Because Its You .......เพราะคุณ

Because it' you......เพราะคุณ

 
 
        ท่ามกลางที่เริ่มโปรยปรายลงมาอีกครั้ง เริ่มตกลงมาเรื่อยๆ จนทำให้ร่างบางที่ยังคงนั่งเรียนอยู่
ต้องหันมาสนใจกับฝนโปรยปรายนี้อีกครั้งจนได้ แต่ทำไมกันน่ะ ทุกครั้งที่ฝนตกเธอจะนึกถึงเขาคนนั้น
ตลอดทำไมกัน 
 
        " นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ "
 
       ฟางที่คิดอย่างเรื่อยเปื่อยต้องชะงักแล้วหันมาทำความเคารพครู ก่อนที่เพื่อนบ้างคนเริ่มทยอย
เก็บข้าวเก็บของกันบ้างแล้ว แต่สำหรับฟางที่ยังคงนิ่งดูฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย 
 
       ' หากเธอรู้ว่าฉันรักเธอจะรักฉันบ้างไหม........'
 
       แต่ก็ต้องชะงักมาอีกคราเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่โทรมาหา พร้อมกับหยิบขึ้น
 
            '  TOMO '
 
       เมื่อฟางเห็นชื่อของคนที่โทรมาก็มองอยู่สักพักใหญ่ๆ แล้วรีบรับทันทีแล้ว ก่อนที่ฟางจะกรอก
เสียงห้วนใส่มือถือว่า
 
        " ฮัลโหลลลลลลลลลล "
 
        " ( กว่าจะรับได้น่ะ แม่คุณ ) "
 
        " มันเรื่องของฉันย่ะ มีอะไรก็ว่ามา "
 
        " ( ฉันอยู่ที่โรงเรียนเธอ จอดอยู่ที่หน้าประตูแล้วอย่าช้าล่ะ เข้าใจม่ะ ) "
 
        " อะไรน่ะ นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
 
       ตูด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
        เขาตัดสายไปแล้ว แล้วทำไมล่ะถ้าฉันลงช้าแล้วจะทำไมนั้นรอไปก่อนล่ะกัน ฮ่าฮ่าฮ่า 
อยากจะมารับเองนี้น่านั้นรอไปก่อนน่ะ นายโดโมะ อิอิ
 
       ก่อนที่ฟางยังคงนั่งดูสายฝนดั้งเดิม จนกระทั้งฟางรู้สึกว่าฝนเริ่มที่จะหมดแล้วก็นึกขึ้นได้ว่า
โทโมะมารอรับตัวเองอยู่ จะทำยังไงล่ะที่นี้นี้ก็ปาไปหลายนาทีแล้วนายนั้นจะเป็นไงบ้างน้ะ ก่อนที่
ฟางเริ่มเก็บข้าวของยัดๆ ใส่ไว้ในกระเป๋าอย่างว่องไวแล้วรีบลงไปทันที 
 
        กรี๊ด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
 
      อะไรกันเนี้ยโรงเรียนฉันเป็นชะนีกันหรือไงย่ะ กรี๊ด ว๊าย กรี๊ด อยู่นั้นแหละลำคาญเว้ย แต่เอ๊ะ
นายโทโมะไปไหนน่ะ อยู่ไหนเนี้ย แต่ถ้าไปก็ดี แต่ถ้าไม่ไปก็ดีฉันขี้เกียจกลับบ้านเอง ฟางที่พยายาม
หาโทโมะอยู่แล้วฝ่าวงล้อมที่ กรี๊ดกร๊าด กันอยู่อยากรู้จริงๆ จะกรี๊ดทำไมฮ่ะ ก่อนที่ฟางจะโดนผลัก
ฟางเมื่อรู้สึกตัวว่าฝ่าวงล้อมออกมาได้แล้วก็โล่งใจ แต่ ทำไมกันเหมือนตัวเองกำลังโนจ้องยังไงๆ 
ไม่รู้แต่ก็ชั่งเถอะ มั้ง 
 
