So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

"พิชชี่ ฟางว่าฟางอึดอัดอ่ะ เราเลิกกันเถอะ"เสียงของฟางที่บอกเลิกพิชชี่ เธอนัดเขามาที่สวนสาธารณะหลังโรงเรียน
 
"เอางั้นหรอ ก็ได้ ถ้าฟางต้องการ"พิชชี่พูดเสียงเศร้า แล้วมองหน้าฟาง
 
"ขอบใจนายมากน่ะ ที่ดูแลฉันมาตลอด"ฟางพูดแล้วยิ้มให้พิชชี่ก่อนจะเดินจากไป
 
 
หลายอาทิตย์ผ่านไปหลังจากสอบเสร็จ....
 
"วันนี้ประกาศผลสอบน่ะจ้ะ^^"อาจารย์พูด ทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง
 
"ใครจะสอบได้ที่ 1 กันน่ะ"เพื่อนคนนึงพูดขึ้น
 
"ธนันต์ธรณ์ เดี๋ยวเธอมาพบฉันสักครู่น่ะ"อาจารย์เรียกฟางที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่
 
"เอ่อค่ะ"ฟางพูดแล้วเดินตามอาจารย์ออกไป
 
"เธอ.."อาจารย์พูดแล้วนำผลสอบของฟางมาให้ฟางดู
 
"ไม่จริงใช่ไหมค่ะ อาจารย์"ฟางพูดพลางส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ ทันทีที่เห็นกระดาษผลสอบ
 
"จริงสิ เธอทำดีมากๆเลย ถึงช่วงแรกๆเธอจะเป็นเด็กมีปัญหาก็เถอะ"อาจารย์พูด แล้วยิ้มอย่างภูมิใจ
 
"หนู หนูดีใจมากๆเลยค่ะ อาจารย์"ฟางพูดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จึงร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ นี่ฉันสอบได้ที่ 1 หรอเนี่ย แม่กับพ่อต้องภูมิใจในตัวฉันแน่ๆ
 
"จ้ะ กลับบ้านได้ล่ะ ตั้งใจเรียนอย่างนี้ต่อไปน่ะ^^"อาจารย์พูดแล้วเดินจากไป ฟางที่ยืนอยู่ก็ดีใจเป็นอย่างมาก จึงรีบกลับบ้านนำผลสอบไปให้แม่กับพ่อของเธอดู
 
ณ บ้านฟาง..
 
เพล้ง !
 
"ผมเบื่อแล้วน่ะ ทำไมต้องทนมาอยู่บ้านเล็กๆหลังนี้ด้วยก็ไม่รู้"พ่อของฟางตะโกนออกมา ทำให้ฟางตกใจเป็นอย่างมาก
 
"นี่คุณถ้าลูกมาได้ยินเข้าจะทำยังไง"แม่ฟางพูดสะอึกสะอื้น
 
"ก็ชั่งมันสิ ตอนนี้ผมจะไม่ทนอยู่บ้านหลังนี้แล้ว บ้านก็หลังเล็กๆ แล้วก็ยังอยู่กับผู้หญิงจืดๆชืดๆอย่างคุณเนี่ยน่ะ มันไม่ใช่ทางของผม"พ่อของฟางตะโกนอย่างบ้าคลั่งพลางทำของในบ้านเสียหาย
 
"แล้วคุณจะกลับมาทำไม ฉันถามจริงๆว่าคุณกลับมาทำไม ฮึกๆ ฮืออ~"แม่ฟางพูดแล้วร้องไห้อย่างหนัก
 
"ก็เพราะว่าผมถูกไล่ออกจากที่ทำงานน่ะสิ แต่ผมขอร้องไว้ เจ้านายเค้าก็เลยจ้างผมให้กลับมาหาผู้หญิงจืดชืดอย่างคุณไง"พ่อของฟางโมโหจึงพูดออกมาอย่างไม่สนใจคนตรงหน้าเลย
 
"ใครกัน ที่เป็นเจ้านายคุณ"แม่ฟางถาม
 
"ก็คุณภาณุน่ะสิ คนที่รวยอันดับต้นๆของประเทศน่ะ ผมเห็นว่ายัยฟางก็ไปเรียนโรงเรียนในเครือของเค้าด้วยนิ"พ่อฟางตอบออกไป
 
