[Fic naruto] Faitan สะดุดรักยัยลูก

Sakura talk

"ไชโยถึงโดยที่ท่านซาโตะไม่รู้" จะแหกปากทำไมเดี๋ยวก็เป็นเรื่อง

"เบาๆ สินารูโตะ เดี๋ยวพ่อได้ยิน"

"เอ่อๆ โทษที ลืมตัวน่ะ" ตอนนี้พวกเรากลับมาถึงปราสาทแล้วโดยที่ท่านพ่อไม่ดักรออยู่ที่หน้าประตูเหมือนอย่างเคยแสดงว่า ยังไม่รู้สินะ ฮึ ฮึ

"มากันแล้วหรอ ยัยตัวแสบ" เสียงดังมาจากข้างหน้าฉัน ชอบแว๊บมาโผล่ตรงหน้าอยู่เรื่อย พี่คนนี้

"ว่าไงพีฮิดัน ทำไมมันเงียบจัง ท่านพ่อไม่อยู่หรอ" ฉันถามพี่ชายสุดที่รัก

"อยู่ข้างใน กำลังรอน้องอยู่เลย"

"มีเรื่องอะไรหรอ"

"แล้วเราไปทำอะไรไว้ละยัยตัวเล็ก"

"ไม่นิ ช่วงนี้น้องไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ"

“นี่ขนาดไม่ทำอะไรนะ ขนาดแกมาเชื้อนางฟ้ายังขนาดนี้ ถ้าเป็นซาตานล่วนๆ มันจะขนาดไหนเนี่ย เฮ้ออออ” ยัยอิโนะมันพูดออกมา

“แกเพื่อนฉันหรือเปล่าอิโนะ มาว่าฉันทำไม ฉันออกจะเรียบร้อยน่ารักซะขนาดนี้”

"แหรรรรร ไม่ทำเลยเนอ แล้วเวทย์นางฟ้าที่โลงท่านเคาร์ฝีมือใคร"

"น้องไม่รู้เรื่องเลยน่ะ ท่านพี่ เนออิโนะ นารูโตะ พวกแกรู้เรื่องหรือเปล่า"

"น้องระวังแขนถลอก แถซะขนาดนั้น"

"โธ่ ท่านพี่น้องไม่รู้จริงๆ"

"ช่างเหอ ไปหาท่านพ่อที่ห้องโถ่ท่านพ่อมีเรื่องจะคุย" พูดเสร็จก็แวบหายไป

"งั้นพวกเราไปกันมั่งดีกว่า อย่าทำตัวมีพิรุศละเข้าใจไหม ฉันขอร้อง...(+_+)..." ฉันหันไปขอร้องพวกนั้น

“ขอร้องแล้วทำไมต้องทำตาแบบนั้นด้วยละ” 

“ขอร้องแบบซาตานไง”

“ไอ้นั้นฉันเรียกว่าขู่น่ะ”

“อ้าวหรอ ฉันคิดว่าเป็นการขอร้องมาตั้งนาน พึ่งรู้น่ะเนีย” แล้วฉันก็หายตัวไปหาท่านพ่อที่ห้องโถกลางปราสาททันทีโดยไม่รอพวกนั้น

“ท่านพ่อ ละ.... เธอเป็นใคร มาอยู่ในปราสาทฉันได้ยังไง” พอฉันเดินเข้ามาในห้องโถก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เธอคนนั้นหน้าตาหน้ารักจิ้มลิ้มสวยมากๆ อย่าบอกนะว่าเป็น

Writer talk

“เธอเป็นเมียน้อยพ่อฉันหรอ”

“ไม่ใช่นะซะ...”

“ออกไปจากปราสาทของเราเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ไปอย่าหาว่าเราใจร้ายนะ” ซากุระจ้องหน้าหญิงสาวคนนั้นตาเขม็ง ก่อนจะปรากฏปีกสีดำออกมา เธอกระพือแรงๆ เป็นการเตือนหญิงตรงหน้า

“นี่พ่อเองซากุระ”

“พ่อฉันเป็นผู้ชายอย่าพูดมากออกไปซะ กล้ามากเลยน่ะ บังอาจมาทำร้ายจิตใจแม่ฉันถึงที่แบบนี้” ซากุระมองหน้าแบบเอาเรื่อง เธอยกมือขึ้นมาพร้อมลูกบอลเวทย์สีดำใสควันสีแดงลอยอยู่รอบบอลนั้น

“ใจเย็นสิซากุระดูให้ดีนี่พ่อเองลูก” ซาโตะรีบห้ามซากุระ เธอกำลังใช่เวทย์ซาตาน เวทย์ของซากุระต่างกับซาตานตนอื่นเพราะขณะที่เธอใช่เวทย์ซาตานเวทย์นางฟ้าในตัวเธอจะมาเสริมพลังให้อีกทีแสงสว่า+ความมืด มันเป็นพลังที่สุดยอดมาก

“ออกไปซะ” ซากุระไม่ฟังคำใดๆ ทั้งสิ้นเธอส่งลูกบอลเข้าหาผู้เป็นพ่อในร่างหญิงทันที
 

พรึบ

“ทำอะไรยัยตัวเล็กนี่พ่อจำไม่ได้หรือไง” ฮิดันปรากฏตัวระหว่างซากุระกับซาโตะ เขาเอามือปัดลูกบอลนั้นก่อนมันจะแตกสลายและหายไป มีฮิดันเพียงคนเดียวเท่านั้นที่หยุดพลังของซากุระได้

“ท่านพี่ช่วยมันทำไม มันเป็นเมียน้อยพ่อน่ะ มันจะมาย่ำยีหัวใจแม่ ฉันไม่ย้อม” ซากุระพูดจ้องมองซาโตะร่างหญิงอย่างเอาเรื่อง

“ฮึๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยัยบ๊องเอ๋ย พ่อเราไงดูดีๆ สิ” ซากุระมองหญิงตรงหน้าอีกครั้ง เธอเห็นวงกลมที่หน้าผาก ก็รู้ทันทีว่าเป็นพ่อของเธอ สัญญาลักษณ์ของตระกูล มีคนในตระกูลเท่านั้นที่จะเห็นได้

“ทะ..ท่านพ่อ ทำไมท่านอยู่ในร่างนี้ละค่ะ”  ซากุระเมื่อสงบสติได้ก็เดินมาหาซาโตะทันที

“อย่าบอกนะว่า...(O_O)...”

“เกิดอะไรขึ้น!!” อิโนะกับนารูโตะที่ได้ยินเสียงและสัมพัสพลังเวทย์และแรงลมที่ซากุระทำเมื่อครู่ก็เข้ามาทันที่

“ไม่มีอะไรแค่เรื่องเข้าใจผิดนะ” ฮิดันตอบ

“ท่านพ่อค่ะ อย่าบอกน่ะค่ะว่าพึ่งจะรู้ตัวตอนนี้”

“ลูกหมายถึงอะไร” ซาโตะมองหน้าลูกสาวที่มานั่งข้างๆ

“ไม่เป็นไรค่ะท่านพ่อ ละ..ลูกเข้าใจ และลูกก็เชื่อว่าท่านแม่ ท่านพี่ต้องเข้าใจท่านพ่อเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะยังไง พ่อก็ยังเป็นพ่อของหนูนะค่ะ”

“ลูกพูดอะไร พ่องง...(-_-?)...”

“ก็ท่านพ่อพึ่งจะรู้ตัวว่าเป็น...เป็น....ผู้หญิง โอ๊ยยย เจ็บอ๊ะ...(T^T)” ซาโตะเขกหัวซากุระไปที่หนึ่ง

“สมแล้ว พ่อไม่ได้เป็นตุ๊ดเป็นแต๋วน่ะ ที่พ่อเป็นแบบนี้เพราะเรานั่นแหละยัยแสบ” ซาโตะทำหน้าหนักใจกับความบ้องของซากุระ

“เพราะลูก ลูกยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะท่านพ่อ” ซากุระทำตาบ๋องแบ๋วใสซื่อใส่ซาโตะ

