศเกาหลี แต่เนื่องจากไม่มีใครในหมู่บ้านสอบติดเลยจึงทำให้ฉันต้องมาที่โซลคนเดียว รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้กลับไปตอนนี้ทันไหมเนี้ยยยย T^T

ไม่ได้ๆๆๆ ห้ามกลับบ้านเด็ดขาด ต้องแข็งใจไหว กว่าจะสอบติดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ...

ติ๊ง!

อ่า....ถึงแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อยที่ถึงเร็วไม่งั้นคงตัดสินใจลงกลางทางแล้ว เอ๊ะ! นี้มันรถไฟใต้ดินนะ ไม่ใช่รถประจำทางที่จะถึงป้ายล้วจอดนะ =_=

ฉันเดินต่อไปอีกสักพักเพื่อไปสถานีรถไฟโว๊ะ คนเยอะแหะ -_-

ดีนะที่จองตั๋วไว้ก่อนไม่งั้นคงต้องรอพรุ่งนี้และถึงได้ไป

‘ท่านผู้โดยสารท่านใดที่จะไปโซลโปรดกรุณาแสดงตั๋วก่อนขึ้นรถด้วยค่ะ’

ตึกๆๆ

ฉันเดินไปแสดงตั๋วให้กับเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วผู้หล่อเหลาคนหนึ่ง....

“ไปเรียนเหรอครับ” เอ๊ะ? ถามฉันเหรอ =O=

“อ่าค่ะ” ฉันบอกแล้วรับตั๋วคืน “ขอตัวนะค่ะ”

“ครับ” เขายิ้มให้ฉันแล้วหันไปมองทางด้านหลัง

โด้วววว นึกว่าจีบ จะได้เล่นตัวสักหน่อย - -

ฉันขึ้นไปนั่งบนรถไฟแล้วนั่งลงทันทีที่เห็นว่ามีที่วาง (ไม่นั่งตามหมายเลขด้วยนะ) อ่า...พอดีว่าคนช่วงนี้มันไม่ค่อยมีเพราะปิดเทอม แต่ที่ฉันได้ไปเพราะไปสอบสัมภาษณ์และกะว่าจะอยู่รอสอบมหา’ลัยอื่นด้วยเลยเตรียมของมาไว้รอ ส่วนไอ้ข้อความข้างบนที่ว่าตัดสินใจดีแล้วเหรอที่ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยแห่งชาติโซลนะ เพื่อนฉันมันเวอร์! ทั้งๆที่ยังไม่ได้ไปสัมภาษณ์อะไรเลยอ่ะนะ

สองชั่วโมงผ่านไป

เย้!!!!!!!!!!!!!!

ในที่สุดฉันก็มาถึงโซลแล้ว หลังจากที่นั่งหลังคดหลังแข็งมาตั้งสองชั่วโมงก็มาถึงที่นี้สักที่ ใหญ่ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี้ยไอ้กรุงโซลเนี้ย

ตึกๆๆ

ฉันเดินออกมาจากสถานีรถไฟโซลแล้วตรงไปยังป้ายรถเมล์เพื่อไปยังที่มหาวิทยาลัย พอดีว่าอยากไปดูสถานทีก่อนนะ คึคึๆ (หัวเราะได้น่ากลัวมาก -_-)

มหาวิทยาลัยแห่งชาติโซล.....

“อ่า ใหญ่ชะมัดเลยอ่า” ฉันบอกแล้วหันมองไปเรื่อยๆรอบๆ “แล้วตึกคณะ...นี้อยู่ไหนน้า อ่ะ นี้ไงเดินไปทางนั่นแล้วเลี้ยวซ้าย.....”

“เอ่อ โทษนะค่ะ” ก่อนที่ฉันจะเดินไปจู่ๆก็มีมือหนึ่งมาจับแขนฉันไว้

“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?”

“ไม่ทราบว่าพอจะเห็นผู้ชายใส่เสื้อฮูด ผมหลายๆสี และที่สำคัญเค้าใส่ผ้าปิดปากเป็นหลายหัวกะโหลกด้วยอ่าค่ะ พอจะเห็นไหมค่ะ”

“(-_-  )(  -_-)(-_-  )(  -_-)” ฉันส่ายหน้าให้เธอน้อยๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอทำหน้าหงอยแล้วเดินจากไป

ตุบๆๆๆๆๆ

พรึ่บ!

