Former Bad...อดีตร้าย กลายเป็นรัก
เขียนโดย 
Juppyyjubjub
วันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพล้งงงงงงง ! ! !
" เอาออกไป ฉันไม่กิน "
"โอ้ย ! นี่คุณรู้บ้างไหมห๊าา ว่ามันร้อนนะ "
" นี่เธอ ! ไม่รู้หรือไงว่าฉันแพ้กุ้ง ! "
" อ้าว ! ก็คุณไม่บอกฉันตั้งแต่แรกล่ะ ไม่งั้นคุณคงไม่ตวาดฉันแบบนี่หรอก "
" นี่เธอว่าฉันเหรอ!? "
"ฉันเปล่านะ โอ๊ย ! เจ็บนะ " เสียงตวาดดังลั่นของชายหนุ่มและหญิงสาวต่างถกเถียงกันเมื่อชายหนุ่ม
พุ่งเข้ามาบีบแขนเธอจนต้องร้อง
"เอาออกไป ทำให้ฉันใหม่ แล้วเก็บกวาดตรงนี้ซะ " ชายหนุ่มสั่ง
"ค่ะ ! -^- " หญิงสาวทำหน้าหงุดหงิด ก่อนที่จะเก็บกวาดแล้วทำไปทำข้าวต้มใหม่
ห้องครัว
"เป็นไงบ้างแก้ว คุณโทโมะเขาว่าอะไรลูกอีก " หญิงสาววัย 40 ปี ผู้เป็นแม่ถามแก้ว
"แก้วไม่เป็อะไรมากหรอกค่ะแม่ ไอคุณชายโทโมะนั้นเขาแพ้กุ้งน่ะ เขาก็เลยตวาดใส่แก้วนิดหน่อย
เอง " จริงๆแล้วไม่หน่อยนะ แต่มากพอตัวเลยล่ะ แต่ฉันไม่อยากให้แม่เป็นห่วงนี่นา T.T
"แล้วที่ข้อมือแก้วทำไมมันแดงอย่างนั้นล่ะ ไหนมาดูซิ "
"โอ๊ยแม่ ! แก้วเจ็บนะเบาๆสิ " ฉันร้อง ก็มัยเจ็บนะ หมอนั้นมือหนีกจะตาย
"แล้วลูกไปโดนอะไรมา โทโมะเขาทำร้ายอะไรลูกอีก "
"เขาไม่ได้ทำร้ายหรอกค่ะ เขาเข้ามาบีบข้อมือเฉยๆนะ ไม่เป็นไรหรอกแม่เดี๋ยวแก้วทายาแปปเดียว
ก็หายแล้ว "
"งั้นเดี๋ยวแม่ทำข้าวต้มเอง แก้วไปทายาเถอะ เดี๋ยวแขนบวมแล้วจะยุ่งนะ "
"ค่ะแม่ "
บนห้องโทโมะ (อีตาคุณชายขี้เกีก หึ ! หมั่นไส้ -..- )
" เอาออกไป ฉันไม่กิน ! "
" อ้าว ! ทำไมล่ะคะ ดิฉันอุตส่าห์ทำข้าวต้มมาให้นะคะ "
"แก้วไปไหนทำไมไม่ยกมาเอง !? " โทโมะขึ้นเสียงใส่แม่แก้ว
" แก้วไปทายาอยู่ค่ะ แต่ดิฉันว่าคุณโทโมะน่าจะทานนะคะ ยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ " แม่แก้วบอกด้วย
ความเป็นห่วง
" ฉันจะเป็นตายร้ายดียังไง เธอก็คงจะชอบสินะ ที่จะได้ฮุบสมบัติของพ่อฉันไง ห๊า !! "
" คุณโทโมะ ดิฉันไม่คิดจะทำอย่างนั้นนะคะ คุณโทโมะเข้าใจผิดแล้ว " พอโทโมะตวาดเสียงใส่
ก็เข้ามาเขย่าแขนแม่แก้วจนเจ็บ แต่โชคดีที่ข้าวต้มที่ถืออยู่ไม่หกใส่
" เหอะ ! เข้าใจผิดงั้นเหรอ ฉันว่าฉันเข้าใจถูกมากกว่าเอาออกไปแล้วให้แก้วเอามาให้แทน ไป๊ ! "
"คะ...ค่ะ " แม่แก้วตอบด้วยเสียงสั่น แล้วเดินออกจากห้องไป
ข้างล่าง
"อ้าว ! แม่เอามาทำไมอะ เขาไม่กินเหรอ ? " ฉันถามเพราะแทนที่แม่จะลงมาตัวเปล่ากลับมีถาด
และชามข้าวต้มอยู่ด้วยน่ะสิ
"คือเขาไม่กิน จนกว่าแก้วจะเป็นคนถือไปเองน่ะ "
" ห๊า !! แม่ว่าไงนะ เขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย " เฮ้อ... นายหมอนั้นชักเอาแต่ใจเกินไปแล้ว
นะ -[]-
บนห้องของโทโมะ(ขี้เก๊ก) (อีกครั้ง -*-)
ฟิคชั่นเรือ่งนี้มีไรเตอร์สองคนนะคะ ^^ คือไรเตอร์ จุ้ปปี้กับไรเตอร์จุ้บจุ้บ ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อ
ไปด้วยนะคะ เกือบลืม !! ฝากเม้นท์ + โหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะค้าา
ไรเตอร์ จุ้บจุ้บ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