“แล้วเวทย์ที่โล่งท่านเคาร์ละฝีมือใคร” ซาโตะพูดพร้อมยกมือขึ้นมาก่อนจะปรากฏขนปีกสีขาวส่องแสงสีรุ้งเวทย์ที่เขาเก็บมาจากโลงท่านเคาร์

“ละ..ลูกไม่รู้เรื่องน่ะท่านพ่อ เนอ อิโนะ นารูโตะ” ซากุระหันไปหาแนวรวม

“จริงหรอพี่ฮิดัน” นารูโตะหันไปคุยกับฮิดันทันที

“จริงสินารูโตะ สุดยอดเลยแหละ” ฮิดันรับมุก

“อิโนะละสนใจม๊ะ” ฮิดันหันไปหาอิโนะที่มองซากุระอยู่

"ค่ะท่านพี่" อิโนะก็เป็นไปกับเขาด้วย

"พวกเพื่อนทรยศ" ซากุระพูดออกมาเบาๆ

"ครั้งนี้ลูกทำเกินไป พ่อจะทำโทษลูกด้วยการ....."

"อะไรค่ะท่านพ่อ จะกักบริเวณลูกอีกละสิ คราวนี้จำกัดแค่ไหนละค่ะ" ซากุระพูดอย่างรู้ทันเพราะการลงโทษของเธอมากสุดก็กักบริเวณ

"เมืองมนุษย์"

"โธ่แค่เมืองมะ...ห๊ะ เมืองมนุษย์"

"ใช่แล้ว ที่นั้นลูกจะได้พบกับการเปลี่ยนแปลงในชีวิตครั้งใหญ่ พ่อจะให้ลูกไปอยู่ 6 เดือนของโลกมนุษย์"

"ไม่เอานะท่านพ่อ ที่นั้นจำกัดการใช้เวทย์ไม่ใช่หรอ และที่สำคัญ ถ้าอยู่ที่นั้นนานความเป็นมนุษย์จะกลืนกินความเป็นเหมือมนุษย์ไม่ใช่รึค่ะ"

"มันเป็นชะตาของลูกซากุระ"

"แต่ว่าลูก..."

"พ่อจะให้พี่เจ้าทั้ง 2 รวมถึงเจ้า 2 คนนั้นไปด้วย" ซาโตะชี้ไปทางฮิดัน

"ลูกไม่อยากไปนิค่ะ"

"อย่าพึ่งพูดแบบนั้นดีไม่ดีลูกอาจจะอยากอยู่ที่นั่นตลอกกาลเลยก็ได้"

"ท่านพ่อพูดเหมือนอยากให้ลูกไปไกลๆ ไม่รักลูกแล้วหรอ" ซากุระง้อหันหน้าหนีไปอีกทาง

"เพราะว่าพ่อรักลูกไง ที่นั่นจะทำให้ลูกเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ รวมทั้งเนื้อคู่ของลูกเองก็อยู่ที่นั่นด้วยน่ะซากุระ"

"เนื้อคู่?"

"ใช่แล้ว ชายผู้มีพลังเนตร นัยตาสีดำ แววตาสีแดงแบบเดียวกับลูกของพ่อไง"

"ก็ได้ค่ะลูกจะไป แล้วท่านพี่ยูกิโตะละค่ะ"

"พี่ของลูกไปหาที่อยู่ให้ลูกที่เมืองมนุษย์ ซากุระอยู่ที่นั่นระวังพวกยมทูตของสึนะด้วยนะลูกพยายามอย่างใช้เวทย์ที่นั่น ส่วนฮิดันมาหาพ่อสิ" ซาโตะหันไปหาลูกชายคนโตะฮิดันเดิมมาหาผู้เป็นพ่อ

"มีอะไรฮะพ่อ"

"พ่อให้ไปคอยดูความปลอดภัยของน้องนะลูก ไม่ใช่ให้ไปขยายพันธ์"

"โธ่พ่อ พูดอย่างกันลูกเป็นหมางั้นแหละ"

"หรือไม่จริง หญิงเมืองมนุษย์สวยพอๆ กับบนสวรรค์ที่แม่เจ้าอยู่"

