ลิขิตรัก ชะตาชีวิต

เจฟไม่มาเรียนหลายวัน จนธามไทเป็นห่วงตามไปดูที่บ้าน
"ไอ้เจฟ นี่ทำไรเนี่ย"ธามไทตกใจเมื่อเห็นสภาพเพื่อน
"ขอยา...อยากได้ยา"เจฟค่อยๆคลานมาหาเขาอย่างทรมาน
"ไอ้เจฟ...ฉันขอโทษ"ธามไทเริ่มรู้ตัวว่าทำผิดพลาด
"บอกให้เอายามา"เจฟเริ่มตะคอก
"ไอ้เจฟ ตั้งสติ "ธามไทเขย่าตัวเพื่อน
"ธาม..."เจฟเริ่มมีสติมาบ้าง
"เฮ้ย...แกโอป่ะเนี่ย"ธามไทถามอย่างเป็นห่วง
"แกปล่อยฉันเหอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"เจฟเดินหนีไปนั่งคนเดียว
"ฉันขอโทษ เป็นเพราะฉันคนเดียว"ธามไทพูด
"ออกไปเหอะ "เจฟพูดเบาๆเขาพยายามจะไม่แสดงอาการคลุ้มคลั่ง
ออกมา ธามไทถอนหายใจก่อนจะค่อยๆก้าวออกมา
 
"เฟย์ เป็นอะไรน่ะ"เขื่อนเห็นว่าเฟย์พันแผลที่หัวก็รีบถาม
"ไม่ต้องมายุ่ง"เฟย์บอก
"ไอ้กวินทำใช่ไหม"เขื่อนดึงแขนเธอไว้
"ปล่อยนะ"เฟย์ไม่อยากให้ใครรู้ เธออายเกินกว่าจะบอก
"ไม่ มันทำกับเฟย์ขนาดนี้ ยังจะปกป้องอีกเหรอ"
"เขาเป็นคนรักของเฟย์"เฟย์บอก
"รักกันไม่ทำอย่างนี้หรอก"เขื่อนว่า
"....."เฟย์เงียบไป เถียงไม่ออก
"เฟย์  ถ้าเกิดรักเขาแล้วมันเจอแต่เรื่องร้ายๆ รักฉันดีกว่าไหม"
"พูดอย่างกับเขื่อนรักเฟย์"เฟย์แอบหวั่นไหว
"ลองมะ"เขื่อนยิ้ม
"ก็ได้"เฟย์ยิ้มตอบ เขื่อนดีใจ  ก่อนจะพาเฟย์ไปสวีทที่อื่น
 
"ป๊อป"จู่ๆแก้วก็เรียกชายหนุ่ม
"อะไร แก้ว จะขอป๊อปคบเหรอ"ฟางรู้ว่าแก้วชอบจึงแซว
"อย่าเล่นน่ะแก "แก้วทำหน้ามุ่ยๆ
"อ่ะๆ...ว่ามาสิ"ป๊อปปี้รอฟัง
"ไปคุยด้วยกันตรงโน้นหน่อย"แก้วพาป๊อปปี้ออกไป
 
คุยไรอ่า อิๆ ลุ้นๆ