You are is it ท้ารัก นายเย็นชา [PF]

@บ้านของจูเนียล 

         ในบ้านหลังโตนี้ เป็นที่พักของยัยคุณหนูตัวแสอย่าง จูเนียล

ซึ่งตอนนี้นอนหลับอยู่ในห้องของตน ทีเมื่อ 20น.ก่อนหน้านี้เธอเป็นลม

แพ้แอร์อยู่ที่ยาโยอิ เลตัส ชายหนุ่มคู่ฉะกัดของเธอ พาร่างบางมาส่งถึง

บ้านเลย คนในบ้านเห็นก็ต้องตกใจตามๆกัน ซันเดย์ เพื่อสาวสุดเลิฟของ

จูเนียลก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง...

เวลา 14.40น. ณ.ห้องโถงใหญ่ (มากกก) 

แม่:ออ เรื่องราวมันก็เป็นแบบนี้ นี่เอง เฮ้อ~ยัยเนียลเอ๊ย //กุมขมับ

ซันเดย์:^^; ฮ่ะๆ คุณแม่ต้องเครียดหรอกคะ เพราะที่ร้านยาโยอิคงไม่มี

ใครจำหน้าเราได้ (หวังว่านะ T T) 

แม่:แหม่ๆ ต้องให้ตื่นซะก่อนล่ะ ค่อยเอ็ด - -; 

เลตัส,ซันเดย์: //หัวเราะแหะๆ // ^0^~~ 

แม่:อืม ต้องขอบคุณพ่อหนุ่มมากนะ ที่พายัยเนียลมาส่งน่ะ ขอบคุณจริงๆ

เลตัส:อ่า ครับ ไม่เป็นไรครับ แฮะๆ ^^ 

แม่:ถ้าต้องการอะไรตอบแทนก็บอกได้เลยนะ เดี๋ยวแม่จัดให้ ^^ ว่าแต่..

พวกลูกๆทานอะไรกันมารึยังล่ะ?? 

ซันเดย์:ฮ่ะๆ ยังเลย ^^ 

แม่:หิวกันมั้ย เดี๋ยวแม่ไปจัดของว่างมาให้นะ //ลุกขึ้น// อ้อ! เย็นนี้อยู่ทาน

ข้าวเย็นกันด้วยล่ะ 

เลตัส:เกรงใจจังครับ แฮะๆ ^^ //ยิ้ม

แม่:ไม่ต้องเกรงใจหรอก เดย์ก็อยู่ทานด้วยนะ 

ซันเดย์:ค่าาา ^-^ 

แม่:อืม ว่าแต่ พ่อหนุ่มน้อยชื่ออะไรล่ะ ?? 

เลตัส://ลุกยืน//ผมเลตัสครับ 

แม่:อ้อ ที่อยู่ค่ายเพลงเดียวกับจูเนียลใช่มั้ย 

เลตัส: ครับผม 

แม่:ฮ่ะๆ ดีเลยๆ เดี๋ยวแม่มานะลูก รอซักครู่นะ //เดินไปในครัว 

เลตัส://นั่งลง // เฮ้อ แม่กับลูกเนี่ยแตกต่างกันเลยเนอะ - -

ซันเดย์://บิดตัว // นั่นสินะ เอ้อ~~ > < 

เลตัส: 5555 (จะหายรึยังนะยัยหมูน้อย)//มองไปที่ขั้นบันได

ซันเดย์:นี่ๆ //สะกิดเลตัส 

เลตัส://มองไปที่ขั้นบันได

ซันเดย์:นี่นายๆ นี่! //ตะโกนใส่หู

เลตัส:อ อะไร ใครตาย หรือไฟไหม้ฮ่ะ!! //รนราน 

ซันเดย์:บ้านนายสิ เหม่ออะไรน่ะ

เลตัส:ป่าวนี่ ไม่ได้เหม่อ 

ซันเดย์:หรออ เชื่อตาย 

เลตัส:ก็ป่าวเหม่อนบหนิ ไม่เชื่อก็ตามใจ :)