"เถอะน่าท่านพ่อ ไม่ดีหรือไร กลับมาพ่อก็ได้อุ้มหลานเลย"

"ซากุระดูแลพี่เราด้วยละ ทั้ง 2 คนเลย"

"ค่ะท่านพ่อ แล้วพี่ยูกิโตะจะเป็นยังไงบ้างน๊าาา"

ตัดมาทาง ยูกิโตะ

"ค่ะ บ้านหลังนี้น่าอยู่มากๆ เลยค่ะ ฉันตกลงซื้อที่นี่หละค่ะ" ยูกิโตะเดินดูตัวบ้านหลังใหญ่ เธออยู่ในชุดเสื้อยืดสีม่วงแถบช่วงคอถึงเหนืออกสีดำกางเกงยีนขายาวสีน้ำเงินเข้มกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กสีดำ

"ครับงั้นผมจะพาไปทำสัญญาน่ะครับ"

"ค่ะ" ยูกิโตะเดินตามชายคนนั้นไปที่รถเพื่อไปสำนักงานใหญ่ของหมู่บ้านที่เธอจะย้ายเข้ามาอยู่

"เชิญเข้าไปเลยครับผู้จัดการรออยู่ครับ ขอบคุณที่ให้ความไว้ใจกับ อุจิฮะ กรุ๊ป นะครับ" ชายคนนั้นเปิดประตูให้ก่อนจะเดินจากไป

"สวัสดีค่ะ...(O[  ]O)...อ๊ายยยย ขะ..ขอโทษค่ะ" ทันทีที่ยูกิโตะเข้ามาเธอเห็นคนที่น่าจะเป็นผู้จัดการกำลังนัวเนียกับผู้หญิงอยู่ที่โต๊ะทำงาน เธอจึงออกมาและปิดประตูทันที

'พวกผู้ชายไม่ว่าที่ไหนก็คิดแต่เรื่องแบบนี้ เฮ้อออ' ยูกิโตะคิดในใจ

แอ๊ดดดด

"ฉันไปก่อนน่ะค่ะพี่อิทาจิ แล้วเรามาสนุกกันใหม่นะค่ะ" หญิงสาวใส่เดรกสั้นรัดรัดรูปสีแดงเดินออกมา

"เอ่อ คุณ เข้าไปได้แล้วน่ะค่ะ ขอโทษที่ทำให้ตกใจ" ผู้หญิงคนนั้นหันมาพูดกับเธอก่อนจะเดินออกไป เธอเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา

"คุณใช่คนที่จะมาติดต่อซื้อบ้านหรือเปล่าครับ" อิทาจิพูดขนาดเดินมาพายูกิโตะไปนั่งตรงโซฟาในห้อง

"ค่ะฉันจะซื้อหลังที่ใหญ่ที่สุดในโครงการ ฉันไปดูมาแล้ว"

"แล้วจะซื้อด้วยเงินสดหรือว่าจะเป็นแบบแบ่งจ่ายละครับ" อิทาจิเดินไปหยิบสัญญาซื้อขายออกมา ขณะที่อิทาจิหันไปหยิบสัญญา ยูกิโตะก็ร่ายมือที่โต๊ะแล้วปรากฏเงินออกมากองหนึ่ง

"เงินสดค่ะ" เธอพูดอิทาจิหันมาก็พบกับกองเงินจำนวนมากอยู่บนโต๊ะ

'เอามาตอนไหน กระเป๋าก็ใบนิดเดียว' อิทาจิแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

"เอ่อ.. ครับนี่ครับสัญญา" อิทาจิยื่นสัญญาให้เซ็น

"เรียบร้อยแล้วน่ะครับ ขอให้อยู่อย่างมีความสุขมากๆ นะครับ" อิทาจิยิ้มหวานไปให้ยูกิโตะ

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ เอ่อ..แล้วฉันสามารถย้ายเข้ามาอยู่ได้เลยใช่ไหมค่ะ" ยูกิโตะถาม

"ครับ แล้วเราไว้เจอกันใหม่น่ะครับ" 

"ค่ะ" ยูกิโตะยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไป