นักสืบหน้าใหม่หัวใจสีชมพู

          "รุ่นพี่โทโมะ! อันตรายครับ"

          "หน้ารำคาญจริ๊ง" หนุ่มรุ่นพี่สถบเบาๆก่อนจะยิ้มเยาะด้วยความชอบใจ เขายืนนิ่งเป็นอนุเสาวรีย์ไปครู่นึง ก่อนที่มือที่ล้วงกระเป๋าอยู่นั้นก็เริ่มจะเกิดปฏิกริยาตอบโต้โดยทันที ในขณะที่ฝ่าเท้าของหญิงสาวแปลกหน้าก็ใกล้เข้ามาทุกที

          "ฉันล่ะเบื่อกับคนขี้เก็กอย่างนายซะจริง" หญิงสาวตะโกนขึ้นในขณะที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศ การเยียดขาของเธอช่างดุดันยิ่งกว่าท่าไม้ตายของมาสไรเดอร์ซะอีก

          ตุ๊บๆ ฟุ๊บๆ พับ! เสียงกระทบกระทั่งดังสนั่นไปทั่วบริเวณ เพราะทันทีที่เท้าของหญิงสาวแปลกหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าของหนุ่มนักสืบรุ่นพี่ มือของเขาก็ปัดเท้าของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมมือนั้นไปจับที่ข้อเท้าของเธอแทนและเหวี้ยงสาวน้อยหน้าใสลงกับพื้นอย่างแรง ในขณะที่สาวน้อยก็ไม่ยอมเช่นกัน เธอใช้เท้าที่ว่างเตะไปที่ไหล่ของหนุ่มนักสืบดังพลั่กส่งให้ตัวของเขาลงไปนอนหาหนอนที่พื้นทันที แต่ด้วยมือที่จับข้อเท้าของสาวน้อยไว้ เป็นเหตุให้เธอเซไปทับร่างของเขาเข้าอย่างจัง

          "ไม่นะรุ่นพี่โทโมะ" หนุ่มน้อยนักสืบรุ่นน้องมองไปที่ร่างของรุ่นพี่ที่ถูกทับด้วยร่างของหญิงสาวแปลกหน้าด้วยความตกใจสุดขีด เพราะรุ่นพี่ที่เขาเคารพรักมาโดยตลอด กำลังถูกยัยทอมหน้าแปลกลวนลามอย่างไม่อายฟ้าดิน

          "นี่นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" สาวน้อยแปลกหน้าโวยวายพร้อมดิ้นสุดฤทธิ์ ทำเอาหนุ่มนักสืบผู้เคราะห์ร้ายถึงกับทำหน้าเซงสุดๆ

          "ฉันว่าคนที่สมควรจะโวยวายน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ เอาตัวสกปรกของเธอออกจากตัวของฉันเดี๋ยวนี้!" วาจาอันน่าเกรงขามของหนุ่มนักสืบดังลั่นส่งให้สาวน้อยหน้าใสรีบกระเด้งออกจากตัวของเขาไปในทันที

          "ฝีมือไม่เลวนี่นา นายน่ะ" หญิงสาวแปลกหน้ากล่าวชมอย่างยอมรับ

          "ของมันแน่อยู่แล้วล่ะ" หนุ่มรุ่นพี่รับคำชมอย่างไม่อาย

          ชิ ขี้คุยชะมัดไอ้หมอนี่ 

          "ระรุ่นพี่นั่นมัน" หนุ่มนักสืบรุ่นน้องที่เห็นพิรุจบางอย่างจากตัวของรุ่นพี่เข้า เขาจึงรีบชี้ไปที่จุดๆนั้นทันที 

          "อะไรของแกไอ้เขื่อน?" นักสืบรุ่นพี่มองหน้าของรุ่นน้องอย่างแปลกใจ ก่อนจะเริ่มสำรวจร่างกายของตัวเอง 

          "ก็ดูที่กางเกงของรุ่นพี่สิครับ" 

          "ว้ากกกกกกกก! อะไรเนี่ย ยัยโง่เธอเอาอะไรมาใส่ฉันห่ะ" ทันทีที่เขาก้มลงไปมองที่กางเกงขายาวสีดำตัวโปรด ก็เจอกับปลาขนาดเล็กที่เคลือบด้วยช๊อกโกแล็ต ไม่สิต้องบอกว่าเครื่องปรุงสูตรพิเศษต่างหาก และนั่นก็ทำเอาหนุ่มนักสืบถึงกับผวาไปเลยทีเดียว 

          "อะโทษๆ พอดีถุงปลาร้าในกางเกงมันแตกน่ะอิอิ" สาวน้อยแปลกหน้าพยายามยิ้มให้สวยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้คู่กรณีของเธออารมณ์ดีขึ้น แต่เหมือนจะไม่เป็นผลหนุ่มนักสืบเริ่มโมโหหนักขึ้นเรื่อยๆ และจุดดับความโกรธนี้ก็คือ ชีวิตของสาวน้อยแปลกหน้านั่นเอง

          "เอาน่ารุ่นพี่โทโมะ ก็รุ่นพี่ไปว่าเขาเสียๆหายๆนี่นา" หนุ่มนักสืบรุ่นน้องพยายามกล่อมรุ่นพี่ของเขาให้สงบ แต่เหมือนคำอธิบายของเขาดูจะให้ผลตรงกันข้ามซะมากกว่า

          "นี่แกกำลังจะบอกว่า ฉันเป็นคนผิดยังงั้นเรอะ?"

          "อะเอ่อ ก็ไม่เชิงแบบนั้นหรอกนะครับ"

          "ไอ้เขื่อน แก!" นับสือรุ่นพี่มองค้อนอย่างโมโห และก็สงบลงเมื่อหญิงสาวแปลกหน้าเอ่ยปากอะไรสักอย่าง

          "ว่าแต่พวกนายเป็นคนของสตออ๊อดๆจริงๆเรอะ?" 

          "อะไรของเธอกันห่ะ ไอ้สตออ๊อดๆเนี่ย" หนุ่มนักสืบรุ่นพี่เอ่ยถามอย่างแปลกใจกับคำพูดแปลกๆของสาวน้อยแปลกหน้า ก่อนจะหันไปถามกับรุ่นน้องของเขาอีกที

          "คงจะหมายถึง สต๊อปเคออสมั้งครับรุ่นพี่โทโมะ" 

          "นี่พวกนายจะเลิกดูดน้ำเหลืองกันได้หรือยังห่ะ ตกลงพวกนายคือคนของสตออ๊อดๆใช่ไหม?" สาวน้อยแปลกหน้าทวนคำถามด้วยเสียงอันดังกึกก้อง ก่อนจะชี้ไปที่ทั้งสองหนุ่มด้วยท่าทีหงุดหงิดปนรำคาญ 

          "แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไม" หนุ่มรุ่นพี่กล่าวอย่างเยือกเย็น 

          "ได้ข่าวว่าพวกนายเปิดรับสมาชิกใหม่นี่ จะไม่นำพาสมาชิกใหม่อย่างฉันไปแนะนำตัวเลยหรือไงห่ะ" หญิงสาวแปลกหน้าชี้ที่ตัวเองอย่างมั่นใจ ก่อนจะก้าวเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของหนุ่มทั้งสอง 

          "อย่างเธอเนี่ยนะ ฉันว่าไปแต่งตัวให้เป็นหญิงมากกว่านี้จะดีกว่านะยัย-ทอม-ถึก"

          "ตะกี้ยังน้อยไปใช่ไหมไอ้ปลาน้ำจืด" หญิงสาวแปลกหน้าชักจะโมโหขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะหักนิ้วตัวเองดังกร๊อบ! และพยายามที่จะออกท่าไม้ตายเหมือนเหตุการณ์ที่ผ่านมา 

          "ใจเย็นหน่อยสิครับยัยทะ-เฮ่ยคุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าเธอน่ะอยากจะทราบเรื่องของพวกเราไปทำไมกันหรอครับ" หนุ่มรุ่นน้องเอ่ยถามด้วยวาจาน่าฟัง ทำเอาความเกรี้ยวกราดของเธอลดน้อยลงไปในทันที ก่อนที่เธอจะชูกำปั้นขึ้นอย่างมั่นใจสุดๆ และลั่นวาจาอันส่อให้เห็นถึงความแน่วแน่ของเธอทันที 

          "ไม่น่าถาม ก็จะเข้าไปอยู่ในกลุ่มของพวกนายยังไงล่ะ!!!" 

          "เธอแน่ใจนะ ว่าจะไม่เสียใจภายหลัง" หนุ่มรุ่นพี่ถามเธอเพื่อต้องการทดสอบคุณสมบัติที่จำเป็นในการเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของสต๊อปเคออส 

          "นายก็เห็นทักษะของฉันแล้วนี่ คุณปลาทูน้ำจืด" 

          "นี่เธอ!" 

          "เอาน่ารุ่นพี่โทโมะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ ถ้าไม่บอกก็เป็นไรเดี๋ยวรุ่นพี่เคนตะก็หาข้อมูลของเธอเจออยู่ดีแหละ" หนุ่มรุ่นน้องรีบเกลี้ยกล่อมรุ่นพี่ของเขาอีกครั้ง และหันหน้าไปถามกับสาวน้อยเจ้าปัญหาที่กำลังจะมีเรื่องกับรุ่นพี่หน้าตายของเขา 

          "ฉันชื่อว่าแก้ว ยินดีที่ได้รู้จัก" หญิงสาวแปลกหน้านามว่าแก้วเอื้อมมือไปสำผัสกับมือของหนุ่มรุ่นน้องอย่างง่ายดาย แต่พอถึงคราวของรุ่นพี่ เขากลับยึกยักไม่ยอมจับมือกับเธอ ทำเอาสาวแก้วชักจะโมโหกับท่าทีประหลาดๆของเขา 

          "เห็นแก่ว่าเธอมีความมุ่งมั่นล่ะนะ เอาล่ะงานแรกของเธอก็คือเจ้านั่น" หนุ่มรุ่นพี่ชี้ไปที่ร่างของคนร้ายที่ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นหญ้า และยิ่งทำให้เธอต้องสงสัยไปเลยก็คือ เขาต้องการให้เธอทำอะไรกับร่างของคนร้ายกันแน่ 

          "นายจะให้ฉันทำอะไร อย่าบอกนะว่า..." 

          "ลากตัวเจ้านั่นแล้วก็ตามฉันมา เร็วๆด้วยล่ะ" หนุ่มรุ่นพี่กล่าวอย่างเย็นชาพร้อมกับเดินนำหน้าโดยไม่เหลียวมามองความลำบากของสาวแก้วเลยสักนิด 

          "ไอ้คนเห็นแก่ตัว" สาวแก้วบ่นอุบเล็กน้อย แต่ก็ทำตามที่หนุ่มรุ่นพี่บอกแต่โดยดี

   จบตอนสองนะครับ จะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามตอนหน้าน่ะครับ