ซันเดย์:ย่ะ!! //กดโฟนเล่น 

@ห้องจูเนียล

ฝัน~~

       #เด็กสาวร่างบางในชุดแต่งงานสลวย ผมทรงเจ้าหญิงมัดได้เข้าที่

กับช่อดอกไม้ช่อโตที่เธอถือไว้ในอ้อมกอดของตน คนตรงหน้าคือชายหนุ่ม

รูปงามในชุดสูทหรูหรา ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนพลางไร้นิ้วมือยาวไปที่

แก้มอมชมพูสวยของเด็กสาว เด็กสาวยิ้มตอบและค่อยๆก้มหน้าลงต่ำด้วย

ความเขิน เสียงเพลงในพิธีแต่งงานดังขึ้น ชายหนุ่มและหญิงสาวเดิน

ขึ้นไปที่แท่นพิธี และก็หันหน้าหากันโดยอัตโนมัติ ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กัน

ผู้ที่เป็นบาทหลวงได้กล่าวคำบรรยายและพูดขึ้นว่า...

"คุณจะรนายผู้นี้เป็นสามีไหม??" 

"รับค่ะ ฉันรับค่ะ" เด็กสาวตัวเล็กตอบ

"แล้วคุณจะรับเด็กสาวคนนี้เป็น ภรรยามั้ย" 

"รับครับ"ชายหนุ่มตอบ 

        และก็มีเสียงปรบมือขึ้นมาเบก้องไปทั่วโบสถ์ เด็กสาวหน้าแดงเล็ก

น้อย ชายหนุ่มยิ้มอย่างดีใจ 

"จบพิธีแต่งงาน เชิญเจ้าบ่าวจุมพิตเจ้าสาวได้" บาทหลวงพูดแค่นั้น ก็มี

เสียงเชียร์จากสาวๆที่คอยดูอย่างข้างร่างให้คนทั้ง 2 คนจูบกัน 

ชายหนุ่มประคองใบหน้าเรียวสวยของเด็กสาวไว้ เด็กสาวได้แต่ยิ้มและ

ค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าบ่าวของตน ดวงตาคู่สวยของเธอจ้องไปที่ดวงตาดำขลับของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มค่อยๆก้มลง ลงมาและลงมา เด็กสาวตัวน้อยตื่นเต้นจนเผลอ

หลตงลง ปากเรียวสวยของชายหนุ่มประกบลงมาย่างนุ่มนวล หญิงสาว

ตอบกลับด้วยจูบที่รสหวาน และอ่อนโยนให้ชายหนุ่ม# ฝันจบ 

พรึบ! 

จูเนียล:0.0 //เด้งตัวขึ่นนั่ง เอามือแตะที่ปากตัวเอง// นี่เรา! ไม่ๆ ไม่ๆ

ตานั่น จ จูบเรา!! //ซบหน้ากับหมอน // ไม่นะๆ แค่ฝันๆ ใจเย็นยัยเนียล

แกต้องใจเย็น 

 เด็กสาวที่นั่งรนรานอยู่บน้บเตียงก็เกิดอาการแปลกขึ่นมา นั่นคือ 

หัวใจของเธ เต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะฝันเมื่อกี้...

"ฝันเมื่อกี้เหมือนจรืงจังเลย ไม่หรอกมันก็แรบค่ฝันหน่าอย่าคิดมากๆ" 

เด็กสาวพูดกตัวเองและฟุบตัวลงนอนกอดหมอนข้างและทำท่านึกอะไรได้

จึงเด้งตัวขึ้นมาอีกครั้ง

"หรือว่า นายนั่น!!! 0-0!!"

ค่อยต่อเนร้อ~~ ขอให้สนุกนะ ฟินๆ >,.<