Yumeiro Patissiere เส้นทางฝันของสาวน้อยขนมหวาน

แม่ // แก้วถ้าไม่ลงมาแม่จะไปเลยน่ะ
แก้ว // คร้า จะลงไปแล้วคร้ารอเดี๋ยวน่ะค่ะแม่
แม่ // แก้ว !! อย่ามัวแต่โอ้เอ่อยู่สิ
แก้ว // เย้ย ทำแม่โกรธซะแล้ว เย้ย!!!!!! อึ่ย
แม่ // เจ็บหรือเปล่าลูก
แก้ว // มะ..ไม่เจ็บค่ะ 
กราว // ทำอะไรของพี่เนี่ย
แก้ว // โทษที โทษที 
     บนรถ
พ่อ // 5555 ตกบันไดอีกแล้วเหรอ
แม่ // ครั้งนี้ก็น่าจะหนที่ 3 แล้วค่ะ จะตกก็น่าจะมีลีมิดกันบ้าง
พ่อ // แต่น่าทึ่งหรอกน่ะ ที่ตกบันไดแล้วไม่เป็นไรเลย
แม่ // เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องน่าชื่นชมสักหน่อย
กราว // คิดมากว่าจะใส่ชุดอะไรดี แล้วสุดท้ายก็ใส่ชุดนักเรียนเนี่ยน่ะ
แก้ว // ก็ไม่อยากเกินหน้ากราวนี่น่า
แม่ // จ
ริงๆน่ะนิสัยเหมือนใครก็ไม่รู้
แก้ว // ก็แหม
หนูชื่อแก้ว เรียนอยู่ชั้น ม.2 แล้วยังหาตัวเองไม่เจอค่ะ ผลการเรียนก็แค่กลางๆส่วนเรื่องกีฬาน่ะไม่ติดสักอย่างนึง ยิ่งถ้าเทียบกับกราวน้องสาวที่ดีดเปียนโนแล้ว แถมวันเนี่ยยังเป็นวันแข่งเปียนโนของน้องด้วย ทั้งที่เริ่มเรียนมาพร้อมๆกันแต่ว่าฉันน่ะเล่นไม่ได้เรื่อง เฮ้อเป็นพี่น้องกันแท้ๆทำไมถึงต่างกันขนาดนี้น่ะ
 
    การประกวดเปียนโนครั้งที่ 48
แปะๆๆๆๆ
แก้ว // อีกเดี๋ยวก็ถึงกราวแล้วสิน่ะ
พิธีกร // ท่านต่อไปผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 18 คุณกราว ศิริมงคลสกุล เพลงที่เลือกเป็นเพลงของ FFK ค่ะ
แก้ว // ( ฮะ อะไรอ่ะตัวเดินแข็งโปกเลย เหมือนกำลังตื่นเต้นอยู่ / ในความคิดแก้ว)
กราว // (ทะ..ทำไงดีอ่ะนิ้วมันไม่ยอมขยับ / ในความคิดกราว)
แก้ว // ไงรออยู่ตั้งนานแน่ะนักเปียนโนดาวรุ่งแห่งจังหวัด รีบเล่นรีบชนะซะน่ะ
กราว // โธ่พี่นี่ก้อ
พิธีกร // กราว จ่ะ จะเริ่มเล่นได้เลยไมจ่ะ
กราว // ห่ะ นิ้วขยับแล้ว คร้า
     แล้วกราวก็เริ่มเล่นจนจบ
นักข่าว // น้องกราวช่วยหันมาทางนี้หน่อยน่ะครับ
นักข่าวคนที่ 2 // คุณพ่อก็มาถ่ายรูปด้วยสิครับ
แก้วที่นั่งอยู่คนเดียวก็นั่งดูทุกคนถ่ายภาพอยู่
แก้ว // ฮึก ฮือออออ คุณย่าค่ะหนูคิดถึงคุณย่าที่สุดเลย 
แล้วแก้วก็เดินออกไปข้างนอกตึก แล้วเดินไปเรื่อยๆ
แก้ว // เอะทำไมถึงได้กลิ่นหวานๆจากคนที่เดินไปเดินมาน่ะ เอะ เทศกาลขนมหวานนี่
ในความคิดแก้ว // มาคิดดูตอนนี้ตั้งแต่ได้กินขนมหวานฝีมือคุณย่าที่เสียไปแเมื่อ 2 ปีที่แล้ว หลังจากนั้นมาก็เหมือนถูกเชิญชวนจากภูตขนมหวานยังงั้นแหละ
แก้ว // ว้าว!!!! ขอทางหน่อยน่ะค่ะ เอาแหละจะไปกินแล้วน่ะ
พนักงาน // เอ่อ คุณลูกค้าครับ
แก้ว // เอะ เรียกหนูหรือค่ะ
พนักงาน // รบกวนชำระค่าสินค้าก่อนน่ะครับ
แก้ว // ออ เออ ขอโทษด้วยน่ะค่ะ กระเป๋าตัง กระเป๋าตัง หึ ไม่ได้พกกระเป๋าตังมา ฮือออ  ขอโทษน่ะค่ะขอคืนทั้งหมดเลยค่ะ
กราว // แม่ค่ะ!!! เห็นไม พี่มาอยู่ที่นี่จริงๆด้วย ว้าวน่ากินจังเลยพี่จะกินหมดนั้นเหรอ เอะ ถือถาดขนมอยู่แท้ๆ ทำไมถึงทำหน้าเศร้ายังงั้นล่ะพี่
แก้ว // แม่ค่ะหนูลืมเอากระเป๋าตังมา อดกินหมดเลย
แม่ // โธ่เด็กคนนี้ล่ะก็
กราว // ไม่ได้เรื่องจริงๆนั่นแหละ
พ่อ // เอาน่าๆเดี๋ยวพ่อจะจ่ายให้เองน่ะ
แก้ว // ไชโย่!! งั้นเดี๋ยวหนูไปหยิบมาเพิ่มอีกน่ะค่ะ
พ่อ // เอะ
แก้ว // นี่ๆๆๆอันนี้แล้วก็อันนี้ ช่วยคิดเงินให้ด้วยน่ะค่ะ
พ่อ // นี่เอาหมดนี่จริงๆหรอลูก
แก้ว // ก็มันน่ากินหมดเลยนี่น่า
แม่ // ทำเป็นไม่รู้จักซะน่ะลูก 
กราว // อือ
พนักงาน // ทั้งหมด 3,425 บาทค่ะ
พ่อ // โอ้โห กระเป๋าแฟ่บเลยครับ
         ที่โต๊ะ
แก้ว // อือฮือ รสชาติยั่งกับการปฏิวัติในฝรั่งเศษแหน่ะ
กราว // แม่ค่ะพี่เค้า
แม่ // อย่าไปสนๆ
แก้ว // กลิ่นช็อกโกแลตหอมหวานยั่งงี้ก็คือเลอฟันสิน่ะ ส่วนบาลาลัวทางนี้ก็ลาเซน มีแต่ขนมของร้านดังๆทั้งนั้นเลย อั้ม อร่อยจัง