So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

หลังจากที่ป๊อปปี้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว

 

"เดินดีๆน่ะ ป๊อปปี้"ฟางพยุงป๊อปปี้เข้าไปในบ้านของเขาเอง

 

"อ้าว เจ้าป๊อป ออกจากโรงพยาบาลแล้วหรอ"พ่อของป๊อปปี้ที่เดินมาแล้วเจอป๊อปปี้จึงทัก

 

"ครับพ่อ แล้วนี่พ่อจะออกไปไหนนิ"ป๊อปปี้ถามพ่อของเขา เพราะพ่อของเขากำลังจะออกจากบ้าน

 

"จะออกไปหา พิรดา สักหน่อย"พ่อของฟางพูดพลางยิ้มไปด้วย

 

"แหม พ่อ จะไปหาแม่ของแฟนผมทำไม"ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้งสักพัก ก็ไปตีแขนป๊อปปี้

 

"คนบ้า พูดไรก็ไม่รู้"ฟางพูดแกมเขิน พ่อของฟางเมื่อเห็นฟาง ก็รีบเดินเข้าไปหา

 

"นี่หนูเป็นลูกของดาหรอเนี่ย"พ่อของฟางพูดแล้วจับตัวฟางแล้วหมุนรอบๆ

 

"เอ่อ ใช่ค้ะ"ฟางตอบอย่างงงๆ

 

"ไม่น่าเชื่อ"พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าหน่อยๆ ทำเอาคนทั้งคู่ที่ยืนอยู่งงเป็นแถบ

 

"ทำไมอ่ะพ่อ"ป๊อปปี้ถาม หลังจากที่สงสัย

 

"สวยเหมือนแม่เลยวุ้ย ฮ่าๆ"พ่อของป๊อปปี้พูด ฟางที่ยืนอยู่ก็ยิ้ม

 

"คุณอาอย่าชมฟางสิค่ะ ฟางทำตัวไม่ถูก"ฟางพูดพลางลูบแขนแก้เขิน ป๊อปปี้เอามือมาตีฟางหนึ่งที

 

"ใครบอกให้เรียกอา เรียกพ่อสิ เดี๋ยวเถอะๆ"ป๊อปปี้พูดพลางชี้หน้าดุฟาง

 

"เรียกพ่อทำไม เค้าไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย"ฟางว่าป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงเข้าไปหอมแก้มหนึ่งที

 

ฟอด !

 

"นี่แหนะ บอกให้เรียกพ่อ เรียกพ่อให้ฉันดูสิ"ป๊อปปี้พูดพลางเอามือมาโอบไหล่ฟาง

 

"คนบ้า ไม่อายผู้ใหญ่เค้าบ้างเลยหรอไง"ฟางพูดแล้วจับแก้มตัวเอง

 

"ไม่หรอก เพราะเธอเป็นของฉันคนเดียว เร็วสิ เรียกพ่อให้ฉันดูหน่อย"ป๊อปปี้อ้อนฟาง ฟางจึงเรียกพ่อของป๊อปปี้ทันที

 

"เอ่อ คุณพ่อ"ฟางพูดแล้วหันหน้าไปยิ้มให้พ่อของป๊อปปี้ พ่อของป๊อปปี้ยิ้มให้กับความน่ารักของคนทั้งสองจึงเอ่ยขึ้น

 

"จะแต่งก็บอกพ่อด้วยน่ะ เดี๋ยวพ่อจะไปขอให้ ฮ่าๆ"พ่อของฟางพูดขำๆ แล้วยิ้มให้ฟาง

 

"พ่อ ผมจองคนนี้ไว้ก่อนเลยน่ะ"พูดจบป๊อปปี้ก็หอมแก้มฟางอีก

 

ฟอด !

 

"เฮ้ยยย ตาบ้า"ฟางตีแขนป๊อปปี้อีกที 

 

"อะไรเล่า ก็แค่หอมแก้มเอง"ป๊อปปี้พูด ฟางจึงตีแขนป๊อปปี้อีก

 

"นี่นาย พ่อนายก็ยืนอยู่ตรงนี่น่ะ ทำอะไรก็ให้เกียรติท่านบ้างสิ"ฟางบ่นให้ป๊อปปี้ทันที

 

"ไปต่อบนห้องไหมล่ะ ป่ะๆ"ป๊อปปี้พูด แล้วจะลากฟางไป ฟางรีบสะบัดออก

 

"ไม่เอาาาา"ฟางพูดแล้วอ้อนป๊อปปี้ด้วยสายตา

 

"ฮ่าๆ เห็นทีว่าพ่อควรจะไปล่ะ ปล่อยให้หนุ่มๆสาวๆ กุ๊กกิ๊กกัน"พ่อป๊อปปี้พูดแล้วรีบเดินออกไป

 

"พ่อค่ะ ไม่คิดจะช่วยฟางบ้างหรอ"ฟางตะโกนไป

 

"ป๊อปไม่ทำอะไรหนูหรอก อยู่ๆกับมันไปเถอะ ^^"พ่อของฟางยิ้มหน้าระรื่น ป๊อปปี้ที่เห็นว่าพ่อของตนไปแล้ว จึงรีบอุ้มฟางขึ้นไปบนห้องทันที

 

"จะทำอะไรน่ะ"ฟางถามอย่างแปลกใจ

 

"ขอคืนนึงน่ะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้้พูด ฟางหน้าแดง รีบทุบป๊อปปี้ แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อมาถึงห้อง ป๊อปปี้โน้มตัวไปจูบฟางทันที

 

"อื้อออ"ฟางครางออกมา ทั้งสองจูบกันเนิ่นนาน นี่สิน่ะที่พวกเขารอคอยมานาน

 

"ฉันรักเธอน่ะ ยัยตัวแสบ"ป๊อปปี้ผละออกจากฟางแล้วพูด ฟางที่ได้ยินก็ยิ้มรับ

 

"ฉันก็รักนาย พ่อหมีของฉัน"ฟางพูดจบ ป๊อปปี้ก็จูบฟางอีกครั้ง ทั้งสองขึ้นไปบนเตียงและเริ่มบรรเลงบทเพลงรักอันแสนหวานด้วยกัน  แต่เอ? ป๊อปปี้ล็อคห้องรึยังน่ะ....

 

 

 

 

7 ปีผ่านไป....

 

"แม่ค่ะฟางจบแล้วน่ะ นี่ฟางเอาใบปริญญามาให้แม่ดูด้วย"ฟางพูดกับแม่อย่างดีใจ ใช่แล้วล่ะ วันนี้เป็นวันจบปริญญาของเธอ เธอเดินมาหาแม่พร้อมใส่ชุดครุยออกมา

 

"แม่ภูมิใจในตัวลูกจริงๆ"แม่ฟางพูด พลางลูบหัวฟางอย่างเอ็นดู

 

"ดีใจด้วยน่ะ สุดสวย"โทโมะ เดินถือช่อดอกกุหลาบสีแดงสดมาให้ฟาง ฟางรับมาแล้วเอ่ยขอบคุณ

 

"ขอบคุณค่ะ พี่โทโมะ ^^"ฟางพูด แล้วเขื่อนก็เดินมาหาฟาง

 

"น้องฟาง"เขื่อนเรียกฟาง ฟางหันไปมองก็ยิ้ม

 

"อ้าว พี่เขื่อน มาได้ไงเนี่ย"ฟางพูด ก่อนหน้านี้ทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว จึงเป็นไปด้วยดี

 

"พี่ก็ขับรถมาสิครับ คงไม่เหาะมาหรอก"เขื่อนพูดติดตลก ฟางจึงตีเขื่อนไปทีนึง

 

"พี่เขื่อน"ฟางเรียกชื่อเขื่อน โทโมะก็หัวเราะ ที่ทั้งสองเล่นกัน

 

"แล้วนี่ ไอป๊อปยังไม่มาหรอว่ะ"เขื่อนถามโทโมะ แล้วมองหาป๊อปปี้รอบๆ

 

"นั่นน่ะสิ วันรับปริญญาแฟนตัวเองทั้งที"โทโมะพูดแล้วกอดอกแน่น

 

"ช่างเค้าเถอะค่ะ เค้าคงไม่สนใจแล้วล่ะ"ฟางพูด แล้วก้มหน้าลง

 

"ไม่เอาหน่าฟาง ป่ะๆ ไปถ่ายรูปกับคุณแม่ดีกว่า คุณแม่เชิญทางนี้เลยครับ"โทโมะพูด แล้วพาฟางกับแม่ไปที่จุดถ่ายรูปทันที

 

"1 2 3 แชะ !"โทโมะให้สัญญาณ

 

"สวยทั้งแม่ ทั้งลูกเลย"โทโมะพูด แล้วเอารูปไปให้ทั้งสองดู ทำเอาทั้งสองยิ้ม

 