อ่า.....เจ็บจัง ><

“อะ โอ้ยย...” เสียงของชายที่ชนฉันดังมาจากทางด้านล่าง

พรึ่บ...โอ้วววพระเจ้านี้ฉันทับเค้าอยู่เหรอเนี้ยยยยยย

“อ่า....ขอโทษค่ะ” ฉันบอกแล้วลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าของตัวเอง

“ไม่เป็นไรครับ” เค้าบอกแล้วเงยหน้าขึ้นมา

เอ๊ะ?......ผู้ชายคนนี้....

ใส่เสื้อฮูด ผมหลายสี มีผ้าปิดปากเป็นรูปหัวกะโหลก ชัดเลย!!!!

“อ่า!!! อุ๊บ!!” ทันทีที่ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเค้าก็เอื้อมมือหนามาปิดปากฉันทันทีล

“อย่าร้องนะครับคนสวย เดียวแฟนคลับผมได้ยิน” เค้าบอกแล้วเลื่อนมือลงมาแล้วจับมือฉัน “เราไปกันเถอะครับเดี๋ยวผมเลี้ยงชานมไข่มุกเจ้าประจำ”

อ่า.....จะว่าไปแล้วผู้ชายคนนี้ก็หล่อดีแหะ >///////////<

“อ่า...คนสวยครับ พอจะมีแว่นตาไหม” เค้าเรียกฉันว่าคนสวยด้วยและ คนสวยนะคนสวย

“มะ ไม่มีค่ะ >////<” อ่าเขิน....

“คนสวยไม่ต้องเขินนะครับ ผมนะเหมือนคนทั่วไป ไม่ได้หล่ออะไรมากมายหรอก” ไม่หล่อมากมายแต่หล่อเวอร์อ่า “ผมชื่อเซฮุนนะครับ คนสวยละ”

ไม่บอกชื่อได้ไหม เรียกคนสวยไปเลยดีกว่า

“(.....)ค่ะ” ฉันบอกแล้วก้มหน้าลงไม่กล้าสบตา คนบ้าอะไรขาวก็ขาว ดังก็โด่ง

...ตายแปป....

พรึ่บ...

เค้าสอดนิ้วเรียวเข้ามากับนิ้วของฉันอย่างเป็นกันเอง

“เอ่อ...-////////-“ ฉันได้แต่มองหน้าเค้าปริบๆ

“อย่าปฏิเสธการกระทำแบบนี้ของผมนะครับ ผมงอนจริงๆด้วย” เค้าบอกแล้วก้มลงมามองหน้าฉันที่ตอนนี้กำลังเขินจนจะไหม้อยู่แล้ว “อ่า (....)เขินผมเหรอ อย่าเขินนะ คิดซะว่าผมเป็นแฟนคุณสิ”

หา -O- แฟนเหรอ...

“แต่เราเพิ่งรู้จักกันนะค่ะ”

“งั้นมาทำความรู้จักกันมากกว่าเดิมไหมครับ” เค้าบอกแล้วก้มลงมาหอมแก้มฉันเบา

“O//////////O”

ตู้ม!!!!

ระเบิดตัวตาย

ฟู่.....ควันออก

อ้าคคคคคคคคคคคคคคค!!!!!!!

“คุณค่ะ” ฉันบอกแล้วเอามือข้างขวาซึ่งไม่โดยจับขึ้นมาจับแก้ม

“อย่าเอามือมาจับนะ เดียวรอยลิปกลอสของผมจะถูกมือคุณลบออกไปหมด ผมเสียใจนะ” เค้าบอกแล้วเอามือมาจับมืออีกข้างหนึ่งของฉัน “อ่าเรียกผมว่าคุณค่ะแบบเมื่อแต่กี้สิ มันทำให้ผมรู้สึกว่าเหมือนโดนภรรยาเรียกเลยนะ”

กึก!

ตัวแข็งนบัดนาว

“บ้าเหรอค่ะ” ฉันสะบัดมือออกแล้วตีเข้าไปที่แขนของเค้าเบาๆ

“ย๊าห์ ผมเจ็บนะ.....” เค้าบอกแล้วทำท่าทางจะร้องไห้ “ที่รัก..........”

O/////////O

TBC.

เซฮุนอา นายนี้มัน..........น่ารักซะเหลือเกิน >< แต่งเองฟินเอง ยังไงก็อย่าลืมติชม แนะนำ หรือขอคนต่อจากโอเซฮุนได้เลยนะค่ะ