You are is it ท้ารัก นายเย็นชา [PF]
เขียนโดย 
muham
วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 13.47 น.
แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2557 11.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) พูดบ้ามันไม่ดีนะ !!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@ห้องนอน
เด็กสาวที่เพิ่งตื่นจากความฝัน ซึ่งความฝันนั้น ก็ช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน ร่างบางนั่งทำหน้าทะเล้นอยู่บนเตียง
พลางส่ายหัวไปมาอย่างมึนงง "ไม่หน่าๆ เราจะไปชอบคนอย่างนั้นได้ยังไง
ในเมื่อหมอนั่น เป็นคู่กัดกับเราอ่ะ อืมๆ - -;" เด็กสาวพูดกับตัวเอง
"ใจเย็นๆ แกต้องไม่เป็นไรนะ ยัยเนียล ใจเย็นๆ ^0^~" คนตัวเล็กพูดกับตัว
เองแล้วผ่อนคลายความคิดนค้นลง
'ก็แค่ฝันนินา 5555 คิดไรมากอ่ะเนอะๆ ^^" จูเนียลคิดในใจและ
เอามือเรียวจับที่อกซ้ายเบาๆ และบีบเล็กน้อย "ความรู้ากนี้...มันอะไรกันนะ"
เด็กสาวเม้มปากและหลับตาลงพลางนึกถึงความทรงจำที่มีต่อชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ มากวนใจเค้ามาก "เฮ้ออ~ ไปหาไรทำดีกว่า!! > <"
เด็กสาวลุกออกจากเตียงและวิ่งลงบันไดมาทันที
@ห้องนั่งเล่น~
จูเนียล:แม่คร้าา!! อุ๊บ //เอามือปิดปากตัวเอง พลางแอบอยู่ข้างบันได
เลตัส:ฮ่ะๆ หรอครับ //พลางกัดขนม
แม่:อืมๆ ใช่เลยล่ะ และก็นะ...
ซันเดย์: ฮะๆๆ ตลกดีนะคะ หนูว่า ^_^ //จิบชา
จูเนียล:เจ้าพวกนี้ เอ๊ะ! อีตาเลตัส!!! มาอยู่ที่นี่ไดไง
เลตัส:ฮะๆ ครับๆ น่ารักดีๆ >_<
แม่:นั่นสิ เฮ้อ~~ งั้นเดี๋ยวแม่ไปเตรียมอาหารเย็นนะ ลูกๆก็ทานๆกันไปก่อนละกันนะ
เลตัส,ซันเดย์:ครับผม/ค่าแม่!
แม่://ยิ้ม และเดินไปที่ครัว
จูเนียล:จะทำไงดี!! โถ่ๆ ทั้งๆที่ไม่อยากเจอ แต่กลับเจออ่ะ!! //เครียด//
หึ! เอาว่ะ ทำใจให้สบายแล้วเชิดก็พอ อื้ม!!! อ๊า...โอเค ^^ //เดินลงบันได
ซันเดย์:อ้าว! ยัยเนียล //โบกมือ
จูเนียล: //โบกมือแบบนางงาม //โอ้วว!
ซันเดย์: =_=; อ อื้ม
เลตัส://หันมามอง และยิ้มให้ // ^_^
จูเนียล: อ แฮะๆ ^^; //ยิ้มและเดินมานั่งข้างๆซันเดย์
ซันเดย์:หายเพี้ยนยังเนี่ยย??? //จับหน้าผากอีกคน
จูเนียล: ห หายแล้ววว
ซันเดย์:งั้นก็ดี
จูเนียล:งืมม ^^~
ซันเดย์:เอ้อ!! งั้นฉันไปช่วยคุณน้าทำอาหารดีกว่า ฮ่ะๆ จะได้ฝึกด้วย
จูเนียล:ฝึกทำไม! แกเป็นทอมไม่ใช่!! //ฉุดอีเคนให้นั่งลง
ซันเดย์:ทอมอะไรเล้า!! หญิงต่างหาก ปล่อยๆ ฉันยนะไปช่วยคุณน้า
จูเนียล://ดึงแขน/เฮ้ย!! แม่ฉันชวนแกทานข้าวอ่อ จะรับทำไม!!
ซันเดย์:ไม่ไดชวนฉันคนเดียงยะ!! โน่นด้วย!! //ชี้ไปหาเลตัส
จูเนียล:=_= ห หา!!//หันไปมองอีกคน //^^;;
เลตัส:อ่าๆ ^^'"
ซันเดย์:เออ! 5555 ไปละนะ //วิ่งเข้าห้องครัวไป
จูเนียล:เฮ้ย!! ไอ้เดย์บ้า!!
เลตัส:พูดไม่เพราะเลยนะเนี่ย!!
จูเนียล:=^= เรื่องของฉันสิ เกี่ยวอะไรกับนายยย //มองอีกคน
เลตัส:แต่เธอเป็นผู้หญิงนะ :)) ต้องพูดเพราะๆสิ
จูเนียล:เหอะๆ ทำยังกับนายไม่เคยพูดนั่นล่ะ รากหญ้าเอ๊ย //ทำแก้มป่อง
เลตัส:ไม่เคยยเลยย เพราะผมสุภาพ
จูเนียล:นี่นาย! อย่ามากวนประสาทกันได้มั้ย
เลตัส:ฮ่ะ!! โหๆ ผมเนี่ยนะกวนประสาท คนที่ไหนเค้ากวนประสาทกันละ?? หรือว่า...เธอกวน //ยื่นหน้ามาหาอีกคน
จูเนียล:=/= นี่ล่ะ! เค้าเรียกว่ากวนยะ!!
เลตัส:ป่าวซักหน่อยย
จูเนียล:กวนมากมายก่ายกองเลยยย >0<
เลตัส:ฉันกวนประสาทไม่เป็น
จูเนียล: ก็กวนอยู่ไง!
เลตัส:ป่าววนร้า ฉันใส ^__< //ยักคิ้ว
จูเนียล://กระทืบเท้า //กรี๊ดดด!!!
#ค่อยคบต่อเน้อ เสาร์อาทิตย์จะลงให้ครบเลย ไรเตอร์ต้องอ่านหนังสือ
ติวโอเน็ต และก็จะสอบแล้วด้วยย อ๊าก เจอกันจ้า เดี๋ยวมาลง
Play boy is it ปราบพยศร้ายนายเพลย์บอยนะ!! บายๆจ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