"อะไรกัน ป๊อปปี้งั้นหรอ เค้าจะทำแบบนี้ทำไม"แม่ฟางแปลกใจ ก็พูดขึ้น
 
"ไม่รู้ล่ะ ผมจะไม่อยู่แล้ว อึดอัด ผมจะกลับไปอยู่กับเมียใหม่ผมและลูก"พ่อฟางพูดอย่างเด็ดขาด ฟางที่แอบฟังอยู่ข้างล่างก็ขยำกระดาษผลสอบแล้วทิ้งลงแถวนั้น ก่อนจะขึ้นไปหาพ่อและแม่ของเธอ
 
"พ่อจะกลับมาทำไมกัน ถ้าพ่อไม่รักฟางแล้ว ฮืออ"ฟางพูดแล้วปล่อยโฮออกมา พ่อฟางที่มาเห็นก็ตกใจที่เห็นฟางยืนอยู่หน้าห้อง
 
"เอ่อ..ฟาง พ่อขอโทษน่ะลูก"พ่อฟางหันไปพูดขอโทษกับฟาง
 
"อย่ามาเรียกฉันว่าลูกถ้าคุณไม่เห็นว่าฉันเป็นลูกของคุณ อันที่จริงฉันก็นึกว่าคุณกลับมาเพราะสำนึกผิด ที่แท้มันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง"ฟางพูดอย่างเจ็บปวด ทำไมกัน ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้ ทำไม!!
 
"ฟาง อย่าพูดกับพ่อแบบนั้นลูก"แม่ฟางรีบเข้ามาห้าม
 
"พอเถอะค่ะแม่ เค้าไม่ใช่พ่อของฟาง และฟางก็เกลียดเค้า ได้ยินไหมว่าฟางเกลียดเค้า"ฟางพูดแล้วมองหน้าพ่อของตนที่มองมาด้วยแววตานิ่ง
 
"ฉันเกลียดคุณ"ฟางพูดพลางร้องไห้ แล้ววิ่งออกไปจากบ้านทันที
 
"ฟาง ฟาง เดี๋ยวก่อนลูก ฟาง !"แม่ของฟางตะโกนเรียกฟาง แต่ไม่มีวี่แววว่าเธอคนนั้นจะทำตาม
 
"ฮือออ ~ ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้"ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าใจ เพราะทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องความรัก ทำไมถึงชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอนัก ฟางไปที่สวนสาธารณะหลังโรงเรียนทันที เธอไม่มีที่พึ่งแล้ว โชคดีที่เธอจำเบอร์ของรุ่นพี่คนหนึ่งที่เธอเคยแอบชอบได้เธอจึงโทรหาทั้นที
 
"ฮัลโหลครับ"จองเบรับสายทันที
 
"ฮัลโหล รุ่นพี่หรอค่ะ คือว่าหนู ฟางเองน่ะค่ะคือว่ามีเรื่องอยากจะให้พี่ช่วย"ฟางตอบไปทันที
 
"อ้าวน้องฟาง มีอะไรหรอ"จองเบถามกลับอีก
 
"รุ่นพี่พอจะมีที่พักให้สักที่ไหมค่ะ คือฟางต้องการหาที่พักมากๆเลยค่ะ"ฟางพูดอย่างร้อนรน
 
"ได้ๆ มาอยู่ห้องพี่ก็ได้ เพราะหวายน่ะกลับไปนอนบ้านพี่ชายมันแล้ว"จองเบพูด
 
"ได้ค่ะ แล้วห้องรุ่นพี่อยู่ไหนอ่ะค่ะ"ฟางถาม
 
"อยู่ที่ คอนโด PP Room น่ะ"จองเบตอบไป ทำเอาฟางหน้าซีด เพราะคอนโดที่ขึ้นต้นด้วย PP ต้องเป็นของป๊อปปี้อยู่แล้ว
 
"เอ่อค่ะเดี๋ยวฟางจะไปหาน่ะ อื้ออออ"ฟางพูดกับจองเบแต่กลับถูกใครคนนึงโปะยาสลบเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นรถไป....
 
 
 
 
ติดตามต่อตอนหน้าค้ะ เม้นต์กันเยอะๆน้าาา เดี๋ยววนี้เม้นต์น้อยมากเลย