So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

"พิชชี่ ฟางว่าฟางอึดอัดอ่ะ เราเลิกกันเถอะ"เสียงของฟางที่บอกเลิกพิชชี่ เธอนัดเขามาที่สวนสาธารณะหลังโรงเรียน

"เอางั้นหรอ ก็ได้ ถ้าฟางต้องการ"พิชชี่พูดเสียงเศร้า แล้วมองหน้าฟาง

"ขอบใจนายมากน่ะ ที่ดูแลฉันมาตลอด"ฟางพูดแล้วยิ้มให้พิชชี่ก่อนจะเดินจากไป

หลายอาทิตย์ผ่านไปหลังจากสอบเสร็จ....

"วันนี้ประกาศผลสอบน่ะจ้ะ^^"อาจารย์พูด ทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง

"ใครจะสอบได้ที่ 1 กันน่ะ"เพื่อนคนนึงพูดขึ้น

"ธนันต์ธรณ์ เดี๋ยวเธอมาพบฉันสักครู่น่ะ"อาจารย์เรียกฟางที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่

"เอ่อค่ะ"ฟางพูดแล้วเดินตามอาจารย์ออกไป

"เธอ.."อาจารย์พูดแล้วนำผลสอบของฟางมาให้ฟางดู

"ไม่จริงใช่ไหมค่ะ อาจารย์"ฟางพูดพลางส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ ทันทีที่เห็นกระดาษผลสอบ

"จริงสิ เธอทำดีมากๆเลย ถึงช่วงแรกๆเธอจะเป็นเด็กมีปัญหาก็เถอะ"อาจารย์พูด แล้วยิ้มอย่างภูมิใจ

"หนู หนูดีใจมากๆเลยค่ะ อาจารย์"ฟางพูดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จึงร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ นี่ฉันสอบได้ที่ 1 หรอเนี่ย แม่กับพ่อต้องภูมิใจในตัวฉันแน่ๆ

"จ้ะ กลับบ้านได้ล่ะ ตั้งใจเรียนอย่างนี้ต่อไปน่ะ^^"อาจารย์พูดแล้วเดินจากไป ฟางที่ยืนอยู่ก็ดีใจเป็นอย่างมาก จึงรีบกลับบ้านนำผลสอบไปให้แม่กับพ่อของเธอดู

ณ บ้านฟาง..

เพล้ง !

"ผมเบื่อแล้วน่ะ ทำไมต้องทนมาอยู่บ้านเล็กๆหลังนี้ด้วยก็ไม่รู้"พ่อของฟางตะโกนออกมา ทำให้ฟางตกใจเป็นอย่างมาก

"นี่คุณถ้าลูกมาได้ยินเข้าจะทำยังไง"แม่ฟางพูดสะอึกสะอื้น

"ก็ชั่งมันสิ ตอนนี้ผมจะไม่ทนอยู่บ้านหลังนี้แล้ว บ้านก็หลังเล็กๆ แล้วก็ยังอยู่กับผู้หญิงจืดๆชืดๆอย่างคุณเนี่ยน่ะ มันไม่ใช่ทางของผม"พ่อของฟางตะโกนอย่างบ้าคลั่งพลางทำของในบ้านเสียหาย

"แล้วคุณจะกลับมาทำไม ฉันถามจริงๆว่าคุณกลับมาทำไม ฮึกๆ ฮืออ~"แม่ฟางพูดแล้วร้องไห้อย่างหนัก

"ก็เพราะว่าผมถูกไล่ออกจากที่ทำงานน่ะสิ แต่ผมขอร้องไว้ เจ้านายเค้าก็เลยจ้างผมให้กลับมาหาผู้หญิงจืดชืดอย่างคุณไง"พ่อของฟางโมโหจึงพูดออกมาอย่างไม่สนใจคนตรงหน้าเลย

"ใครกัน ที่เป็นเจ้านายคุณ"แม่ฟางถาม

"ก็คุณภาณุน่ะสิ คนที่รวยอันดับต้นๆของประเทศน่ะ ผมเห็นว่ายัยฟางก็ไปเรียนโรงเรียนในเครือของเค้าด้วยนิ"พ่อฟางตอบออกไป

