Former Bad...อดีตร้าย กลายเป็นรัก

    เพล้งงงงงงง ! ! ! 
 
" เอาออกไป ฉันไม่กิน "
 
"โอ้ย ! นี่คุณรู้บ้างไหมห๊าา ว่ามันร้อนนะ " 
 
" นี่เธอ ! ไม่รู้หรือไงว่าฉันแพ้กุ้ง ! "
 
" อ้าว ! ก็คุณไม่บอกฉันตั้งแต่แรกล่ะ ไม่งั้นคุณคงไม่ตวาดฉันแบบนี่หรอก "
 
" นี่เธอว่าฉันเหรอ!? "
 
"ฉันเปล่านะ โอ๊ย ! เจ็บนะ " เสียงตวาดดังลั่นของชายหนุ่มและหญิงสาวต่างถกเถียงกันเมื่อชายหนุ่ม
 
พุ่งเข้ามาบีบแขนเธอจนต้องร้อง 
 
"เอาออกไป ทำให้ฉันใหม่ แล้วเก็บกวาดตรงนี้ซะ " ชายหนุ่มสั่ง 
 
"ค่ะ ! -^- " หญิงสาวทำหน้าหงุดหงิด ก่อนที่จะเก็บกวาดแล้วทำไปทำข้าวต้มใหม่ 
 
ห้องครัว 
 
"เป็นไงบ้างแก้ว คุณโทโมะเขาว่าอะไรลูกอีก " หญิงสาววัย 40 ปี ผู้เป็นแม่ถามแก้ว 
 
"แก้วไม่เป็อะไรมากหรอกค่ะแม่ ไอคุณชายโทโมะนั้นเขาแพ้กุ้งน่ะ เขาก็เลยตวาดใส่แก้วนิดหน่อย
 
เอง " จริงๆแล้วไม่หน่อยนะ แต่มากพอตัวเลยล่ะ แต่ฉันไม่อยากให้แม่เป็นห่วงนี่นา T.T
 
"แล้วที่ข้อมือแก้วทำไมมันแดงอย่างนั้นล่ะ ไหนมาดูซิ "
 
"โอ๊ยแม่ ! แก้วเจ็บนะเบาๆสิ " ฉันร้อง ก็มัยเจ็บนะ หมอนั้นมือหนีกจะตาย 
 
"แล้วลูกไปโดนอะไรมา โทโมะเขาทำร้ายอะไรลูกอีก " 
 
"เขาไม่ได้ทำร้ายหรอกค่ะ เขาเข้ามาบีบข้อมือเฉยๆนะ ไม่เป็นไรหรอกแม่เดี๋ยวแก้วทายาแปปเดียว
 
ก็หายแล้ว "
 
"งั้นเดี๋ยวแม่ทำข้าวต้มเอง แก้วไปทายาเถอะ เดี๋ยวแขนบวมแล้วจะยุ่งนะ "
 
"ค่ะแม่ "
 
บนห้องโทโมะ (อีตาคุณชายขี้เกีก หึ ! หมั่นไส้ -..- )
 
" เอาออกไป ฉันไม่กิน ! "
 
" อ้าว ! ทำไมล่ะคะ ดิฉันอุตส่าห์ทำข้าวต้มมาให้นะคะ "
 
"แก้วไปไหนทำไมไม่ยกมาเอง !? " โทโมะขึ้นเสียงใส่แม่แก้ว
 
" แก้วไปทายาอยู่ค่ะ แต่ดิฉันว่าคุณโทโมะน่าจะทานนะคะ ยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ " แม่แก้วบอกด้วย
 
ความเป็นห่วง 
 
" ฉันจะเป็นตายร้ายดียังไง เธอก็คงจะชอบสินะ ที่จะได้ฮุบสมบัติของพ่อฉันไง ห๊า !! "
 
" คุณโทโมะ ดิฉันไม่คิดจะทำอย่างนั้นนะคะ คุณโทโมะเข้าใจผิดแล้ว " พอโทโมะตวาดเสียงใส่
 
ก็เข้ามาเขย่าแขนแม่แก้วจนเจ็บ แต่โชคดีที่ข้าวต้มที่ถืออยู่ไม่หกใส่ 
 
" เหอะ ! เข้าใจผิดงั้นเหรอ ฉันว่าฉันเข้าใจถูกมากกว่าเอาออกไปแล้วให้แก้วเอามาให้แทน ไป๊ ! "
 
"คะ...ค่ะ " แม่แก้วตอบด้วยเสียงสั่น แล้วเดินออกจากห้องไป 
 
ข้างล่าง
 
"อ้าว ! แม่เอามาทำไมอะ เขาไม่กินเหรอ ? " ฉันถามเพราะแทนที่แม่จะลงมาตัวเปล่ากลับมีถาด
 
และชามข้าวต้มอยู่ด้วยน่ะสิ 
 
"คือเขาไม่กิน จนกว่าแก้วจะเป็นคนถือไปเองน่ะ "
 
" ห๊า !! แม่ว่าไงนะ เขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย " เฮ้อ... นายหมอนั้นชักเอาแต่ใจเกินไปแล้ว
 
นะ -[]-
 
บนห้องของโทโมะ(ขี้เก๊ก) (อีกครั้ง -*-)
 

 
ฟิคชั่นเรือ่งนี้มีไรเตอร์สองคนนะคะ ^^ คือไรเตอร์ จุ้ปปี้กับไรเตอร์จุ้บจุ้บ ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อ
 
ไปด้วยนะคะ เกือบลืม !! ฝากเม้นท์ + โหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะค้าา 
 
                                                                        ไรเตอร์ จุ้บจุ้บ