"ฟางหลับตาก่อนน่ะ"โทโมะพูด แล้วให้ฟางไปนั่งที่ม้านั่งพร้อมกับให้หลับตาด้วย

 

"โอเค"โทโมะส่งสัญญาณมือให้ป๊อปปี้ จากนั้นก็พาแม่ของฟางออกจากตรงนั้น เพื่อให้ป๊อปปี้ได้อยู่กับฟางสองคน ป๊อปปี้นำกล่องสร้อยเพชรอันใหม่มาให้ฟาง เพราะเส้นเก่าเขาคิดว่ามันเก่าไป จึงตั้งใจซื้อให้ฟางใหม่ เขาเดินไปนั่งลงข้างฟางช้าๆ

 

"พี่โทโมะ ให้ฟางหลับตาทำไมค่ะ"ฟางพูดพร้อมกับหลับตาพริ้ม ป๊อปปี้จึงถอดสร้อยอันเก่า แล้วใส่อันใหม่ให้ฟาง

 

"อ้ะ ! พี่โทโมะถอดทำไม"ฟางพูดแล้วลืมตาหันไปข้างหลัง ก็เห็นป๊อปปี้ยืนยิ้มให้เธออยู่

 

"ป๊อปปี้"ฟางเรียกชื่อป๊อปปี้อย่างดีใจ แล้วเข้าไปโผกอดป๊อปปี้

 

"ยินดีด้วย กระต่ายน้อยของป๊อป"ป๊อปปี้พูดแล้วลูบหัวฟางเบาๆ

 

"นึกว่าจะไม่มาซ่ะแล้ววว"ฟางพูดหลังจากผละออกจากป๊อปปี้แล้ว

 

"มาสิ ต้องมา วันรับปริญญาของฟางทั้งที ป๊อปไม่พลาดหรอก"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ฟางก้มมองสร้อยที่ป๊อปปี้ซื้อให้ก็อึ้ง

 

"ป๊อปซื้อให้ฟางใหม่ทำไม อันเก่าก็ดีแล้ว เปลืองตังค์ป่าวๆ อื้อออ"ฟางพูด ป๊อปปี้จึงก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยน

 

"ไม่เปลืองหรอก ป๊อปซื้อให้คนที่ป๊อปรัก ไม่มีคำว่าเปลืองอยู่แล้ว"ป๊อปปี้พูด ฟางเขินจึงรีบก้มหน้าลง เพื่อไม่ให้ป๊อปปี้เห็นหน้าที่ตอนนี้กำลังแดงอยู่

 

"ไหนมานี่สิ หน้าแดงเชียว ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

"ป๊อปอ่ะ ก็ฟางเขินนี่นา"ฟางพูดแล้วตีป๊อปปี้ ป๊อปปี้หัวเราะ

 

"ยังไม่ชินอีกหรอ ฟาง"ป๊อปปี้พูดอย่างเิขินๆ ฟางก็เขินอีก

 

"พอแล้วๆ ป๊อป ฟางเขินจะแย่แล้ว"ฟางพูดแล้วเดินไปทางอื่น เพื่อแก้เขิน แต่ป๊อปปี้ดึงฟางให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอด

 

"น่ารักจริงๆ แฟนป๊อปเนี่ย"ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟางทันที

 

ฟอด !

 

"ป๊อปปี้อ่ะ ฟางอายเค้าน่ะ ดูสิ คนตั้งเยอะแยะ"ฟางพูดแล้วหันไปสบตาป๊อปปี้

 

"เค้าไม่สังเกตุหรอกหน่า"ป๊อปปี้บอกฟาง ฟางยิ้ม

 

"ฟางรักป๊อปน่ะ พ่อหมีตัวร้าย"ฟางพูดแล้วหยิกแก้มป๊อปปี้เบาๆ

 

"ป๊อปก็รักฟาง ยัยกระต่ายตัวแสบ"ป๊อปปี้พูดแล้วจูบฟางอย่างอ่อนโยน เป็นจูบที่เนิ่นนาน และเป็นจูบที่ทั้งสองบรรจงสร้างให้มันเกิดขึ้นมา เพราะเราเกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จบแล้วเย้เย้ฟิคเรื่องแรกในชีวิต เป็นยังไงบ้าง ฟิคเรื่องนี้สนุกไหมค้ะ เม้นต์ตอบกันหน่อยน้า แล้วก็ฝากติดตามฟิคเรื่องใหม่ด้วยน่ะค่ะ