"อะไรกัน ป๊อปปี้งั้นหรอ เค้าจะทำแบบนี้ทำไม"แม่ฟางแปลกใจ ก็พูดขึ้น

"ไม่รู้ล่ะ ผมจะไม่อยู่แล้ว อึดอัด ผมจะกลับไปอยู่กับเมียใหม่ผมและลูก"พ่อฟางพูดอย่างเด็ดขาด ฟางที่แอบฟังอยู่ข้างล่างก็ขยำกระดาษผลสอบแล้วทิ้งลงแถวนั้น ก่อนจะขึ้นไปหาพ่อและแม่ของเธอ

"พ่อจะกลับมาทำไมกัน ถ้าพ่อไม่รักฟางแล้ว ฮืออ"ฟางพูดแล้วปล่อยโฮออกมา พ่อฟางที่มาเห็นก็ตกใจที่เห็นฟางยืนอยู่หน้าห้อง

"เอ่อ..ฟาง พ่อขอโทษน่ะลูก"พ่อฟางหันไปพูดขอโทษกับฟาง

"อย่ามาเรียกฉันว่าลูกถ้าคุณไม่เห็นว่าฉันเป็นลูกของคุณ อันที่จริงฉันก็นึกว่าคุณกลับมาเพราะสำนึกผิด ที่แท้มันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง"ฟางพูดอย่างเจ็บปวด ทำไมกัน ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้ ทำไม!!

"ฟาง อย่าพูดกับพ่อแบบนั้นลูก"แม่ฟางรีบเข้ามาห้าม

"พอเถอะค่ะแม่ เค้าไม่ใช่พ่อของฟาง และฟางก็เกลียดเค้า ได้ยินไหมว่าฟางเกลียดเค้า"ฟางพูดแล้วมองหน้าพ่อของตนที่มองมาด้วยแววตานิ่ง

"ฉันเกลียดคุณ"ฟางพูดพลางร้องไห้ แล้ววิ่งออกไปจากบ้านทันที

"ฟาง ฟาง เดี๋ยวก่อนลูก ฟาง !"แม่ของฟางตะโกนเรียกฟาง แต่ไม่มีวี่แววว่าเธอคนนั้นจะทำตาม

"ฮือออ ~ ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้"ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าใจ เพราะทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องความรัก ทำไมถึงชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอนัก ฟางไปที่สวนสาธารณะหลังโรงเรียนทันที เธอไม่มีที่พึ่งแล้ว โชคดีที่เธอจำเบอร์ของรุ่นพี่คนหนึ่งที่เธอเคยแอบชอบได้เธอจึงโทรหาทั้นที

"ฮัลโหลครับ"จองเบรับสายทันที

"ฮัลโหล รุ่นพี่หรอค่ะ คือว่าหนู ฟางเองน่ะค่ะคือว่ามีเรื่องอยากจะให้พี่ช่วย"ฟางตอบไปทันที

"อ้าวน้องฟาง มีอะไรหรอ"จองเบถามกลับอีก

"รุ่นพี่พอจะมีที่พักให้สักที่ไหมค่ะ คือฟางต้องการหาที่พักมากๆเลยค่ะ"ฟางพูดอย่างร้อนรน

"ได้ๆ มาอยู่ห้องพี่ก็ได้ เพราะหวายน่ะกลับไปนอนบ้านพี่ชายมันแล้ว"จองเบพูด

"ได้ค่ะ แล้วห้องรุ่นพี่อยู่ไหนอ่ะค่ะ"ฟางถาม

"อยู่ที่ คอนโด PP Room น่ะ"จองเบตอบไป ทำเอาฟางหน้าซีด เพราะคอนโดที่ขึ้นต้นด้วย PP ต้องเป็นของป๊อปปี้อยู่แล้ว

"เอ่อค่ะเดี๋ยวฟางจะไปหาน่ะ อื้ออออ"ฟางพูดกับจองเบแต่กลับถูกใครคนนึงโปะยาสลบเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นรถไป....

ติดตามต่อตอนหน้าค้ะ เม้นต์กันเยอะๆน้าาา เดี๋ยววนี้เม้นต์น้อยมากเลย