        ฟางลืมตาขึ้นอย่างชัดๆ ก่อนจะเห็นทั้งๆรุ่นน้อง และเหล่าอาจารย์มากมายที่ล้อมรอบตัวเองอยู่
จนฟางแอบสงสัยว่า เธอทำอะไรผิดไปหรือเปล่า แต่้หมือนกับทุกคนกำลังจ้องใครอีกคนที่อยู่ด้าน
ตัวเองก่อนจะหันไปเจอ 
 
                                        ' TOMO '
 
        ก่อนที่ฟางจะชะงักไปมากกว่านี้โทโมะก็เดินเข้ามาหาตัวฟาง แล้วพูดว่า
 
 
         " รู้ไหมเธอทำให้ฉันรอนานมากแค่ไหน "
 
        ฟางที่ถูกยิงคำถามเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว โทโมะก็เอาหน้าก้มลงมาให้ฟางอีก จนฟางที่ตอน
นี้ทำอะไรไม่ถูกเมื่อโทโมะทำกับเธอแบบนี้อีกจนฟาง ไม่รู้จะตอบยังไง แต่ก็ทำหน้าตาให้ปกติที่สุด
แต่ก็อดคิดไม่ได้ รู้แหละทำไมเหล่าชะนีถึง กรี๊ดกร๊าด ว้าย กรี๊ด ขนาดนี้ก็เพราะดูเขาซิ แต่งตัวซะ 
ไม่ให้ใครเขาพากันกรี๊ดกันได้ยังกันล่ะ เป็นฉันฉันก็ กรี๊ดย่ะ เห้ยไใม่ใช่เวลา ก่อนที่ฟางจะผลักโทโมะ
 
        " ฉันไม่รู้จักนาย "
 
       ฟางทำหน้าใสซื่อเหมือนไม่รู้จักกันจนฟางจะฝ่าวงล้อมเข้าไปแต่ก็ต้องชะงักหยุดเดินเมื่อโทโมะ
พูดขึ้นมาว่า 
 
       " ถ้าใครรู้ว่าหัวฟู เดินมาหาฉันซะดีๆ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว "
 
       ฟางเมื่อได้ยินคำว่า ' หัวฟู ' ก็หันไปโดยปริยาย แต่เดียวชะนีที่นี้ก็เหลือเกินน่ะยกมือกันพรึบ
ให้ตายเถอะ ก่อนนที่ฟางจะเดินไปอยู่ตรงหน้าโทโมะ แล้วพูดว่า
 
      " แล้วใครสั่งให้นายมารับล่ะ "
 
      o_o เดียวน่ะฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าอ่พ ทุกคนแบบว่ามองฉันลูกเดียวเลยอ่ะ คงจะคิดว่า
ปฏิเสธนายโดโมะได้ไงซิน่ะ ก็ฉันพูดจริงๆนี่น่า
 
       " เอ่อๆๆ ฉันผิดแต่ตอนนี้กลับบ้านได้แล้ว ฉันเหนื่อย "
 
       ฮ่าฮ่าฮ่ายอมรับจนได้ว่าตัวเองผิด อิอิ ชนะครั้งแรก แต่เอ๊ะทวนคำถามใหม่ซิว่านายโดโมะพูดว่า
ยังไง ' เอ่อๆๆ ฉันผิดแต่ตอนนี้กลับบ้าน ' เห้ยกลับบ้าน อย่าทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ไปมแค่นี้ฉันก็จะ
ตายทางสายตาของยัยชะนีทั้งหลายอยู่แล้ว ก่อนที่โทโมะจนพาฟางขึ้นรถไป จนทำให้ใครๆ บ้างคน
ที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ต้องอดสงสัยไปไม่ได้
 

 
ขอโทษที่ทำให้รอนานน่ะค่ะ พอดีมีปัญหานิดหน่อย
ยังไงๆ ช่วยเป็นกำลังใจกันด้วยน่ะค่ะ